Ψαλμοί
Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.
37 Μή ἀγανάκτει διὰ τοὺς πονηρευομένους,
μηδὲ ζήλευε τους ἐργάτας τῆς ἀνομίας.
2 Διότι ὡς χόρτος ταχέως θέλουσι κοπῆ,
καὶ ὡς χλωρὰ βοτάνη θέλουσι καταμαρανθῆ.
3 Ἔλπιζε ἐπὶ Κύριον καὶ πράττε τὸ ἀγαθόν·
κατοίκει τὴν γῆν καὶ νέμου τὴν ἀλήθειαν·
4 καὶ εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ,
καὶ θέλει σοὶ δώσει τὰ ζητήματα τῆς καρδίας σου.
5 ᾿Ανάθες εἰς τὸν Κύριον τὴν ὁδὸν σου
καὶ ἔλπιζε ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ αὐτὸς θέλει ἐνεργήσει·
6 καὶ θέλει ἐξάξει ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου
καὶ τὴν κρίσιν σου ὡς μεσημβρίαν.
7 ᾿Αναπαύου ἐπὶ τὸν Κύριον καὶ πρόσμενε αὐτόν·
μή ἀγανάκτει διὰ τὸν κατευοδούμενον ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ,
διὰ ἄνθρωπον πράττοντα παρανομίας.
8 Παῦσον ἀπὸ θυμοῦ καὶ ἄφες τὴν ὀργήν·
μηδόλως ἀγανάκτει ὥστε νὰ πράττῃς πονηρά.
9 Διότι οἱ πονηρευόμενοι θέλουσιν ἐξολοθρευθῆ·
οἱ δὲ προσμένοντες τὸν Κύριον, οὗτοι θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν.
10 Διότι ἔτι μικρὸν καὶ ὁ ἀσεβής δὲν θέλει ὑπάρχει·
καὶ θέλεις ζητήσει τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ δὲν θέλει εὑρεθῆ·
11 οἱ πραεῖς ὅμως θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν·
καὶ θέλουσι κατατρυφᾷ ἐν πολλῇ εἰρήνῃ.
12 Ὁ ἀσεβής μηχανᾶται κατὰ τοῦ δικαίου,
καὶ τρίζει κατ᾿ αὐτοῦ τοὺς ὀδόντας αὑτοῦ.
13 Ὁ Κύριος θέλει γελάσει ἐπ᾿ αὐτῷ,
ἐπειδή βλέπει ὅτι ἔρχεται ἡ ἡμέρα αὐτοῦ.
14 Οἱ ἀσεβεῖς ἐξέσπασαν ῥομφαίαν καὶ ἐνέτειναν τὸ τόξον αὑτῶν,
διὰ νὰ καταβάλωσι τὸν πτωχὸν καὶ τὸν πένητα,
διὰ νὰ σφάξωσι τοὺς περιπατοῦντας ἐν εὐθύτητι.
15 Ἡ ῥομφαία αὐτῶν θέλει ἐμβῆ εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν,
καὶ τὰ τόξα αὐτῶν θέλουσι συντριφθῆ.
16 Κάλλιον τὸ ὀλίγον τοῦ δικαίου
παρὰ ὁ πλοῦτος πολλῶν ἀσεβῶν.
17 Διότι οἱ βραχίονες τῶν ἀσεβῶν θέλουσι συντριφθῆ·
τοὺς δὲ δικαίους ὑποστηρίζει ὁ Κύριος.
18 Γινώσκει ὁ Κύριος τὰς ἡμέρας τῶν ἀμέμπτων·
καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν θέλει εἶσθαι εἰς τὸν αἰῶνα·
19 δὲν θέλουσι καταισχυνθῆ ἐν καιρῷ πονηρῷ·
καὶ ἐν ἡμέραις πείνης θέλουσι χορτασθῆ.
20 Οἱ δὲ ἀσεβεῖς θέλουσιν ἐξολοθρευθῆ·
καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου, ὡς τὸ πάχος τῶν ἀρνίων, θέλουσιν ἀναλωθῆ·
εἰς καπνὸν θέλουσι διαλυθῆ.
