ژوئیه

عیسی با گفته‌ها و اعمالش منجمله معجزاتش طرز فکر و احساسات پدرش را منعکس کرد.‏ (‏یو ۱۴:‏⁠۹‏)‏ ما از معجزات عیسی چه یاد می‌گیریم؟‏ خُب،‏ عیسی و پدرش ما را عمیقاً دوست دارند.‏ وقتی عیسی بر زمین بود با معجزاتش به کسانی که سختی می‌کشیدند کمک کرد و محبت عمیق خود را به آن‌ها نشان داد.‏ توجه کنید وقتی دو مرد نابینا با فریاد از او کمک خواستند او چه واکنشی نشان داد.‏ (‏مت ۲۰:‏​۳۰-‏۳۴‏)‏ ‹دل عیسی به حال آن‌ها سوخت› و آن‌ها را شفا داد.‏ کلمهٔ یونانی که در اینجا ‹دل سوختن› ترجمه شده به همدردی کردن اشاره دارد.‏ عیسی از روی محبت و همدردی گرسنگان را غذا داد و مرد جذامی را هم شفا بخشید.‏ (‏مت ۱۵:‏۳۲؛‏ مرق ۱:‏۴۱‏)‏ ما مطمئنیم یَهُوَه که خدای دلسوزی است و پسرش،‏ عمیقاً ما را دوست دارند و دردهای ما را حس می‌کنند!‏ (‏لو ۱:‏۷۸؛‏ ۱پطر ۵:‏⁠۷‏)‏ آن‌ها مشتاق روزی هستند که تمام درد و رنج انسان‌ها را از بین ببرند.‏ ب۲۳/‏۴ ص ۳ ¶۴-‏۵

ما می‌توانیم قدم‌هایی برداریم تا از طرز فکر نادرست و رایج در دنیای شیطان دور بمانیم.‏ با خواندن و مطالعهٔ کتاب مقدّس،‏ شرکت در جلسات و خدمت موعظه می‌توانیم ذهنمان را پاک نگه داریم.‏ یَهُوَه وعده داده است که اجازه نمی‌دهد بیش از توانمان وسوسه شویم.‏ (‏۱قر ۱۰:‏​۱۲،‏ ۱۳‏)‏ همهٔ ما باید بیشتر از قبل به یَهُوَه دعا کنیم تا در این روزهای آخر وفادار بمانیم.‏ یَهُوَه می‌خواهد که «سفرهٔ دلتان را برایش باز کنید.‏» (‏مز ۶۲:‏⁠۸‏)‏ یَهُوَه را بستایید و از او بابت همهٔ کارهایش تشکر کنید.‏ از او بخواهید که در خدمت موعظه شجاعت داشته باشید.‏ به او التماس کنید تا بتوانید با هر مشکلی کنار بیایید و در برابر هر وسوسه‌ای مقابله کنید.‏ نگذارید که هیچ چیز یا هیچ کس مانعی برای دعای مرتب به یَهُوَه باشد.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۷ ¶۱۷-‏۱۸

دلیل اصلی ما برای شرکت در جلسات ستایش یَهُوَه است.‏ (‏مز ۲۶:‏۱۲؛‏ ۱۱۱:‏⁠۱‏)‏ دلیل دیگر این است که در این دوران سخت همدیگر را تشویق کنیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۱‏)‏ وقتی دست خود را بالا می‌بریم و جواب می‌دهیم به این دو هدف می‌رسیم.‏ ولی برای جواب دادن ممکن است که با مشکلاتی روبرو شویم؛‏ شاید از جواب دادن بترسیم یا شاید بارها دستمان را بالا ببریم،‏ ولی برادر مسئول ما را انتخاب نکند.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند؟‏ پولُس رسول گفت که تمرکزمان باید بر این باشد که یکدیگر را ترغیب و تشویق کنیم.‏ اگر در نظر داشته باشیم که با یک جواب ساده می‌توانیم ایمان خود را ابراز کنیم و باعث تشویق دیگران شویم،‏ کمتر احساس اضطراب خواهیم کرد.‏ حتی اگر خودمان برای جواب دادن انتخاب نشویم،‏ خوشحالیم که دیگران این فرصت را می‌یابند.‏—‏۱پطر ۳:‏⁠۸‏.‏ ب۲۳/‏۴ ص ۲۰-‏۲۱ ¶۱-‏۳

به فرمان پادشاه پارس یهودیانی که برای ۷۰ سال در اسارت بابِل بودند،‏ اجازه داشتند به سرزمینشان اسرائیل برگردند.‏ (‏عز ۱:‏​۲-‏۴‏)‏ مطمئنیم یَهُوَه در این کار نقش داشت.‏ چون بابِلیان هیچ وقت اسیرانشان را آزاد نمی‌کردند.‏ (‏اشع ۱۴:‏​۴،‏ ۱۷‏)‏ اما امپراتوری بابِل سقوط کرده بود و حکومت جدید حکم آزادی یهودیان را داده بود.‏ هر یهودی،‏ مخصوصاً هر سرپرست خانواده با تصمیمی روبرو بود؛‏ بابِل را ترک کند یا بماند.‏ این تصمیم برای بعضی از یهودیان سخت بود.‏ احتمالاً عده‌ای از آن‌ها به خاطر سالخوردگی نمی‌توانستند آن مسیر طولانی را طی کنند.‏ همچنین اکثر یهودیان در بابِل به دنیا آمده بودند و همهٔ عمرشان را آنجا زندگی کرده بودند.‏ برای آن‌ها اسرائیل سرزمین اجدادی‌شان بود.‏ ظاهراً در بابِل وضعیت مالی بعضی از یهودیان خوب شده بود.‏ شاید بعضی‌ها فکر می‌کردند که نمی‌توانند تجارت یا خانه‌شان را ترک کنند و به سرزمینی ناآشنا بروند.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۱۴ ¶۱-‏۲

