បណ្ដាស្ដេចទី១
១ ស្ដេចដាវីឌមានវ័យកាន់តែចាស់ណាស់ហើយ។+ ទោះជាគេដណ្ដប់ផួយឲ្យគាត់ក្ដី ក៏គាត់មិនកក់ក្ដៅដែរ។ ២ ដូច្នេះ ពួកអ្នកបម្រើស្ដេចបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «សូមឲ្យគេស្វែងរកស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធម្នាក់ឲ្យលោកម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យនាងបម្រើជាអ្នកមើលថែលោក។ នាងនឹងដេកក្នុងរង្វង់ដៃលោកម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យលោកបានកក់ក្ដៅ»។ ៣ រួចមក ពួកគេបានស្វែងរកនារីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ក្នុងគ្រប់តំបន់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយពួកគេបានរកឃើញអាប៊ីសាក+ជាអ្នកក្រុងស៊ូណែម+ រួចពួកគេបាននាំនាងចូលទៅជួបស្ដេច។ ៤ នាងមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។ នាងបានក្លាយទៅជាអ្នកមើលថែស្ដេច។ ប៉ុន្តែ ស្ដេចមិនបានរួមដំណេកជាមួយនឹងនាងទេ។
៥ នៅគ្រានោះ អាដូនីយ៉ា+ជាកូនប្រុសរបស់ហាគីត ចេះតែតម្កើងខ្លួនដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាស្ដេច!»។ គាត់ក៏ឲ្យគេរៀបរទេះមួយសម្រាប់ខ្លួន អមដោយទាហានសេះនិងបុរស៥០នាក់រត់នៅខាងមុខគាត់។+ ៦ ប៉ុន្តែ ឪពុករបស់គាត់មិនដែលស្ដីបន្ទោសគាត់*សោះថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាធ្វើដូច្នេះ?»។ ម្យ៉ាងទៀត អាដូនីយ៉ាមានរូបរាងសង្ហាណាស់ ហើយម្ដាយរបស់គាត់បានបង្កើតគាត់ក្រោយអាប់សាឡំ។ ៧ គាត់បានប្រឹក្សាជាមួយនឹងយ៉ូអាប់ជាកូនសេរូយ៉ា និងអាប៊ីយ៉ាថា+ជាសង្ឃ។ ពួកគេបានជួយជ្រោមជ្រែងគាត់។+ ៨ ប៉ុន្តែ សេដុក+ជាសង្ឃ បេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា ណាថាន់+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ស៊ីមម៉ាយ+ រ៉េអាយ និងទាហានខ្លាំងក្លារបស់ដាវីឌ+ មិនបានគាំទ្រអាដូនីយ៉ាទេ។
៩ នៅពេលមួយ អាដូនីយ៉ាបានជូនគ្រឿងបូជា+ ជាចៀម គោ និងសត្វធាត់ៗនៅក្បែរថ្មសូហេលែត ដែលនៅជិតអេនរ៉ូកេល។ គាត់ក៏បានអញ្ជើញកូនស្ដេចទាំងអស់ដែលជាប្អូនប្រុសៗរបស់គាត់ រួមទាំងពួកបុរសទាំងអស់នៅស្រុកយូដាជាអ្នកបម្រើស្ដេចផងដែរ។ ១០ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអញ្ជើញណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បេនណាយ៉ា និងពួកទាហានខ្លាំងក្លា ឬសាឡូម៉ូនជាប្អូនរបស់គាត់ទេ។ ១១ រីឯណាថាន់+បាននិយាយទៅកាន់បាតសេបា+ជាម្ដាយសាឡូម៉ូនថា៖+ «អាដូនីយ៉ា+ជាកូនរបស់ហាគីតបានក្លាយទៅជាស្ដេច ហើយលោកម្ចាស់ដាវីឌមិនបានជ្រាបអំពីរឿងនេះទេ។ តើអ្នកមិនបានឮទេឬ? ១២ ដូច្នេះ សូមមក ខ្ញុំសុំជូនយោបល់អ្នក ដើម្បីអ្នកអាចសង្គ្រោះជីវិតខ្លួននិងជីវិតសាឡូម៉ូនកូនរបស់អ្នក។+ ១៣ សូមចូលទៅជួបស្ដេចដាវីឌ ហើយនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ ‹តើមិនមែនលោកម្ចាស់ ដែលបានស្បថនឹងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកថា៖ «សាឡូម៉ូនកូនអ្នកនឹងក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីខ្ញុំ»ទេឬ? ហើយតើលោកម្ចាស់មិនបានប្រាប់ថា៖ «គាត់ជាអ្នកដែលនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់ខ្ញុំ»ទេឬ?+ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអាដូនីយ៉ាក្លាយជាស្ដេចទៅវិញ?›។ ១៤ កាលដែលអ្នកកំពុងនិយាយជាមួយនឹងស្ដេចនៅឡើយ នោះខ្ញុំនឹងចូលទៅក្រោយអ្នក ហើយនិយាយបញ្ជាក់ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នក»។
១៥ ដូច្នេះ បាតសេបាចូលទៅជួបស្ដេចក្នុងបន្ទប់សម្រាករបស់គាត់។ ស្ដេចមានវ័យចាស់ណាស់ហើយ រីឯអាប៊ីសាក+ជាអ្នកស្រុកស៊ូណែមកំពុងបម្រើគាត់។ ១៦ រួចមក បាតសេបាបានលំឱនកាយគោរពស្ដេច ហើយស្ដេចបានសួរថា៖ «តើមានសំណូមពរអ្វី?»។ ១៧ នាងបានតបថា៖ «លោកម្ចាស់ គឺលោកដែលបានស្បថនឹងនាងខ្ញុំ ដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោកថា៖ ‹សាឡូម៉ូនកូនអ្នកនឹងក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីខ្ញុំ ហើយគាត់ជាអ្នកដែលនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់ខ្ញុំ›។+ ១៨ ប៉ុន្តែ មើល! ឥឡូវអាដូនីយ៉ាបានក្លាយជាស្ដេចវិញ ហើយលោកម្ចាស់មិនបានជ្រាបរឿងនេះទេ។+ ១៩ គាត់បានជូនគ្រឿងបូជា ជាចៀម គោ និងសត្វធាត់ៗជាច្រើន ថែមទាំងបានអញ្ជើញកូនប្រុសៗទាំងអស់របស់លោកម្ចាស់ រួមទាំងអាប៊ីយ៉ាថាជាសង្ឃ និងយ៉ូអាប់ជាមេទ័ពទៀតផង។+ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអញ្ជើញសាឡូម៉ូនកូនលោកទេ។+ ២០ ហើយឥឡូវ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលកំពុងទន្ទឹងចាំមើលលោកម្ចាស់ប្រាប់ពួកគេឲ្យដឹងថា អ្នកណានឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កបន្ទាប់ពីលោកម្ចាស់។ ២១ បើមិនដូច្នោះទេ ពេលលោកម្ចាស់ស្លាប់* ខ្ញុំនិងសាឡូម៉ូនកូនខ្ញុំមុខជាត្រូវរាប់ជាអ្នកក្បត់ហើយ»។
២២ កាលដែលនាងកំពុងនិយាយទៅកាន់ស្ដេចនៅឡើយ ណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានចូលមក។+ ២៣ ខណៈនោះ មានគេមកជម្រាបស្ដេចថា៖ «ណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានមកដល់ហើយ!»។ រួចមក ណាថាន់បានចូលមកលំឱនកាយក្រាបគោរពស្ដេច។ ២៤ រួចគាត់និយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ តើលោកបាននិយាយថា៖ ‹អាដូនីយ៉ានឹងក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីខ្ញុំ ហើយគាត់ជាអ្នកដែលនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់ខ្ញុំ›ឬ?+ ២៥ ព្រោះគាត់បានទៅជូនគ្រឿងបូជា+ ជាចៀម គោ និងសត្វធាត់ៗជាច្រើន ថែមទាំងបានអញ្ជើញកូនប្រុសៗទាំងអស់របស់លោកម្ចាស់ រួមទាំងពួកមេទ័ព និងអាប៊ីយ៉ាថាជាសង្ឃ។+ ពួកគេកំពុងពិសាអាហារពិសាស្រាជាមួយនឹងអាដូនីយ៉ា ហើយនិយាយម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ ‹សូមឲ្យស្ដេចអាដូនីយ៉ាមានអាយុយឺនយូរ!›។ ២៦ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអញ្ជើញខ្ញុំបាទ ឬសេដុកជាសង្ឃ ឬបេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា ឬសាឡូម៉ូនកូនលោកទេ។ ២៧ តើលោកម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យរឿងនេះកើតឡើងឬ? ហេតុអ្វីក៏លោកម្ចាស់មិនប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដឹងថាអ្នកណាគួរគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីលោកម្ចាស់?»។
