1
Падар ва писарони исёнкораш (1–9)
Яҳува парастиши рӯякиро чашми дидан надорад (10–17)
«Биёед масъаларо ҳал кунем» (18–20)
Сион боз шаҳри вафодор мешавад (21–31)
2
3
4
Ҳафт зан ба як мард мечаспанд (1)
Чизе, ки Яҳува рӯёнад, ҷалолу шукӯҳ меорад (2–6)
5
Суруд дар бораи токзори Яҳува (1–7)
Вой бар ҳоли токзори Яҳува (8–24)
Хашми Яҳува бар халқаш аланга гирифтааст (25–30)
6
Яҳува дар ибодатгоҳ (1–4)
Лабони Ишаъё пок мегардад (5–7)
Ба Ишаъё супориш дода мешавад (8–10)
«То ба кай, эй Яҳува?» (11–13)
7
8
Пешгӯйӣ дар бораи ҳамлаи ошуриён (1–8)
Натарсед, зеро «Худо бо мост!» (9–17)
Ишаъё ва фарзандони ӯ аломатанд (18)
Ба шариат рӯ оред, на ба девҳо (19–22)
9
10
Худо зидди Исроил аст (1–4)
Ошурӣ калтакест барои фурӯ рехтани ғазаби Худо (5–11)
Ҷазои Ошур (12–19)
Бақияи Яъқуб бармегардад (20–27)
Худо Ошурро доварӣ мекунад (28–34)
11
12
13
14
Исроил дар замини худ ҷойгир мешавад (1, 2)
Масал бар зидди шоҳи Бобил (3–23)
Дасти Яҳува Ошурро шикаст медиҳад (24–27)
Паём бар зидди Фалиштӣ (28–32)
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
Вой бар майзадагони Эфроим! (1–6)
Коҳинон ва пайғамбарони Яҳудо мекалаванд (7–13)
«Мо бо марг аҳд бастем» (14–22)
Худо касро дуруст таълим медиҳад (23–29)
29
30
Аз ёрдами Миср фоидае нест (1–7)
Мардум пешгӯйиро шунидан намехоҳад (8–14)
Таваккал кунед ва қувват ёбед (15–17)
Яҳува ба халқаш раҳм мекунад (18–26)
Яҳува Ошурро ҷазо медиҳад (27–33)
31
32
Подшоҳ ва мирон бо адолат ҳукм хоҳанд ронд (1–8)
Огоҳӣ ба занони худписанд (9–14)
Баракатҳо аз фурӯ рехтани рӯҳ (15–20)
33
34
35
36
37
Ҳизқиё аз Худо мадад меҷӯяд (1–7)
Санҳериб мардуми Ерусалимро метарсонад (8–13)
Дуои Ҳизқиё (14–20)
Ишаъё ҷавоби Худоро мерасонад (21–35)
Як фаришта 185 000 ошуриро мекушад (36–38)
38
39
40
41
Ҷанговаре аз тарафи офтоббаро меояд (1–7)
Исроил бандаи Худост (8–20)
Мурофиа бо худоёни дигар (21–29)
42
Бандаи Худо ва вазифаи ӯ (1–9)
Суруди нав дар васфи Яҳува (10–17)
Исроил кӯру кар аст (18–25)
43
Яҳува халқашро ҷамъ меорад (1–7)
Мурофиа бо худоён (8–13)
Озодӣ аз Бобил (14–21)
«Даъвоеро, ки бар зидди якдигар дорем, баён намоем» (22–28)
44
Баракатҳои халқи Худо (1–5)
Ғайр аз Яҳува Худое нест (6–8)
Аз бутҳо фоидае нест (9–20)
Яҳува Товондеҳи Исроил аст (21–23)
Куруш хости Худоро иҷро мекунад (24–28)
45
Куруш Бобилро забт хоҳад кард (1–8)
Лой бо Кӯзагар баҳс намекунад (9–13)
Халқҳо Исроилро эҳтиром хоҳанд кард (14–17)
Худо аз гапаш намегардад (18–25)
46
47
48
Исроил ҷазо мегирад ва пок мешавад (1–11)
Яҳува бар зидди Бобил амал мекунад (12–16а)
Таълими Худо фоидаовар аст (16б–19)
«Аз Бобил берун оед!» (20–22)
49
50
51
Сион чун боғи Адан мешавад (1–8)
Офаридгораш Сионро тасаллӣ медиҳад (9–16)
Косаи хашми Яҳува (17–23)
52
53
54
55
56
57
Росткору вафодорон мемиранд (1, 2)
Фоҳишагии Исроил фош мешавад (3–13)
Тасаллии дилшикастагон (14–21)
58
59
Гуноҳҳои Исроил ӯро аз Худо дур месозад (1–8)
Ба гардан гирифтани гуноҳҳо (9–15а)
Яҳува пуштибони тавбакардагон аст (15б–21)
60
61
62
63
64
65
66