ადნა

[ნეტარება].

1. ისრაელი ფახათ-მოაბის საგვარეულოდან, რომელიც მათ შორის იყო, ვინც მღვდელი ეზრას რჩევისამებრ ხალხის განწმენდის დროს დათანხმდნენ უცხოელი ცოლების გაშვებაზე (ეზრ. 10:30, 44).

2. მღვდელი ხარიმის საგვარეულოდან, რომელიც მღვდელმთავარი იოიაკიმის, გამგებელი ნეემიასა და მღვდელი ეზრას დროს ცხოვრობდა (ნემ. 12:12—15, 26).