दानीएल

६ दारयावेश राजाला आपल्या संपूर्ण साम्राज्यात १२० सुभेदारांना नेमणं योग्य वाटलं.+ २ त्या सुभेदारांवर तीन उच्च अधिकारी होते आणि दानीएल हा त्या तिघांपैकी एक होता.+ राजाचं काही नुकसान होऊ नये, म्हणून सुभेदार+ या अधिकाऱ्‍यांना सर्व बाबतींत हिशोब द्यायचे. ३ दानीएलकडे विलक्षण बुद्धिमत्ता असल्यामुळे तो बाकीच्या उच्च अधिकाऱ्‍यांपेक्षा आणि सुभेदारांपेक्षा श्रेष्ठ ठरला.+ त्यामुळे, आपल्या संपूर्ण साम्राज्यावर दानीएलला अधिकारी म्हणून नेमण्याचा राजाचा विचार होता.

४ त्या वेळी, उच्च अधिकारी आणि सुभेदार हे राज्यकारभाराच्या बाबतीत दानीएलवर आरोप लावण्यासाठी काही कारण शोधत होते. पण त्याच्यावर आरोप लावण्यासारखं कोणतंही कारण किंवा कोणताही दोष त्यांना सापडला नाही. कारण तो भरवशालायक असून त्याच्या कामात कुठलाही हलगर्जीपणा किंवा अप्रामाणिकपणा नव्हता. ५ तेव्हा ती माणसं म्हणाली: “या दानीएलवर आरोप लावण्यासाठी आपल्याला एकही कारण सापडणार नाही. फक्‍त त्याच्या देवाच्या नियमांच्या बाबतीत काही कारण शोधता आलं, तर आपल्याला त्याच्यावर आरोप लावता येईल.”+

६ म्हणून उच्च अधिकारी आणि सुभेदार एकत्र जमून राजाकडे गेले आणि त्याला म्हणाले: “हे दारयावेश राजा, युगानुयुग जिवंत राहा! ७ सगळे शाही अधिकारी, प्रशासकीय अधिकारी, सुभेदार, उच्च शाही अधिकारी आणि राज्यपाल यांनी आपसात सल्लामसलत करून एक शाही फर्मान काढण्याचा आणि लोकांवर बंदी घालण्याचा विचार केलाय. आम्ही असा विचार केलाय, की ३० दिवसांपर्यंत जो कोणी राजाला सोडून इतर कोणत्याही देवाकडे किंवा माणसाकडे विनंती करेल, त्याला सिंहांच्या गुहेत टाकण्यात यावं.+ ८ म्हणून महाराज, आता हे फर्मान काढा आणि त्यावर सही करा;+ म्हणजे मेद आणि पर्शिया यांच्या कधीही न बदलणाऱ्‍या कायद्यानुसार, त्यात कोणालाही बदल करता येणार नाही.”+

९ तेव्हा दारयावेश राजाने बंदी घालण्याच्या फर्मानावर सही केली.

१० राजाने फर्मानावर सही केली आहे हे कळताच दानीएल आपल्या घरी गेला; घराच्या छतावर असलेल्या त्याच्या खोलीच्या खिडक्या यरुशलेमच्या दिशेला असून त्या उघड्या होत्या.+ आणि नेहमीप्रमाणे दिवसातून तीन वेळा दानीएल दररोज गुडघे टेकून आपल्या देवाला प्रार्थना करत राहिला आणि त्याची स्तुती करत राहिला. ११ त्या वेळी, ती माणसं आत घुसली आणि त्यांनी दानीएलला आपल्या देवाकडे विनंती करत असल्याचं आणि कृपेची भीक मागत असल्याचं पाहिलं.

१२ मग ती माणसं राजाकडे गेली आणि राजाने घातलेल्या बंदीची त्यांनी त्याला आठवण करून दिली. ते म्हणाले: “महाराज! ३० दिवसांपर्यंत जो कोणी राजाला सोडून इतर कोणत्याही देवाकडे किंवा माणसाकडे विनंती करेल त्याला सिंहांच्या गुहेत टाकण्यात यावं, अशी बंदी घालणाऱ्‍या फर्मानावर तुम्ही सही केली होती ना?” त्यावर राजा म्हणाला: “हो, मी केली होती. आणि मेद व पर्शिया यांच्या कधीही न बदलणाऱ्‍या कायद्यानुसार त्यात कोणताही बदल होऊ शकत नाही.”+ १३ तेव्हा ते लगेच राजाला म्हणाले: “महाराज, यहूदाच्या बंदिवानांमधल्या दानीएलने+ तुमचा अनादर केलाय. तुम्ही सही केलेलं फर्मान तो मानत नाही. उलट दिवसातून तीन वेळा तो प्रार्थना करतोय.”+ १४ हे ऐकताच राजाला फार वाईट वाटलं, आणि दानीएलला कसं वाचवता येईल याचा तो विचार करू लागला. त्याने सूर्य मावळेपर्यंत त्याला वाचवण्याचे सर्व प्रयत्न केले. १५ शेवटी ती माणसं एकत्र जमून राजाकडे गेली आणि त्याला म्हणाली: “महाराज! लक्षात असू द्या, मेद व पर्शिया यांच्या कायद्यानुसार राजाने घातलेली कोणतीही बंदी किंवा राजाने काढलेलं कोणतंही फर्मान बदललं जाऊ शकत नाही.”+