21 Δανείζεται ὁ ἀσεβής καὶ δὲν ἀποδίδει,
ὁ δὲ δίκαιος ἐλεεῖ καὶ δίδει.
22 Διότι οἱ εὐλογημένοι αὐτοῦ θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν·
οἱ δὲ κατηραμένοι αὐτοῦ θέλουσιν ἐξολοθρευθῆ.
23 Ὅταν ὑπὸ Κυρίου κατευθύνωνται τὰ διαβήματα τοῦ ἀνθρώπου,
ἡ ὁδὸς αὐτοῦ εἶναι ἀρεστή εἰς αὐτόν.
24 ᾿Εὰν πέσῃ, δὲν θέλει συντριφθῆ·
διότι ὁ Κύριος ὑποστηρίζει τὴν χεῖρα αὐτοῦ.
25 Νέος ἤμην καὶ ἤδη ἐγήρασα,
καὶ δὲν εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον
οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτον.
26 Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει,
καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἶναι εἰς εὐλογίαν.
27 Ἔκκλινον ἀπὸ τοῦ κακοῦ καὶ πράττε τὸ ἀγαθόν,
καὶ θέλεις διαμένει εἰς τὸν αἰῶνα.
28 Διότι ὁ Κύριος ἀγαπᾷ κρίσιν,
καὶ δὲν ἐγκαταλείπει τοὺς ὁσίους αὑτοῦ·
εἰς τὸν αἰῶνα θέλουσι διαφυλαχθῆ·
τὸ δὲ σπέρμα τῶν ἀσεβῶν θέλει ἐξολοθρευθῆ.
29 Οἱ δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν,
καὶ ἐπ᾿ αὐτῆς θέλουσι κατοικεῖ εἰς τὸν αἰῶνα.
30 Τὸ στόμα τοῦ δικαίου μελετᾷ σοφίαν,
καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλεῖ κρίσιν.
31 Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ εἶναι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ·
τὰ διαβήματα αὐτοῦ δὲν θέλουσιν ὀλισθήσει.
32 Κατασκοπεύει ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον
καὶ ζητεῖ νὰ θανατώσῃ αὐτόν.
33 Ὁ Κύριος δὲν θέλει ἀφήσει αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ,
οὐδὲ θέλει καταδικάσει αὐτὸν ὅταν κρίνῃ αὐτόν.
34 Πρόσμενε τὸν Κύριον καὶ φύλαττε τὴν ὁδὸν αὐτοῦ,
καὶ θέλει σὲ ὑψώσει διὰ νὰ κληρονομήσῃς τὴν γῆν·
ὅταν ἐξολοθρευθῶσιν οἱ ἀσεβεῖς, θέλεις ἰδεῖ.
35 Εἶδον τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον
καὶ ἐξηπλωμένον ὡς τὴν χλωρὰν δάφνην·
36 ἀλλ᾿ ἠφανίσθη· καὶ ἰδού, δὲν ὑπῆρχε·
καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ δὲν εὑρέθη.
37 Παρατήρει τὸν ἄκακον καὶ βλέπε τὸν εὐθύν,
ὅτι εἰς τὸν εἰρηνικὸν ἄνθρωπον θέλει εἶσθαι ἐγκατάλειμμα·
38 οἱ δὲ παραβᾶται θέλουσιν ὅλως ἐξολοθρευθῆ·
τῶν ἀσεβῶν τὸ ἐγκατάλειμμα θέλει ἀποκοπῆ.
39 Τῶν δικαίων ὅμως ἡ σωτηρία εἶναι παρὰ Κυρίου·
αὐτὸς εἶναι ἡ δύναμις αὐτῶν ἐν καιρῷ θλίψεως.
40 Καὶ θέλει βοηθήσει αὐτοὺς ὁ Κύριος, καὶ ἐλευθερώσει αὐτούς·
θέλει ἐλευθερώσει αὐτοὺς ἀπὸ ἀσεβῶν καὶ σώσει αὐτούς·
διότι ἤλπισαν ἐπ᾿ αὐτόν.