Маҳорати таълимдиҳии худро дар хизмат беҳтар мегардонем. Барои боздид асос гузоштан
Чаро ин муҳим аст. Вақте мо шахси шавқмандро меёбем, мо мехоҳем боз ҳангоми дар хона будани ӯ ба наздаш ташриф орем, то ба тухми ҳақиқати коштаамон об дода тавонем (1 Қӯр. 3:6). Одатан барои боздид асос гузоштан, аз мо талаб карда мешавад, ки пеш аз рафтан аниқ кунем, ки дафъаи дигар кай омада метавонем. Илова бар ин, мондани саволи кушоде, ки шумо онро дар боздид муҳокима карда метавонед, хуб аст. Ин соҳибхонаро водор мекунад, ки омадани шуморо интизор шавад ва агар ба саволи шумо дар адабиёти гузоштаатон ҷавоб дода шуда бошад, эҳтимоли зиёд аст, ки вай онро бо шавқи зиёд мехонад. Агар барои сӯҳбати оянда асос гузоред, ин боздид карданро бароятон осонтар мегардонад, зеро мавзӯъ барои муҳокима аллакай интихоб шуда буд ва соҳибхона хабардор аст, ки шумо дар бораи чӣ гап заданиед. Ҳангоми бори дуюм вохӯрдан, шумо ба ӯ фаҳмонда метавонед, ки барои ба саволатон ҷавоб додан омадед ва баъд сӯҳбатро давом диҳед.
Дар давоми моҳ инро санҷида бинед:
Ҳангоми пешниҳод тайёр кардан, ҳамчунин саволеро, ки дафъаи дигар ба он ҷавоб доданиед, тайёр кунед. Онро ба ҳамроҳатон гӯед.