ШАРҲИ МУХТАСАР

1

• Зани Ҳушаъ ва фарзандони ӯ (1–9)

  • Изреъил (4), Лӯ-Руҳома (6) ва Лӯ-Аммӣ (9)

• Исроил халқи сершумор ва ягона мешавад (10, 11)

2

• Исроили хиёнаткор ҷазо меёбад (1–13)

• Исроил сӯйи Яҳува бармегардад (14–23)

  • «Ту маро... “Шавҳарам” меномӣ» (16)

3

• Ҳушаъ зани хиёнаткори худро бозмехарад (1–3)

• Исроил ба назди Яҳува бармегардад (4, 5)

4

• Даъвои Яҳува бар зидди Исроил (1–8)

  • Дар ин замин дониши Худо нест (1)

• Бутпарастӣ ва зинокории Исроил (9–19)

  • «Рӯҳи зино онҳоро гумроҳ кардааст» (12)

5

• Доварии Эфроим ва Яҳудо (1–15)

6

• «Биёед сӯйи Яҳува баргардем» (1–3)

• Меҳру вафои халқ зудгузар аст (4–6)

  • Меҳру вафо беҳ аз қурбонӣ (6)

• Зинокории халқ (7–11)

7

• Бадкории Эфроим (1–16)

  • Аз тӯри Худо ҷойи гурез нест (12)

8

• Оқибати бутпарастӣ (1–14)

  • Шамолро корида, тундбодро медараванд (7)

  • Исроил Офарандаи худро фаромӯш кардааст (14)

9

• Худо Эфроимро барои гуноҳҳояш рад кардааст (1–17)

  • Исроил Баалро мепарастад (10)

10

• Исроил мисли токи бад аст (1–15)

  • Кишт ва дарав (12, 13)

11

• Худо Исроилро аз кӯдакияш дӯст доштааст (1–12)

  • «Писарамро аз Миср даъват намудам» (1)

12

• Эфроим бояд сӯйи Яҳува баргардад (1–14)

  • Яъқуб бо Худо мубориза бурд (3)

  • Яъқуб барои марҳамати Худо зора кард (4)

13

• Эфроими бутпараст Яҳуваро фаромӯш кард (1–16)

  • «Эй марг, неши ту куҷост?» (14)

14

• Назди Яҳува баргард (1–3)

  • Ситоиши лабҳо (2)

• Бевафоии Исроилро шифо мебахшам (4–9)