Маҳорати таълимдиҳии худро дар хизмат беҳтар мегардонем. Сар кардани омӯзиш дар назди дар ба воситаи брошураи «Худо барои мо хабарҳои нағз дорад!»
Чаро ин муҳим аст. Барои шогирд сохтан, мо бояд муаллимони Каломи Худо бошем (Мат. 28:19, 20). Ба воситаи он маводҳое ки ба мо дода шудааст, ҳар яки мо метавонем ҳақиқатро самаранок таълим диҳем. Масалан, брошураи «Худо барои мо хабарҳои нағз дорад!», маҳз барои кӯмаки мо дар таълим додани ҳақиқат ба дигарон омода шудааст. Бешубҳа, мо дар ташрифи аввал ба воситаи ин брошура дар назди дар бо соҳибхона омӯзишро сар карда метавонем.
Дар давоми моҳ инро санҷида бинед:
Ба Яҳува дуо гӯед, ки ба шумо хоҳиши гузаронидани омӯзишро диҳад. Ҳамчунин аз Яҳува хоҳиш намоед, то ба шумо барои сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас ва барои муаллими бомаҳорати ҳақиқат шудан, ёрӣ диҳад (Флп. 2:13).
Дар ибодати оилавӣ ё омӯзиши шахсӣ вақт ҷудо кунед, то пешниҳодро аз худ кунед. Ин ба шумо барои бо боварии комил гап задан ва дар назди дар омӯзиш сар кардан, кӯмак мерасонад.