१६ मग राजाच्या हुकमावरून त्यांनी दानीएलला पकडून सिंहांच्या गुहेत टाकलं.+ राजा दानीएलला म्हणाला: “ज्या देवाची तू दिवसरात्र सेवा करतोस, तो तुला वाचवेल.” १७ नंतर एक मोठा दगड आणून गुहेचं तोंड बंद करण्यात आलं, आणि राजाने त्यावर आपल्या मुद्रेच्या अंगठीची आणि आपल्या प्रतिष्ठित लोकांच्या मुद्रेच्या अंगठीची मोहर लावली; म्हणजे दानीएलच्या बाबतीत घेतलेल्या निर्णयात कोणताही बदल होऊ नये.

१८ मग राजा आपल्या महालात परत गेला. त्या रात्री त्याने काहीच खाल्लं नाही किंवा स्वतःच्या मनोरंजनासाठी काही केलं नाही,* आणि तो रात्रभर झोपूही शकला नाही. १९ शेवटी दिवस उजाडताच तो उठला आणि घाईघाईने सिंहांच्या गुहेकडे गेला. २० गुहेजवळ आल्यावर, त्याने मोठ्या दुःखाने दानीएलला हाक मारून विचारलं: “दानीएल! जिवंत देवाच्या सेवका! ज्या देवाची तू दिवसरात्र सेवा करतोस, तो तुला सिंहांपासून वाचवू शकला का?” २१ तेव्हा दानीएल लगेच राजाला म्हणाला: “महाराज, युगानुयुग जिवंत राहा! २२ माझ्या देवाने आपला स्वर्गदूत पाठवून सिंहांची तोंडं बंद केली+ आणि त्यांनी मला काहीच केलं नाही.+ कारण देवासमोर मी निर्दोष ठरलो, आणि महाराज! मी तुमचंही काही वाईट केलेलं नाही.”

२३ हे ऐकून राजाला अतिशय आनंद झाला आणि त्याने दानीएलला गुहेतून वर काढण्याचा हुकूम दिला. तेव्हा त्यांनी दानीएलला बाहेर काढलं. दानीएलला कोणतीही इजा झालेली नव्हती, कारण त्याने आपल्या देवावर भरवसा ठेवला होता.+

२४ मग ज्या माणसांनी दानीएलवर आरोप लावला होता,* त्यांना राजाच्या हुकमावरून पकडून आणण्यात आलं. आणि त्यांना त्यांच्या बायका-मुलांसोबत सिंहांच्या गुहेत फेकण्यात आलं. ते गुहेच्या तळापर्यंत पोहोचलेही नाहीत, तोच सिंहांनी त्यांच्यावर हल्ला केला आणि त्यांच्या सगळ्या हाडांचा चुराडा केला.+

२५ यानंतर दारयावेश राजाने पृथ्वीवरच्या सर्व राष्ट्रांतल्या आणि वेगवेगळ्या भाषा बोलणाऱ्‍या लोकांना असा संदेश लिहून पाठवला:+ “तुम्हाला भरपूर शांती लाभो! २६ मी असं फर्मान काढतोय, की माझ्या साम्राज्यातल्या प्रत्येक भागात राहणाऱ्‍या लोकांनी दानीएलच्या देवाचं भय बाळगावं आणि त्याचा आदर करावा.+ कारण तो जिवंत देव आहे आणि त्याचं अस्तित्व सदासर्वकाळाचं आहे. त्याच्या राज्याचा कधीही नाश होणार नाही आणि त्याचं शासन* कायम टिकून राहील.+ २७ तो आपल्या लोकांना सोडवणारा+ आणि वाचवणारा आहे; तो स्वर्गात आणि पृथ्वीवर चिन्हं आणि अद्‌भुत कार्यं करणारा आहे.+ त्यानेच दानीएलला सिंहांच्या पंजातून सोडवलं.”

२८ अशा प्रकारे, दारयावेशच्या+ राज्यात आणि पर्शियाचा राजा कोरेश+ याच्या राज्यात दानीएल यशस्वी होत गेला.