២៨ ខណៈនោះ ស្ដេចដាវីឌបានតបថា៖ «សូមហៅបាតសេបាចូលមក»។ នាងក៏បានចូលមកជួបស្ដេច។ ២៩ រួចស្ដេចក៏បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាអ្នកដែលបានជួយខ្ញុំឲ្យរួចពីទុក្ខលំបាកទាំងអស់+ ៣០ ថានៅថ្ងៃនេះឯង ខ្ញុំនឹងធ្វើដូចខ្ញុំបានស្បថនឹងអ្នកដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹សាឡូម៉ូនកូនរបស់អ្នកនឹងក្លាយជាស្ដេចបន្ទាប់ពីខ្ញុំ ហើយគាត់ជាអ្នកដែលនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កជំនួសខ្ញុំ!›»។ ៣១ បន្ទាប់មក បាតសេបាបានលំឱនកាយក្រាបមុខដល់ដីនៅចំពោះស្ដេច រួចនិយាយថា៖ «សូមឲ្យស្ដេចដាវីឌជាម្ចាស់រស់ជារៀងរហូត!»។
៣២ រំពេចនោះ ស្ដេចដាវីឌបាននិយាយថា៖ «សូមហៅសេដុកជាសង្ឃ ណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ និងបេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា+ ឲ្យចូលមក» ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចូលមក។ ៣៣ ស្ដេចបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរយកពួកអង្គរក្ស* ហើយរៀបចំឲ្យសាឡូម៉ូនកូនខ្ញុំជិះលា*របស់ខ្ញុំ+ រួចដង្ហែគាត់ចុះទៅឯគីហុន។+ ៣៤ នៅទីនោះ សេដុកជាសង្ឃនិងណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយនឹងចាក់ប្រេងតែងតាំងគាត់+ជាស្ដេចលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល រួចផ្លុំស្នែងហើយស្រែកឡើងថា៖ ‹សូមឲ្យស្ដេចសាឡូម៉ូនមានអាយុយឺនយូរ!›។+ ៣៥ ក្រោយមក ចូរដង្ហែគាត់មកវិញ ហើយគាត់នឹងចូលមកអង្គុយលើបល្ល័ង្កខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងគាត់ជាអ្នកដឹកនាំអ៊ីស្រាអែលនិងយូដា ជាស្ដេចជំនួសខ្ញុំ»។ ៣៦ ភ្លាមនោះ បេនណាយ៉ាជាកូនយេហូយ៉ាដាបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «អាមេន! សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោកម្ចាស់យល់ស្របដូចនោះដែរ។ ៣៧ ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបាននៅជាមួយនឹងលោកម្ចាស់ នោះសូមឲ្យលោកនៅជាមួយនឹងសាឡូម៉ូនដែរ+ ហើយសូមឲ្យលោកធ្វើឲ្យការគ្រប់គ្រង*របស់សាឡូម៉ូនរុងរឿងជាងការគ្រប់គ្រងរបស់ស្ដេចដាវីឌជាម្ចាស់»។+
៣៨ បន្ទាប់មក សេដុកជាសង្ឃ ណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា ពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីម+បានចុះទៅ ហើយរៀបចំឲ្យសាឡូម៉ូនជិះលារបស់ស្ដេចដាវីឌ+ រួចពួកគេដង្ហែគាត់ទៅដល់គីហុន។+ ៣៩ សេដុកជាសង្ឃបានយកស្នែងដាក់ប្រេង+ពីត្រសាលរបស់ព្រះ+ ហើយចាក់ប្រេងតែងតាំងសាឡូម៉ូន។+ រួចមក ពួកគេផ្លុំស្នែង ហើយបណ្ដាជនទាំងអស់បានស្រែកឡើងថា៖ «សូមឲ្យស្ដេចសាឡូម៉ូនមានអាយុយឺនយូរ!»។ ៤០ ក្រោយមក បណ្ដាជនទាំងអស់បានដង្ហែគាត់ឡើងទៅ អមដោយសំឡេងខ្លុយ ហើយពួកគេអរសប្បាយក្រៃលែង ដល់ម្ល៉េះបានជាដីញ័ររញ្ជួយដោយសារសូរសំឡេងអឺងកង។+
៤១ ចំណែកឯអាដូនីយ៉ានិងអស់អ្នកដែលគាត់បានអញ្ជើញ ពួកគេក៏បានឮសំឡេងនោះដែរ ក្រោយពីពិសាអាហាររួច។+ លុះកាលយ៉ូអាប់បានឮសំឡេងផ្លុំស្នែង គាត់សួរថា៖ «ហេតុអ្វីក៏មានសូរអឺងកងនៅក្នុងក្រុងដូច្នេះ?»។ ៤២ កាលដែលគាត់កំពុងនិយាយនៅឡើយ យ៉ូណាថាន+ជាកូនអាប៊ីយ៉ាថាជាសង្ឃ បានមកដល់។ ភ្លាមនោះ អាដូនីយ៉ាបាននិយាយថា៖ «ចូលមក ព្រោះអ្នកជាមនុស្សល្អ ហើយអ្នកច្បាស់ជានាំដំណឹងល្អមកហើយ»។ ៤៣ ប៉ុន្តែ យ៉ូណាថានបានតបឆ្លើយទៅអាដូនីយ៉ាថា៖ «ទេ! ស្ដេចដាវីឌជាម្ចាស់បានតែងតាំងសាឡូម៉ូនជាស្ដេចហើយ។ ៤៤ ស្ដេចដាវីឌបានចាត់សេដុកជាសង្ឃ ណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បេនណាយ៉ាជាកូនយេហូយ៉ាដា រួមទាំងពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីម ហើយពួកគេបានរៀបចំឲ្យសាឡូម៉ូនជិះលារបស់ស្ដេច។+ ៤៥ រួចមក សេដុកជាសង្ឃនិងណាថាន់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានចាក់ប្រេងតែងតាំងសាឡូម៉ូនជាស្ដេចនៅត្រង់គីហុន។ ក្រោយមក ពួកគេឡើងពីនោះមកទាំងអរសប្បាយ ហើយមានសំឡេងអឺងកងពេញក្នុងក្រុង។ នោះហើយជាសំឡេងដែលអស់លោកបានឮ។ ៤៦ ណាមួយទៀត សាឡូម៉ូនក៏បានអង្គុយលើបល្ល័ង្ករួចហើយដែរ។ ៤៧ ពួកអ្នកបម្រើស្ដេចបានចូលទៅអបអរសាទរស្ដេចដាវីឌជាម្ចាស់ ដោយនិយាយថា៖ ‹សូមព្រះរបស់លោកធ្វើឲ្យនាមរបស់សាឡូម៉ូនប្រសើរជាងនាមរបស់លោក ហើយសូមព្រះធ្វើឲ្យការគ្រប់គ្រង*របស់សាឡូម៉ូនរុងរឿងជាងការគ្រប់គ្រងរបស់លោក!›។ ឯស្ដេចក៏បានឱនកាយនៅលើគ្រែ។ ៤៨ រួចស្ដេចក៏បាននិយាយថា៖ ‹សូមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទទួលការសរសើរតម្កើង ព្រោះថ្ងៃនេះលោកបានផ្ដល់បុគ្គលម្នាក់ឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កខ្ញុំ ហើយបានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក!›»។
៤៩ ពេលនោះ ភ្ញៀវទាំងអស់របស់អាដូនីយ៉ាបានភ័យស្លុត ហើយបានក្រោកឡើង រួចទៅតាមផ្លូវពួកគេរៀងៗខ្លួន។ ៥០ អាដូនីយ៉ាក៏ខ្លាចសាឡូម៉ូនដែរ ដូច្នេះ គាត់ក្រោកឡើង ហើយរត់ទៅចាប់កាន់ស្នែងទីបូជា។+ ៥១ ប៉ុន្តែ មានគេទៅប្រាប់សាឡូម៉ូនថា៖ «អាដូនីយ៉ាខ្លាចលោកម្ចាស់ ហើយគាត់រត់ទៅចាប់កាន់ស្នែងទីបូជា ដោយនិយាយថា៖ ‹សូមឲ្យស្ដេចសាឡូម៉ូនស្បថនឹងខ្ញុំសិនថា លោកនឹងមិនសម្លាប់ខ្ញុំទេ›»។ ៥២ នោះសាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «បើគាត់ប្រព្រឹត្តយ៉ាងសមគួរ នោះសូម្បីតែសក់មួយសរសៃរបស់គាត់ក៏មិនធ្លាក់ដល់ដីដែរ តែបើគាត់ប្រព្រឹត្តអាក្រក់+ នោះគាត់នឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ ៥៣ ដូច្នេះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនចាត់គេឲ្យទៅនាំគាត់ចុះពីទីបូជា។ បន្ទាប់មក គាត់ចូលមកលំឱនកាយក្រាបគោរពស្ដេចសាឡូម៉ូន រួចសាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «ចូរទៅលំនៅរបស់អ្នកចុះ»។
