Намуна барои пешниҳодот

Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

◼ Хирадманде гуфт: «Агар ҳар одам бихӯрад ва бинӯшад ва аз ҳар меҳнати худ некӣ бинад,— ин низ атои Худост» (Воиз 3:13). [Ин оятро аз Китоби Муқаддас хондан ё аз ёд гуфтан мумкин аст.] Ба фикратон оё имрӯз меҳнати пурмашаққат ба он касоне ки кор мекунанд, чунин ҳаловат меорад? [Ба ҷавоб гӯш диҳед.] Ба маслиҳатҳои хуби Китоби Муқаддас, ки барои ба меҳнати пурмашаққат нуқтаи назари дуруст доштан, кӯмак мерасонанд, диққат диҳед.

Масалҳо 14:23 — Меҳнати боинсофона на танҳо барои таъмин кардани оила, балки ҳамчунин барои пайдо намудани ҳисси худэҳтиромкунӣ имкон медиҳад

Масалҳо 26:14 — Меҳнат ба мо кӯмак мерасонад, ки бо ҷойи кофтани роҳҳои осон, аз сар гузаронидани душвориҳоро ёд гирем

◼ Шумо ягон бор чунин зарбулмасалро шунида будед: «Шунидан кай бувад, монанди дидан»? Розӣ шавед, ки бисёр вақт одамон ягон чиз мегӯянд, вале он на ҳама вақт бо аслӣ ҳақиқат рост меояд. Масалан баъзе одамон мегӯянд, ки гуфтаҳои Китоби Муқаддас кӯҳна шудааст. Ман ҳозир як маслиҳатро мехонам, шумо худатон хулоса бароред, ки оё ин гуфтаҳо кӯҳна шудаанд ё не.

Масалҳо 29:11 — Магар бо ин ҳақиқат розӣ нашудан, аз рӯи мантиқ аст? Ба фикри шумо ин гуфтаҳо имрӯз низ чун дар рӯзҳои навишта шуданашон — 2700 сол пеш, қобили корбурданд?

Масалҳо 14:30 — Вақте мо маслиҳатҳои Китоби Муқаддасро истифода мебарем, он ба саломатии эмотсионалӣ ва ҷисмонии мо ва одамони гирду атрофамон таъсири мусбӣ мерасонад. Лекин аз ҳама муҳимаш, ин ба Худо маъқул аст.