ဟေရှာယ

၁ ယုဒဘုရင်တွေဖြစ်တဲ့+ ဩဇိ၊+ ယောသံ၊+ အာခတ်၊+ ဟေဇကိတို့+ လက်ထက်မှာ ယုဒပြည်၊ ဂျေရုဆလင်မြို့နဲ့ပတ်သက်ပြီး အာမွတ်ရဲ့သား ဟေရှာယ*+ မြင်ရတဲ့ စိတ်အာရုံကတော့–

 ၂ ကောင်းကင်၊ နားထောင်ပါ။ ကမ္ဘာမြေ၊ အာရုံစိုက်ပါ။+

ယေဟောဝါ ပြောတာက–

 ၃ နွားတောင်မှ သခင်ကို သိတယ်။

မြည်းကလည်း သခင်ကျွေးတဲ့ စားခွက်ကို သိတယ်။

အစ္စရေးတွေကတော့ ငါ့ကို မသိကြပါလား။+

ငါ့လူတွေ သိနားလည်မှု မရှိကြပါလား။”

ယေဟောဝါကို သူတို့ စွန့်ခွာသွားကြပြီ။+

 ၅ ဘာလို့များ ထပ်ခါထပ်ခါ ပုန်ကန်ပြီး အပြစ်ဒဏ် ခံချင်နေရတာလဲ။+

တစ်ခေါင်းလုံး ဒဏ်ရာတွေ ပြည့်နေပြီ။

နှလုံးကလည်း ရောဂါစွဲနေတယ်။+

 ၆ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အနာတွေချည်းပဲ။

ဒဏ်ရာတွေ၊ ဖူးရောင်နာတွေ၊ ကွဲထွက်နေတဲ့ အနာတွေချည်းပဲ။

ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးမထည့်ထားဘူး။ ပတ်တီး မစည်းထားဘူး။ ဆီမလိမ်းထားဘူး။+

 ၇ မင်းတို့ရဲ့ပြည်ဟာ လူသူကင်းမဲ့နေပြီ။

မြို့တွေလည်း မီးလောင်ပြာကျသွားပြီ။

တိုင်းတစ်ပါးသားတွေက မင်းတို့ရှေ့မှာတင် ပြည်ကို ဝါးမျိုလိုက်ပြီ။+

တိုင်းပြည်ဟာ တိုင်းတစ်ပါးသား လက်ချက်နဲ့ လွင်တီးခေါင်ဖြစ်နေပြီ။+

ဂေါမောရမြို့နဲ့ တူနေလောက်ပြီ။+

၁၀ သောဒုံမြို့ရဲ့ အာဏာရှင်တို့၊ ယေဟောဝါရဲ့ စကားကို နားထောင်ကြ။+

ဂေါမောရမြို့သားတို့၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ ပညတ်ကို အာရုံစိုက်ကြ။+

၁၁ ယေဟောဝါပြောတာက– “မင်းတို့ဆက်သတဲ့ ပူဇော်သက္ကာ အမြောက်အမြားဟာ ငါ့အတွက် ဘာအကျိုးရှိမှာလဲ။+

မင်းတို့ပူဇော်တဲ့ သိုးထီးတွေ၊+ ဆူဖြိုးတဲ့တိရစ္ဆာန် အဆီတွေကို+ ငါစိတ်ကုန်နေပြီ။

နွားထီးပျိုတွေ၊+ သိုးသငယ်တွေ၊ ဆိတ်တွေရဲ့+ သွေးကိုလည်း+ ငါမလိုချင်ဘူး။

၁၃ အချည်းနှီးဖြစ်တဲ့ ကောက်နှံပူဇော်သက္ကာတွေကို မယူလာနဲ့တော့။

မင်းတို့ပူဇော်တဲ့ နံ့သာပေါင်းကို ငါရွံတယ်။+

၁၄ မင်းတို့ရဲ့ လဆန်းနေ့တွေ၊ ပွဲတွေကို ငါမုန်းတယ်။

အဲဒါတွေဟာ ငါ့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးပဲ။

ထမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလှပြီ။

မင်းတို့ရဲ့လက်တွေ သွေးစွန်းနေတာကိုး။+

၁၆ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဆေးကြောကြ။ စင်ကြယ်အောင် လုပ်ကြ။+

ယုတ်မာတဲ့ လုပ်ရပ်တွေကို ငါ့ရှေ့ကနေ ဖယ်ရှားကြ။

မကောင်းမှုတွေ မကျူးလွန်ကြနဲ့တော့။+

၁၇ ကောင်းတာလုပ်ဖို့ သင်ယူပါ။ တရားမျှတစွာ လုပ်ဆောင်ဖို့ ရှာကြံကြပါ။+

ဖိနှိပ်တတ်သူကို တည့်မတ်ပေးပါ။

မိဘမဲ့ကလေးရဲ့ ရပိုင်ခွင့်ကို ခုခံကာကွယ်ပေးပါ။

မုဆိုးမရဲ့အမှုကို လျှောက်လဲပေးပါ။”+

၁၈ ယေဟောဝါပြောတာက– “လာကြ။ ငါတို့ရဲ့အမှုကို ဖြေရှင်းကြစို့။+

ဒါဟာ ယေဟောဝါရဲ့ နှုတ်ထွက်စကားပဲ။”

၂၁ တစ်ခါတုန်းက သစ္စာရှိခဲ့တဲ့မြို့ဟာ+ ဘယ်လိုလုပ် ပြည့်တန်ဆာဖြစ်သွားတာလဲ။+

၂၂ မင်းရဲ့ငွေဟာ ချော်* ဖြစ်ကုန်ပြီ။+

မင်းရဲ့ဘီယာလည်း ရေနဲ့ရောနေတယ်။

၂၃ မင်းရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေဟာ ခေါင်းမာသူတွေ၊ သူခိုးကြံရာပါတွေပဲ။+

လာဘ်စားရတာကို သူတို့နှစ်သက်တယ်၊ တံစိုးလက်ဆောင်တွေနောက် တကောက်ကောက် လိုက်တတ်တယ်။+

မိဘမဲ့ကလေးတွေအတွက် တရားမျှတစွာ မစီရင်ပေးဘူး။

မုဆိုးမရဲ့အမှုကလည်း သူတို့ဆီ ဘယ်တော့မှ မရောက်ဘူး။+

“ကဲ၊ ငါ့ရန်သူတွေကို ဖယ်ရှားတော့မယ်။

ငါလက်စားချေမယ်။+

၂၅ မင်းကို ငါပြစ်ဒဏ်ပေးမယ်။

မင်းရဲ့ချော်တွေကို ပြာရည်သုံးပြီး ဖယ်ထုတ်သလို ဖယ်ထုတ်မယ်။

အညစ်အကြေးအားလုံးကို ဖယ်ရှားမယ်။+

၂၆ တရားသူကြီးတွေကို နဂိုတုန်းကလို ငါပြန်ခန့်မယ်။

အကြံပေးသူတွေကို အရင်တုန်းကလို ပြန်ခန့်မယ်။+

နောက်ပိုင်းမှာတော့ မင်းကို ဖြောင့်မတ်တဲ့မြို့၊ သစ္စာရှိတဲ့မြို့လို့ ခေါ်ကြလိမ့်မယ်။+

၂၇ ဇိအုန်မြို့ကို တရားမျှတမှုနဲ့ ပြန်ရွေးယူမယ်။+

ပြန်လာတဲ့ မြို့သူမြို့သားတွေကို ဖြောင့်မတ်မှုနဲ့ ပြန်ရွေးယူမယ်။

၂၈ ပုန်ကန်သူတွေနဲ့ အပြစ်လုပ်သူတွေ အတူပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်။+

ယေဟောဝါကို စွန့်ခွာသူတွေလည်း ဇာတ်သိမ်းသွားလိမ့်မယ်။+

၂၉ မင်းတို့တပ်မက်ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေကြောင့် အရှက်ကွဲရလိမ့်မယ်။+

မင်းတို့ရွေးချယ်တဲ့ ဥယျာဉ်တွေကြောင့်* ရှုတ်ချခံရလိမ့်မယ်။+

နှစ်ခုစလုံး အတူလောင်ကျွမ်းသွားမယ်။

ငြိမ်းသတ်မယ့်သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။”