២ កាលដែលដាវីឌជិតស្លាប់ គាត់បានផ្ដាំផ្ញើសាឡូម៉ូនជាកូនថា៖ ២ «ពុករៀបនឹងស្លាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរកូនរឹងមាំ+និងមានចិត្តក្លាហានឡើង។+ ៣ កូនត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់កូន ដោយដើរតាមគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់លោក ហើយកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិរបស់លោក ថែមទាំងគោរពតាមការវិនិច្ឆ័យ និងធ្វើតាមការរំលឹករបស់លោក ដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងច្បាប់ម៉ូសេ+ យ៉ាងនោះកូននឹងទទួលជោគជ័យក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ដែលកូនធ្វើ ព្រមទាំងគ្រប់កន្លែងដែលកូនទៅ។ ៤ ហើយព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមពាក្យដែលលោកបានសន្យាជាមួយនឹងពុកថា៖ ‹បើកូនៗរបស់អ្នកដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ហើយយ៉ាងស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត និងអស់ពីកម្លាំង*+ នោះតែងនឹងមានបុគ្គលម្នាក់ពីពូជពង្សរបស់អ្នក អង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល›។+
៥ «កូនក៏ដឹងអ្វីដែលយ៉ូអាប់ជាកូនសេរូយ៉ាបានធ្វើចំពោះពុក និងអ្វីដែលគាត់បានធ្វើចំពោះមេទ័ពជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីរនាក់ គឺអាប់ណឺ+ជាកូនណឺ និងអាម៉េសា+ជាកូនយេធើ។ គាត់បានសម្លាប់ពួកគេ នៅគ្រាដែលគ្មានសង្គ្រាម ហើយខ្សែក្រវាត់ចង្កេះនិងស្បែកជើងរបស់គាត់បានប្រឡាក់ដោយឈាមនៃចម្បាំង។+ ៦ កូនត្រូវប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា ហើយកុំឲ្យគាត់ស្លាប់*តាមសម្រួលដោយចាស់ជរាឡើយ។+
៧ «ប៉ុន្តែ កូនគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះកូនៗរបស់បាស៊ីលឡាយ+ជាអ្នកមកពីតំបន់គីលាត ហើយឲ្យពួកគេមានកិត្តិយសបរិភោគនៅតុរបស់កូន ព្រោះពួកគេបានមកជួយទំនុកបម្រុងពុក+ កាលដែលពុករត់គេចពីអាប់សាឡំបងកូន។+
៨ «ឯបុគ្គលម្នាក់ទៀត គឺស៊ីមម៉ាយជាកូនកេរ៉ាជាពួកបេនយ៉ាមីនជាអ្នកភូមិបាហ៊ូរីម។ គាត់ជាអ្នកដែលបានប្រទេចផ្ដាសាពុក+នៅថ្ងៃដែលពុកកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងម៉ាហាណែម។+ ប៉ុន្តែ ពេលដែលគាត់ចុះមកជួបពុកនៅទន្លេយ៉ូដាន់ ពុកបានស្បថនឹងគាត់ដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងមិនសម្លាប់អ្នកទេ›។+ ៩ ទោះជាដូច្នោះក៏ដោយ កូនកុំឲ្យគាត់រួចពីទោសឡើយ+ ព្រោះកូនជាមនុស្សមានប្រាជ្ញា កូនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះគាត់ហើយ។ កូនកុំឲ្យគាត់ស្លាប់តាមសម្រួលដោយចាស់ជរាឡើយ»។+
១០ ក្រោយមក ដាវីឌបានស្លាប់* ហើយគេបញ្ចុះសពគាត់ក្នុងក្រុងដាវីឌ។+ ១១ ដាវីឌបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងហេប្រុន+អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ និងនៅក្រុងយេរូសាឡិម*អស់រយៈពេល៣៣ឆ្នាំ+ សរុបទៅគាត់គ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។
១២ រួចមក សាឡូម៉ូនបានអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌជាឪពុក ហើយអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់គាត់កាន់តែរឹងមាំឡើងៗ។+
១៣ ថ្ងៃមួយ អាដូនីយ៉ាជាកូនហាគីតបានចូលមកជួបបាតសេបាជាម្ដាយសាឡូម៉ូន។ ខណៈនោះ នាងបានសួរថា៖ «តើអ្នកមកក្នុងបំណងល្អឬ?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «បាទ ក្នុងបំណងល្អទេ»។ ១៤ រួចមក គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមានរឿងមួយចង់និយាយជាមួយនឹងអ្នក»។ ដូច្នេះ នាងនិយាយថា៖ «និយាយមកចុះ»។ ១៥ គាត់បន្តថា៖ «អ្នកដឹងហើយថាអំណាចជាស្ដេចគួរតែជារបស់ខ្ញុំ ហើយបណ្ដាជនទាំងអស់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលរំពឹងថាខ្ញុំនឹងក្លាយជាស្ដេច+ ប៉ុន្តែអំណាចគ្រប់គ្រងបានរបូតពីដៃខ្ញុំទៅ ហើយក្លាយជារបស់ប្អូនខ្ញុំវិញ ព្រោះនោះជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមកនេះមានតែសំណូមពរមួយប៉ុណ្ណោះ។ សូមកុំបដិសេធនឹងសំណូមពររបស់ខ្ញុំឡើយ»។ ដូច្នេះ នាងនិយាយទៅគាត់ថា៖ «ចូរនិយាយមកចុះ»។ ១៧ រួចគាត់និយាយថា៖ «សូមអ្នកជួយសុំស្ដេចសាឡូម៉ូនឲ្យប្រគល់អាប៊ីសាក+ជាអ្នកក្រុងស៊ូណែមមកធ្វើជាប្រពន្ធខ្ញុំផង ព្រោះស្ដេចមិនបដិសេធនឹងសំណើរបស់អ្នកទេ»។ ១៨ បាតសេបាតបថា៖ «បាន! ខ្ញុំនឹងជម្រាបស្ដេចឲ្យអ្នក»។
១៩ ដូច្នេះ បាតសេបាបានចូលទៅជួបស្ដេចសាឡូម៉ូន ដើម្បីជម្រាបស្ដេចនូវសំណូមពររបស់អាដូនីយ៉ា។ ពេលឃើញម្ដាយ ស្ដេចក៏ក្រោកទៅទទួលដោយលំឱនកាយគោរព។ រួចស្ដេចអង្គុយចុះលើបល្ល័ង្កវិញ ថែមទាំងចាត់គេឲ្យរៀបចំបល្ល័ង្កមួយសម្រាប់ម្ដាយ ដើម្បីនាងអាចអង្គុយនៅខាងស្ដាំគាត់។ ២០ បន្ទាប់មក បាតសេបានិយាយថា៖ «ម្ដាយមានសំណូមពរតូចមួយ។ សូមកុំបដិសេធនឹងសំណូមពរនេះឡើយ»។ ស្ដេចនិយាយទៅនាងថា៖ «សូមអ្នកម្ដាយមានប្រសាសន៍មក ខ្ញុំនឹងមិនបដិសេធទេ»។ ២១ នាងនិយាយថា៖ «សូមប្រគល់អាប៊ីសាកជាអ្នកក្រុងស៊ូណែមទៅអាដូនីយ៉ាបងកូន ឲ្យធ្វើជាប្រពន្ធទៅ»។ ២២ រំពេចនោះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនតបទៅម្ដាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកម្ដាយសុំអាប៊ីសាកជាអ្នកក្រុងស៊ូណែមឲ្យអាដូនីយ៉ា? ម្ដេចក៏អ្នកម្ដាយមិនសុំអំណាចជាស្ដេចឲ្យគាត់ដែរទៅ+ ព្រោះគាត់ជាបងកូន+ ថែមទាំងមានអាប៊ីយ៉ាថាជាសង្ឃនិងយ៉ូអាប់+ជាកូនសេរូយ៉ា+ កំពុងជួយជ្រោមជ្រែងគាត់ស្រាប់ហើយ»។
២៣ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមឲ្យព្រះដាក់ទោសខ្ញុំយ៉ាងធ្ងន់ចុះ បើអាដូនីយ៉ាមិនបានស្លាប់ព្រោះតែសំណូមពរនេះទេ។ ២៤ ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏មានជីវិតរស់នៅ ដែលបានតាំងរាជ្យខ្ញុំឡើងយ៉ាងមាំ+តាមពាក្យសន្យារបស់លោក ហើយដែលបានឲ្យខ្ញុំអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌជាឪពុកខ្ញុំ ថែមទាំងឲ្យខ្ញុំមានតំណវង្ស+ គឺខ្ញុំស្បថថានៅថ្ងៃនេះអាដូនីយ៉ានឹងត្រូវស្លាប់+ជាមិនខាន»។ ២៥ ភ្លាមនោះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានចាត់បេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា ឲ្យទៅប្រហារជីវិតអាដូនីយ៉ា ហើយគាត់ក៏ស្លាប់ទៅ។