کلام خدا ما را تشویق می‌کند که پایداری،‏ دلسوزی و محبت را همواره در خود پرورش دهیم.‏ لوقا ۲۱:‏۱۹ می‌گوید:‏ «با پایداری خود،‏ زندگی خود را حفظ خواهید کرد.‏» کولُسیان ۳:‏۱۲ می‌گوید:‏ ‹دلسوزی را مثل لباسی بپوشید،‏› و در اول تِسالونیکیان ۴:‏​۹،‏ ۱۰ می‌خوانیم:‏ ‹شما خود از خدا آموخته‌اید که به یکدیگر محبت کنید.‏ با این همه،‏ ای برادران،‏ شما را ترغیب می‌کنیم که آنان را حتی بیش از این محبت نمایید.‏› همهٔ این آیه‌ها خطاب به شاگردانی بود که پایداری،‏ دلسوزی و محبت نشان می‌دادند.‏ با این وجود باید در این کار پیشرفت می‌کردند.‏ ما هم باید پیشرفت کنیم.‏ پس باید بررسی کنیم که مسیحیان اولیه چگونه هر کدام از این خصوصیات را نشان می‌دادند.‏ سپس باید ببینیم که چطور می‌توانیم از آن‌ها سرمشق بگیریم تا برای مصیبت عظیم آماده باشیم.‏ به این صورت یاد می‌گیریم که در زمان مصیبت عظیم پایداری کنیم و مصمم خواهیم بود که وفادار بمانیم.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۳ ¶۴؛‏ ص ۳-‏۴ ¶۸

ما چه از مسح‌شدگان باشیم،‏ چه از «گوسفندان دیگر،‏» باید در این «جادهٔ مقدّس» بمانیم؛‏ یعنی به خدمتمان به یَهُوَه ادامه دهیم تا زمانی که پادشاهی خدا زمین را به بهشت تبدیل کند.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ از سال ۱۹۱۹ میلیون‌ها مرد و زن به همراه فرزندانشان،‏ بابِل بزرگ یعنی امپراتوری ادیان دروغین را ترک و سفرشان را در این «جادهٔ مقدّس» شروع کرده‌اند.‏ وقتی یهودیان بابِل را ترک کردند،‏ یَهُوَه موانع را از سر راه آن‌ها برداشت.‏ (‏اشع ۵۷:‏۱۴‏)‏ اما در مورد «جادهٔ مقدّس» دوران ما چه می‌توان گفت؟‏ یَهُوَه قرن‌ها قبل از سال ۱۹۱۹ از طریق مردانی خداترس راه خروج از بابِل بزرگ را آماده کرد.‏ (‏با اِشَعْیا ۴۰:‏۳ مقایسه شود.‏)‏ آن‌ها خدمات آماده‌سازی را انجام دادند تا بعدها افرادی که دلی پاک داشتند بتوانند از بابِل بزرگ بیرون بیایند و وارد بهشت روحانی شوند؛‏ جایی که پرستش پاک یَهُوَه مجدّداً برقرار شده است.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۱۶ ¶۸-‏۹

یَهُوَه می‌خواهد که ما با رغبت و شادی او را خدمت کنیم.‏ (‏۲قر ۹:‏⁠۷‏)‏ پس حتی اگر انگیزه نداشته باشیم،‏ چرا هنوز باید برای رسیدن به هدفمان تلاش کنیم؟‏ به نمونهٔ پولُس رسول توجه کنید.‏ او گفت:‏ «بدن خود را سختی می‌دهم و بردۀ خود می‌سازم.‏» (‏۱قر ۹:‏​۲۵-‏۲۷‏)‏ پولُس به خودش سختی می‌داد تا کار درست را انجام دهد،‏ حتی وقتی برایش سخت بود.‏ آیا یَهُوَه از خدمت پولُس راضی بود؟‏ البته،‏ چون تلاش‌های او را پاداش داد.‏ (‏۲تیمو ۴:‏​۷،‏ ۸‏)‏ وقتی یَهُوَه می‌بیند ما با وجودی که انگیزهٔ کافی نداریم،‏ برای رسیدن به هدفمان تلاش می‌کنیم،‏ از ما خوشحال می‌شود.‏ شاید ما کاری را از روی علاقه انجام ندهیم،‏ اما یَهُوَه از ما خشنود است،‏ چون می‌داند که به خاطر محبتمان به اوست که انجام داده‌ایم.‏ همان طور که یَهُوَه تلاش‌های پولُس را برکت داد،‏ تلاش‌های ما را هم برکت می‌دهد.‏ (‏مز ۱۲۶:‏⁠۵‏)‏ زمانی که برکات یَهُوَه را می‌بینیم انگیزه‌مان بیشتر می‌شود.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۲۹ ¶۹-‏۱۰

پولُس رسول افرادی را که از روز یَهُوَه نجات پیدا نمی‌کنند به کسانی تشبیه کرد که در خوابند.‏ آن‌ها از اتفاقات اطراف یا گذر زمان بی‌خبرند،‏ پس نمی‌توانند اتفاقات مهم را تشخیص دهند و نسبت به آن‌ها واکنش نشان دهند.‏ امروزه خیلی از مردم در خواب روحانی هستند.‏ (‏روم ۱۱:‏⁠۸‏)‏ آن‌ها به شواهدی که نشان می‌دهد در «روزهای آخر» هستیم و مصیبت عظیم به زودی می‌رسد بی‌تفاوت هستند.‏ (‏۲پطر ۳:‏​۳،‏ ۴‏)‏ اما ما می‌دانیم که با گذشت هر روز اهمیت بیدار ماندن بیشتر می‌شود.‏ (‏۱تسا ۵:‏⁠۶‏)‏ بنابراین ما باید هوشیار بمانیم و عاقلانه فکر کنیم.‏ چرا؟‏ چون نمی‌خواهیم درگیر مسائل سیاسی و اجتماعی دنیا شویم.‏ هر چه روز یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شود حفظ بی‌طرفی هم سخت‌تر می‌شود.‏ اما لازم نیست نگران باشیم که چه واکنشی نسبت به این فشارها نشان خواهیم داد.‏ روح خدا به ما کمک می‌کند تا آرامش و تعادل ذهنی‌مان را حفظ کنیم و تصمیمات عاقلانه بگیریم.‏—‏لو ۱۲:‏​۱۱،‏ ۱۲‏.‏ ب۲۳/‏۶ ص ۹-‏۱۰ ¶۶-‏۷

