Һиммәтлик адәм болушқа интиләйли

ҺӘММИМИЗ башқиларниң бизни һиммәтлик адәм дәп тонушини халаймиз. Бирақ бу рәзил дунияда яхшилиқ қилиш асан әмәс. Чүнки бүгүнки күндә яхшилиқтин нәпрәтлинидиған адәмләр көп (Тим. 2-х. 3:3). Адәмләр Йәһва Худаниң өлчәмлирини рәт қилип, «яманни яхши, яхшини яман» дәйду (Йәшая 5:20, КТ). Буниңдин башқа һәрбиримизгә намукәммәллик яки баштин өткән яман нәрсиләр тәсир қилиши мүмкин. Бир қериндишимиз Йәһваға көп жиллар хизмәт қилған болсиму, мундақ дегән: «Мән яхши адәм болалайдиғинимға ишәнмәймән».

Бәхиткә яриша, һәммимиз яхшилиқ қилидиған яки һиммәтлик адәм болалаймиз. Чүнки бу хисләт — Худаниң муқәддәс роһиниң мевиси. Муқәддәс роһ болса, намукәммәллик вә бу дунияниң яман тәсиридин күчлигирәк. Келиңлар, һиммәтниң немә екәнлигини көрүп чиқип, уни көрситишкә үгинәйли.

ҺИММӘТЛИК АДӘМ ҚАНДАҚ БОЛИДУ?

Аддий сөзләр билән ейтқанда, һиммәтлик адәм жуқури әхлақий өлчәмләргә риайә қилиду, әйипсиз болиду вә һәрқачан яхшилиққа интилиду. Шундақ адәм башқиларға яхши тәсир қилиду вә дайим яхшилиқ қилишниң пурситини издәп жүриду.

Көп адәмләр аилә әзалири яки достлириға яхшилиқ қилишқа тәйяр. Лекин Йәһваниң көз алдида яхши адәм болуш үчүн бу йетәрликму? Яқ, чүнки һечбиримиз һиммәтни яки яхшилиқни мукәммәл рәвиштә көрситәлмәймиз. Муқәддәс китапта мундақ дәп йезилған: «Йәрдә һәқанний, пәқәт яхшилиқ қилип, гуна өткүзмәйдиған бирму киши йоқ» (Вәз 7:20). Әлчи Паул: «Ичимдә, йәни мениң тенимдә, яхшилиқ моҗут әмәслигини билимән»,— дәп етирап қилған (Рим. 7:18). Шуңа биз яхшилиқниң мәнбәси Йәһва Худадин үлгә елип, бу пәзиләтни йетилдүрүшимиз керәк.

ЙӘҺВА — ЯХШИЛИҚ ҚИЛҒУЧИ ХУДА

Неминиң яхши екәнлигини Йәһва Худа қарар қилиду. Муқәддәс Язмиларда Йәһва тоғрилиқ: «Сән меһриван һәм яхшилиқ қилғучи, мени тохтамлириңға үгәткәйсән»,— дәп йезилған (Зәб. 118:68). Бу айәттә тилға елинғандәк, Йәһваниң қайси икки тәрәптин һиммәтлик екәнлигини көрүп чиқайли.

Йәһваниң Өзи һиммәтлик. Һиммәт Йәһва Худаға хас хисләт. Йәһва Худа Муса пәйғәмбәргә: «Мән саңа Өзүмниң пүткүл меһрибанлиғимни [яки һиммитимни] көрситимән»,— дәп ейтқан. Йәһва Худа Мусаға Өзиниң шан-шөһритини вә яхшилиғини көрсәткәндә, мундақ аваз аңланди: «Йәһва, Йәһва — рәһимлик һәм һиммәтлик Худа, ғәзәплинишкә алдиримайдиған һәм сөйгү-меһрибанлиққа вә һәқиқәткә толған, сөйгү-меһрибанлиғини миңларға сақлайдиған, қанунсизлиқни, қилмишни вә гунани кәчүрүдиған, лекин һәргиз җазадин қутулдурмайду» (Чиқ. 33:19; 34:6, 7). Биз буниңдин чүшәнгәндәк, Йәһваниң яхшилиғи һәрбир хислитидә әкс әттүрүлиду. Әйса Мәсиһ инсанийәт тарихидики әң һиммәтлик шәхс болсиму: «Бир Худадин башқа һечким яхшилиқ Бәргүчи әмәс»,— дәп ейтқан (Луқа 18:19).

Йәһваниң ишлири яхши. Худаниң һәрбир ишидин Униң яхшилиғи ениқ көрүниду. «Йәһва һәммигә меһрибан вә Униң бар ишлирида рәһимдиллик ипадилиниду» (Зәб. 145:9). Йәһва адәмләрниң һәммисигә тәң қарап, һаят үчүн керәк нәрсиләрни бериду (Әлч. 14:17). Шуниң билән Йәһва гуналиримизни кәчүридиғанлиғидин Униң шапаәтлик екәнлигини көрүмиз. Зәбур китавида Йәһва һәққидә: «Йәһва меһриван вә рәһим»— дәп йезилған (Зәб. 86:5). «Вапа кишини Йәһва яхшилиқлардин мәһрум қилмайду» (Зәб. 84:11).

ҺИММӘТЛИК БОЛУШНИ ҮГИНӘЙЛИ

Биз Худаға охшаш қилип яратилғанлиқтин, яхши адәм болалаймиз вә яхшилиқ қилалаймиз (Ярит. 1:27). Худаниң Сөзи бизни: «Яхшилиқ қилишни үгиниңлар»,— дәп чақириду (Йәшая 1:17, КТ). Ундақта биз яхшилиқ қилишни қандақ үгинәләймиз? Келиңлар, буниң үч усулини көрүп чиқайли.

Биринчидин, биз дуада муқәддәс роһни соралаймиз. Шу чағда Худаниң көз алдида яхши яки һиммәтлик болалаймиз (Гал. 5:22). Муқәддәс роһ яманлиқтин нәпрәтлинип, яхшилиқни сөйүшкә ярдәм бериду (Рим. 12:9). Муқәддәс китапта ейтилғандәк, Йәһва Худа бизгә иш-һәрикәтлиримиз вә сөзлиримиздә һәрқачан яхшилиқ қилишимиз үчүн күч берәләйду (Сал. 2-х. 2:16, 17).

Иккинчидин, биз Худа Сөзини оқушимиз керәк. Шундақ қилсақ, биз яхшилиқниң немә екәнлигини чүшинимиз вә «һәрқандақ яхши ишқа толуғи билән тәйяр болумиз» (Пәнд н. 2:9; Тим. 2-х. 3:17). Муқәддәс китапни оқуп, оқуғанлиримиз һәққидә чоңқур ойланғанда, Худа вә Униң ирадиси тоғрилиқ яхши нәрсиләр билән қәлбимизни толдуримиз. Шундақ қилсақ, жүригимиздики яхшилиқ ғәзнисигә есил ташларни жиғип, келәчәктә улардин пайдиланалаймиз (Луқа 6:45; Әфәс. 5:9).

Үчинчидин, биз «меһриванлиқтин үлгә елишқа» тиришишимиз керәк (Йоһ. 3-х. 11). Үлгә қилишқа болидиған адәмләрниң мисаллирини Муқәддәс китаптин тапалаймиз. Әлвәттә, Йәһва Худа билән Әйса Мәсиһ әң яхши үлгә көрсәткән. Шундақ болсиму, яхшилиқ қилған Худаниң хизмәтчилиридинму көп нәрсиләрни үгинәләймиз. Мәсилән, Тавита билән Барнабани алайли (Әлч. 9:36; 11:22—24). Муқәддәс китаптин улар тоғрилиқ оқуп, башқиларға қандақ ярдәм бәргәнлигигә диққәт ағдуруң. Өзүңиз өйдикилириңизгә яки җамаәттики қериндашларға ярдәм қолуңизни қандақ суналайдиғанлиғиңиз һәққидиму ойлап көрүң. Худа Тавита билән Барнабани яхши ишлири үчүн қандақ бәрикәтлигәнлигигә көңүл бөлүң. Сизму шундақ бәрикәтләргә еришәләйсиз.

Бүгүнки күндиму яхшилиқ қилидиған қериндашлар аз әмәс. Уларниң ичидә җамаәткә ғәмхорлуқ қилидиған әмгәксөйгүч ақсақаллиримиз вә ишлири һәм сөзлири билән яхшилиққа үгитидиған қериндашлиримиз бар (Тит. 1:8; 2:3). Розлин исимлиқ қериндишимиз бир дости тоғрилиқ мундақ дәйду: «У җамаәттикиләргә ярдәмлишиш вә тәсәлли бериш үчүн, күчини айимайду. Уларниң әһвали һәққидә ойлап, пат-пат кичик соғиларни бериду яки башқа усулда әмәлий ярдәм бериду. Мениңчә, у һәқиқәтән яхши инсан».

