«Дар миёни халқҳо умри некӯкорона ба сар баред»
1. Чаро ба мо зарур аст, ки дар давоми анҷумани вилоятии омадаистода рафтори хуби худро нигоҳ дорем?
1 Дар давоми анҷуманҳои ҳарсола диққати одамон ба мо ҷалб карда мешавад. Барои ҳамин хеле зарур аст, ки рафтори мо дар бораи Худое, ки мо ибодат мекунем, шаҳодати хоссае диҳад (Ибд. 20:26). Рафтори хуб ва тарзи либоспӯшиамон бояд аниқ нишон диҳад, ки мо пайравони ҳақиқии Масеҳ ҳастем. Азбаски мо дар анҷумани вилоятии омадаистода иштирок мекунем, пас чӣ тавр метавонем «дар миёни халқҳо умри некӯкорона ба сар» бурда, бо ин Падари осмониамонро ҷалол диҳем? (1 Пет. 2:12).
2. Дар давоми анҷуман мо кадом имкониятҳои зоҳир кардани шахсияти масеҳиро дорем?
2 Шахсияти масеҳиро зоҳир кунед. Муҳаббате, ки мо ба якдигар нишон медиҳем ва тарзи муносибати мо «бо онҳое ки дар берунанд», тамоман аз рӯҳияе, ки дар ин ҷаҳон ҳукмрон аст, фарқ мекунад (Қӯл. 3:10; 4:5; 2 Тим. 3:1–5). Мо бояд дар муносибат бо коргари меҳмонхона ё тарабхона, ҳатто агар душвориҳо сар зананд ҳам, меҳрубон ва пурсабр бошем. Рафтори хуби мо ҳамчунин дар он дида мешавад, ки мо ба коргарони хизматрасон чойпулӣ мемонем.
3. Ба волидон чӣ хел ёдраскунӣ дода мешавад ва чаро?
3 Волидон бояд дар анҷуман, дар тарабхонаҳо ва дар меҳмонхона ба фарзандони худ бодиққат бошанд (Мас. 29:15). Менеҷери тарабхонаи як меҳмонхона ба ҷуфти ҳамсарон чунин гуфт: «Ба мо танҳо одамони шумо маъқуланд. Оила ва кӯдакони шумо хеле ботарбия ва хушмуомила мебошанд. Ҳамаи коргарон дар бораи шумоён гап мезананд ва мо мехоҳем, ки шумоён ҳар ҳафта рӯзҳои истироҳат дар ин ҷо истед».
4. Чаро мо бояд ба намуди зоҳирии худ диққат диҳем?
4 Либоси хоксорона. Сару либоси мо дар анҷуман бояд мувофиқу хоксорона бошад ва рӯҳияи ин ҷаҳонро инъикос накунад (1 Тим. 2:9). Ҳатто ҳангоми дар меҳмонхона ҳуҷра дархост кардан ё дар вақти аз он рафтан ва дар вақтҳои холигӣ, пеш ё баъд аз анҷуман, мо мехоҳем, ки аз пӯшидани либосҳои кушоду чиркин канорагирӣ намоем. Ҳамин тавр мо бо фахр лавҳачаи сарисинагии анҷуманро меовезем ва ҳангоми пайдо шудани имконият аз шаҳодат додан шарм намекунем. Намуди зоҳирии мо ва рафтори хубамон дар анҷумани вилоятии соли 2014 на танҳо ба одамони самимӣ, барои фаҳмидани хабари ҳаётбахши Китоби Муқаддас кӯмак мерасонад, балки ба Яҳува низ хурсандӣ меорад (Саф. 3:17).
[Чорчӯба дар саҳифаҳои 2-5]
Ёдраскуниҳо оиди анҷумани вилоятии соли 2014
◼ Вақти барномаи анҷуман. Соати 8:00 дари даромад кушода хоҳад шуд. Ҳар се рӯзи анҷуман мусиқӣ соати 9:20 сар мешавад. Дар ин вақт ҳамаамон бояд ҷойҳоямонро ишғол кунем, то барнома ба таври шоиста оғоз ёбад. Суруд ва дуои хотимавӣ рӯзҳои ҷумъаву шанбе соати 16:50 ва рӯзи якшанбе соати 15:35 садо хоҳад дод.
◼ Истгоҳи нақлиёт. Дар ҷое, ки анҷуман мегузарад, барои нақлиёт истгоҳҳо тайёр карда мешаванд. Касоне ки аввал меоянд мошини худро дар ҷойҳои холӣ гузошта метавонанд. Гарчанде, ки одатан шумораи ҷой дар истгоҳ маҳдуд аст, хуб мебуд агар шумораи ҳар чӣ бештари ташрифоварандагон як мошинро истифода баранд. Танҳо онҳое ки дар мошинашон нишонаи махсуси барои маъюбонро доранд, метавонанд мошини худро дар ҷои барои маъюбон ҷудошуда, гузоранд.