با شنیدن اسم سامسون چه چیزی به ذهن شما می‌آید؟‏ احتمالاً به قدرت فوق‌العادهٔ او فکر می‌کنید.‏ بله،‏ او بسیار قوی بود،‏ اما تصمیم بدی گرفت که عواقب دردناکی داشت.‏ با این وجود یَهُوَه به کل خدمت وفادارانهٔ سامسون توجه کرد و گزارش آن را در کتاب مقدّس آورد تا ما فایده ببریم.‏ یَهُوَه باعث شد که سامسون کارهای شگفت‌انگیزی انجام دهد تا به قوم اسرائیل کمک کند.‏ قرن‌ها بعد از مرگ سامسون،‏ پولُس رسول با الهام خدا نام او را در فهرست مردانی نوشت که ایمانی قوی داشتند.‏ (‏عبر ۱۱:‏​۳۲-‏۳۴‏)‏ نمونهٔ سامسون برای ما تشویق‌کننده است.‏ او حتی در شرایط دشوار به یَهُوَه توکّل کرد.‏ ما می‌توانیم از نمونهٔ سامسون تشویق شویم و درس بگیریم.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۲ ¶۱-‏۲

وقتی مرتباً و صادقانه نگرانی‌هایمان را با یَهُوَه در میان می‌گذاریم،‏ بیشتر پایداری نشان می‌دهیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۷‏)‏ شاید در حال حاضر با مشکلی بزرگ روبرو نیستید.‏ اما آیا وقتی که ناراحت،‏ مضطرب یا سردرگم می‌شوید به دنبال راهنمایی یَهُوَه هستید؟‏ اگر عادت کنید که در مشکلات روزمره از خدا کمک بخواهید،‏ وقتی مشکلات بزرگ‌تری پیش بیاید مسلّماً به او روی خواهید آورد.‏ همین طور کاملاً مطمئن خواهید بود که او می‌داند،‏ در چه وقت و به چه شکل به شما کمک کند.‏ ‏(‏مز ۲۷:‏​۱،‏ ۳‏)‏ پایداری در مشکلات به ما کمک می‌کند که در مصیبت عظیم هم پایدار بمانیم.‏ (‏روم ۵:‏⁠۳‏)‏ چرا؟‏ بسیاری از برادران و خواهران می‌گویند که پایداری در مشکلات آن‌ها را برای وفاداری در سختی‌های بعدی آماده‌تر کرده است.‏ پایداری،‏ ایمان،‏ آن‌ها را به این موضوع قوی‌تر ساخته که یَهُوَه آماده و مشتاق کمک است.‏ آن‌ها با چنین ایمانی توانسته‌اند سختی‌های بعدی را تحمّل کنند.‏—‏یعقو ۱:‏​۲-‏۴‏.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۳-‏۴ ¶۷-‏۸

یَهُوَه از روی فروتنی و دلسوزی معقولانه رفتار می‌کند.‏ برای مثال او فروتنی خود را هنگامی که می‌خواست مردم شریر سُدوم را نابود کند،‏ نشان داد.‏ یَهُوَه از طریق فرشتگانش به لوط درستکار گفت که به مناطق کوهستانی فرار کنند.‏ لوط از رفتن به آنجا می‌ترسید،‏ پس از یَهُوَه تمنا کرد که همراه با خانواده‌اش بتوانند به شهر صوعَر که یَهُوَه قصد نابودی آن را داشت،‏ پناه ببرند.‏ یَهُوَه می‌توانست اصرار کند که لوط دستوراتش را موبه‌مو اجرا کند.‏ اما طبق درخواست لوط عمل کرد و شهر صوعَر را نابود نکرد.‏ (‏پیدا ۱۹:‏​۱۸-‏۲۲‏)‏ یَهُوَه قرن‌ها بعد به ساکنان شهر نِینَوا هم دلسوزی نشان داد.‏ او یونِس نبی را فرستاد تا اعلام کند که آن شهر و ساکنانش نابود خواهند شد.‏ اما وقتی مردم نِینَوا توبه کردند یَهُوَه از روی دلسوزی آن شهر را نابود نکرد.‏—‏یون ۳:‏​۱،‏ ۱۰؛‏ ۴:‏​۱۰،‏ ۱۱‏.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۲۱ ¶۵

از سرگذشت یِهوآش چه یاد می‌گیریم؟‏ او مثل نهالی با ریشه‌های سطحی بود که بر چوبی تکیه داشت.‏ آن چوب یِهویاداع بود.‏ وقتی یِهویاداع مرد،‏ پادشاه تحت تأثیر مرتدان قرار گرفت و وفاداری‌اش را از دست داد.‏ این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که احترامی که برای خدا قائل هستیم نباید وابسته به مسیحیان دیگر،‏ از جمله خانواده‌مان باشد.‏ برای اینکه به یَهُوَه نزدیک بمانیم باید از طریق مطالعه،‏ تعمّق و دعا،‏ محبت و احتراممان را به یَهُوَه بیشتر کنیم.‏ (‏ار ۱۷:‏​۷،‏ ۸ ؛‏ کول ۲:‏​۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه از ما توقع زیادی ندارد.‏ او آنچه را که از ما می‌خواهد در جامعه ۱۲:‏۱۳ بیان کرده است.‏ در آنجا آمده:‏ «برای خدای حقیقی احترام عمیق قائل باش و به فرمان‌هایش عمل کن،‏ چون این مهم‌ترین مسئولیت انسان در زندگی است.‏» احترام عمیق یا خداترسی به ما کمک می‌کند تا با موفقیت با مشکلات آینده روبرو شویم.‏ حقیقتاً هیچ چیز نمی‌تواند به دوستی ما با یَهُوَه صدمه بزند.‏ ب۲۳/‏۶ ص ۱۸-‏۱۹ ¶۱۷-‏۱۹

