“යෙහෝවා දෙවි තමන්ගේ සෙනඟ ගැන සතුටු වෙනවා” කියලා දැනන් ඉන්න එක අපිට ලොකු සතුටක්. (ගීතා. 149:4) හැබැයි සමහර වෙලාවට මෙහෙම හිතෙන්න පුළුවන්. ‘යෙහෝවා මං ගැනත් සතුටු වෙනවාද, ඇත්තටම ඔහුගේ අනුමැතිය මට තියෙනවාද?’ දෙවියන්ගේ විශ්වාසවන්ත සේවකයන් පවා ඒ වගේ සිතුවිල්ලක් එක්ක පොරබැදලා තියෙනවා. (1 සාමු. 1:6-10; යෝබ් 29:2, 4; ගීතා. 51:11) බයිබලේ පෙන්නනවා පාපය උරුම කරගත්ත මිනිස්සුන්ට වුණත් යෙහෝවාගේ අනුමැතිය දිනාගන්න පුළුවන් කියලා. හැබැයි ඒකට අපි යේසුස් ගැන විශ්වාසය තියලා බව්තීස්ම වෙන්න ඕනේ. (යොහ. 3:16) එතකොට අපි හැමෝම ඉස්සරහා පෙන්නනවා අපි අපේ පව් ගැන පසුතැවිලා දෙවියන්ගේ කැමැත්තට මුල් තැන දෙන්න පොරොන්දු වෙලා තියෙනවා කියලා. (ක්‍රියා 2:38; 3:19) අපි ඒ විදිහට යෙහෝවාත් එක්ක කිට්ටු බැඳීමක් ඇති කරගන්න පියවර ගනිද්දී ඒකෙන් ඔහුගේ හිත ගොඩක් සතුටු වෙනවා. අපි කැප වීමේ පොරොන්දුවට එකඟව ජීවත් වෙන තාක් කල් දෙවියන් අපිට ඔහුගේ අනුමැතිය දෙනවා වගේම අපිව ඔහුගේ කිට්ටු යාළුවෝ විදිහටත් සලකනවා.—ගීතා. 25:14. w24.03 26 1-2¶

යෙහෝවාගෙන් ප්‍රඥාවයි, නිර්භීතකමයි ඉල්ලන්න. එතකොට අපේ සේවේ සාර්ථකව කරන්න ඔහු උදව් කරයි. ප්‍රශ්න දරාගන්නත් ඔහුගෙන් උදව් ඉල්ලන්න. මොකද අපි හැමෝටම වගේ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. සමහර වෙලාවට ඒක ශාරීරික ලෙඩක් නැත්නම් මානසික ලෙඩක් වෙන්න පුළුවන්. නැත්නම් වියෝදුක නිසා ඔයා ලොකු වේදනාවකින් ඉන්නවා ඇති. එහෙම නැත්නම් පවුලේ ප්‍රශ්නයක් නිසා, විරුද්ධවාදිකම් නිසා නැත්නම් වෙන දෙයක් නිසා ලොකු පීඩනයක් දැනෙනවත් ඇති. ඒවා මදිවට වසංගත, යුද්ධ වගේ දේවල් ඇති වෙද්දී අපි තවත් අසරණ වෙනවා. ඒ වගේ වෙලාවට හොඳම යාළුවාට හැම දේම කියනවා වගේ දැනෙන හැම වේදනාවක්ම යෙහෝවාට කියන්න. එතකොට යෙහෝවා “ඔයා වෙනුවෙන් නිසි පියවර ගනියි.” (ගීතා. 37:3, 5) ‘පීඩා එද්දී ඒවා විඳදරාගන්න’ යාච්ඤාව උදව් වෙනවා. (රෝම 12:12) ඒ නිසා යාච්ඤා කරන්න. තමන්ගේ සෙනඟ මුහුණ දෙන හැම ප්‍රශ්නයක්ම යෙහෝවා දන්නවා. ‘උපකාර ඉල්ලලා ඔවුන් කන්නලව් කරන විට ඔහු ඔවුන්ට සවන් දෙනවා.’—ගීතා. 145:18, 19. w23.05 5-6 12-15¶

අපේ ජීවිතේ වැදගත් තීරණ ගන්න වෙද්දී අපි “යෙහෝවා දෙවිගේ කැමැත්ත මොකක්ද” කියලා හොයලා බලලා ඒකට අනුව වැඩ කරන්න ඕනේ. (එෆී. 5:17) අපි බයිබල් ප්‍රතිපත්ති හොයලා බලනවා නම් අපි කරන්නේ දෙවියන්ගේ කැමැත්ත ඒ කියන්නේ දෙවියන් හිතන විදිහ තේරුම්ගන්න උත්සාහ කරන එක. අපි ඒ ප්‍රතිපත්ති අදාළ කරගද්දී අපිට අනිවාර්යයෙන්ම හොඳ තීරණ ගන්න පුළුවන්. හැබැයි සාතන් බලන්නේ අපේ කාලය සම්පූර්ණයෙන්ම මේ ලෝකේ දේවල්වලට දෙන්න අපිව පොලඹවන්න. (1 යොහ. 5:19) මොකද එයා දන්නවා එතකොට දෙවියන් වෙනුවෙන් දෙන්න අපිට කාලය ඉතුරු වෙන්නේ නැහැ කියලා. ක්‍රිස්තියානියෙක් වුණත් හරිම ලේසියෙන් යෙහෝවාට දෙන්න තියෙන කාලය සල්ලිවලට, ඉගෙනගන්න එකට සහ රස්සාවට දෙන්න පෙලඹෙන්න පුළුවන්. එහෙම වෙද්දී ඒකෙන් පේන්නේ එයා මේ ලෝකේ සිතුවිලි රටාවට අහු වෙලා කියන එකයි. ඇත්ත, අපි දන්නවා ඒ දේවල් වැරදි නැහැ කියලා. හැබැයි අපි කවදාවත් ඒවාට අපේ ජීවිතේ අංක එකට එන්න දෙන්න හොඳ නැහැ. w24.03 24 16-17¶