Йәһва Өз хизмәтчилирини «меһриванлиқ-яхшилиқни издиниңлар» дәп дәвәт қилиду (Амос 5:14). Әгәр биз яхшилиққа интилсақ, Худаниң өлчәмлирини яхши көрүп, яхшилиқ қилишни халаймиз.

Һиммәтлик болуш үчүн тағдәк чоң ишларни қилишимиз яки қиммәт соғиларни беришимизниң һаҗити йоқ. Мәсилән, гүлниң өсүши үчүн униңға бирақла бир челәк су қуймаймиз. Аз-аздин, лекин пат-пат қуюп туримиз. Шуниңға охшаш, яхшилиқму көплигән кичик яхши ишлардин ибарәт.

Муқәддәс китап бизни яхшилиқ қилиш үчүн тәйяр болушқа дәвәт қилиду (Тим. 2-х. 2:21; Тит. 3:1). Башқиларниң әһвалиға диққәт ағдурсақ, «уларниң мәнпәитини нәзәрдә тутуп, уларни хурсән қилимиз» (Рим. 15:2). Мәсилән, қолумизда бар нәрсилиримиз билән бөлүшсәк болиду (Пәнд н. 3:27). Бир чинә чайға чақирип, параңлашсақ яхши. Әгәр бирси ағрип қалса, униңға бир парчә хәт язсақ, уни йоқлисақ яки әһвалини сорап телефон қилсақ болиду. Һә, биз башқилар муһтаҗ болғанда, уларни мустәһкәмләш үчүн, яхши сөзләрни ейталаймиз (Әфәс. 4:29).

Йәһвадин үлгә елип, бизму һәммә адәмләргә яхшилиқ қилғумиз келиду. Шуниң үчүн биз һәммә адәмләргә тәң қараймиз. Башқиларға яхшилиқ қилишниң әң яхши йоли — Падишалиқ һәққидики хуш хәвәрни ейтиш. Әйса буйриғандәк, бизни өч көридиғанларғиму яхшилиқ қилимиз (Луқа 6:27). Яхшилиқ қилиш һәрқачан тоғра, чүнки «буниң һәммисигә қарши һечқандақ қанун йоқ» (Гал. 5:22, 23). Қаршилиқларға яки синақларға қаримастин, яхшилиқ қилсақ, башқиларни һәқиқәткә җәлип қилалаймиз вә Худаға шан-шәрәп кәлтүрәләймиз (Пет. 1-х. 3:16, 17).

ҺИММӘТЛИК БОЛУШНИҢ ПАЙДИСИ

«Яхши адәм Өз ишлири үчүн мукапатлиниду» (Пәнд н. 14:14). Яхшилиқ қилишниң қандақ пайдиси бар? Биз башқиларға яхшилиқ қилғанда, уларму бизгә яхшилиқ билән қайтуриду (Пәнд н. 14:22). Шундақ болмисиму, яхшилиқ қилишни давамлаштурсақ, биз уларниң жүригини еритәләймиз (Рим. 12:20).

Яманлиқтин нәпрәтлинип, яхшилиқ қилишни башлиған нурғун адәмләр һәқиқәтән бәхитлик. Нэнси исимлиқ қериндаш буниңға көз йәткүзгән. У мундақ дәйду: «Мән әхлақсиз һаят кәчүрүп, башқиларни һөрмәтлимәттим. Лекин Худаниң көз алдида яхши адәм болуш үчүн немә қилиш керәклигини билгәндә, өзгиришкә башлидим. Шу чағда өзүмни хошаллирақ һис қилдим. Һазир мән өзүмни һөрмәтләшни үгәндим».

Бу мақалидин көргинимиздәк, яхшилиқ қилишниң көп сәвәплири бар. Әң муһим сәвәви — Йәһваниң қәлбини хурсән қилиш. Қилған яхшилиқлиримизни башқилар байқимисиму, Йәһва Худа көрүп туриду. У бизниң һәрбир яхши ишимиз вә һәрбир яхши ой-пикиримизни билиду (Әфәс. 6:7, 8). Йәһва Худа һиммәтлик адәмләрни бәрикәтләйду. Муқәддәс китапта ейтилғандәк, «яхши адәм Йәһваниң мақуллишини тапиду» (Пәнд н. 12:2). Бу есил пәзиләтни давамлиқ риваҗландурайли. Йәһва Худа: «яхшилиқ қилидиған һәрқандақ адәмгә... шан-шәрәп, һөрмәт-еһтирам вә течлиқ-аманлиқ һәдийә қилиниду»,— дәп вәдә бериду (Рим. 2:10).