تضمین یَهُوَه چنین شروع می‌شود:‏ «آن تخت‌نشین گفت.‏» (‏مکا ۲۱:‏۵الف‏)‏ این گفته از اهمیت خاصّی برخوردار است،‏ چون یکی از سه مرتبه‌ای است که یَهُوَه در کتاب مکاشفه از طریق رؤیا صحبت می‌کند.‏ پس این تضمین از طرف یک فرشتهٔ قدرتمند یا حتی عیسای رستاخیزیافته نیست،‏ بلکه از طرف خود یَهُوَه است.‏ این موضوع نشان می‌دهد که می‌توانیم به گفته‌های بعدی یَهُوَه کاملاً اعتماد کنیم.‏ چرا؟‏ چون غیرممکن است که یَهُوَه «دروغ بگوید.‏» (‏تیت ۱:‏⁠۲‏)‏ بله،‏ ما می‌توانیم به آنچه که در مکاشفه ۲۱:‏۵ و ۶ آمده کاملاً اطمینان کنیم.‏ بیایید به کلمهٔ «ببین!‏» توجه کنیم.‏ کلمهٔ یونانی‌ای که «ببین!‏» ترجمه شده،‏ بارها در کتاب مکاشفه استفاده شده.‏ بعد از «ببین!‏» این گفتهٔ خدا آمده است:‏ «من همه چیز را نو می‌سازم.‏» هر چند یَهُوَه در مورد تغییراتی در آینده صحبت می‌کند،‏ اما چنان از تحقق این وعده مطمئن است که انگار آن تغییرات همان موقع در حال انجام هستند.‏—‏اشع ۴۶:‏۱۰‏.‏ ب۲۳/‏۱۱ ص ۳-‏۴ ¶۷-‏۸

پِطرُس رسول علی‌رغم اتفاقاتی که شاهد آن بود همچنان با ضعف‌هایش می‌جنگید.‏ مثلاً وقتی عیسی توضیح داد که برای به تحقق رسیدن پیشگویی کتاب مقدّس باید شکنجه و کشته شود،‏ پِطرُس او را سرزنش کرد.‏ (‏مرق ۸:‏​۳۱-‏۳۳‏)‏ پِطرُس و رسولان دیگر بارها در مورد این که چه کسی بزرگ‌تر است با هم بحث کردند.‏ (‏مرق ۹:‏​۳۳،‏ ۳۴‏)‏ پِطرُس شب قبل از مرگ عیسی به مردی حمله کرد و گوش او را قطع کرد.‏ (‏یو ۱۸:‏۱۰‏)‏ همان شب ترس از انسان باعث شد که او سه بار عیسی را انکار کند.‏ (‏مرق ۱۴:‏​۶۶-‏۷۲‏)‏ بعد از آن پِطرُس به تلخی گریه کرد.‏ عیسی،‏ رسول خود را که دلسرد شده بود رها نکرد.‏ عیسای رستاخیزیافته به پِطرُس فرصت داد که نشان دهد هنوز او را دوست دارد.‏ او از پِطرُس خواست که پیروانش را شبانی کند.‏ (‏یو ۲۱:‏​۱۵-‏۱۷‏)‏ پِطرُس آن مسئولیت را پذیرفت و جزو اولین کسانی بود که در روز پِنتیکاست در اورشلیم با روح‌القدس مسح شد.‏ ب۲۳/‏۹ ص ۲۲ ¶۶-‏۷

پِطرُس پیران جماعت را چنین ترغیب کرد:‏ ‹گلهٔ خدا را شبانی کنید.‏› (‏۱پطر ۵:‏​۱-‏۴‏)‏ اگر شما یک پیر جماعت هستید مطمئنیم که برادران و خواهرانتان را دوست دارید و می‌خواهید آن‌ها را شبانی کنید.‏ اما ممکن است گاهی آنقدر خسته یا مشغول باشید که احساس کنید نمی‌توانید به تمام مسئولیت‌های خود رسیدگی کنید.‏ در این صورت چه می‌توان کرد؟‏ سفرهٔ دلتان را برای یَهُوَه باز کنید.‏ پِطرُس نوشت:‏ «اگر کسی خدمت می‌کند،‏ با اتکا به قدرتی خدمت کند که خدا می‌بخشد.‏» (‏۱پطر ۴:‏۱۱‏)‏ شاید برادران و خواهران با مشکلاتی روبرو باشند که به طور کامل در این سیستم برطرف نخواهد شد.‏ فراموش نکنید که «شبان ارشد» ما عیسی مسیح،‏ نه تنها در دنیای جدید بلکه الآن هم می‌تواند بیشتر از شما به آن‌ها کمک کند.‏ خدا از پیران جماعت می‌خواهد که هم‌ایمانانشان را دوست داشته باشند،‏ آن‌ها را شبانی کنند و برای آن‌ها «نمونه باشند.‏» ب۲۳/‏۹ ص ۲۹-‏۳۰ ¶۱۳-‏۱۴

ما باید از استدلال‌های انسانی دوری کنیم.‏ اگر از دید انسان‌ها به مسائل نگاه کنیم ممکن است یَهُوَه و معیارهایش را نادیده بگیریم.‏ (‏۱قر ۳:‏۱۹‏)‏ حکمت این دنیا معمولاً باعث می‌شود که انسان‌ها از یَهُوَه اطاعت نکنند.‏ عده‌ای از مسیحیان در پِرگاموم و تیاتیرا طرز فکر رایج بین مردم آن شهرها در رابطه با بت‌پرستی و مسائل غیراخلاقی را پذیرفته بودند.‏ عیسی آن دو جماعت را شدیداً توبیخ کرد،‏ چون اعمال نامشروع جنسی را عادی می‌دانستند.‏ (‏مکا ۲:‏​۱۴،‏ ۲۰‏)‏ امروزه هم مردم اطراف ما،‏ ما را تحت فشار قرار می‌دهند تا طرز فکر اشتباهشان را بپذیریم.‏ ممکن است اعضای خانواده و آشنایان با تأثیر گذاشتن بر احساساتمان بخواهند که دیدگاه آن‌ها را بپذیریم.‏ مثلاً ممکن است بگویند که ایرادی ندارد که تسلیم تمایلاتمان شویم و یا این که معیارهای اخلاقی کتاب مقدّس قدیمی شده است.‏ ممکن است گاهی با خود استدلال کنیم که راهنمایی‌های یَهُوَه واضح نیست.‏ شاید تمایل داشته باشیم ‹از آنچه نوشته شده است فراتر برویم.‏›—‏۱قر ۴:‏⁠۶‏.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۱۶ ¶۱۰-‏۱۱

