უფრო მეტს შევატყობინოთ კეთილი ცნობა

ჩემს სამშობლოში მცხოვრებ ადამიანებზე ვფიქრობდი და მივხვდი, რომ ბევრი იეჰოვას მოწმეებს მხოლოდ საინფორმაციო წყაროების საშუალებით იცნობდნენ. ვფიქრობდი, რომ ასეთ ხალხს უნდა დავუკავშირდე, რათა გაიგონ ვინ არიან იეჰოვას მოწმეები და რა სწამთ მათ სინამდვილეში. მაგრამ როგორ შემეძლო დახმარება? ჩემი ქმარი უხუცესია და მან ჭკვიანური წინადადება შემომთავაზა.

ჩვენ ძირითადი იდეა ვიპოვეთ სტატიაში „ჟურნალები, რომლებიც ცხოვრებაში ნუგეშს იძლევიან“, რომელიც დაბეჭდილი იყო 1995 წლის 8 იანვრის ჟურნალში „გამოიღვიძეთ!“. იეჰოვას ერთი მოწმის საქმიანობის შესახებ სტატიაში ვკითხულობთ: «ის აგროვებს ჟურნალების „გამოიღვიძეთ!“ ძველ ნომრებს, რომლებიც და-ძმებს დაუგროვდათ სახლში. შემდეგ ინახულებს ორგანიზაციებს, რომლებზეც ფიქრობს, რომ ამ ეგზემპლარებიდან ზოგიერთი თემა მათთვის განსაკუთრებით საინტერესო იქნება».

მეუღლის დახმარებით მალე შევაგროვე ჟურნალის ასობით ეგზემპლარი. მოვნიშნე სხვადასხვა თემები იმ ადამიანებისთვის, რომელთა მონახულებასაც ვაპირებდი.

სატელეფონო წიგნისა და ცნობარის გამოყენებით, ჩამოვწერე საავადმყოფოების, ტურბაზებისა და კერძო საავადმყოფოების სია. აგრეთვე შევადგინე სკოლის და დამკრძალავი ბიუროს დირექტორების, სასწავლო ნაწილის გამგეების, სამედიცინო ექსპერტების, ციხის პერსონალის და მოსამართლეთა სია. ჩემი სია შეიცავდა ალკოჰოლიკებისა და ნარკომანების პრობლემებთან მომუშავე დაწესებულებების უფროსებს, გარემოს დაცვის, ინვალიდთა და ომის ვეტერანთა ორგანიზაციებსა და კვების პრობლემებით დაკავებული დაწესებულებების დირექტორებს. არც სოციალური უზრუნველყოფის, საყოფაცხოვრებო მომსახურებისა და საოჯახო საკითხებთან მომუშავე დაწესებულების გამგეები დავივიწყე.

რას ვამბობდი?

ვიზიტისას პირველად თავს წარვუდგენდი ხოლმე. შემდეგ ვამბობდი, რომ ჩემი ვიზიტი რამდენიმე წუთს წაართმევდათ.

ხელმძღვანელ პირს თავს შემდეგნაირად წარვუდგენდი ხოლმე: „მე იეჰოვას მოწმე ვარ. მაგრამ, რელიგიურ თემაზე სასაუბროდ არ მოვსულვარ, რადგან ეს უადგილო იქნებოდა სამუშაო საათებში“. რა თქმა უნდა, ჩვეულებრივ, მდგომარეობა ნეიტრალდებოდა. შემდეგ სათქმელს სიტუაციას ვარგებდი და ვაგრძელებდი: „ორი მიზეზით მოვედი თქვენთან. პირველ რიგში მსურს მადლობა გადაგიხადოთ იმ სამუშაოსათვის, რომელსაც თქვენი დაწესებულება ასრულებს. ბოლოს და ბოლოს დაფასებული უნდა იყოს, რომ ვიღაცა თავის დროსა და ძალას ახმარს საზოგადოებას. ამისათვის თქვენ ქებას იმსახურებთ“. ხშირად პიროვნება, რომელსაც ასე მივმართავდი, გაოცებული იყო.

უმეტეს შემთხვევაში ახლა უფრო ინტერესდებოდა პიროვნება, თუ რა იყო ჩემი სტუმრობის მეორე მიზეზი. მე ვაგრძელებდი: «ჩემი ვიზიტის მეორე მიზეზი ეს არის: ჩვენი ჟურნალიდან „გამოიღვიძეთ!“, რომელიც საერთაშორისოა, მოვნიშნე ზოგიერთი სტატია, რომელიც განსაკუთრებით თქვენს სამსახურს და მასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ეხება. დარწმუნებული ვარ ისურვებდით, გაგეგოთ, თუ რა თვალსაზრისი აქვს საერთაშორისო ჟურნალს ამ პრობლემებთან დაკავშირებით. სიამოვნებით დაგიტოვებთ ამ ეგზემპლარებს». ხშირად მეუბნებოდნენ, რომ ჩემს ძალისხმევას აფასებდნენ.

