Лука
15 Салык жыйнагандар менен күнөөкөрлөрдүн баары Исанын сөзүн угуш үчүн ага келип жатышты.+ 2 Буга нааразы болгон фарисейлер менен диний мыйзамдарды окуткандар: «Бул күнөөкөрлөр менен жакшы мамиледе болуп, алар менен чогуу тамактана берет»,— деп сүйлөнө башташты. 3 Ошондо Иса аларга мындай мисал келтирди: 4 «Араңардан ким 100 коюнун бирин жоготуп алса, 99ун жайытка* калтырып коюп, жоголгон коюн тапмайынча издебейт?+ 5 Анан тапканда аны ийнине көтөрүп алып, кубанган бойдон 6 үйүнө келет да, достору менен кошуналарын чакырып: „Сүйүнчү, жоголгон коюмду таптым! Мени менен кошо кубангыла“,— дейт.+ 7 Силерге айтып коёюн, ошол сыяктуу эле, өкүнүштүн кереги жок деген 99 адил адамга караганда өкүнгөн бир күнөөкөр+ үчүн асмандагылар көбүрөөк кубанышат.
8 Же 10 күмүш тыйыны* бар аял бир тыйынын жоготуп алса, чырак күйгүзүп алып, үйүн шыпырып, аны тапмайынча жакшылап издебейби? 9 Тапканда достору менен кошуналарын чакырып: „Сүйүнчү, жоготуп алган тыйынымды таптым! Мени менен кошо кубангыла“,— деп айтат. 10 Силерге айтып коёюн, бир күнөөкөрдүн өкүнгөнүнө Кудайдын периштелери да ошондой кубанат».+
11 Анан Иса мындай деди: «Бир кишинин эки уулу болот. 12 Алардын кичүүсү атасына: „Ата, мага энчимди бөлүп бериңиз“,— дейт. Атасы экөөнө мүлкүн бөлүп берет. 13 Бир нече күндөн кийин кичүүсү бүт энчисин алып, алыскы бир өлкөгө жөнөп кетет. Ал жактан жаман жолго түшүп, болгон мүлкүнүн баарын чачып жок кылат. 14 Эч нерсеси калбай калганда, өлкөдө катуу ачарчылык башталып, ал жокчулуктун азабын тарта баштайт. 15 Анан ошол жерлик бирөөгө барып, жумушка алышын жалынып суранат. Тиги киши аны талаасына чочколорун+ кайтарганга жиберет. 16 Ал саадакчалуу дарактын чочколор жеген саадакчаларын жеп курсагын тойгузууну эңсейт, бирок аны да эч ким бербейт.
17 Ошондо ал акылына келип: „Атамдын канчалаган жалчылары нанды тоё жешет, мен болсо бул жерде ачкадан өлөйүн деп жүрөм! 18 Кой, атама барайын да: “Ата, мен Кудайга* да, сизге да каршы күнөө кылдым. 19 Эми уулуңуз деп аталганга татыксызмын. Ошон үчүн мени жалчы кылып алыңызчы”,— деп айтайын“,— деп ойлонот. 20 Ошентип, атасына жөнөйт. Атасы аны алыстан эле көрүп, боору ооруганынан чуркап барат да, кучактап өпкүлөйт. 21 Ошондо уулу: „Ата, мен Кудайга да, сизге да каршы күнөө кылдым.+ Эми уулуңуз деп аталганга татыксызмын“,— дейт. 22 Атасы болсо кулдарына: „Тезинен эң жакшы кийим алып келип, балама кийгизгиле. Колуна шакек салып, бутуна сандал кийгизгиле. 23 Анан торпоктун семизин алып келип, сойгула. Жеп-ичип, тойлойлу, 24 себеби бул уулум өлгөн эле — тирилди,+ жоголгон эле — табылды“,— дейт. Ошентип, алар тойлой башташат.
25 Талаадан кайтып келаткан тун уулу үйгө жакындаганда ырдап-бийлегендердин үнүн угат да, 26 кызматчылардын бирин чакырып, эмне болуп жатканын сурайт. 27 Ал: „Иниң келди. Ал аман-эсен кайтып келгендиктен, атаң семиз торпок сойду“,— дейт. 28 Муну укканда ал ачууланып, үйгө кирбей коёт. Атасы сыртка чыгып, андан үйгө киришин сурана баштайт. 29 Бирок уулу: „Мен сизге ушунча жылдан бери кулдай кызмат кылып, сөзүңүздү эки кылган эмес элем. Сиз болсо мага досторум менен союп жегенге жадагалса улак да берген жоксуз. 30 Бузулган аялдар менен жүрүп, мүлкүңүздүн баарын чачып түгөткөн бул уулуңузга болсо келери менен семиз торпок сойдуңуз“,— дейт. 31 Ошондо атасы: „Балам, сен дайыма жанымдасың да, болгон дүнүйө-мүлкүмдүн баары сеники. 32 Бул иниң болсо өлгөн эле — тирилди, жоголгон эле — табылды, ошон үчүн кубанып, тойлоп жатпайбызбы“,— деп айтат».