مریم مادر عیسی به قدرت نیاز داشت.‏ با این که مریم ازدواج نکرده بود،‏ آن فرشته به او گفت که باردار خواهد شد.‏ او هیچ تجربه‌ای در بزرگ کردن فرزند نداشت،‏ ولی باید از پسری مراقبت می‌کرد که مسیح موعود می‌شد.‏ او هنوز باکره بود و باید به نامزد خود یوسِف می‌گفت که باردار است؛‏ کاری که بسیار سخت بود.‏ (‏لو ۱:‏​۲۶-‏۳۳‏)‏ مریم از چه طریق نیروی لازم را دریافت کرد؟‏ او از دیگران درخواست کمک کرد؛‏ مثلاً از جبرائیل خواست که توضیحات بیشتری در مورد مسئولیتش به او بدهد.‏ (‏لو ۱:‏۳۴‏)‏ سپس او به «ناحیهٔ کوهستانی» یهودیه سفر کرد تا خویشاوند خود اِلیزابِت را ملاقات کند.‏ اِلیزابِت،‏ مریم را تحسین کرد و با الهام یَهُوَه در مورد پسری که در رَحِمش بود،‏ پیشگویی کرد.‏ (‏لو ۱:‏​۳۹-‏۴۵‏)‏ مریم گفت که یَهُوَه ‹با بازوی خود قدرتمندانه عمل کرده است.‏› (‏لو ۱:‏​۴۶-‏۵۱‏)‏ یَهُوَه از طریق جبرائیل و اِلیزابِت مریم را تقویت کرد.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۱۴-‏۱۵ ¶۱۰-‏۱۲

تعداد محدودی از شاگردان مسیح با روح مقدّس مسح شده‌اند و از رابطه‌ای خاص با یَهُوَه برخوردارند.‏ تعداد آن‌ها ۱۴۴٬۰۰۰ نفر است و به عنوان کاهنان در کنار عیسی در آسمان خدمت خواهند کرد.‏ (‏مکا ۱۴:‏⁠۱‏)‏ قدسِ خیمهٔ مقدّس،‏ مظهر مسح‌شده بودن آن‌ها به عنوان پسران خدا بر روی زمین است.‏ (‏روم ۸:‏​۱۵-‏۱۷‏)‏ قدس‌الاقداسِ خیمهٔ مقدّس مظهر آسمان،‏ یعنی مکان سکونت یَهُوَه است.‏ پرده‌ای که قدس را از قدس‌الاقداس جدا می‌کرد مظهر بدن جسمانی عیساست.‏ بدن او مانعی برای وارد شدن عیسی به آسمان به عنوان کاهن اعظم والا مقام معبد روحانی بود.‏ عیسی با گذشتن از بدن جسمانی خود و فدا کردن آن برای بشریت،‏ راه ورود مسح شدگان را به آسمان باز کرد.‏ مسح‌شدگان هم باید از بدن جسمانی‌شان بگذرند تا بتوانند پاداش آسمانی خود را دریافت کنند.‏—‏عبر ۱۰:‏​۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱قر ۱۵:‏۵۰‏.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۲۸ ¶۱۳

جِدعون از ناکاملی خود آگاه بود،‏ پس در برابر انتقادات مردان اِفرایِم از خود واکنش تندی نشان نداد.‏ (‏داو ۸:‏​۱-‏۳‏)‏ او عصبانی نشد.‏ او با فروتنی به شکایت‌های آن‌ها گوش داد،‏ با مهربانی با آن‌ها رفتار کرد و با سنجیدگی آن موقعیت حساس را آرام کرد.‏ عاقلانه است که پیران جماعت به انتقادات با دقت گوش دهند و واکنش تند نشان ندهند.‏ (‏یعقو ۳:‏۱۳‏)‏ به این شکل صلح در جماعت حفظ می‌شود.‏ وقتی دیگران جِدعون را به خاطر پیروزی بر مِدیانیان تحسین کردند او گفت فقط با کمک یَهُوَه پیروز شده است.‏ (‏داو ۸:‏​۲۲،‏ ۲۳‏)‏ برادران مسئول در جماعت چطور می‌توانند از جِدعون سرمشق بگیرند؟‏ آن‌ها موفقیت‌هایشان را مدیون یَهُوَه می‌دانند.‏ (‏۱قر ۴:‏​۶،‏ ۷‏)‏ برای مثال وقتی یک پیر جماعت به خاطر مهارتش در تعلیم مورد تحسین قرار می‌گیرد،‏ می‌تواند توجه دیگران را به منشأ آن تعلیم یعنی کلام خدا یا به آموزشی که از سازمان یَهُوَه گرفته است جلب کند.‏ پیران جماعت گاهی می‌توانند به این فکر کنند که با تعلیماتشان باعث تحسین خدا می‌شوند یا توجه دیگران را به خودشان جلب می‌کنند.‏ ب۲۳/‏۶ ص ۴ ¶۷-‏۸

اگر آنچه را که در دعا درخواست کرده‌ایم،‏ دریافت نکردیم می‌توانیم از خود بپرسیم:‏ آیا برای چیز درستی دعا می‌کنم؟‏ ما اغلب فکر می‌کنیم که می‌دانیم چه چیزی برایمان بهتر است،‏ اما شاید خواسته‌هایمان در درازمدت به نفع ما نباشد.‏ شاید راه‌حل خاصّی برای مشکلمان در دعا در نظر داریم،‏ اما ممکن است راه‌حل بهتری وجود داشته باشد.‏ شاید بعضی از درخواست‌های ما هماهنگ با ارادهٔ یَهُوَه نباشد.‏ (‏۱یو ۵:‏۱۴‏)‏ برای مثال به والدینی فکر کنید که برای فرزندشان دعا می‌کنند.‏ آن‌ها از یَهُوَه می‌خواهند که فرزندشان در راه حقیقت بماند.‏ این درخواست بجا به نظر می‌رسد،‏ اما یَهُوَه هیچ‌کدام از ما را به پرستش خود مجبور نمی‌کند.‏ او می‌خواهد همهٔ ما،‏ از جمله فرزندانمان پرستش یَهُوَه را انتخاب کنیم.‏ (‏تث ۱۰:‏​۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۳۰:‏​۱۹،‏ ۲۰‏)‏ پس آن والدین می‌توانند دعای خود را تغییر داده و از یَهُوَه بخواهند که کمکشان کند تا به دل فرزندشان راه پیدا کنند و او را تشویق کنند به یَهُوَه محبت کند و دوست او شود.‏—‏امث ۲۲:‏۶؛‏ افس ۶:‏⁠۴‏.‏ ب۲۳/‏۱۱ ص ۲۱ ¶۵؛‏ ص ۲۳ ¶۱۲

چرا دلگرمی دادن یک راه مهم ابراز محبت است؟‏ یک مرجع کتاب مقدّس اشاره می‌کند کلمه‌ای که پولُس برای «دلگرمی» استفاده کرد به این مفهوم است که وقتی یک شخص با مشکلی جدی روبرو است کنارش باشیم و تشویقش کنیم.‏ پس وقتی به یک هم‌ایمان که در سختی است دلگرمی دهیم،‏ در واقع به او کمک می‌کنیم تا به خدمتش به یَهُوَه ادامه دهد.‏ هر وقت به هم‌ایمانی دلگرمی دهیم،‏ محبتمان را به او ابراز می‌کنیم.‏ (‏۲قر ۷:‏​۶،‏ ۷،‏ ۱۳‏)‏ چرا می‌توان گفت احساس دلسوزی و دلگرمی دادن با هم در ارتباطند؟‏ شخص دلسوز دوست دارد که به بقیه دلگرمی دهد و هر کاری که لازم باشد برای کمک به آن‌ها انجام دهد.‏ در واقع دلسوزی شخص را برمی‌انگیزد تا به دیگران دلگرمی دهد.‏ توجه کنید پولُس چطور دلسوزی یَهُوَه را با دلگرمی‌ای که می‌بخشد مرتبط می‌داند.‏ او یَهُوَه را «پدر رحمت‌ها و خدای همه گونه دلگرمی‌ها» توصیف می‌کند.‏—‏۲قر ۱:‏⁠۳‏.‏ ب۲۳/‏۱۱ ص ۹-‏۱۰ ¶۸-‏۱۰

همهٔ پیروان مسیح انتظار سختی‌ها را دارند.‏ به نمونهٔ پولُس رسول توجه کنید.‏ او به مسیحیان تِسالونیکی نوشت:‏ «زمانی که نزدتان بودیم،‏ به شما می‌گفتیم که مصیبت‌هایی پیش رو خواهیم داشت و همان طور که می‌دانید،‏ چنین نیز شد.‏» (‏۱تسا ۳:‏⁠۴‏)‏ او همین طور به مسیحیان قُرِنتُس نوشت:‏ ‹برادران،‏ نمی‌خواهیم از سختی‌هایی که کشیدیم بی‌اطلاع باشید.‏ حتی مطمئن نبودیم زنده بمانیم.‏› (‏۲قر ۱:‏۸؛‏ ۱۱:‏​۲۳-‏۲۷‏)‏ امروزه هم مسیحیان انتظار سختی‌ها را دارند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱۲‏)‏ از زمانی که به عیسی ایمان آوردید و پیرو او شدید،‏ شاید دوستان یا خویشاوندانتان با شما بدرفتاری کرده‌اند.‏ یا آیا در محل کارتان به خاطر صداقتتان دچار مشکل شده‌اید؟‏ (‏عبر ۱۳:‏۱۸‏)‏ آیا به دلیل موعظه،‏ با مخالفت دولت روبرو شده‌اید؟‏ با هر سختی که روبرو شویم،‏ پولُس گفت باید شادی کنیم.‏ ب۲۳/‏۱۲ ص ۱۰-‏۱۱¶۹-‏۱۰

یعقوب باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد.‏ شمعون و لاوی،‏ دو پسر یعقوب،‏ باعث ننگ خانواده شدند و اسم یَهُوَه را لکه‌دار کردند.‏ به علاوه،‏ همسر عزیز یعقوب راحیل،‏ حین به دنیا آوردن فرزند دومشان از دنیا رفت.‏ همین‌طور به خاطر قحطی طولانی‌مدت،‏ یعقوب مجبور شد که در سالخوردگی به سرزمین مصر نقل مکان کند.‏ (‏پیدا ۳۵:‏​۱۶-‏۱۹؛‏ ۳۷:‏۲۸؛‏ ۴۵:‏​۹-‏۱۱،‏ ۲۸‏)‏ یعقوب علی‌رغم سختی‌هایی که داشت همیشه ایمان خود را به یَهُوَه و وعده‌های او حفظ کرد.‏ یَهُوَه هم به او نشان داد که مورد لطف اوست.‏ مثلاً یَهُوَه یعقوب را از لحاظ مالی برکت داد.‏ همچنین تصوّر کنید یعقوب چقدر از یَهُوَه قدردان بود وقتی پسرش یوسف را که فکر می‌کرد برای سال‌ها مرده است،‏ دوباره دید.‏ رابطهٔ نزدیک یعقوب با یَهُوَه به او کمک کرد تا بتواند مشکلاتش را با موفقیت پشت سر بگذارد.‏ (‏پیدا ۳۰:‏۴۳؛‏ ۳۲:‏​۹،‏ ۱۰؛‏ ۴۶:‏​۲۸-‏۳۰‏)‏ اگر ما هم رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه داشته باشیم می‌توانیم با سختی‌های غیرمنتظره کنار بیاییم.‏ ب۲۳/‏۴ ص ۱۵-‏۱۶ ¶۶-‏۷