საოცარი და დამაჯილდოებელი შედეგები

როდესაც ამ შეთავაზებას ვიყენებდი, უმრავლესობა თბილად მღებულობდა; ჩვიდმეტიდან მხოლოდ ერთმა მითხრა უარი. მრავალი საოცარი და დამაჯილდოებელი შემთხვევა მქონდა.

მაგალითად, ოთხი მცდელობისა და მოთმინებით ლოდინის შემდეგ მივაღწიე რაიონის სკოლების ინსპექტორთან შეხვედრას. ის ძალიან დაკავებული კაცი იყო. მაგრამ ძალიან გულთბილად მიმიღო და ცოტა ხანი ვისაუბრეთ. როდესაც მასთან საუბარი დავამთავრე მითხრა: „დიდად ვაფასებ თქვენს ძალისხმევას და აუცილებლად ყურადღებით წავიკითხავ თქვენს ლიტერატურას“.

სხვა შემთხვევაში, მე მივედი საოლქო სასამართლოში და შევხვდი მთავარ მოსამართლეს, შუახნის კაცს. როდესაც მის კაბინეტში შევედი, საკმაოდ გაბრაზებულმა დაანება საბუთების კითხვას თავი.

— მიღება მხოლოდ სამშაბათს დილის საათებში მაქვს და მაშინ შემეძლება ნებისმიერი ინფორმაცია მოგაწოდოთ, — მითხრა უხეშად.

— ბოდიშს ვიხდი არახელსაყრელ დროს მოსვლისთვის, — ვუპასუხე მაშინვე და დავამატე, — რა თქმა უნდა, მოხარული ვიქნები სხვა დროს კვლავ მოვიდე. მაგრამ ჩემი ვიზიტი პირად საკითხს ეხება.

მოსამართლე დაინტერესდა. შერბილებული ტონით შემეკითხა, თუ რა მინდოდა. მე გავუმეორე, რომ სამშაბათს მივიდოდი.

— გთხოვთ, დაბრძანდით, — დაჟინებით მთხოვა, ჩემდა გასაკვირად, — რაზე შეწუხებულხართ?

ჩვენს შორის სასიამოვნო საუბარი გაიმართა და მან მოიბოდიშა უხეში შეხვედრისთვის, რადგან ის ნამდვილად ძალიან დაკავებული იყო.

იცით რა მომწონს იეჰოვას მოწმეების? — მითხრა მოგვიანებით მოსამართლემ. — მათ აქვთ საფუძვლიანი პრინციპები, რომელთაგანაც არ უხვევენ. ჰიტლერმა ყველაფერი გააკეთა, მაგრამ მათ მაინც არ მიიღეს ომში მონაწილეობა.

როდესაც მე და ერთი და შევედით ერთ-ერთ დაწესებულებაში, მდივნებმა გვიცნეს. ერთ-ერთმა მათგანმა ხმამაღლა, ცივად გვითხრა: „პრეზიდენტი არასდროს არ იღებს სხვა პარტიის წარმომადგენლებს“.

„მაგრამ ჩვენ მიგვიღებს, — ვთქვი მშვიდად, — რადგანაც ჩვენ იეჰოვას მოწმეები ვართ. ჩვენ არა ვართ მოსარჩლეები და ჩვენი ვიზიტი სამ წუთზე მეტ ხანს არ გაგრძელდება“. გულში კი მხურვალედ ვლოცულობდი: „კარგად დაამთავრე ეს იეჰოვა!“

— კარგი, ვცდი, — გულგრილად მიპასუხა მდივანმა და წავიდა. ორიოდე წუთის შემდეგ, რომელიც საუკუნედ მომეჩვენა, პრეზიდენტთან ერთად დაბრუნდა. ის კი უსიტყვოდ წაგვიძღვა თავის კაბინეტში, რომელიც ორი ოთახის შემდეგ იყო.

საუბარში ის თანდათან გაგვიშინაურდა. როდესაც შევთავაზეთ ჟურნალის „გამოიღვიძეთ!“ სპეციალური ნომერი, სიამოვნებით აიღო. ჩვენ მადლობა გადავუხადეთ იეჰოვას, რომ მოგვეცა კარგი შესაძლებლობა დაგვემოწმებინა ჩვენი საქმიანობის მიზნის შესახებ.

მრავალი მშვენიერი შემთხვევის გახსენებით, მე უფრო დიდად ვაფასებ პეტრე მოციქულის სიტყვებს: „ჭეშმარიტად ვრწმუნდები, რომ ღმერთი მიკერძოებული არ არის, არამედ ყოველ ხალხში მისი მოშიში და სიმართლის მოქმედი სათნოა მისთვის“ (საქმეები 10:34, 35). ღვთის სურვილია, რომ ადამიანებს ყველა წარმომავლობიდან, ენებიდან ან სოციალური ფენიდან საშუალება მიეცეთ, გაიგონ კაცობრიობასთან და დედამიწასთან დაკავშირებული მისი განზრახვის შესახებ (გამოგზავნილია).