◼ Ишғоли ҷойҳо. Вақте ки ҳар саҳар дарҳо кушода мешаванд, илтимос даррав барои гирифтани ҷойи дилхоҳи худ давида, бо ҳамроҳатон мусобиқа накунед. Рӯҳияи фидокорие, ки ба ҷустани манфиати дигарон водор мекунад, моро чун масеҳиёни ҳақиқӣ муаррифӣ намуда, ҳозиронро барои ҳамд гуфтани Яҳува водор месозад (Юҳ. 13:34, 35; 1 Қӯр. 13:4, 5; 1 Пет. 2:12). Танҳо барои касоне ҷой гирифтан мумкин аст, ки ҳамроҳи шумо дар як мошин омадаанд, бо шумо дар як хона зиндагӣ мекунанд ё барои шахсоне, ки бо онҳо омӯзиши Китоби Муқаддас мегузаронед. Барои пиронсолон ва маъюбон ҷойҳои махсус ҷудо карда мешавад. Азбаски ин ҷойҳо маҳдуданд, танҳо як ё ду нафар барои кӯмаки онҳо дар наздашон нишаста метавонанд.
◼ Хӯроки нисфирӯзӣ. Лутфан хӯрокатонро бо худ биёред, то ки ҳангоми танаффус ҷои анҷуманро тарк накунед. Агар даркор бошад, яхдон–сумкачаеро, ки зери курсӣ ҷо мешавад, бо худ гиред. Ба анҷуман яхдон–сумкаҳои калон ва зарфҳои шишагиро овардан мумкин нест.
◼ Хайрия. Мо метавонем дар анҷуман ба кори умумиҷаҳонӣ хайрия карда, миннатдориамонро ба ин чорабинии рӯҳонӣ зоҳир созем.
◼ Доруворӣ. Агар духтур ба шумо ягон дору тавсия дода бошад, илтимос, бо худ овардани онро фаромӯш накунед, зеро ин гуна дорувориҳо дар анҷуман дастрас нестанд. Агар шахси дар анҷуманбуда, касалии қанд ё дигар беморӣ дошта бошад ва аз сӯзандору истифода барад, набояд онро дар ҳар ҷо партояд, то ки аз рӯи беэҳтиётӣ дигарон зарар набинанд. Инчунин сӯзандоруҳоро ба сатилҳои партове, ки дар бинои анҷуман ё меҳмонхонаҳо гузошта шудаанд, напартоед.
◼ Қоидаҳои бехатарӣ. Илтимос, барои пешгирӣ намудани лағжидан ва пешпо хӯрдан, диққати махсус диҳед. Ҳар сол аз боиси пойафзол бисёриҳо осеб мебинанд, махсусан аз сабаби пӯшидани туфлиҳои пошнабаланд. Хуб мебуд, ки пойафзоли хоксоронаву бароҳат пӯшем, зеро бо он ба зинапоя, назди панҷара ва дигар ҷойҳо роҳ рафтан бехатар аст.
◼ Аробачаи бачагона ва курсиҳои қатшаванда. Аробачаи бачагона ва курсии қатшавандаро дар ҷое, ки анҷуман мегузарад, овардан мумкин нест. Лекин барои овардани курсии бачагонаи бехатар, ки онро дар назди курсии волидон ҷойгир кунондан мумкин аст, рухсат дода мешавад.
◼ Атриёт. Бисёри анҷуманҳо дар биноҳои болопӯшшуда мегузаранд, ки системаи сунъии ҳавотозакунӣ доранд. Бинобар ин, истифодаи атриёти тезбӯйро маҳдуд намуда, мо ба дигарон муҳаббат зоҳир мекунем, зеро ин гуна мавод сабаби авҷ гирифтани бемориҳои узвҳои нафаскашӣ ва душвориҳои дигар шуда метавонанд (1 Қӯр. 10:24).
◼ Варақаи «Лутфан, ба назди ин шахс ташриф оред» (S-43). Агар дар рӯзҳои гузаштани анҷуман, дар натиҷаи шаҳодати ғайрирасмӣ шахсе шавқ пайдо кунад, лозим аст, ки оиди ин ба воситаи варақаи «Лутфан, ба назди ин шахс ташриф оред» (S-43) хабар диҳед. Варақаҳои пуркардашударо дар анҷуман ба шӯъбаи адабиёт ё ба котиби ҷамъомади худ додан лозим аст.
◼ Тарабхона ё ошхона. Ҳангоми дар тарабхона ё ошхона буданатон бо рафтори хуби худ исми Яҳуваро ҷалол диҳед. Либоси шумо бояд аз ходими Худо буданатон шаҳодат диҳад. Агар дар шаҳре, ки анҷуман мегузарад, додани ҳаққи хизмат ба пешхизмат одатӣ бошад, онро ба ӯ диҳед.
◼ Истиқомати шахсони ниёзҳои махсусдошта. Агар воиз барои ҷои зисти арзон мӯҳтоҷ бошаду бо ин муроҷиат кунад, он гоҳ кумитаи хизматии ҷамъомад ба талаботҳои зарурӣ мувофиқат кардани воизро муайян месозад, то ӯ варақаи «Дархост оиди истиқомати шахсони ниёзҳои махсусдошта»-ро (СО-5a-U) пур карда тавонад. Бародарон кӯшиш мекунанд, ки чунин шахсонро дар меҳмонхона ё хонаҳои шахсии арзон ҷой кунанд.