داوود در مزمور ۲۳ اعتمادش را به محبت و رحمت یَهُوَه به شکل زیبایی توصیف می‌کند.‏ او رابطهٔ خود را با شبانش یَهُوَه،‏ توضیح می‌دهد.‏ داوود کاملاً به هدایت یَهُوَه اطمینان داشت و به او متکی بود.‏ داوود می‌دانست که یَهُوَه محبت خود را در تمام روزهای زندگی‌اش به او نشان خواهد داد.‏ چرا داوود چنین اطمینانی داشت؟‏ یَهُوَه همیشه به نیازهای داوود رسیدگی کرد.‏ داوود همچنین از دوستی و لطف یَهُوَه برخوردار بود.‏ به همین دلیل او مطمئن بود که یَهُوَه در هر شرایط مراقبش خواهد بود.‏ از آنجا که داوود به محبت و حمایت یَهُوَه اطمینان داشت،‏ بجای نگرانی،‏ احساس شادی و رضایت می‌کرد.‏—‏مز ۱۶:‏۱۱‏.‏ ب۲۴/‏۱ ص ۲۹ ¶۱۲-‏۱۳

از زمان جنگ جهانی دوم،‏ خادمان یَهُوَه در بسیاری از کشورها از یک آزادی نسبی برخوردار بوده‌اند.‏ در نتیجه کار موعظه خیلی پیشرفت کرده است.‏ امروزه اعضای هیئت اداره‌کننده همچنان به دنبال هدایت یَهُوَه هستند.‏ آن‌ها می‌خواهند راهنمایی‌هایی که به برادران و خواهران می‌دهند،‏ مطابق با خواست یَهُوَه باشد.‏ آن‌ها از سرپرستان حوزه و پیران جماعت استفاده می‌کنند تا آن راهنمایی‌ها را به ما برسانند.‏ پیران مسح‌شده و سایر پیران جماعت،‏ در ‹دست راست› مسیح هستند.‏ (‏مکا ۲:‏⁠۱‏)‏ البته همهٔ پیران ناکاملند و اشتباه می‌کنند.‏ موسی،‏ یوشَع و رسولان گاهی اشتباه می‌کردند.‏ (‏اعد ۲۰:‏۱۲؛‏ یوش ۹:‏​۱۴،‏ ۱۵؛‏ روم ۳:‏۲۳‏)‏ با وجود این مسیح،‏ غلام امین و پیران را همچنان هدایت می‌کند.‏ ما دلایل کافی داریم تا به راهنمایی عیسی از طریق کسانی که منصوب کرده و هدایت را به عهده دارند،‏ اعتماد کنیم.‏ ب۲۴/‏۲ ص ۲۳-‏۲۴ ¶۱۳-‏۱۴

وقتی با قدردانی و محبت دربارهٔ یَهُوَه صحبت می‌کنیم،‏ او را خشنود می‌سازیم.‏ هدف ما از موعظه این است که مردم به یَهُوَه نزدیک شوند و احساسی مثل ما نسبت به او داشته باشند.‏ (‏یعقو ۴:‏⁠۸‏)‏ ما مشتاقیم به مردم نشان دهیم که کتاب مقدّس چطور شخصیت یَهُوَه و خصوصیات جذاب او مثل محبت،‏ عدالت،‏ حکمت و قدرتش را توضیح می‌دهد.‏ یک راه دیگری که یَهُوَه را ستایش و خشنود می‌کنیم سرمشق گرفتن از اوست.‏ در این صورت نشان می‌دهیم که با این دنیای شریر متفاوتیم و شاید فرصتی برای ما پیش بیاید تا دلیل این تفاوت را برای مردم توضیح دهیم.‏ (‏مت ۵:‏​۱۴-‏۱۶‏)‏ به این شکل صادق‌دلان به سمت خدا جذب می‌شوند.‏ بله،‏ ما با موعظه و سرمشق گرفتن از یَهُوَه نام او را می‌ستاییم و دلش را شاد می‌کنیم.‏—‏۱تیمو ۲:‏​۳،‏ ۴‏.‏ ب۲۴/‏۲ ص ۱۰ ¶۷

برای اینکه به بلوغ مسیحی برسید،‏ باید در زندگی مهارت‌هایی کسب کنید.‏ این باعث می‌شود که بتوانید مسئولیت‌هایی را در جماعت به دوش بگیرید،‏ شغلی به دست آورید که بتوانید از خود و خانواده‌تان مراقبت کنید و با دیگران روابط خوبی داشته باشید.‏ برای مثال،‏ خواندن و نوشتن را خوب یاد بگیرید.‏ در کتاب مقدّس آمده که یک مرد شاد و موفق هر روز زمانی را صرف خواندن کلام خدا و تعمّق بر آن می‌کند.‏ (‏مز ۱:‏​۱-‏۳‏)‏ اگر کتاب مقدّس را هر روز بخوانید با طرز فکر یَهُوَه آشنا می‌شوید و به خوبی فکر و استدلال می‌کنید.‏ (‏امث ۱:‏​۳،‏ ۴‏)‏ هم‌ایمانانمان به برادرانی نیاز دارند که بتوانند از روی کتاب مقدّس تعلیم و پند بدهند.‏ اگر بتوانید خوب بنویسید و بخوانید،‏ می‌توانید سخنرانی‌ها و جواب‌های آموزنده و بناکننده آماده کنید.‏ همین طور می‌توانید یادداشت‌های مفیدی بردارید.‏ یادداشت‌ها به شما کمک می‌کند تا ایمانتان را بنا و دیگران را تشویق کنید.‏ ب۲۳/‏۱۲ ص ۲۶-‏۲۷ ¶۹-‏۱۱