២៦ ស្ដេចនិយាយទៅកាន់អាប៊ីយ៉ាថា+ជាសង្ឃថា៖ «ចូរទៅស្រែចម្ការរបស់អ្នកនៅឯអាណាថោតទៅ!+ តាមពិត អ្នកសមនឹងស្លាប់ តែថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនសម្លាប់អ្នកទេ ពីព្រោះអ្នកបានសែងហឹបរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត នៅចំពោះដាវីឌជាឪពុកខ្ញុំ+ ហើយអ្នកបានរួមសុខរួមទុក្ខជាមួយនឹងឪពុកខ្ញុំ»។+ ២៧ ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបានបណ្ដេញអាប៊ីយ៉ាថាចេញពីតំណែងជាសង្ឃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលលោកបានមានប្រសាសន៍នៅស៊ីឡូរ+ ទាស់នឹងពូជពង្សអេលី+ក្លាយជាការពិត។
២៨ ពេលយ៉ូអាប់បានឮដំណឹងនោះ គាត់បានរត់ទៅឯត្រសាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយចាប់កាន់ស្នែងទីបូជា។ យ៉ូអាប់មិនបានគាំទ្រអាប់សាឡំទេ+ តែគាត់បានជួយជ្រោមជ្រែងអាដូនីយ៉ា។+ ២៩ បន្ទាប់មក មានគេមកជម្រាបស្ដេចសាឡូម៉ូនថា៖ «យ៉ូអាប់បានរត់ទៅឯត្រសាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់នៅជិតទីបូជា»។ ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបង្គាប់បេនណាយ៉ាជាកូនយេហូយ៉ាដាថា៖ «ចូរទៅប្រហារជីវិតគាត់ទៅ!»។ ៣០ បេនណាយ៉ាក៏ទៅឯត្រសាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនិយាយទៅកាន់យ៉ូអាប់ថា៖ «ស្ដេចបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរចេញមក!›»។ ប៉ុន្តែ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ទេ! ខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់នៅទីនេះ»។ ដូច្នេះ បេនណាយ៉ាក៏នាំពាក្យរបស់យ៉ូអាប់ទៅជម្រាបស្ដេចវិញ។ ៣១ រួចមក ស្ដេចនិយាយទៅបេនណាយ៉ាថា៖ «ធ្វើដូចសម្ដីគាត់ចុះ ចូរប្រហារជីវិតគាត់ ហើយបញ្ចុះសពគាត់ទៅ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំនិងពូជពង្សឪពុកខ្ញុំទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកដែលយ៉ូអាប់បានសម្លាប់ដោយឥតហេតុឡើយ។+ ៣២ ព្រះយេហូវ៉ានឹងដាក់ទោសគាត់ ព្រោះគាត់បានសម្លាប់បុរសពីរនាក់ដែលសុចរិតនិងល្អជាងគាត់ គឺអាប់ណឺ+ជាកូនណឺ ជាមេទ័ពអ៊ីស្រាអែល+ និងអាម៉េសា+ជាកូនយេធើ ជាមេទ័ពយូដា+ តែដាវីឌឪពុកខ្ញុំមិនបានជ្រាបសោះ។ ៣៣ បំណុលឈាមនេះនឹងធ្លាក់លើយ៉ូអាប់ និងកូនចៅគាត់ជារៀងដរាប។+ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តជារៀងរហូតដល់ដាវីឌ និងកូនចៅ ព្រមទាំងតំណវង្ស និងការគ្រប់គ្រង*របស់គាត់»។ ៣៤ បន្ទាប់មក បេនណាយ៉ាជាកូនយេហូយ៉ាដាបានទៅប្រហារយ៉ូអាប់ឲ្យស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្បែរផ្ទះរបស់គាត់ដែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ៣៥ ស្ដេចក៏បានតែងតាំងបេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា ឲ្យធ្វើជាមេទ័ពជំនួសគាត់វិញ ហើយស្ដេចបានប្រគល់តំណែងរបស់អាប៊ីយ៉ាថាឲ្យដល់សេដុក+ជាសង្ឃ។
៣៦ ក្រោយមក ស្ដេចបានចាត់គេឲ្យទៅហៅស៊ីមម៉ាយ+មក ហើយបង្គាប់គាត់ថា៖ «ចូរអ្នកសង់ផ្ទះមួយក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៅ រួចរស់នៅទីនោះ ហើយកុំចេញពីក្រុងទៅកន្លែងណាទៀតឡើយ។ ៣៧ នៅថ្ងៃណាដែលអ្នកចេញ ហើយឆ្លងជ្រលងគីដ្រុន+ អ្នកនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។ អ្នកនឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់អ្នក»។ ៣៨ ស៊ីមម៉ាយតបទៅស្ដេចថា៖ «អ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍គឺសមគួរណាស់។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកនឹងធ្វើតាមដូចដែលលោកម្ចាស់មានប្រសាសន៍»។ ដូច្នេះ ស៊ីមម៉ាយបានអាស្រ័យនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមអស់មួយរយៈ។
៣៩ លុះបីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបម្រើពីរនាក់របស់ស៊ីមម៉ាយបានរត់ទៅឯអាគីស+ជាកូនម៉ាអាកាជាស្ដេចក្រុងកាថ។ ថ្ងៃមួយ មានគេប្រាប់ស៊ីមម៉ាយថា៖ «មើល! ខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នកនៅក្នុងក្រុងកាថ»។ ៤០ ភ្លាមនោះ ស៊ីមម៉ាយបានចងកែបលា ហើយទៅជួបអាគីសនៅក្រុងកាថ ដើម្បីស្វែងរកខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់។ លុះឃើញហើយ ស៊ីមម៉ាយក៏នាំខ្ញុំបម្រើត្រឡប់មកវិញ។ ៤១ ពេលនោះ មានគេជម្រាបសាឡូម៉ូនថា៖ «ស៊ីមម៉ាយបានចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅក្រុងកាថ ហើយបានត្រឡប់មកវិញហើយ»។ ៤២ ឮដូច្នេះ ស្ដេចក៏ចាត់គេឲ្យទៅហៅស៊ីមម៉ាយមក ហើយស្ដេចសួរគាត់ថា៖ «តើខ្ញុំមិនបានឲ្យអ្នកស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនបានព្រមានអ្នកទេឬថា៖ ‹នៅថ្ងៃណាដែលអ្នកចេញពីទីនេះទៅកន្លែងណាទៀត អ្នកនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន›? ហើយតើអ្នកមិនបាននិយាយមកខ្ញុំទេឬថា៖ ‹អ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍គឺសមគួរណាស់›? អ្នកថែមទាំងនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងធ្វើតាម›មែនទេ?+ ៤៣ ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនគោរពតាមពាក្យដែលអ្នកបានស្បថចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើតាមបង្គាប់ដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់អ្នក?»។ ៤៤ បន្ទាប់មក ស្ដេចនិយាយទៅស៊ីមម៉ាយថា៖ «អ្នកដឹងក្នុងចិត្តហើយថាអ្នកបានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើនមកលើដាវីឌឪពុកខ្ញុំ+ ឥឡូវព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យអំពើអាក្រក់ទាំងនោះធ្លាក់លើអ្នកវិញ។+ ៤៥ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរដល់ខ្ញុំ+ ហើយតាំងបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌឲ្យមាំជារៀងរហូត»។ ៤៦ ក្រោយមក ស្ដេចបានបញ្ជាបេនណាយ៉ាជាកូនយេហូយ៉ាដា ឲ្យសម្លាប់ស៊ីមម៉ាយទៅ។+
រាជាណាចក្ររបស់សាឡូម៉ូនក៏បានតាំងឡើងយ៉ាងមាំក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។+
៣ សាឡូម៉ូនបានចងសម្ព័ន្ធភាពនឹងផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប ដោយរៀបការជាមួយនឹងកូនស្រីរបស់គាត់។+ សាឡូម៉ូនបាននាំនាងទៅស្នាក់នៅក្នុងក្រុងដាវីឌ+ ព្រោះវិមានស្ដេច វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងកំពែងក្រុងយេរូសាឡិមមិនទាន់បានត្រូវសង់រួចរាល់។+ ២ នៅគ្រានោះ បណ្ដាជននៅតែជូនគ្រឿងបូជានៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ ដោយសារវិហារដែលតំណាងនាមព្រះយេហូវ៉ាមិនទាន់បានត្រូវសាងសង់នៅឡើយ។+ ៣ សាឡូម៉ូនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើតាមដំបូន្មានដែលដាវីឌជាឪពុកបានផ្ដែផ្ដាំ។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែដុតនិងជូនគ្រឿងបូជានៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅឡើយ។+
៤ សាឡូម៉ូនបានទៅឯគីបៀនដើម្បីជូនគ្រឿងបូជានៅទីនោះ ព្រោះទីនោះជាទីខ្ពស់ដែលសំខាន់បំផុត។+ គាត់បានជូនសត្វ១.០០០ក្បាលជាគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជានោះ។+ ៥ នៅគីបៀន ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកឲ្យសាឡូម៉ូនឃើញក្នុងសុបិននៅវេលាយប់ ហើយព្រះបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរសុំអ្វីដែលអ្នកចង់បានពីខ្ញុំចុះ»។+ ៦ ខណៈនោះ សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះដាវីឌជាឪពុករបស់ខ្ញុំ កាលដែលគាត់បានដើរតាមលោកដោយស្មោះត្រង់ ដោយសុចរិត និងដោយមានចិត្តស្មោះឥតងាករេ។ លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់ដ៏ធំធេងដល់គាត់ជានិច្ចដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃ ដោយឲ្យគាត់មានកូនប្រុសមួយស្នងរាជ្យគាត់។+ ៧ ឥឡូវ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ! លោកបានតែងតាំងខ្ញុំឲ្យធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ពីដាវីឌឪពុកខ្ញុំ ទោះជាខ្ញុំនៅក្មេងខ្វះបទពិសោធន៍ក្ដី។+ ៨ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក កំពុងគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនដែលលោកបានជ្រើសរើស+ គឺបណ្ដាជនដែលមានចំនួនច្រើនឥតគណនា។ ៩ ម្ល៉ោះហើយ សូមជួយឲ្យខ្ញុំមានចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់លោក ដើម្បីវិនិច្ឆ័យបណ្ដាជន+ ព្រមទាំងចេះសម្គាល់អ្វីល្អអ្វីអាក្រក់ផង។+ យ៉ាងនេះ ខ្ញុំអាចវិនិច្ឆ័យរាស្ត្ររបស់លោកដែលមានចំនួនដ៏ច្រើននេះបាន»។
១០ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងសំណូមពររបស់សាឡូម៉ូនណាស់។+ ១១ រួចមក ព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ «ដោយព្រោះអ្នកមិនបានសុំឲ្យខ្លួនអ្នកមានអាយុវែង ឬមានទ្រព្យសម្បត្តិ ឬក៏សុំឲ្យពួកសត្រូវអ្នកស្លាប់ តែបានសុំឲ្យមានការយល់ដឹងដើម្បីវិនិច្ឆ័យក្ដីវិញ+ ១២ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសំណូមពររបស់អ្នក+ ដោយឲ្យអ្នកមានប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពយល់ដឹងច្រើនលើសលប់+ ដល់ម្ល៉េះបានជានៅមុននិងក្រោយអ្នកមិនដែលមានអ្នកណាដូចអ្នកទេ។+ ១៣ លើសពីនោះ ខ្ញុំក៏នឹងឲ្យអ្វីដែលអ្នកមិនបានសុំដែរ+ គឺទាំងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងកិត្តិយសផង។+ ហេតុនេះ នឹងគ្មានស្ដេចណាទៀតដូចអ្នកក្នុងគ្រារបស់អ្នកឡើយ។+ ១៤ បើអ្នកដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំដោយបន្តកាន់តាមបញ្ញត្តិនិងបង្គាប់របស់ខ្ញុំទាំងប៉ុន្មាន ដូចដាវីឌឪពុករបស់អ្នក+ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកមានជីវិតយូរអង្វែងផងដែរ»។+
១៥ លុះភ្ញាក់ពីដំណេក សាឡូម៉ូនដឹងថានោះជាការយល់សប្ដិទេ។ បន្ទាប់មក គាត់បានទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយឈរនៅមុខហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា រួចជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាមេត្រី+ ហើយគាត់រៀបចំពិធីភោជនាហារយ៉ាងធំឲ្យអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់គាត់។
១៦ កន្លងក្រោយមក មានស្ត្រីពេស្យាពីរនាក់ចូលមកជួបស្ដេច។ ១៧ ស្ត្រីទី១បាននិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ ស្ត្រីនេះនិងខ្ញុំអាស្រ័យនៅផ្ទះជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំបានសម្រាលកូនកាលដែលនាងនៅក្នុងផ្ទះ។ ១៨ លុះបីថ្ងៃក្រោយមក ស្ត្រីនេះក៏បានសម្រាលកូនដែរ។ នាងនិងខ្ញុំនៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់ គ្មានអ្នកណាទៀតនៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងយើងទេ។ ១៩ គាប់ជួនយប់មួយ កូនប្រុសរបស់ស្ត្រីនេះបានស្លាប់ ដោយសារនាងដេកសង្កត់លើ។ ២០ នៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ កាលខ្ញុំកំពុងដេកលក់ទាំងមានកូននៅក្បែរ នាងបានក្រោកឡើងយកកូនចេញពីខ្ញុំ ហើយដាក់កូនរបស់នាងដែលស្លាប់មកជំនួសវិញ។ ២១ លុះព្រឹកឡើង ខ្ញុំបានក្រោកពីដំណេកដើម្បីបំបៅកូន ស្រាប់តែឃើញថាកូននោះបានស្លាប់ហើយ។ ខ្ញុំក៏ពិនិត្យមើលយ៉ាងហ្មត់ចត់ ហើយឃើញថាកូននោះមិនមែនជាកូនរបស់ខ្ញុំទេ»។ ២២ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីទី២និយាយថា៖ «ទេ! កូនដែលនៅរស់ជាកូនរបស់ខ្ញុំ ចំណែកកូនដែលស្លាប់ជាកូនរបស់អ្នក!»។ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីទី១និយាយថា៖ «ទេ! កូនដែលស្លាប់ជាកូនរបស់អ្នក ឯកូនដែលនៅរស់ជាកូនរបស់ខ្ញុំ»។ ពួកនាងចេះតែប្រកែកគ្នាដូច្នោះ នៅចំពោះស្ដេច។
២៣ នៅទីបំផុត ស្ដេចបាននិយាយថា៖ «ស្ត្រីម្នាក់នេះថា៖ ‹កូនរបស់ខ្ញុំជាកូនដែលនៅរស់ ឯកូនដែលស្លាប់ជាកូនរបស់អ្នក!›។ ចំណែកស្ត្រីម្នាក់នោះថា៖ ‹ទេ! កូនរបស់អ្នកជាកូនដែលស្លាប់ ឯកូនដែលរស់ជាកូនរបស់ខ្ញុំ!›»។ ២៤ រួចស្ដេចនិយាយថា៖ «ចូរយកដាវមួយឲ្យខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ គេបានយកដាវមួយមកជូនស្ដេច។ ២៥ ខណៈនោះ ស្ដេចនិយាយថា៖ «ចូរកាត់កូនដែលរស់នោះជាពីរទៅ ហើយឲ្យមួយចំណែកដល់ស្ត្រីម្នាក់នេះ ឯមួយចំណែកទៀតឲ្យដល់ស្ត្រីម្នាក់នោះ»។ ២៦ ឮដូច្នោះ ស្ត្រីជាម្ដាយមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់កូនរបស់នាងជាខ្លាំង ហើយក៏បានអង្វរស្ដេចថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមប្រគល់កូនដែលរស់នោះឲ្យនាងចុះ! សូមកុំសម្លាប់កូននោះអី!»។ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីទី២និយាយថា៖ «កូននោះនឹងមិនទៅជារបស់អ្នកឬរបស់ខ្ញុំទេ! ឲ្យគេកាប់កូននោះជាពីរទៅ!»។ ២៧ បន្ទាប់មក ស្ដេចនិយាយថា៖ «កុំសម្លាប់កូននោះអី! ចូរប្រគល់កូនដែលនៅរស់ឲ្យស្ត្រីទី១ទៅ! ព្រោះនាងគឺជាម្ដាយកូននោះហើយ»។