Ба хонаи шахсӣ танҳо бояд шумораи он одамоне оянд, ки соҳиби хона дархост карда буд.
Агар шумо ба анҷуман рафта натавонед дарҳол дар ин бора ба шӯъбаи истиқоматии анҷуман ва ба соҳиби хона хабар диҳед.
Интизор нашавед, ки соҳиби хона ба шумо хӯрок пешниҳод мекунаду шуморо ба анҷуман мебарад. Дар ин бора шумо бояд худатон ғамхорӣ кунед.
Баъд аз тамом шудани анҷуман дар хонаи соҳибхона аз мӯҳлате, ки ӯ ишора карда буд, зиёдтар наистед.
Дар бисёр мавридҳо касоне, ки ба анҷуман ташриф овардаанд, аз рӯйхати хонаҳое, ки кумитаи анҷуман тавсия кардааст, истифода бурда, худашон оиди истиқомати худ ғамхорӣ менамоянд. Барои чӣ тавр дархост кардани хонаҳо ё ҳуҷраҳо, ба ёдраскунии зерсарлавҳаи «Меҳмонхона» нигаред.
◼ Меҳмонхонаҳо.
1) Илтимос аз ҳад зиёд ҳуҷра дархост накунед ва бигзор бо шумо дар ҳуҷра аз меъёр зиёд одамон наистанд.
2) Дархостатонро бекор накунед, танҳо агар ягон ҳолати фавқуллода рӯй надиҳад ва дар бораи ин ҳар чӣ тезтар ба меҳмонхона хабар диҳед, то ки дигарон аз он ҳуҷра истифода бурда тавонанд (Мат. 5:37). Агар ба шумо лозим ояд, ки дархости худро бекор кунед, боварӣ ҳосил кунед, ки ба шумо рақам (ё ин ки маълумот) оиди бекор кардани дархостатонро додаанд. Агар шумо дархости худро камтар аз 48 соат бекор кунед, пули шумо баргардонида намешавад.
3) Ба диққати онҳое, ки ҳуҷраҳоро бо истифодаи картаҳои дебетӣ ё кредитӣ дархост менамояд, мерасонем, ки одатан меҳмонхона аз картаи шумо маблағеро барои ҳуҷра, ҳамчунин барои рӯпӯш кардани ягон осеби расондашуда ё ҳолатҳои ногаҳонӣ мегирад. Ва шумо аз ин маблағ то тамом шудани мӯҳлати дархостатон истифода бурда наметавонед.
4) Аробаи ҷомадонкаширо танҳо дар вақти даркорӣ истифода баред ва даррав онро ба ҷояш баргардонед, то ки дигарон низ онро истифода бурда тавонанд.
5) Агар ин дар мамлакати шумо одат шуда бошад, ба коргарони меҳмонхона, вақте ки онҳо бори шуморо меоранд ё ин ки ҳуҷраатонро рӯбучин мекунанд, ҷойпулӣ монед.
6) Хӯрокатонро танҳо дар ҳуҷраҳое, ки хӯрокпазӣ иҷозат дода шудааст, тайёр кунед.
7) Агар дар меҳмонхона наҳориҳо, кофе ва яхҳои бепул пешкаш карда шавад, онро бо меъёр истифода бурда, аз он суиистифода накунед, зеро ин хизматрасонӣ танҳо барои касоне, ки ҳуҷра дархост кардаанд пешбинӣ шудааст.
8) Ҳангоми мулоқот бо кормандони меҳмонхона ҳамеша самари рӯҳро зоҳир кунед. Кормандони меҳмонхона дар бораи шумораи зиёди меҳмонон ғамхорӣ мекунанд ва агар мо нисбати онҳо меҳрубонӣ, сабру тоқат ва солимфикрӣ зоҳир кунем, онҳо инро хеле қадр мекунанд.
9) Волидон бояд ҳамеша ҳангоми дар меҳмонхона, ҳамчунин дар лифт, ҳавз, даромадгоҳ, толори варзишӣ ва ғайра буданашон, ба фарзандонашон аҳамият диҳанд.
10) Дар «Рӯйхати манзили тавсияшуда» нархи пурраи як шабонарӯзии дархости ҳуҷра навишта шудааст. Агар ба шумо нархномаи алоҳида барои он чизе, ки дархост ё истифода накарда будед, биёранд, онро насупоред ва ҳар чӣ зудтар дар ин бора ба шӯъбаи истиқоматии анҷуман хабар диҳед.
11) Дар бораи ҳар душворие, ки бо ҳуҷраи меҳмонхона вобаста аст, зудтар ба шӯъбаи истиқоматии анҷуман хабар диҳед.
◼ Хизмати ихтиёриён. Ҳамаи онҳое, ки кӯмак расондан мехоҳанд, метавонанд ба Шӯъбаи ихтиёриёни анҷуман муроҷиат кунанд. Кӯдакони то 16-сола низ метавонанд бо яке аз волидонашон ё ягон шахси калонтар, ки волидон иҷозат дода буданд, дар ин хизмат саҳми худро гузоранд.