وقتی ترس،‏ شما را فرا می‌گیرد به این فکر کنید که یَهُوَه در آینده،‏ زمانی که شیطان از بین برود،‏ برای شما چه خواهد کرد.‏ نمایشی در کنگرهٔ سال ۲۰۱۴ به ما نشان داد که پدری با خانواده‌اش صحبت می‌کرد که اگر دوم تیموتائوس ۳:‏​۱-‏۵ به جای مردم روزهای آخر،‏ مردم بهشت را توصیف می‌کرد،‏ چطور نوشته می‌شد.‏ او به خانواده‌اش گفت بهشت به این شکل خواهد بود:‏ «در دنیای جدید زمان‌های شادی فرا خواهد رسید.‏ چون مردم دوستدار دیگران،‏ علاقه‌مند به امور روحانی،‏ متواضع،‏ فروتن،‏ ستایندهٔ خدا،‏ مطیع والدین،‏ قدردان،‏ وفادار،‏ دلسوز نسبت به اعضای خانواده،‏ پای‌بند،‏ متمرکز بر خصوصیات خوب دیگران،‏ خویشتندار،‏ ملایم،‏ دوستدار نیکویی،‏ قابل اعتماد،‏ انعطاف‌پذیر،‏ افتاده،‏ دوستدار خدا هستند نه لذّت‌های زودگذر و در ظاهر و باطن خدا را می‌پرستند.‏ به چنین مردمانی نزدیک بمان.‏» آیا شما هم با خانواده و هم‌ایمانانتان در مورد اینکه دنیای جدید چگونه خواهد بود حرف می‌زنید؟‏ ب۲۴/‏۱ ص ۶ ¶۱۳-‏۱۴

چقدر دلگرم‌کننده است وقتی که بدانیم یَهُوَه از قومش راضی و خشنود است!‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «یَهُوَه از قومش خوشحال و راضی است.‏» (‏مز ۱۴۹:‏⁠۴‏)‏ اما شاید بعضی‌ها به راضی بودن یَهُوَه از خودشان شک کنند.‏ عده‌ای از پرستندگان وفادار یَهُوَه در زمان باستان با چنین افکاری دست و پنجه نرم می‌کردند.‏ (‏۱سمو ۱:‏​۶-‏۱۰؛‏ ایو ۲۹:‏​۲،‏ ۴؛‏ مز ۵۱:‏۱۱‏)‏ کتاب مقدّس به وضوح نشان می‌دهد که اگر ما به عیسی مسیح ایمان داشته باشیم و تعمید بگیریم،‏ می‌توانیم رضایت یَهُوَه را به دست آوریم.‏ (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ ما با تعمیدمان به دیگران نشان می‌دهیم که از گناهانمان توبه کرده و به خدا قول داده‌ایم که ارادهٔ او را انجام دهیم.‏ (‏اعما ۲:‏۳۸؛‏ ۳:‏۱۹‏)‏ ما با نزدیک شدن به یَهُوَه،‏ باعث خشنودی او می‌شویم.‏ تا وقتی که ما تمام تلاشمان را بکنیم تا مطابق وقفمان زندگی کنیم،‏ یَهُوَه از ما راضی است و ما را دوست نزدیکش می‌داند.‏—‏مز ۲۵:‏۱۴‏.‏ ب۲۴/‏۳ ص ۲۶ ¶۱-‏۲

اگر مقامات دولتی از ما بخواهند که دیگر موعظه نکنیم،‏ می‌توانیم شاگردان عیسی را سرمشق قرار دهیم و پیوسته موعظه کنیم.‏ ما می‌توانیم برای شهامت و حکمت دعا کنیم و همچنین دعا کنیم تا یَهُوَه به ما کمک کند تا خدمت موعظه را انجام دهیم.‏ برای تحمّل سختی‌ها از یَهُوَه کمک بخواهید.‏ بسیاری از ما با مشکلات جسمی،‏ عاطفی،‏ خانوادگی،‏ از دست دادن عزیزان،‏ آزار و اذیت یا مشکلی دیگر روبرو هستیم.‏ علاوه بر این،‏ همه‌گیری‌ها و جنگ‌ها تحمّل این مشکلات را سخت‌تر می‌کند.‏ سفرهٔ دلتان را برای یَهُوَه باز کنید و مثل دوست صمیمی خود،‏ وضعیتتان را با او در میان بگذارید و مطمئن باشید که یَهُوَه به شما کمک می‌کند.‏ (‏مز ۳۷:‏​۳،‏ ۵‏)‏ پیوسته دعا کردن به ما کمک می‌کند تا ‹در سختی‌ها پایداری کنیم.‏› (‏روم ۱۲:‏۱۲‏)‏ یَهُوَه می‌داند که خادمانش چه مشکلاتی را تحمّل می‌کنند و فریاد کمکشان را می‌شنود.‏—‏مز ۱۴۵:‏​۱۸،‏ ۱۹‏.‏ ب۲۳/‏۵ ص ۵-‏۶ ¶۱۲-‏۱۵

هنگام گرفتن تصمیمی مهم باید بدانیم «خواست یَهُوَه» چیست و مطابق آن عمل کنیم.‏ (‏افس ۵:‏۱۷‏)‏ زمانی که اصول کتاب مقدّس را جستجو می‌کنیم،‏ در واقع به دنبال طرز فکر خدا هستیم.‏ ما با به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس تصمیمات بهتری خواهیم گرفت.‏ دشمن ما،‏ «شیطان» می‌خواهد چنان غرق کارهای دنیا شویم که وقتی برای خدمت به خدا نداشته باشیم.‏ (‏۱یو ۵:‏۱۹‏)‏ ممکن است یک مسیحی به جای خدمت به یَهُوَه،‏ به مادیات،‏ تحصیلات یا شغلش اولویت دهد.‏ تعیین چنین اولویت‌هایی نشان می‌دهد که شخص تحت تأثیر طرز فکر دنیا قرار گرفته است.‏ البته این چیزها به خودی خود نادرست نیستند،‏ اما نباید هیچ وقت جای نادرستی در زندگی ما داشته باشند.‏ ب۲۴/‏۳ ص ۲۴-‏۲۵ ¶۱۶-‏۱۷