២៨ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានឮអំពីការវិនិច្ឆ័យក្ដីដែលស្ដេចបានធ្វើនោះ ហើយពួកគេបានកោតស្ងើចនឹងស្ដេច+ ព្រោះពួកគេយល់ឃើញថាព្រះបានឲ្យប្រាជ្ញាដល់ស្ដេចដើម្បីវិនិច្ឆ័យក្ដីដោយយុត្តិធម៌។+
៤ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល+ ២ ហើយគាត់មានមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់មួយចំនួនដូចតទៅ៖ អាសារៀជាកូនសេដុក+ មានតំណែងជាសង្ឃ ៣ អេលីហូរែបនិងអាហាយ៉ាជាកូនស៊ីសសា មានតំណែងជាលេខាធិការ+ យេហូសាផាត+ជាកូនអាហាយលូត មានតំណែងជាអ្នកកត់ត្រា ៤ បេនណាយ៉ា+ជាកូនយេហូយ៉ាដា មានតំណែងជាមេទ័ព រីឯសេដុកនិងអាប៊ីយ៉ាថា+មានតំណែងជាសង្ឃ ៥ អាសារៀជាកូនណាថាន់+ គ្រប់គ្រងលើពួកអភិបាល សាប៊ុតជាកូនណាថាន់ មានតំណែងជាសង្ឃ ហើយគាត់ជាសម្លាញ់របស់ស្ដេច+ ៦ អាហាយសាជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច ហើយអាដូណាយរ៉ាម+ជាកូនអាប់ដា មានតំណែងជាមេកំណែន។+
៧ សាឡូម៉ូនបានតែងតាំងអភិបាល១២នាក់ឲ្យត្រួតត្រាលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ពួកគាត់ផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ស្ដេចនិងពួកអ្នកដែលនៅក្នុងវិមាន។ មួយឆ្នាំម្ដង ពួកគាត់ម្នាក់ៗមានវេនទទួលខុសត្រូវខាងការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារអស់មួយខែ។+ ៨ ពួកគាត់មានឈ្មោះដូចតទៅ៖ កូនរបស់ហឺរត្រួតត្រាតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម ៩ កូនរបស់ដេកឺត្រួតត្រាក្រុងស្អាលប៊ីម+ ក្រុងបេតសេមែស ក្រុងអេឡូនបេតហេណាន និងម៉ាកាស ១០ កូនរបស់ហេសេតត្រួតត្រាក្រុងអារូបូត (គាត់ត្រួតត្រាក្រុងសូគរនិងទូទាំងតំបន់ហេផឺ) ១១ កូនរបស់អាប៊ីណាដាបត្រួតត្រាតំបន់ភ្នំនៅក្រុងដោ (គាត់បានរៀបការនឹងថាផាតកូនស្រីសាឡូម៉ូន) ១២ បាអាណាជាកូនអាហាយលូត ត្រួតត្រាក្រុងថេអាណាក ក្រុងមេគីដោ+ និងតំបន់ជុំវិញក្រុងបេតសៀន+ ដែលនៅក្រោមយេសរៀល ហើយនៅក្បែរតំបន់សារីថាន គឺចាប់ពីក្រុងបេតសៀនដល់ក្រុងអេបិលមិហូឡា រហូតទៅដល់តំបន់យ៉ុកមៀម+ ១៣ កូនរបស់កេបឺត្រួតត្រារ៉ាម៉ូតគីលាត+ (គាត់ត្រួតត្រាភូមិត្រសាលរបស់យ៉ាអៀ+ជាកូនម៉ាណាសេ នៅស្រុកគីលាត។+ គាត់ក៏ត្រួតត្រាតំបន់អាកុប+ដែលនៅបាសាន+ គឺក្រុងធំៗ៦០ដែលមានកំពែងនិងរនុកស្ពាន់) ១៤ អាហ៊ីនណាដាប់ជាកូនអ៊ីតដូ ត្រួតត្រាក្រុងម៉ាហាណែម+ ១៥ អាហ៊ីមម៉ាអេសត្រួតត្រាតំបន់ណែបថាលី (គាត់បានរៀបការនឹងបាសេម៉ាតជាកូនស្រីម្នាក់ទៀតរបស់សាឡូម៉ូន) ១៦ បាអាណាជាកូនហ៊ូសាយ ត្រួតត្រាតំបន់អេស៊ើរនិងតំបន់បេអាឡូត ១៧ យេហូសាផាតជាកូនផារូអា ត្រួតត្រាតំបន់អ៊ីសាខារ ១៨ ស៊ីមម៉ាយ+ជាកូនអ៊ីឡា ត្រួតត្រាតំបន់បេនយ៉ាមីន+ ១៩ កេបឺជាកូនយូរ៉ាយ ត្រួតត្រាស្រុកគីលាត+ ជាស្រុករបស់ស៊ីហុន+ ស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី និងជាស្រុករបស់អុក+ ស្ដេចតំបន់បាសាន។ មានមន្ត្រីមួយរូបដែលគ្រប់គ្រងលើអភិបាលទាំងនេះ។
២០ បណ្ដាជនយូដានិងអ៊ីស្រាអែលមានចំនួនច្រើនសន្ធឹកដូចគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ។+ ពួកគេមានអាហារជាបរិបូរ ហើយរស់នៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។+
២១ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រទាំងប៉ុន្មាន ចាប់ពីទន្លេអឺប្រាត+ទៅដល់ទឹកដីរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីន ហើយរហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ពួកគេបានជូនសួយអាករដល់សាឡូម៉ូន ហើយនៅជាចំណុះគាត់រហូតដល់គាត់ស្លាប់។+
២២ អាហារប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ក្នុងវិមានរបស់សាឡូម៉ូន មានម្សៅម៉ដ្ឋ៣០រង្វាល់* និងម្សៅធម្មតា៦០រង្វាល់ ២៣ គោបំប៉នធាត់ៗ១០ក្បាល គោនៅវាល២០ក្បាល និងចៀម១០០ក្បាល រួមទាំងប្រើស ឈ្លូស ក្ដាន់ និងសត្វស្លាបបំប៉នធាត់ៗ។ ២៤ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងតំបន់ទាំងប៉ុន្មាននៅខាងលិចទន្លេអឺប្រាត+ ចាប់ពីធីបសាដល់កាសា។+ ឯស្ដេចនានាដែលនៅខាងលិចទន្លេក៏នៅជាចំណុះគាត់ដែរ។ គ្រានោះ មានសន្តិភាពគ្រប់ទិសទី។+ ២៥ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សាឡូម៉ូន បណ្ដាជនយូដានិងអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅដោយសុខសាន្ត ចាប់ពីដាន់រហូតដល់បៀរសេបា គ្រប់គ្នាអង្គុយក្រោមដើមទំពាំងបាយជូរ និងដើមល្វាតូចរបស់ខ្លួន។
២៦ សាឡូម៉ូនមានក្រោលសេះដែលមានបន្ទប់៤.០០០* សម្រាប់ដាក់សេះដែលទឹមរទេះចម្បាំង ហើយមានសេះ*១២.០០០ក្បាល។+
២៧ ពួកអភិបាលបានផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ស្ដេចសាឡូម៉ូន និងអស់អ្នកដែលបរិភោគនៅតុរបស់ស្ដេច។ អភិបាលម្នាក់ៗបានមើលការខុសត្រូវតាមវេនក្នុងខែរបស់ខ្លួន មិនឲ្យខ្វះខាតអ្វីឡើយ។+ ២៨ ពួកគាត់ក៏បានផ្ដល់ស្រូវ*និងចំបើងសម្រាប់ហ្វូងសេះ និងសេះទឹមរទេះចម្បាំងទៅតាមកន្លែងដែលគេត្រូវការ តាមដែលស្ដេចបានកំណត់ឲ្យ។
២៩ ព្រះបានឲ្យសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់ និងសមត្ថភាពវែកញែកយ៉ាងពូកែ ព្រមទាំងមានការយល់ដឹងទូលំទូលាយ ដែលគ្មាននរណាអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ។*+ ៣០ សាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាលើសអស់អ្នកដែលមកពីស្រុកខាងកើត និងអស់អ្នកដែលនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ៣១ គាត់មានប្រាជ្ញាលើសមនុស្សឯទៀត គឺមានប្រាជ្ញាជាងអ៊ីថាន+ជាកូនចៅអែសរ៉ា និងហេម៉ាន+ កាល់កូល+ និងដាដាដែលជាកូនម៉ាហូល។ កិត្តិនាមរបស់សាឡូម៉ូនល្បីរន្ទឺដល់គ្រប់ប្រជាជាតិដែលនៅជុំវិញ។+ ៣២ គាត់បាននិពន្ធសុភាសិត៣.០០០ខ+ ហើយតែងចម្រៀង+១.០០៥បទ។ ៣៣ គាត់បានពណ៌នាអំពីដើមឈើផ្សេងៗ គឺពីដើមស៊ីដារ*នៅតំបន់ភ្នំលីបង់ រហូតដល់ដើមហ៊ីសុប+ដែលដុះនៅលើកំពែង។ គាត់ក៏បានរៀបរាប់អំពីសត្វជើងបួន+ សត្វស្លាប+ សត្វលូនវារ សត្វល្អិត+ និងត្រីផងដែរ។ ៣៤ មនុស្សពីគ្រប់ប្រជាជាតិបានមកស្ដាប់សម្ដីរបស់សាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ឯបណ្ដាស្ដេចនៅទូទាំងផែនដីក៏បានឮអំពីប្រាជ្ញារបស់គាត់ដែរ។+
៥ ហ៊ីរ៉ាមជាស្ដេចក្រុងទីរ៉ុស+ គាត់ជាមិត្តសម្លាញ់របស់ដាវីឌតាំងពីយូរមកហើយ។ ពេលគាត់បានឮថាសាឡូម៉ូនបានត្រូវតែងតាំងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីដាវីឌ គាត់ក៏បានចាត់អ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យទៅជួបសាឡូម៉ូន។+ ២ សាឡូម៉ូនក៏បានផ្ញើសារទៅហ៊ីរ៉ាមថា៖+ ៣ «លោកបានជ្រាបហើយថាដាវីឌឪពុកខ្ញុំមិនអាចសង់វិហារសម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ទេ ព្រោះមានសត្រូវពីគ្រប់ទិសទីធ្វើចម្បាំងនឹងគាត់ រហូតទាល់តែព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ពួកសត្រូវទាំងនោះនៅក្រោមបាតជើងរបស់គាត់។+ ៤ ប៉ុន្តែ ឥឡូវព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំ បានឲ្យខ្ញុំមានសេចក្ដីសុខសាន្តនៅគ្រប់ទិសទី។+ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ប្រឆាំងនឹងខ្ញុំទេ ហើយក៏គ្មានការអាក្រក់កើតឡើងដែរ។+ ៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំមានបំណងសង់វិហារសម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំថា៖ ‹កូនប្រុសរបស់អ្នក ដែលខ្ញុំនឹងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កអ្នក គាត់ជាអ្នកដែលនឹងសង់វិហារសម្រាប់នាមខ្ញុំ›។+ ៦ ឥឡូវ សូមបង្គាប់រាស្ដ្រលោកឲ្យកាត់ដើមស៊ីដារ*នៅតំបន់ភ្នំលីបង់+ឲ្យខ្ញុំ។ ពួកអ្នកបម្រើខ្ញុំនឹងធ្វើការជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើលោក ហើយខ្ញុំនឹងបង់ថ្លៃឈ្នួលឲ្យពួកអ្នកបម្រើលោក តាមតម្លៃដែលលោកបានកំណត់ ព្រោះលោកជ្រាបហើយថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកយើងចេះកាប់ឈើដូចពួកស៊ីដូនទេ»។+
៧ ពេលហ៊ីរ៉ាមឮពាក្យរបស់សាឡូម៉ូនហើយ គាត់ត្រេកអរជាខ្លាំង រួចនិយាយថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបានទទួលការសរសើរតម្កើងនៅថ្ងៃនេះ ព្រោះលោកបានឲ្យដាវីឌមានកូនប្រុសម្នាក់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាឲ្យគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្រដ៏ធំនេះ!»។+ ៨ ដូច្នេះ ហ៊ីរ៉ាមបានផ្ញើសារទៅសាឡូម៉ូនថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលសារដែលលោកផ្ញើមកខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឈើស៊ីដារនិងឈើយូនីពើ*តាមបំណងលោកទាំងអស់។+ ៩ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំនឹងយកឈើទាំងនោះចុះពីតំបន់ភ្នំលីបង់ទៅដល់សមុទ្រ ហើយចងជាក្បូនបណ្ដែតតាមសមុទ្រដល់កន្លែងដែលលោកបានកំណត់ឲ្យ។ នៅទីនោះ ខ្ញុំនឹងឲ្យគេស្រាយឈើទាំងនោះចេញពីគ្នា ដើម្បីឲ្យពួកលោកយកទៅបាន។ ឯលោកវិញ សូមផ្ដល់ស្បៀងអាហារដល់ពួកអ្នកផ្ទះខ្ញុំ ដូចដែលខ្ញុំបានស្នើនោះ»។+
១០ ដូច្នេះ ហ៊ីរ៉ាមបានផ្ដល់ឈើស៊ីដារនិងឈើយូនីពើតាមបំណងរបស់សាឡូម៉ូន។ ១១ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូនឲ្យហ៊ីរ៉ាមនូវស្រូវសាលី២០.០០០រង្វាល់* សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់ ព្រមទាំងប្រេងអូលីវសម្រាំង២០រង្វាល់។* ម្ល៉ោះហើយ សាឡូម៉ូនឲ្យរបស់ទាំងនេះដល់ហ៊ីរ៉ាមរៀងរាល់ឆ្នាំ។+ ១២ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យប្រាជ្ញាដល់សាឡូម៉ូន ដូចលោកបានសន្យានឹងគាត់។+ នៅគ្រានោះមានសេចក្ដីសុខសាន្តរវាងហ៊ីរ៉ាមនិងសាឡូម៉ូន ហើយពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានចងសម្ព័ន្ធភាពនឹងគ្នា។
១៣ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានកែនបុរស៣០.០០០នាក់ពីបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមកធ្វើការឲ្យគាត់។+ ១៤ គាត់បានចាត់ពួកគេទៅតំបន់ភ្នំលីបង់តាមវេន គឺមួយខែ១០.០០០នាក់។ ពួកគេបានចំណាយពេលមួយខែធ្វើការនៅតំបន់ភ្នំលីបង់ ពីរខែស្នាក់នៅផ្ទះ។ ឯអាដូណាយរ៉ាម+គឺជាអ្នកត្រួតពិនិត្យលើពួកកំណែន។ ១៥ សាឡូម៉ូនមានកម្មករ៧០.០០០នាក់ និងអ្នកដាប់ថ្ម+នៅភ្នំ៨០.០០០នាក់។+ ១៦ ក្រៅពីនោះ ក៏មានពួកនាយក៣.៣០០នាក់+ធ្វើជាមេត្រួតពិនិត្យលើពួកអ្នកធ្វើការដែរ។ ១៧ ស្ដេចបានបង្គាប់ពួកគេឲ្យដាប់ថ្មធំៗជាថ្មមានតម្លៃ+ ដើម្បីធ្វើជាគ្រឹះ+វិហារ។+ ១៨ ដូច្នេះ ពួកអ្នកសាងសង់របស់សាឡូម៉ូន និងពួកអ្នកសាងសង់របស់ហ៊ីរ៉ាម ព្រមទាំងពួកកេបាល+ បានកាត់ថ្ម ហើយពួកគេបានរៀបចំឈើនិងថ្ម ត្រៀមទុកសម្រាប់សាងសង់វិហាររបស់ព្រះ។
៦ សាឡូម៉ូនបានចាប់ផ្ដើមសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា*+ នៅឆ្នាំទី៤៨០ ក្រោយពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ គឺនៅខែស៊ីវ*+ (ជាខែទី២) ក្នុងឆ្នាំទី៤នៃការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។ ២ វិហារដែលស្ដេចសាឡូម៉ូនបានសង់ជូនព្រះយេហូវ៉ា មានបណ្ដោយ៦០ហត្ថ* ទទឹង២០ហត្ថ និងកំពស់៣០ហត្ថ។+ ៣ វិហារនោះមានសាលមួយ+នៅខាងមុខ។ សាលនោះបានត្រូវសង់ភ្ជាប់នឹងវិហារ ហើយមានប្រវែង២០ហត្ថ ស្មើនឹងទទឹងវិហារ។ សាលនោះមានទទឹង១០ហត្ថ បើគិតចាប់ពីខាងមុខវិហារ។
៤ គាត់បានសង់បង្អួច*+វិហារ ៥ ហើយសង់អគារមួយជាប់នឹងជញ្ជាំងវិហារ។ អគារនោះបានត្រូវសង់ព័ទ្ធជុំវិញជញ្ជាំងកន្លែងបរិសុទ្ធ*និងកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត។*+ ក្នុងអគារនោះ គាត់បានសង់បន្ទប់ផ្សេងៗ។+ ៦ បន្ទប់ដែលនៅជាន់ក្រោម មានទទឹង៥ហត្ថ។ បន្ទប់ដែលនៅជាន់កណ្ដាល មានទទឹង៦ហត្ថ ហើយបន្ទប់ដែលនៅជាន់លើបង្អស់ មានទទឹង៧ហត្ថ។ គាត់បានធ្វើគន្លាក់ជញ្ជាំងសម្រាប់ទ្រធ្នឹមជុំវិញវិហារ ដូច្នេះគេមិនចាំបាច់ចោះជញ្ជាំងវិហារទេ។+
៧ វិហាររបស់ព្រះបានត្រូវសាងសង់ដោយប្រើថ្មដែលគេដាប់និងកាត់ជាស្រេច+ ដើម្បីកុំឲ្យមានឮសំឡេងញញួរ ពូថៅ ឬឧបករណ៍ដែកណាពេលកំពុងសាងសង់។ ៨ នៅចំហៀងខាងស្ដាំ*វិហារ មានទ្វារមួយចូលទៅបន្ទប់ជាន់ក្រោមនៃអគារ+ ហើយមានជណ្ដើរវង់ឡើងទៅជាន់កណ្ដាល និងពីជាន់កណ្ដាលទៅជាន់លើបង្អស់។ ៩ គាត់បានដំឡើងធ្នឹមដំបូលពីឈើស៊ីដារ*និងដាក់បន្ទះឈើស៊ីដារជាពិតាន+ ហើយគាត់បន្តសង់វិហាររហូតដល់បានរួចរាល់។+ ១០ បន្ទប់នានាដែលគាត់បានសង់ជុំវិញវិហារ+ មានកម្ពស់ប្រាំហត្ថ ហើយបន្ទប់ទាំងនោះបានត្រូវភ្ជាប់នឹងវិហារដោយបន្ទះក្ដារស៊ីដារ។
