Εβραίους
10 Διότι εφόσον ο Νόμος έχει σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων, [οι άνθρωποι], με τις ίδιες θυσίες από χρόνο σε χρόνο τις οποίες προσφέρουν συνεχώς, δεν μπορούν ποτέ να τελειοποιήσουν εκείνους που πλησιάζουν. 2 Αλλιώς, δεν θα είχαν σταματήσει να προσφέρονται οι [θυσίες], εφόσον εκείνοι που αποδίδουν ιερή υπηρεσία και οι οποίοι είχαν καθαριστεί μία φορά για πάντα δεν θα είχαν πια συναίσθηση αμαρτιών; 3 Απεναντίας, με αυτές τις θυσίες υπάρχει υπενθύμιση των αμαρτιών από χρόνο σε χρόνο, 4 γιατί δεν είναι δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.
5 Επομένως, όταν αυτός έρχεται στον κόσμο λέει: «‘Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα. 6 Δεν επιδοκίμασες προσφορές ολοκαυτώματος και [προσφορά] για αμαρτία’. 7 Τότε είπα: ‘Να! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου’». 8 Αφού πρώτα λέει: «Δεν θέλησες ούτε επιδοκίμασες θυσίες και προσφορές και προσφορές ολοκαυτώματος και [προσφορά] για αμαρτία»—[θυσίες] που προσφέρονται σύμφωνα με το Νόμο— 9 τότε λέει πράγματι: «Να! Έχω έρθει να κάνω το θέλημά σου». Καταργεί το πρώτο για να εδραιώσει το δεύτερο. 10 Με το προαναφερμένο «θέλημα» έχουμε αγιαστεί μέσω της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού μία φορά για πάντα.
11 Επίσης, κάθε ιερέας παίρνει τη θέση του από ημέρα σε ημέρα για να αποδώσει δημόσια υπηρεσία και για να προσφέρει τις ίδιες θυσίες συχνά, επειδή αυτές δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς. 12 Αυτός όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες παντοτινά και κάθησε στα δεξιά του Θεού, 13 περιμένοντας από τότε και έπειτα μέχρι να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο για τα πόδια του. 14 Διότι με μία [θυσιαστική] προσφορά έχει τελειοποιήσει παντοτινά εκείνους που αγιάζονται. 15 Επιπλέον, και το άγιο πνεύμα μαρτυρεί σχετικά με εμάς, γιατί αφού έχει πει: 16 «‘Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με αυτούς ύστερα από εκείνες τις ημέρες’, λέει ο Ιεχωβά. ‘Θα βάλω τους νόμους μου στις καρδιές τους, και στη διάνοιά τους θα τους γράψω’», 17 [αυτό λέει κατόπιν]: «Και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους και τις άνομες πράξεις τους». 18 Όπου, λοιπόν, υπάρχει συγχώρηση αυτών, δεν υπάρχει πια προσφορά για αμαρτία.
19 Συνεπώς, αδελφοί, εφόσον έχουμε τόλμη για την οδό που οδηγεί στον άγιο χώρο μέσω του αίματος του Ιησού, 20 την οποία αυτός εγκαινίασε για εμάς ως νέα και ζωντανή οδό διαμέσου της κουρτίνας, δηλαδή, της σάρκας του, 21 και εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού, 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, με την καρδιά μας ραντισμένη και απαλλαγμένη από πονηρή συνείδηση και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό. 23 Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε, γιατί είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε. 24 Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, 25 μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.
26 Διότι αν πράττουμε την αμαρτία εκούσια, αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας, δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες, 27 αλλά [απομένει] κάποια φοβερή προσδοκία κρίσης και μια πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται. 28 Όποιος έχει αδιαφορήσει για το νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια, με τη μαρτυρία δύο ή τριών. 29 Για πόσο πιο αυστηρή τιμωρία, νομίζετε, θα υπολογιστεί άξιος εκείνος που έχει καταπατήσει τον Γιο του Θεού και έχει θεωρήσει συνηθισμένης αξίας το αίμα της διαθήκης, με το οποίο ο ίδιος αγιάστηκε, και έχει εξυβρίσει με περιφρόνηση το πνεύμα της παρ’ αξία καλοσύνης; 30 Διότι εμείς γνωρίζουμε αυτόν που είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω»· και πάλι: «Ο Ιεχωβά θα κρίνει το λαό του». 31 Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού.
32 Ωστόσο, εξακολουθήστε να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα, 33 μερικές φορές καθώς ήσασταν εκτεθειμένοι σαν σε θέατρο τόσο σε ονειδισμούς όσο και σε θλίψεις, και μερικές φορές καθώς γίνατε συμμέτοχοι με εκείνους που είχαν μια τέτοια εμπειρία. 34 Διότι εσείς και εκδηλώσατε συμπόνια για τους φυλακισμένους και δεχτήκατε χαρούμενα τη λεηλασία των υπαρχόντων σας, γνωρίζοντας ότι εσείς οι ίδιοι έχετε καλύτερη και μόνιμη ιδιοκτησία.
35 Γι’ αυτό, μην αποβάλετε την παρρησία σας, για την οποία θα δοθεί μεγάλη ανταμοιβή. 36 Διότι έχετε ανάγκη από υπομονή, ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού, να λάβετε την [εκπλήρωση της] υπόσχεσης. 37 Διότι ακόμη «πολύ λίγο», και «αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει». 38 «Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης», και «αν οπισθοχωρήσει, η ψυχή μου δεν βρίσκει ευχαρίστηση σε αυτόν». 39 Τώρα, εμείς δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή, αλλά από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής.