Προς τους Εβραίους

1 Ο Θεός, ο οποίος πριν από πολύ καιρό μίλησε σε πολλές περιπτώσεις και με πολλούς τρόπους στους προπάτορές μας μέσω των προφητών, 2 στο τέλος αυτών των ημερών έχει μιλήσει σε εμάς μέσω ενός Γιου, τον οποίο διόρισε κληρονόμο όλων των πραγμάτων, και διαμέσου του οποίου έκανε τα συστήματα πραγμάτων. 3 Αυτός είναι η αντανάκλαση της δόξας [του] και η ακριβής απεικόνιση της ίδιας του της οντότητας, και αυτός συντηρεί τα πάντα με το λόγο της δύναμής του· και αφού πρώτα έκανε εξαγνισμό για τις αμαρτίες μας, κάθησε στα δεξιά της Μεγαλειότητας σε υψηλούς τόπους. 4 Έτσι λοιπόν, αυτός έχει γίνει καλύτερος από τους αγγέλους, σε σημείο που να έχει κληρονομήσει ένα όνομα εξοχότερο από το δικό τους.

5 Παραδείγματος χάρη, σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Εσύ είσαι γιος μου· εγώ σήμερα έχω γίνει πατέρας σου»; Και πάλι: «Εγώ ο ίδιος θα γίνω πατέρας του, και αυτός ο ίδιος θα γίνει γιος μου»; 6 Αλλά όταν πάλι φέρει τον Πρωτότοκό του στην κατοικημένη γη, λέει: «Και όλοι οι άγγελοι του Θεού ας τον προσκυνήσουν».

7 Επίσης, αναφορικά με τους αγγέλους λέει: «Και κάνει τους αγγέλους του πνεύματα, και τους δημόσιους υπηρέτες του φλόγα φωτιάς». 8 Αλλά αναφορικά με τον Γιο: «Ο Θεός είναι ο θρόνος σου στους αιώνες των αιώνων, και το σκήπτρο της βασιλείας σου είναι το σκήπτρο της ευθύτητας. 9 Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Να γιατί ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με το λάδι της αγαλλίασης περισσότερο από τους συντρόφους σου». 10 Και: «Εσύ στην αρχή, Κύριε, έθεσες τα θεμέλια της ίδιας της γης, και οι ουρανοί είναι τα έργα των χεριών σου. 11 Αυτοί θα αφανιστούν, αλλά εσύ θα παραμένεις συνεχώς· και σαν εξωτερικό ένδυμα όλοι αυτοί θα παλιώσουν, 12 και εσύ θα τους τυλίξεις σαν μανδύα, σαν εξωτερικό ένδυμα· και αυτοί θα υποστούν αλλαγή, αλλά εσύ είσαι ο ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα τελειώσουν ποτέ».

13 Αλλά αναφορικά με ποιον από τους αγγέλους έχει πει ποτέ: «Κάθησε στα δεξιά μου ώσπου να θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο για τα πόδια σου»; 14 Δεν είναι όλοι πνεύματα για δημόσια υπηρεσία, απεσταλμένα να διακονούν για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;

2 Να γιατί είναι απαραίτητο να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή σε αυτά που ακούσαμε, για να μην ξεμακρύνουμε ποτέ. 2 Διότι αν ο λόγος που λέχτηκε μέσω αγγέλων αποδείχτηκε σταθερός, και κάθε παράβαση και πράξη ανυπακοής έλαβε ανταπόδοση σε αρμονία με τη δικαιοσύνη, 3 εμείς πώς θα ξεφύγουμε αν έχουμε παραμελήσει μια τόσο μεγάλη σωτηρία, εφόσον αυτή άρχισε να λέγεται μέσω του Κυρίου [μας] και επιβεβαιώθηκε για εμάς από εκείνους που τον άκουσαν, 4 ενώ ο Θεός έδινε και αυτός μαρτυρία με σημεία καθώς και με θαυμαστά προμηνύματα και διάφορα δυναμικά έργα και με διανομές αγίου πνεύματος σύμφωνα με το θέλημά του;

5 Διότι δεν έχει υποτάξει σε αγγέλους την κατοικημένη γη που θα έρθει, για την οποία μιλάμε. 6 Αλλά κάποιος μάρτυρας έχει δώσει απόδειξη κάπου, λέγοντας: «Τι είναι ο άνθρωπος για να τον θυμάσαι, ή ο γιος του ανθρώπου για να τον φροντίζεις; 7 Τον έκανες λίγο κατώτερο από τους αγγέλους· με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες, και τον διόρισες πάνω στα έργα των χεριών σου. 8 Τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του». Διότι εφόσον υπέταξε τα πάντα σε αυτόν, [ο Θεός] δεν άφησε τίποτα που δεν είναι υποταγμένο σε αυτόν. Τώρα, όμως, δεν βλέπουμε ακόμη τα πάντα να είναι υποταγμένα σε αυτόν· 9 αλλά βλέπουμε τον Ιησού, που έγινε λίγο κατώτερος από τους αγγέλους, στεφανωμένο με δόξα και τιμή επειδή υπέστη θάνατο, ώστε με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού να γευτεί θάνατο για κάθε [άνθρωπο].

10 Διότι ήταν κατάλληλο για εκείνον, για χάρη του οποίου είναι τα πάντα και μέσω του οποίου είναι τα πάντα, φέρνοντας πολλούς γιους σε δόξα, να τελειοποιήσει τον Πρώτιστο Παράγοντα της σωτηρίας τους μέσω παθημάτων. 11 Διότι τόσο αυτός που αγιάζει όσο και εκείνοι που αγιάζονται, όλοι [προέρχονται] από έναν, και γι’ αυτόν το λόγο αυτός δεν ντρέπεται να τους αποκαλεί «αδελφούς», 12 καθώς λέει: «Θα διακηρύσσω το όνομά σου στους αδελφούς μου· στο μέσο της εκκλησίας θα σε αινώ με ύμνους». 13 Και πάλι: «Εγώ θα έχω την εμπιστοσύνη μου σε αυτόν». Και πάλι: «Να! Εγώ και τα μικρά παιδιά, τα οποία μου έδωσε ο Ιεχωβά».

14 Άρα λοιπόν, εφόσον τα «μικρά παιδιά» συμμετέχουν σε αίμα και σάρκα, και αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος στα ίδια πράγματα, ώστε μέσω του θανάτου του να εκμηδενίσει εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο, δηλαδή, τον Διάβολο· 15 και να απελευθερώσει όλους εκείνους οι οποίοι από το φόβο του θανάτου ήταν υποκείμενοι σε δουλεία σε όλη τους τη ζωή. 16 Διότι, στην πραγματικότητα, αυτός δεν βοηθάει αγγέλους καθόλου, αλλά βοηθάει το σπέρμα του Αβραάμ. 17 Συνεπώς, ήταν υποχρεωμένος να γίνει όμοιος με τους «αδελφούς» του από όλες τις απόψεις, για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας όσον αφορά πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό, ώστε να προσφέρει εξιλεωτική θυσία για τις αμαρτίες του λαού. 18 Διότι εφόσον αυτός ο ίδιος υπέφερε όταν υποβαλλόταν σε δοκιμή, είναι ικανός να προστρέξει σε βοήθεια εκείνων που υποβάλλονται σε δοκιμή.

3 Συνεπώς, άγιοι αδελφοί, μέτοχοι της ουράνιας κλήσης, σκεφτείτε τον απόστολο και αρχιερέα τον οποίο ομολογούμε—τον Ιησού. 2 Αυτός υπήρξε πιστός σε Εκείνον που τον έκανε [απόστολο και αρχιερέα], όπως υπήρξε και ο Μωυσής σε όλο τον οίκο Εκείνου. 3 Διότι αυτός υπολογίζεται άξιος περισσότερης δόξας από τον Μωυσή, εφόσον περισσότερη τιμή από τον οίκο έχει αυτός που τον κατασκευάζει. 4 Φυσικά, κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός. 5 Και ο Μωυσής ως υπηρέτης υπήρξε πιστός σε όλο τον οίκο Εκείνου ως μαρτυρία για τα πράγματα που επρόκειτο να ειπωθούν μετά, 6 αλλά ο Χριστός [υπήρξε πιστός] ως Γιος υπεύθυνος για τον οίκο Εκείνου. Εμείς είμαστε ο οίκος Εκείνου αν διακρατήσουμε την παρρησία μας και την καύχησή μας για την ελπίδα σταθερή μέχρι το τέλος.

7 Γι’ αυτόν το λόγο, ακριβώς όπως λέει το άγιο πνεύμα: «Σήμερα, αν ακούσετε τη δική του φωνή, 8 μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως στην περίπτωση που προξενήθηκε πικρός θυμός, όπως την ημέρα που έγινε η δοκιμή στην έρημο, 9 στην οποία οι προπάτορές σας με υπέβαλαν σε δοκιμή με δοκιμασία, και ωστόσο είχαν δει τα έργα μου επί σαράντα χρόνια. 10 Γι’ αυτόν το λόγο αηδίασα με αυτή τη γενιά και είπα: ‘Πάντοτε παραστρατούν στην καρδιά τους, και αυτοί οι ίδιοι δεν έχουν γνωρίσει τις οδούς μου’. 11 Γι’ αυτό, ορκίστηκα στο θυμό μου: ‘Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου’».

12 Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχτεί ποτέ σε κανέναν από εσάς μια πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό· 13 αλλά εξακολουθήστε να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα, όσον καιρό μπορεί να λέγεται το «Σήμερα», για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας. 14 Διότι γινόμαστε πραγματικά μέτοχοι του Χριστού μόνο αν διακρατήσουμε την πεποίθηση που είχαμε στην αρχή σταθερή μέχρι το τέλος, 15 ενώ λέγεται: «Σήμερα, αν ακούσετε τη δική του φωνή, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως στην περίπτωση που προξενήθηκε πικρός θυμός».

16 Διότι ποιοι ήταν αυτοί που άκουσαν και όμως προξένησαν πικρό θυμό; Στην πραγματικότητα, δεν το έκαναν αυτό όλοι όσοι βγήκαν από την Αίγυπτο με την καθοδήγηση του Μωυσή; 17 Επιπλέον, με ποιους αηδίασε [ο Θεός] επί σαράντα χρόνια; Δεν ήταν με εκείνους που αμάρτησαν, των οποίων τα πτώματα έπεσαν στην έρημο; 18 Σε ποιους όμως ορκίστηκε αυτός ότι δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή του παρά σε εκείνους που ενήργησαν ανυπάκουα; 19 Έτσι λοιπόν, βλέπουμε ότι δεν μπόρεσαν να εισέλθουν λόγω απιστίας.

4 Συνεπώς, εφόσον απομένει μια υπόσχεση για είσοδο στην ανάπαυσή του, ας φοβόμαστε μήπως κάποιος από εσάς φανεί ποτέ ότι έχει υστερήσει σε σχέση με αυτήν. 2 Διότι τα καλά νέα έχουν διακηρυχτεί και σε εμάς, ακριβώς όπως και σε αυτούς· ο λόγος, όμως, που ακούστηκε δεν τους ωφέλησε, επειδή δεν ήταν ενωμένοι μέσω πίστης με εκείνους που άκουσαν. 3 Διότι εμείς που έχουμε ασκήσει πίστη εισερχόμαστε στην ανάπαυση, ακριβώς όπως έχει πει εκείνος: «Γι’ αυτό, ορκίστηκα στο θυμό μου: ‘Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου’», αν και τα έργα του είχαν τελειώσει από τη θεμελίωση του κόσμου. 4 Διότι σε κάποιο σημείο έχει πει σχετικά με την έβδομη ημέρα τα εξής: «Και ο Θεός αναπαύτηκε την έβδομη ημέρα από όλα τα έργα του», 5 και πάλι σε αυτό το σημείο: «Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου».

6 Εφόσον, λοιπόν, απομένει να εισέλθουν μερικοί σε αυτήν, και εκείνοι στους οποίους τα καλά νέα διακηρύχτηκαν πρώτα δεν εισήλθαν λόγω ανυπακοής, 7 εκείνος προσδιορίζει πάλι κάποια ημέρα λέγοντας ύστερα από τόσον καιρό στον [ψαλμό] του Δαβίδ «Σήμερα»· ακριβώς όπως έχει ειπωθεί παραπάνω: «Σήμερα, αν ακούσετε τη δική του φωνή, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας». 8 Διότι αν ο Ιησούς [του Ναυή] τους είχε οδηγήσει σε τόπο ανάπαυσης, [ο Θεός] δεν θα είχε μιλήσει κατόπιν για άλλη ημέρα. 9 Άρα, απομένει μια ανάπαυση σαββάτου για το λαό του Θεού. 10 Διότι ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση [του Θεού] έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του, όπως ακριβώς ο Θεός από τα δικά του.

11 Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε για να εισέλθουμε σε εκείνη την ανάπαυση, μήπως πέσει κανείς στο ίδιο παράδειγμα ανυπακοής. 12 Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ασκεί δύναμη και είναι κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί και διεισδύει μέχρι διαίρεσης της ψυχής και του πνεύματος, και των αρθρώσεων και του μυελού [τους], και [μπορεί] να διακρίνει σκέψεις και προθέσεις της καρδιάς. 13 Και δεν υπάρχει δημιουργία που να μην είναι φανερή ενώπιόν του, αλλά τα πάντα είναι γυμνά και τελείως εκτεθειμένα στα μάτια εκείνου στον οποίο έχουμε να δώσουμε λογαριασμό.

14 Εφόσον, λοιπόν, έχουμε έναν μεγάλο αρχιερέα ο οποίος έχει διαβεί τους ουρανούς, τον Ιησού, τον Γιο του Θεού, ας συνεχίσουμε να [τον] ομολογούμε. 15 Διότι έχουμε ως αρχιερέα, όχι κάποιον που δεν μπορεί να αισθανθεί συμπόνια για τις αδυναμίες μας, αλλά κάποιον που έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις όπως εμείς, αλλά χωρίς αμαρτία. 16 Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης, για να λάβουμε έλεος και να βρούμε παρ’ αξία καλοσύνη για βοήθεια στον κατάλληλο καιρό.

5 Διότι κάθε αρχιερέας που παίρνεται ανάμεσα από ανθρώπους διορίζεται για χάρη ανθρώπων πάνω στα πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό, ώστε να προσφέρει δώρα και θυσίες για αμαρτίες. 2 Αυτός μπορεί να φέρεται με μετριοπάθεια σε εκείνους που έχουν άγνοια και σφάλλουν, επειδή και ο ίδιος περιβάλλεται από τη δική του αδυναμία, 3 και εξαιτίας αυτής είναι υποχρεωμένος να κάνει προσφορές για αμαρτίες τόσο για τον εαυτό του όσο και για το λαό.

4 Επίσης, αυτή την τιμή την παίρνει κάποιος, όχι από μόνος του, αλλά μόνο όταν καλείται από τον Θεό, ακριβώς όπως [κλήθηκε] και ο Ααρών. 5 Έτσι και ο Χριστός δεν δόξασε τον εαυτό του με το να γίνει αρχιερέας, αλλά [δοξάστηκε από εκείνον] που είπε αναφορικά με αυτόν: «Εσύ είσαι γιος μου· εγώ σήμερα έχω γίνει πατέρας σου». 6 Ακριβώς όπως λέει επίσης σε ένα άλλο σημείο: «Εσύ είσαι ιερέας για πάντα σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ».

7 Στις ημέρες της σάρκας του [ο Χριστός] πρόσφερε δεήσεις καθώς και ικεσίες σε Εκείνον που μπορούσε να τον σώσει από το θάνατο, με δυνατές κραυγές και δάκρυα, και εισακούστηκε χάρη στο θεοσεβή του φόβο. 8 Αν και ήταν Γιος, έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε· 9 και αφού πρώτα τελειοποιήθηκε, έγινε υπεύθυνος για αιώνια σωτηρία σε όλους εκείνους που τον υπακούν, 10 επειδή έχει ειδικά ονομαστεί από τον Θεό αρχιερέας σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ.

11 Σχετικά με αυτόν έχουμε να πούμε πολλά και δυσερμήνευτα, επειδή έχετε γίνει νωθροί στην ακοή σας. 12 Διότι, αν και στην πραγματικότητα έπρεπε να είστε δάσκαλοι από άποψη χρόνου, εσείς χρειάζεστε πάλι να σας διδάσκει κάποιος από την αρχή τα στοιχειώδη πράγματα των ιερών αναγγελιών του Θεού· και έχετε γίνει άτομα που χρειάζονται γάλα, όχι στερεή τροφή. 13 Διότι ο καθένας που τρέφεται με γάλα δεν είναι εξοικειωμένος με το λόγο της δικαιοσύνης, επειδή είναι νήπιο. 14 Αλλά η στερεή τροφή ανήκει σε ώριμους ανθρώπους, σε εκείνους που μέσω χρήσης έχουν τις δυνάμεις της αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο.

6 Γι’ αυτόν το λόγο, τώρα που έχουμε αφήσει τα αρχικά δόγματα σχετικά με τον Χριστό, ας προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα, χωρίς να θέτουμε πάλι θεμέλιο, δηλαδή, μετάνοια από νεκρά έργα, και πίστη προς τον Θεό, 2 τη διδασκαλία για βαφτίσματα και την επίθεση των χεριών, την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια κρίση. 3 Και αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέψει πράγματι ο Θεός.

4 Διότι είναι αδύνατον σε ό,τι αφορά εκείνους οι οποίοι έχουν μία φορά για πάντα διαφωτιστεί, και οι οποίοι έχουν γευτεί την ουράνια δωρεά, και οι οποίοι έχουν γίνει μέτοχοι αγίου πνεύματος, 5 και οι οποίοι έχουν γευτεί τον καλό λόγο του Θεού καθώς και δυνάμεις του ερχόμενου συστήματος πραγμάτων, 6 αλλά οι οποίοι έχουν πέσει, να τους αναζωογονήσει κανείς πάλι σε μετάνοια, επειδή οι ίδιοι ξανακρεμούν στο ξύλο τον Γιο του Θεού και τον ντροπιάζουν δημόσια. 7 Παραδείγματος χάρη, το έδαφος το οποίο πίνει τη βροχή που έρχεται συχνά πάνω του, και το οποίο κατόπιν παράγει βλάστηση κατάλληλη για εκείνους για τους οποίους και καλλιεργείται, λαβαίνει σε ανταπόδοση ευλογία από τον Θεό. 8 Αλλά αν παράγει αγκάθια και τριβόλια, απορρίπτεται και είναι κοντά στο να λάβει κατάρα· και καταλήγει να καεί.

9 Ωστόσο, στην περίπτωσή σας, αγαπητοί, είμαστε πεπεισμένοι για καλύτερα πράγματα και πράγματα που συνοδεύονται από σωτηρία, μολονότι μιλάμε με αυτόν τον τρόπο. 10 Διότι ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του, εφόσον έχετε διακονήσει τους αγίους και συνεχίζετε να διακονείτε. 11 Αλλά θέλουμε ο καθένας σας να δείχνει την ίδια φιλοπονία ώστε να έχει την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι το τέλος, 12 για να μη γίνετε οκνηροί, αλλά να είστε μιμητές εκείνων οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής κληρονομούν τις υποσχέσεις.

13 Διότι όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν μπορούσε να ορκιστεί σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε στον εαυτό του, 14 λέγοντας: «Βεβαίως ευλογώντας θα σε ευλογήσω, και πληθύνοντας θα σε πληθύνω». 15 Και έτσι, αφού πρώτα [ο Αβραάμ] έδειξε υπομονή, απέκτησε [αυτή] την υπόσχεση. 16 Διότι οι άνθρωποι ορκίζονται σε εκείνον που είναι μεγαλύτερος, και ο όρκος τους είναι το τέλος κάθε αντιλογίας, επειδή αποτελεί νομική εγγύηση για αυτούς. 17 Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός, όταν σκόπευε να καταδείξει περισσότερο στους κληρονόμους της υπόσχεσης το αμετάβλητο της βουλής του, επενέβη με όρκο, 18 ώστε, μέσω δύο αμετάβλητων πραγμάτων σε σχέση με τα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε εμείς, που έχουμε τρέξει στο καταφύγιο, ισχυρή ενθάρρυνση για να κρατήσουμε την ελπίδα που έχει τεθεί μπροστά μας. 19 Αυτή [την ελπίδα] την έχουμε σαν άγκυρα για την ψυχή, και σίγουρη και σταθερή, και αυτή μπαίνει στο εσωτερικό μέρος της κουρτίνας, 20 εκεί που ένας πρόδρομος έχει μπει για χάρη μας, ο Ιησούς, ο οποίος έχει γίνει αρχιερέας για πάντα σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ.

7 Διότι αυτός ο Μελχισεδέκ, βασιλιάς της Σαλήμ, ιερέας του Υψίστου Θεού, ο οποίος συνάντησε τον Αβραάμ όταν εκείνος γύριζε από τη σφαγή των βασιλιάδων και τον ευλόγησε 2 και στον οποίο ο Αβραάμ έδωσε ως μερίδιο ένα δέκατο από όλα τα πράγματα, είναι πρώτα από όλα, όπως μεταφράζεται [το όνομά του], «Βασιλιάς Δικαιοσύνης», και έπειτα είναι επίσης βασιλιάς της Σαλήμ, δηλαδή, «Βασιλιάς Ειρήνης». 3 Με το να είναι χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία, μη έχοντας ούτε αρχή ημερών ούτε τέλος ζωής, αλλά έχοντας γίνει σαν τον Γιο του Θεού, παραμένει ιερέας παντοτινά.

4 Δείτε, λοιπόν, πόσο μεγάλος ήταν αυτός ο άντρας στον οποίο ο Αβραάμ, ο πατριάρχης, έδωσε ένα δέκατο από τα πιο εκλεκτά λάφυρα. 5 Είναι αλήθεια ότι οι άντρες από τους γιους του Λευί οι οποίοι λαβαίνουν το ιερατικό τους αξίωμα έχουν εντολή να συλλέγουν δέκατα από το λαό σύμφωνα με το Νόμο, δηλαδή, από τους αδελφούς τους, έστω και αν αυτοί έχουν βγει από την οσφύ του Αβραάμ· 6 ο άντρας, όμως, ο οποίος γενεαλογικά δεν προερχόταν από αυτούς πήρε δέκατα από τον Αβραάμ και ευλόγησε εκείνον που είχε τις υποσχέσεις. 7 Τώρα, χωρίς καμιά αντιλογία, ο μικρότερος ευλογείται από τον μεγαλύτερο. 8 Και στη μία περίπτωση αυτοί που λαβαίνουν δέκατα είναι άνθρωποι που πεθαίνουν, αλλά στην άλλη περίπτωση είναι κάποιος για τον οποίο δίνεται μαρτυρία ότι ζει. 9 Και, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση, μέσω του Αβραάμ ακόμη και ο Λευί που λαβαίνει δέκατα έχει πληρώσει δέκατα, 10 γιατί ήταν ακόμη στην οσφύ του προπάτορά του όταν τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ.

11 Αν, λοιπόν, η τελειότητα ήταν πράγματι μέσω του Λευιτικού ιερατείου (διότι με αυτό ως χαρακτηριστικό δόθηκε ο Νόμος στο λαό), τι περαιτέρω ανάγκη θα υπήρχε να εγερθεί άλλος ιερέας σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ και να μη λέγεται ότι είναι σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Ααρών; 12 Διότι εφόσον το ιερατείο υφίσταται αλλαγή, αναγκαστικά γίνεται αλλαγή και του νόμου. 13 Διότι ο άντρας για τον οποίο λέγονται αυτά υπήρξε μέλος άλλης φυλής, από την οποία κανείς δεν έχει υπηρετήσει στο θυσιαστήριο. 14 Διότι είναι σαφέστατο ότι ο Κύριός μας έχει προέλθει από τον Ιούδα, μια φυλή για την οποία ο Μωυσής δεν είπε τίποτα σχετικά με ιερείς.

15 Και είναι ακόμη περισσότερο ξεκάθαρο ότι με ομοιότητα προς τον Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερέας, 16 ο οποίος έχει γίνει ιερέας, όχι σύμφωνα με το νόμο μιας εντολής που βασίζεται στη σάρκα, αλλά σύμφωνα με τη δύναμη μιας ακατάστρεπτης ζωής, 17 γιατί λέγεται ως μαρτυρία: «Εσύ είσαι ιερέας για πάντα σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ».

18 Σίγουρα, λοιπόν, γίνεται παραμέρισμα της προηγούμενης εντολής εξαιτίας της αδυναμίας και της αναποτελεσματικότητάς της. 19 Διότι δεν τελειοποίησε τίποτα ο Νόμος, αλλά η παράλληλη εισαγωγή μιας καλύτερης ελπίδας, μέσω της οποίας εμείς πλησιάζουμε τον Θεό. 20 Επίσης, στο βαθμό στον οποίο δεν ήταν χωρίς ορκωμοσία, 21 (διότι υπάρχουν πράγματι άντρες που έχουν γίνει ιερείς χωρίς ορκωμοσία, αλλά υπάρχει ένας [που έχει γίνει] με ορκωμοσία Εκείνου που είπε σχετικά με αυτόν: «Ο Ιεχωβά έχει ορκιστεί (και δεν θα μεταμεληθεί): ‘Εσύ είσαι ιερέας για πάντα’»), 22 στον ίδιο βαθμό επίσης ο Ιησούς έχει γίνει αυτός που δόθηκε ως εγγύηση μιας καλύτερης διαθήκης. 23 Επιπλέον, πολλοί έπρεπε [διαδοχικά] να γίνονται ιερείς επειδή εμποδίζονταν από το θάνατο να παραμένουν ιερείς, 24 αλλά αυτός, επειδή παραμένει ζωντανός για πάντα, έχει την ιεροσύνη του χωρίς κανένα διάδοχο. 25 Συνεπώς, μπορεί και να σώζει πλήρως εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού, επειδή είναι πάντοτε ζωντανός για να συνηγορεί υπέρ εκείνων.

26 Διότι ένας τέτοιος αρχιερέας ήταν κατάλληλος για εμάς, όσιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε υψηλότερος από τους ουρανούς. 27 Αυτός δεν χρειάζεται καθημερινά, όπως εκείνοι οι αρχιερείς, να προσφέρει θυσίες, πρώτα για τις δικές του αμαρτίες και κατόπιν για τις αμαρτίες του λαού: (διότι αυτό το έκανε μία φορά για πάντα όταν πρόσφερε τον εαυτό του·) 28 διότι ο Νόμος διορίζει αρχιερείς ανθρώπους που έχουν αδυναμία, αλλά ο λόγος της ορκωμοσίας η οποία ήρθε ύστερα από το Νόμο [διορίζει] έναν Γιο, που είναι τελειοποιημένος για πάντα.

8 Τώρα, όσο για τα πράγματα για τα οποία γίνεται λόγος, αυτό είναι το κύριο σημείο: Έχουμε έναν τέτοιον αρχιερέα, και αυτός έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου της Μεγαλειότητας στους ουρανούς, 2 δημόσιος υπηρέτης του αγίου χώρου και της αληθινής σκηνής, την οποία ανήγειρε ο Ιεχωβά, και όχι άνθρωπος. 3 Διότι κάθε αρχιερέας διορίζεται να προσφέρει και δώρα και θυσίες· άρα ήταν αναγκαίο να έχει και αυτός κάτι να προσφέρει. 4 Αν, λοιπόν, ήταν πάνω στη γη, δεν θα ήταν ιερέας, καθόσον υπάρχουν [άντρες] που προσφέρουν τα δώρα σύμφωνα με το Νόμο, 5 οι οποίοι όμως αποδίδουν ιερή υπηρεσία μέσα σε μια συμβολική απεικόνιση και σκιά των ουράνιων πραγμάτων· ακριβώς όπως ο Μωυσής, όταν επρόκειτο να αποπερατώσει τη σκηνή, έλαβε τη θεϊκή εντολή: Διότι λέει εκείνος: «Κοίταξε να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με το υπόδειγμά [τους] το οποίο σου δείχτηκε στο βουνό». 6 Αλλά τώρα [ο Ιησούς] έχει αποκτήσει εξοχότερη δημόσια υπηρεσία, ώστε είναι επίσης ο μεσίτης μιας αντίστοιχα καλύτερης διαθήκης, η οποία έχει εδραιωθεί νομικά πάνω σε καλύτερες υποσχέσεις.

7 Διότι αν εκείνη η πρώτη διαθήκη ήταν χωρίς σφάλμα, δεν θα επιζητούνταν τόπος για δεύτερη· 8 διότι εκείνος πράγματι βρίσκει σφάλμα στο λαό όταν λέει: «‘Να! Έρχονται ημέρες’, λέει ο Ιεχωβά, ‘και θα συνάψω με τον οίκο Ισραήλ και με τον οίκο Ιούδα μια νέα διαθήκη· 9 όχι σύμφωνα με τη διαθήκη την οποία έκανα με τους προπάτορές τους την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι για να τους βγάλω από τη γη της Αιγύπτου, επειδή εκείνοι δεν ενέμειναν στη διαθήκη μου, ώστε εγώ σταμάτησα να τους φροντίζω’, λέει ο Ιεχωβά».

10 «‘Διότι αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με τον οίκο Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες’, λέει ο Ιεχωβά. ‘Θα βάλω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και στις καρδιές τους θα τους γράψω. Και εγώ θα γίνω Θεός τους, και αυτοί οι ίδιοι θα γίνουν λαός μου.

11 »Και δεν πρόκειται να διδάξουν ο καθένας το συμπολίτη του και ο καθένας τον αδελφό του, λέγοντας: «Γνώρισε τον Ιεχωβά!» Διότι όλοι θα με γνωρίζουν, από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερό τους. 12 Διότι θα είμαι ελεήμων όσον αφορά τις άδικες πράξεις τους, και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους’».

13 Με το να λέει «μια νέα [διαθήκη]» έχει κάνει παλιά την προγενέστερη. Τώρα, αυτό που έχει παλιώσει και γερνάει πλησιάζει στον αφανισμό.

9 Η μεν προγενέστερη [διαθήκη], λοιπόν, είχε διατάξεις ιερής υπηρεσίας και τον επίγειο άγιο χώρο [της]. 2 Διότι κατασκευάστηκε ένα πρώτο [τμήμα] της σκηνής στο οποίο βρισκόταν ο λυχνοστάτης καθώς και το τραπέζι και η παρουσίαση των ψωμιών· και αυτό ονομάζεται «τα Άγια». 3 Αλλά πίσω από τη δεύτερη κουρτίνα ήταν το [τμήμα] της σκηνής που ονομαζόταν «τα Άγια των Αγίων». 4 Αυτό είχε ένα χρυσό θυμιατήρι και την κιβωτό της διαθήκης επιχρυσωμένη ολόγυρα, μέσα στην οποία βρισκόταν η χρυσή στάμνα που είχε το μάννα και το ραβδί του Ααρών που βλάστησε και οι πλάκες της διαθήκης· 5 αλλά από πάνω της ήταν τα ένδοξα χερουβείμ που επισκίαζαν το εξιλεωτικό [κάλυμμα]. Τώρα όμως δεν είναι καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες για αυτά.

6 Αφότου αυτά κατασκευάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, οι ιερείς μπαίνουν στο πρώτο [τμήμα] της σκηνής πάντοτε για να εκτελέσουν τις ιερές υπηρεσίες· 7 αλλά στο δεύτερο [τμήμα] μπαίνει μόνο ο αρχιερέας μία φορά το χρόνο, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες [που διαπράττει] από άγνοια ο λαός. 8 Έτσι λοιπόν, το άγιο πνεύμα δείχνει καθαρά ότι η οδός προς τον άγιο χώρο δεν είχε φανερωθεί ακόμη ενόσω στεκόταν η πρώτη σκηνή. 9 Αυτή ακριβώς [η σκηνή] είναι παραβολή για τον προσδιορισμένο καιρό που έχει έρθει τώρα, και σε αρμονία με αυτήν προσφέρονται και δώρα και θυσίες. Ωστόσο, αυτά δεν μπορούν να κάνουν εκείνον που προσφέρει ιερή υπηρεσία τέλειο όσον αφορά τη συνείδησή του, 10 αλλά έχουν να κάνουν μόνο με τροφές και ποτά και διάφορα βαφτίσματα. Αυτά ήταν νομικές απαιτήσεις που είχαν σχέση με τη σάρκα και επιβλήθηκαν μέχρι τον προσδιορισμένο καιρό που θα τακτοποιούνταν τα ζητήματα.

11 Ωστόσο, όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας των καλών πραγμάτων που έχουν πραγματοποιηθεί, μέσω της μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής η οποία δεν είναι φτιαγμένη από χέρια, δηλαδή, δεν είναι από αυτή τη δημιουργία, 12 μπήκε, όχι με το αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα στον άγιο χώρο και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση [για εμάς]. 13 Διότι αν το αίμα τράγων και ταύρων και η στάχτη δαμαλίδας με την οποία ραντίζονται εκείνοι που έχουν μολυνθεί αγιάζει μέχρι του σημείου να καθαρίζεται η σάρκα, 14 πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος μέσω αιώνιου πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό;

15 Να γιατί, λοιπόν, αυτός είναι μεσίτης μιας νέας διαθήκης, ώστε, επειδή έχει συμβεί θάνατος για την απελευθέρωσή [τους] με λύτρο από τις παραβάσεις κάτω από την προγενέστερη διαθήκη, να λάβουν εκείνοι που έχουν κληθεί την υπόσχεση της αιώνιας κληρονομιάς. 16 Διότι όπου υπάρχει διαθήκη, χρειάζεται να παρασχεθεί ο θάνατος του [ανθρώπινου] διαθέτη. 17 Διότι μια διαθήκη επικυρώνεται με νεκρά [θύματα], επειδή δεν ισχύει ποτέ ενόσω ζει ο [ανθρώπινος] διαθέτης. 18 Συνεπώς, ούτε η προγενέστερη [διαθήκη] εγκαινιάστηκε χωρίς αίμα. 19 Διότι αφού κάθε εντολή σύμφωνα με το Νόμο ειπώθηκε από τον Μωυσή σε όλο το λαό, αυτός πήρε το αίμα των μοσχαριών και των τράγων μαζί με νερό και κατακόκκινο μαλλί και ύσσωπο και ράντισε το ίδιο το βιβλίο και όλο το λαό, 20 λέγοντας: «Αυτό είναι το αίμα της διαθήκης την οποία σας έχει αναθέσει ο Θεός ως υποχρέωση». 21 Και παρόμοια ράντισε με το αίμα τη σκηνή και όλα τα σκεύη της δημόσιας υπηρεσίας. 22 Ναι, σχεδόν τα πάντα καθαρίζονται με αίμα σύμφωνα με το Νόμο, και αν δεν χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση.

23 Γι’ αυτό, ήταν αναγκαίο οι συμβολικές απεικονίσεις των πραγμάτων που είναι στους ουρανούς να καθαρίζονται με αυτά τα μέσα, αλλά τα ίδια τα ουράνια πράγματα με θυσίες που είναι καλύτερες από τέτοιες θυσίες. 24 Διότι ο Χριστός μπήκε, όχι σε κάποιον άγιο χώρο φτιαγμένο από χέρια, ο οποίος είναι αντίγραφο της πραγματικότητας, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στο πρόσωπο του Θεού για εμάς. 25 Ούτε προκειμένου να προσφέρει τον εαυτό του συχνά, όπως μάλιστα μπαίνει ο αρχιερέας στον άγιο χώρο από χρόνο σε χρόνο με αίμα που δεν είναι δικό του. 26 Αλλιώς, θα έπρεπε να υποφέρει συχνά από τη θεμελίωση του κόσμου. Τώρα όμως έχει φανερωθεί μία φορά για πάντα στην τελική περίοδο των συστημάτων πραγμάτων για να καταργήσει την αμαρτία μέσω της θυσίας του εαυτού του. 27 Και όπως επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν μία φορά για πάντα, αλλά ύστερα από αυτό κρίση, 28 έτσι και ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για πάντα για να βαστάξει τις αμαρτίες πολλών· και τη δεύτερη φορά που θα εμφανιστεί θα είναι χωρίς αμαρτία και σε εκείνους που αποβλέπουν ένθερμα σε αυτόν για τη σωτηρία [τους].

10 Διότι εφόσον ο Νόμος έχει σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων, [οι άνθρωποι], με τις ίδιες θυσίες από χρόνο σε χρόνο τις οποίες προσφέρουν συνεχώς, δεν μπορούν ποτέ να τελειοποιήσουν εκείνους που πλησιάζουν. 2 Αλλιώς, δεν θα είχαν σταματήσει να προσφέρονται οι [θυσίες], εφόσον εκείνοι που αποδίδουν ιερή υπηρεσία και οι οποίοι είχαν καθαριστεί μία φορά για πάντα δεν θα είχαν πια συναίσθηση αμαρτιών; 3 Απεναντίας, με αυτές τις θυσίες υπάρχει υπενθύμιση των αμαρτιών από χρόνο σε χρόνο, 4 γιατί δεν είναι δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.

5 Επομένως, όταν αυτός έρχεται στον κόσμο λέει: «‘Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα. 6 Δεν επιδοκίμασες προσφορές ολοκαυτώματος και [προσφορά] για αμαρτία’. 7 Τότε είπα: ‘Να! Έχω έρθει (στο ρόλο του βιβλίου είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου’». 8 Αφού πρώτα λέει: «Δεν θέλησες ούτε επιδοκίμασες θυσίες και προσφορές και προσφορές ολοκαυτώματος και [προσφορά] για αμαρτία»—[θυσίες] που προσφέρονται σύμφωνα με το Νόμο⁠— 9 τότε λέει πράγματι: «Να! Έχω έρθει να κάνω το θέλημά σου». Καταργεί το πρώτο για να εδραιώσει το δεύτερο. 10 Με το προαναφερμένο «θέλημα» έχουμε αγιαστεί μέσω της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού μία φορά για πάντα.

11 Επίσης, κάθε ιερέας παίρνει τη θέση του από ημέρα σε ημέρα για να αποδώσει δημόσια υπηρεσία και για να προσφέρει τις ίδιες θυσίες συχνά, επειδή αυτές δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς. 12 Αυτός όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες παντοτινά και κάθησε στα δεξιά του Θεού, 13 περιμένοντας από τότε και έπειτα μέχρι να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο για τα πόδια του. 14 Διότι με μία [θυσιαστική] προσφορά έχει τελειοποιήσει παντοτινά εκείνους που αγιάζονται. 15 Επιπλέον, και το άγιο πνεύμα μαρτυρεί σχετικά με εμάς, γιατί αφού έχει πει: 16 «‘Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με αυτούς ύστερα από εκείνες τις ημέρες’, λέει ο Ιεχωβά. ‘Θα βάλω τους νόμους μου στις καρδιές τους, και στη διάνοιά τους θα τους γράψω’», 17 [αυτό λέει κατόπιν]: «Και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους και τις άνομες πράξεις τους». 18 Όπου, λοιπόν, υπάρχει συγχώρηση αυτών, δεν υπάρχει πια προσφορά για αμαρτία.

19 Συνεπώς, αδελφοί, εφόσον έχουμε τόλμη για την οδό που οδηγεί στον άγιο χώρο μέσω του αίματος του Ιησού, 20 την οποία αυτός εγκαινίασε για εμάς ως νέα και ζωντανή οδό διαμέσου της κουρτίνας, δηλαδή, της σάρκας του, 21 και εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού, 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, με την καρδιά μας ραντισμένη και απαλλαγμένη από πονηρή συνείδηση και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό. 23 Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε, γιατί είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε. 24 Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, 25 μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.

26 Διότι αν πράττουμε την αμαρτία εκούσια, αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας, δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες, 27 αλλά [απομένει] κάποια φοβερή προσδοκία κρίσης και μια πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται. 28 Όποιος έχει αδιαφορήσει για το νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια, με τη μαρτυρία δύο ή τριών. 29 Για πόσο πιο αυστηρή τιμωρία, νομίζετε, θα υπολογιστεί άξιος εκείνος που έχει καταπατήσει τον Γιο του Θεού και έχει θεωρήσει συνηθισμένης αξίας το αίμα της διαθήκης, με το οποίο ο ίδιος αγιάστηκε, και έχει εξυβρίσει με περιφρόνηση το πνεύμα της παρ’ αξία καλοσύνης; 30 Διότι εμείς γνωρίζουμε αυτόν που είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω»· και πάλι: «Ο Ιεχωβά θα κρίνει το λαό του». 31 Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού.

32 Ωστόσο, εξακολουθήστε να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα, 33 μερικές φορές καθώς ήσασταν εκτεθειμένοι σαν σε θέατρο τόσο σε ονειδισμούς όσο και σε θλίψεις, και μερικές φορές καθώς γίνατε συμμέτοχοι με εκείνους που είχαν μια τέτοια εμπειρία. 34 Διότι εσείς και εκδηλώσατε συμπόνια για τους φυλακισμένους και δεχτήκατε χαρούμενα τη λεηλασία των υπαρχόντων σας, γνωρίζοντας ότι εσείς οι ίδιοι έχετε καλύτερη και μόνιμη ιδιοκτησία.

35 Γι’ αυτό, μην αποβάλετε την παρρησία σας, για την οποία θα δοθεί μεγάλη ανταμοιβή. 36 Διότι έχετε ανάγκη από υπομονή, ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού, να λάβετε την [εκπλήρωση της] υπόσχεσης. 37 Διότι ακόμη «πολύ λίγο», και «αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει». 38 «Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης», και «αν οπισθοχωρήσει, η ψυχή μου δεν βρίσκει ευχαρίστηση σε αυτόν». 39 Τώρα, εμείς δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή, αλλά από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής.

11 Πίστη είναι η βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία ελπίζει κανείς, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων, τις οποίες όμως δεν βλέπουμε. 2 Διότι μέσω αυτής δόθηκε μαρτυρία σχετικά με τους ανθρώπους της αρχαιότητας.

3 Μέσω πίστης αντιλαμβανόμαστε ότι τα συστήματα πραγμάτων μπήκαν σε τάξη με το λόγο του Θεού, ώστε αυτό που βλέπεται έχει προέλθει από πράγματα που δεν φαίνονται.

4 Μέσω πίστης ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό μια θυσία μεγαλύτερης αξίας παρά ο Κάιν, διαμέσου της οποίας [πίστης] δόθηκε μαρτυρία σχετικά με εκείνον ότι ήταν δίκαιος, καθώς ο Θεός μαρτυρούσε σχετικά με τα δώρα του· και διαμέσου αυτής εκείνος, αν και πέθανε, ακόμη μιλάει.

5 Μέσω πίστης ο Ενώχ μετατέθηκε για να μη δει θάνατο, και δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά επειδή ο Θεός τον είχε μεταθέσει· διότι πριν από τη μετάθεσή του είχε τη μαρτυρία ότι είχε ευαρεστήσει τον Θεό. 6 Επιπλέον, χωρίς πίστη είναι αδύνατον να [τον] ευαρεστήσει κανείς, γιατί εκείνος που πλησιάζει τον Θεό πρέπει να πιστέψει ότι αυτός είναι και ότι γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα.

7 Μέσω πίστης ο Νώε, αφού πρώτα του δόθηκε θεϊκή προειδοποίηση για πράγματα που δεν τα έβλεπε ακόμη, έδειξε θεοσεβή φόβο και κατασκεύασε μια κιβωτό για τη σωτηρία του σπιτικού του· και διαμέσου αυτής [της πίστης] καταδίκασε τον κόσμο και έγινε κληρονόμος της δικαιοσύνης που είναι σύμφωνα με την πίστη.

8 Μέσω πίστης ο Αβραάμ, όταν κλήθηκε, υπάκουσε στο να φύγει για έναν τόπο τον οποίο έμελλε να λάβει ως κληρονομιά· και έφυγε, μολονότι δεν ήξερε πού πήγαινε. 9 Μέσω πίστης έμεινε ως πάροικος στη γη της υπόσχεσης σαν σε μια ξένη γη, και κατοίκησε σε σκηνές με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους κληρονόμους της ίδιας ακριβώς υπόσχεσης μαζί με αυτόν. 10 Διότι περίμενε την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια, της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός.

11 Μέσω πίστης και η ίδια η Σάρρα έλαβε δύναμη να συλλάβει σπέρμα, παρ’ όλο που είχε περάσει το όριο ηλικίας, επειδή θεώρησε πιστό εκείνον ο οποίος είχε δώσει την υπόσχεση. 12 Επομένως και από έναν [άντρα], και αυτόν ουσιαστικά νεκρωμένο, γεννήθηκαν [παιδιά] ακριβώς όπως τα άστρα του ουρανού στο πλήθος και όπως η άμμος που είναι στην ακροθαλασσιά, αναρίθμητη.

13 Έχοντας πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, αν και δεν έλαβαν την [εκπλήρωση των] υποσχέσεων, αλλά τις είδαν από μακριά και τις καλοδέχτηκαν και διακήρυξαν δημόσια ότι ήταν ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη χώρα. 14 Διότι εκείνοι που λένε τέτοια πράγματα παρέχουν απόδειξη ότι εκζητούν ένθερμα έναν δικό τους τόπο. 15 Και όμως, αν πράγματι εξακολουθούσαν να θυμούνται εκείνον τον [τόπο] από τον οποίο είχαν φύγει, θα είχαν ευκαιρία να επιστρέψουν. 16 Αλλά τώρα αυτοί επιδιώκουν έναν καλύτερο [τόπο], δηλαδή, έναν που ανήκει στον ουρανό. Επομένως, ο Θεός δεν ντρέπεται για αυτούς, να τον επικαλούνται ως Θεό τους, γιατί έχει ετοιμάσει για αυτούς μια πόλη.

17 Μέσω πίστης ο Αβραάμ, όταν δοκιμάστηκε, ουσιαστικά πρόσφερε τον Ισαάκ, και ο άνθρωπος που είχε δεχτεί με χαρά τις υποσχέσεις αποπειράθηκε να προσφέρει το μονογενή [του γιο], 18 μολονότι του είχε ειπωθεί: «Αυτό που θα αποκληθεί ‘σπέρμα σου’ θα είναι μέσω του Ισαάκ». 19 Αλλά αυτός θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο.

20 Μέσω πίστης επίσης ο Ισαάκ ευλόγησε τον Ιακώβ και τον Ησαύ σχετικά με μελλοντικά πράγματα.

21 Μέσω πίστης ο Ιακώβ, όταν επρόκειτο να πεθάνει, ευλόγησε τον καθένα από τους γιους του Ιωσήφ και πρόσφερε λατρεία ενώ στηριζόταν στην άκρη του μπαστουνιού του.

22 Μέσω πίστης ο Ιωσήφ, καθώς πλησίαζε το τέλος του, αναφέρθηκε στην έξοδο των γιων Ισραήλ· και έδωσε εντολή σχετικά με τα κόκαλά του.

23 Μέσω πίστης έκρυψαν τον Μωυσή οι γονείς του επί τρεις μήνες μετά τη γέννησή του, επειδή είδαν ότι το παιδάκι ήταν όμορφο και δεν φοβήθηκαν τη διαταγή του βασιλιά. 24 Μέσω πίστης ο Μωυσής, όταν μεγάλωσε, αρνήθηκε να αποκαλείται γιος της κόρης του Φαραώ, 25 προτιμώντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού μάλλον παρά να έχει την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας, 26 επειδή θεώρησε τον ονειδισμό του Χριστού ως πλούτο μεγαλύτερο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου· γιατί είχε το βλέμμα του προσηλωμένο στην απόδοση της αμοιβής. 27 Μέσω πίστης έφυγε από την Αίγυπτο, αλλά χωρίς να φοβάται το θυμό του βασιλιά, γιατί συνέχισε να είναι σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο. 28 Μέσω πίστης είχε γιορτάσει το πάσχα και το πασάλειμμα του αίματος, ώστε ο εξολοθρευτής να μην αγγίξει τα πρωτότοκά τους.

29 Μέσω πίστης πέρασαν αυτοί μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα σαν πάνω σε ξηρά γη, αλλά όταν το επιχείρησαν αυτό οι Αιγύπτιοι, καταποντίστηκαν.

30 Μέσω πίστης τα τείχη της Ιεριχώς έπεσαν αφού πρώτα είχαν περικυκλωθεί επί εφτά ημέρες. 31 Μέσω πίστης η Ραάβ, η πόρνη, δεν αφανίστηκε μαζί με αυτούς που ενήργησαν ανυπάκουα, επειδή δέχτηκε τους κατασκόπους με ειρηνικό τρόπο.

32 Και τι περισσότερο να πω; Διότι ο χρόνος δεν θα μου φτάσει αν συνεχίσω να αφηγούμαι για τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ, καθώς και τον Σαμουήλ και τους [άλλους] προφήτες, 33 οι οποίοι διαμέσου πίστης νίκησαν βασίλεια στη μάχη, εκτέλεσαν δικαιοσύνη, απέκτησαν υποσχέσεις, έφραξαν στόματα λιονταριών, 34 σταμάτησαν τη δύναμη της φωτιάς, ξέφυγαν από την κόψη του σπαθιού, από την αδύναμη κατάσταση [στην οποία βρίσκονταν] καταστάθηκαν δυνατοί, έγιναν γενναίοι στον πόλεμο, κατατρόπωσαν τα στρατεύματα ξένων. 35 Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους με ανάσταση· άλλοι, όμως, βασανίστηκαν επειδή δεν δέχονταν απελευθέρωση με κάποιο λύτρο, για να φτάσουν σε καλύτερη ανάσταση. 36 Ναι, άλλοι έλαβαν τη δοκιμασία τους με εμπαιγμούς και μαστιγώματα, μάλιστα, ακόμη περισσότερο, με δεσμά και φυλακές. 37 Λιθοβολήθηκαν, δοκιμάστηκαν, πριονίστηκαν, πέθαναν σφαγμένοι από σπαθί, περιφέρθηκαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα κατσικιών, ενώ περνούσαν στερήσεις, θλίψη, κακομεταχείριση· 38 και ο κόσμος δεν ήταν άξιός τους. Περιπλανήθηκαν σε ερήμους και βουνά και σπηλιές και φωλιές της γης.

39 Και εντούτοις όλοι αυτοί, μολονότι δόθηκε μαρτυρία σχετικά με αυτούς διαμέσου της πίστης τους, δεν έλαβαν την [εκπλήρωση της] υπόσχεσης, 40 επειδή ο Θεός προείδε κάτι καλύτερο για εμάς, ώστε αυτοί να μην τελειοποιηθούν χωρίς εμάς.

12 Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας, 2 καθώς αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού. 3 Πράγματι, σκεφτείτε προσεκτικά εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας.

4 Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος, 5 αλλά έχετε ξεχάσει εντελώς την προτροπή που απευθύνεται σε εσάς σαν σε γιους: «Γιε μου, να μην υποτιμάς τη διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά ούτε να εξαντλείσαι όταν διορθώνεσαι από εκείνον· 6 διότι αυτόν που ο Ιεχωβά αγαπάει τον διαπαιδαγωγεί· μάλιστα, μαστιγώνει τον καθένα που δέχεται ως γιο».

7 Με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση υπομένετε. Ο Θεός φέρεται σε εσάς σαν σε γιους. Διότι ποιος γιος είναι αυτός τον οποίο ο πατέρας δεν διαπαιδαγωγεί; 8 Αλλά αν είστε χωρίς τη διαπαιδαγώγηση της οποίας όλοι έχουν γίνει μέτοχοι, είστε στην πραγματικότητα νόθα παιδιά, και όχι γιοι. 9 Επιπλέον, είχαμε πατέρες, που ήταν της σάρκας μας, για να μας διαπαιδαγωγούν, και τους δείχναμε σεβασμό. Δεν θα πρέπει να υποταχτούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε; 10 Διότι εκείνοι επί λίγες ημέρες μας διαπαιδαγωγούσαν σύμφωνα με ό,τι φαινόταν σε εκείνους καλό, αλλά αυτός μας διαπαιδαγωγεί για δικό μας όφελος ώστε να μετάσχουμε στην αγιότητά του. 11 Είναι αλήθεια ότι καμιά διαπαιδαγώγηση δεν φαίνεται προς το παρόν να φέρνει χαρά, αλλά λύπη· ύστερα όμως, σε εκείνους που έχουν γυμναστεί από αυτήν αποφέρει ειρηνικό καρπό, δηλαδή, δικαιοσύνη.

12 Επομένως, ανορθώστε τα χέρια που κρέμονται και τα εξασθενημένα γόνατα, 13 και εξακολουθήστε να κάνετε ευθέα μονοπάτια για τα πόδια σας, ώστε να μην εξαρθρωθεί το κουτσό, αλλά απεναντίας να γιατρευτεί. 14 Να επιδιώκετε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους, και τον αγιασμό χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο, 15 προσέχοντας να μη στερηθεί κανείς την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού· να μη φυτρώσει δηλητηριώδης ρίζα και προξενήσει αναστάτωση και μολυνθούν πολλοί από αυτήν· 16 να μην υπάρχει πόρνος ούτε κάποιος που δεν εκτιμάει τα ιερά πράγματα, όπως ο Ησαύ, ο οποίος σε αντάλλαγμα για ένα γεύμα έδωσε τα δικαιώματα που είχε ως πρωτότοκος. 17 Διότι γνωρίζετε ότι και ύστερα, όταν θέλησε να κληρονομήσει την ευλογία, απορρίφτηκε, γιατί, αν και εκζήτησε ένθερμα αλλαγή γνώμης με δάκρυα, δεν βρήκε τόπο για αυτήν.

18 Διότι δεν έχετε πλησιάσει αυτό το οποίο μπορεί να ψηλαφηθεί και το οποίο έχει φλογιστεί με φωτιά, και ένα σκοτεινό σύννεφο και πυκνό σκοτάδι και θύελλα, 19 και τον ήχο σάλπιγγας και τη φωνή λόγων· στο άκουσμα της οποίας [φωνής] ο λαός εκλιπάρησε να μην προστεθεί σε αυτούς άλλος λόγος. 20 Διότι δεν μπορούσαν να υποφέρουν την εντολή: «Και αν ένα ζώο αγγίξει το βουνό, πρέπει να λιθοβοληθεί». 21 Επίσης, το θέαμα ήταν τόσο φοβερό που ο Μωυσής είπε: «Φοβάμαι και τρέμω». 22 Εσείς, όμως, έχετε πλησιάσει ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων, 23 σε γενική συνέλευση, και την εκκλησία των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και τον Θεό, τον Κριτή όλων, και τις πνευματικές ζωές των δικαίων οι οποίοι έχουν τελειοποιηθεί, 24 και τον Ιησού, το μεσίτη μιας νέας διαθήκης, και το αίμα του ραντίσματος, το οποίο μιλάει με καλύτερο τρόπο από το [αίμα] του Άβελ.

25 Κοιτάξτε να μη ζητήσετε απαλλαγή από αυτόν που μιλάει. Διότι αν δεν ξέφυγαν εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν απαλλαγή από αυτόν που έδινε θεϊκή προειδοποίηση πάνω στη γη, πολύ περισσότερο δεν θα ξεφύγουμε εμείς αν απομακρυνθούμε από αυτόν που μιλάει από τους ουρανούς. 26 Εκείνον τον καιρό η φωνή του κλόνισε τη γη, αλλά τώρα έχει υποσχεθεί, λέγοντας: «Ακόμη μια φορά εγώ θα αναστατώσω, όχι μόνο τη γη, αλλά και τον ουρανό». 27 Τώρα, η έκφραση «Ακόμη μια φορά» υποδηλώνει την απομάκρυνση των κλονιζομένων πραγμάτων ως πραγμάτων που είναι κατασκευασμένα, για να παραμείνουν τα πράγματα που δεν κλονίζονται. 28 Γι’ αυτό, εφόσον θα λάβουμε μια βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί, ας συνεχίσουμε να έχουμε παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος. 29 Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει.

13 Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει. 2 Μην ξεχνάτε τη φιλοξενία, γιατί μέσω αυτής μερικοί, χωρίς να το ξέρουν, φιλοξένησαν αγγέλους. 3 Να θυμάστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης σαν να είστε δέσμιοι μαζί τους, και εκείνους που υφίστανται κακομεταχείριση, εφόσον και εσείς οι ίδιοι είστε ακόμη με σώμα. 4 Ο γάμος ας είναι άξιος τιμής μεταξύ όλων, και το συζυγικό κρεβάτι ας είναι αμόλυντο, γιατί ο Θεός θα κρίνει τους πόρνους και τους μοιχούς. 5 Ο τρόπος της ζωής [σας] ας είναι απαλλαγμένος από τη φιλαργυρία, καθώς μένετε ικανοποιημένοι με τα παρόντα πράγματα. Διότι εκείνος έχει πει: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». 6 Ώστε εμείς να έχουμε μεγάλο θάρρος και να λέμε: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;»

7 Να θυμάστε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας, οι οποίοι έχουν αναγγείλει το λόγο του Θεού σε εσάς, και καθώς συλλογίζεστε την έκβαση της διαγωγής [τους], να μιμείστε την πίστη [τους].

8 Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και για πάντα.

9 Μην παρασύρεστε από ποικίλες και παράξενες διδασκαλίες· διότι είναι καλό να λαβαίνει η καρδιά σταθερότητα από την παρ’ αξία καλοσύνη, όχι από φαγώσιμα, από τα οποία εκείνοι που ασχολούνται με αυτά δεν έχουν ωφεληθεί.

10 Εμείς έχουμε ένα θυσιαστήριο από το οποίο εκείνοι που κάνουν ιερή υπηρεσία στη σκηνή δεν έχουν εξουσία να φάνε. 11 Διότι τα σώματα εκείνων των ζώων, των οποίων το αίμα φέρνεται από τον αρχιερέα μέσα στον άγιο χώρο για αμαρτία, κατακαίονται έξω από το στρατόπεδο. 12 Γι’ αυτό και ο Ιησούς, προκειμένου να αγιάσει το λαό με το ίδιο του το αίμα, υπέφερε έξω από την πύλη. 13 Ας πηγαίνουμε, λοιπόν, σε αυτόν έξω από το στρατόπεδο, φέροντας τον ονειδισμό που έφερε εκείνος, 14 γιατί δεν έχουμε εδώ μια πόλη που παραμένει, αλλά εκζητούμε ένθερμα αυτήν που θα έρθει. 15 Μέσω αυτού ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή, τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του. 16 Επιπλέον, μην ξεχνάτε να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε πράγματα με άλλους, γιατί με τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός.

17 Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί, γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς.

18 Συνεχίστε να προσεύχεστε για εμάς, γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε έντιμη συνείδηση, επειδή θέλουμε να συμπεριφερόμαστε έντιμα σε όλα. 19 Αλλά σας προτρέπω ειδικότερα να το κάνετε αυτό, για να αποκατασταθώ σε εσάς το συντομότερο.

20 Είθε, λοιπόν, ο Θεός της ειρήνης, που ανέβασε από τους νεκρούς το μεγάλο ποιμένα των προβάτων με το αίμα μιας αιώνιας διαθήκης, τον Κύριό μας Ιησού, 21 να σας εξοπλίσει με κάθε καλό πράγμα για να κάνετε το θέλημά του, εκτελώντας σε εμάς μέσω του Ιησού Χριστού αυτό που είναι ευάρεστο ενώπιόν του· στον οποίο ας είναι η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

22 Σας προτρέπω, λοιπόν, αδελφοί, να υποφέρετε αυτά τα λόγια ενθάρρυνσης, γιατί έχω, πράγματι, συντάξει για εσάς μια επιστολή με λίγα λόγια. 23 Μάθετε ότι ο αδελφός μας Τιμόθεος έχει απελευθερωθεί, με τον οποίο, αν έρθει αρκετά σύντομα, θα σας δω.

24 Δώστε τους χαιρετισμούς μου σε όλους εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και σε όλους τους αγίους. Αυτοί που είναι στην Ιταλία σάς στέλνουν τους χαιρετισμούς τους.

25 Η παρ’ αξία καλοσύνη ας είναι μαζί με όλους σας.