១១ គ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សាឡូម៉ូនថា៖ ១២ «បើអ្នកធ្វើតាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិ ព្រមទាំងគោរពតាមការវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំ+ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើតាមពាក្យដែលខ្ញុំបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកអ្នក+ ស្ដីអំពីវិហារដែលអ្នកកំពុងសាងសង់នេះ។ ១៣ ខ្ញុំនឹងនៅជាមួយបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល+ ហើយមិនបោះបង់ចោលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រខ្ញុំឡើយ»។+
១៤ សាឡូម៉ូនបានបន្តសាងសង់វិហាររបស់ព្រះរហូតដល់ចប់សព្វគ្រប់។ ១៥ គាត់សាងសង់ជញ្ជាំងខាងក្នុងវិហារដោយឈើស៊ីដារ។ គាត់ស្រោបជញ្ជាំងខាងក្នុងដោយបន្ទះឈើស៊ីដារ ចាប់ពីក្រោមទៅដល់ពិតាន ហើយគាត់យកបន្ទះក្ដារយូនីពើ*មកក្រាលជាកម្រាលវិហារ។+ ១៦ គាត់ក៏រៀបចំផ្នែកខាងក្រោយវិហារ ដែលមានទំហំ២០ហត្ថ ទុកធ្វើជាបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត។+ គាត់ស្រោបបន្ទះក្ដារស៊ីដារជុំវិញក្នុងបន្ទប់នោះ ចាប់ពីក្រោមទៅដល់ពិតាន។ បន្ទប់នោះជាកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត។+ ១៧ ចំណែកឯកន្លែងបរិសុទ្ធ+ដែលនៅខាងមុខកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត មានបណ្ដោយ៤០ហត្ថ។ ១៨ នៅលើជញ្ជាំងឈើស៊ីដារក្នុងវិហារគេឆ្លាក់ជាក្បាច់ផ្លែឃ្លោក+ និងផ្ការីក។+ គ្រប់ទាំងអស់សុទ្ធតែជាឈើស៊ីដារ ឥតឃើញថ្មឡើយ។
១៩ គាត់ក៏បានរៀបចំបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត+ក្នុងវិហារដើម្បីដាក់ហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ២០ បន្ទប់ខាងក្នុងបំផុតមានបណ្ដោយ២០ហត្ថ ទទឹង២០ហត្ថ និងកម្ពស់២០ហត្ថ+ ហើយស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។ គាត់ក៏ស្រោបទីបូជា+ដោយឈើស៊ីដារ។ ២១ សាឡូម៉ូនស្រោបផ្នែកខាងក្នុងវិហារដោយមាសសុទ្ធ+ ហើយគាត់សន្ធឹងខ្សែច្រវាក់មាសនៅមុខបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត។+ ២២ គាត់បានស្រោបខាងក្នុងវិហារទាំងមូលដោយមាស។ គាត់ក៏ស្រោបទីបូជាដែលនៅជិតបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត ដោយមាសដែរ។+
២៣ ឯបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត គាត់បានធ្វើចេរូប៊ីនពីរ+ដោយឈើស្រល់ ចេរូប៊ីននីមួយៗមានកម្ពស់១០ហត្ថ។+ ២៤ ស្លាបម្ខាងរបស់ចេរូប៊ីនមានប្រវែង៥ហត្ថ ហើយស្លាបម្ខាងទៀតមានប្រវែង៥ហត្ថ ពីចុងស្លាបម្ខាងទៅចុងស្លាបម្ខាងទៀតមានប្រវែង១០ហត្ថ។ ២៥ ចេរូប៊ីនទី២ក៏មានស្លាបប្រវែង១០ហត្ថដែរ។ ចេរូប៊ីនទាំងពីរមានទំហំនិងរូបរាងដូចគ្នា។ ២៦ ចេរូប៊ីនមួយមានកម្ពស់១០ហត្ថ ឯចេរូប៊ីនមួយទៀតក៏មានកម្ពស់ដូចគ្នាដែរ។ ២៧ រួចគាត់ដាក់ចេរូប៊ីនទាំងពីរ+ក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត។ ចេរូប៊ីនទាំងពីរត្រដាងស្លាប ចុងស្លាបចេរូប៊ីនមួយទល់នឹងជញ្ជាំងម្ខាង ហើយចុងស្លាបចេរូប៊ីនមួយទៀតទល់នឹងជញ្ជាំងម្ខាងទៀត។ ចុងស្លាបម្ខាងទៀតរបស់ចេរូប៊ីនទាំងពីរទល់គ្នា នៅចំកណ្ដាលបន្ទប់នោះ។ ២៨ គាត់បានស្រោបចេរូប៊ីនទាំងពីរដោយមាស។
២៩ គាត់បានឆ្លាក់រូបចេរូប៊ីន+ ដើមលម៉ើ+ និងផ្ការីក+ លើជញ្ជាំងទាំងអស់ក្នុងវិហារ គឺជុំវិញបន្ទប់ខាងមុខនិងបន្ទប់ខាងក្រោយ។ ៣០ គាត់ស្រោបកម្រាលឈើក្នុងវិហារដោយមាស គឺក្នុងបន្ទប់ខាងមុខនិងបន្ទប់ខាងក្រោយ។ ៣១ ចំណែកឯទ្វារចូលបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត គាត់បានធ្វើទ្វារពីឈើស្រល់ អមសងខាងដោយសសរ និងបង្គោលទ្វារ គឺផ្នែក*ទី៥។* ៣២ ទ្វារពីឈើស្រល់នោះមានពីរសន្លឹក។ លើសន្លឹកទ្វារ គាត់បានឆ្លាក់រូបចេរូប៊ីន ដើមលម៉ើ និងផ្ការីក ហើយគាត់បានស្រោបទ្វារទាំងនោះដោយមាស។ គាត់ក៏ស្រោបរូបចេរូប៊ីននិងដើមលម៉ើដោយមាសដែរ។ ៣៣ ឯទ្វារចូលកន្លែងបរិសុទ្ធវិញ គាត់ធ្វើបង្គោលទ្វារពីឈើស្រល់ដែលមានទម្រង់ដូចគ្នាដែរ គឺផ្នែក*ទី៤។* ៣៤ គាត់បានធ្វើទ្វារពីរផ្ទាំង ពីឈើយូនីពើ។ ទ្វារមួយផ្ទាំងមានពីរសន្លឹកដែលអាចបត់ចូលគ្នាបាន ហើយទ្វារមួយផ្ទាំងទៀតក៏មានពីរសន្លឹកដែលអាចបត់ចូលគ្នាបានដែរ។+ ៣៥ គាត់ឆ្លាក់រូបចេរូប៊ីន ដើមលម៉ើ និងផ្ការីក ហើយស្រោបចម្លាក់ទាំងនោះដោយមាស។
៣៦ គាត់បានសង់របងជុំវិញទីធ្លាខាងក្នុង+ ដោយប្រើថ្មដាប់បីជួរ ហើយក៏ដាក់ក្ដារស៊ីដារមួយជួរផងដែរ។+
៣៧ នៅខែស៊ីវ* ក្នុងឆ្នាំទី៤ វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវដាក់គ្រឹះ។+ ៣៨ នៅខែប៊ូល*(ជាខែទី៨) ក្នុងឆ្នាំទី១១ វិហាររបស់ព្រះបានត្រូវសាងសង់ចប់សព្វគ្រប់ ស្របទៅតាមប្លង់វិហារ។+ ដូច្នេះ គាត់បានចំណាយពេលសាងសង់វិហារអស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ។
៧ សាឡូម៉ូនបានសាងសង់វិមានរបស់គាត់។+ គាត់ចំណាយពេលអស់១៣ឆ្នាំ ដើម្បីសាងសង់អគារទាំងអស់ចប់សព្វគ្រប់។+
២ គាត់បានសង់មន្ទីរព្រៃលីបង់+ ដែលមានបណ្ដោយ១០០ហត្ថ ទទឹង៥០ហត្ថ និងកម្ពស់៣០ហត្ថ។ មន្ទីរនេះមានសសរបួនជួរធ្វើពីឈើស៊ីដារ* ហើយលើសសរទាំងនោះមានធ្នឹមធ្វើពីឈើស៊ីដារដែរ។+ ៣ មន្ទីរនេះធ្វើពីឈើស៊ីដារ ទ្រដោយធ្នឹមលើសសរ។ នោះ*មានចំនួន៤៥ដើម ដែលតម្រៀបជាជួរៗ ក្នុងមួយជួរមាន១៥ដើម។ ៤ មន្ទីរនោះមានបង្អួច*បីជាន់ ហើយបង្អួចនីមួយៗទល់មុខបង្អួចនៅម្ខាងទៀត។ ៥ ទ្វារចូលនិងក្របទ្វារទាំងអស់សុទ្ធតែមានរាងបួនជ្រុងស្មើ* ហើយបង្អួចដែលបែរទៅខាងក្នុងទល់មុខគ្នាទាំងបីជាន់ ក៏មានរាងដូចនោះដែរ។
៦ គាត់ក៏បានសង់ល្វែង*មួយដែលមានឈ្មោះថាល្វែងសសរ។ ល្វែងនោះមានបណ្ដោយ៥០ហត្ថ ទទឹង៣០ហត្ថ ហើយនៅជាប់ខាងមុខមានរោងមួយដែលមានសសរនិងដំបូល។
៧ បន្ថែមទៀត សាឡូម៉ូនបានសង់ល្វែងមួយទៀតដែលមានឈ្មោះថាល្វែងបល្ល័ង្ក+ ល្វែងនោះសម្រាប់វិនិច្ឆ័យក្ដី។+ គាត់ស្រោបល្វែងនោះដោយឈើស៊ីដារ ចាប់ពីក្រោមរហូតដល់ពិតាន។
៨ ឯវិមានដែលសាឡូម៉ូនស្នាក់នៅ គាត់បានសង់តាមលំនាំស្រដៀងគ្នាដែរ តែនៅក្នុងទីលានមួយទៀត+ខាងក្រោយល្វែងបល្ល័ង្ក។ គាត់ក៏សង់វិមានមួយស្រដៀងនឹងល្វែងនេះដែរ ឲ្យដល់កូនស្រីរបស់ផារ៉ូ ដែលគាត់បានយកធ្វើជាប្រពន្ធ។+
៩ សំណង់ទាំងនេះបានត្រូវសង់ពីថ្មដែលមានតម្លៃ+ ចាប់ពីគ្រឹះឡើងដល់ថ្មលើបំផុត រហូតដល់ទីលានធំ។ ថ្មទាំងនោះបានត្រូវដាប់តម្រូវតាមទំហំ ហើយអារតម្រឹមដោយប្រដាប់អារថ្ម ទាំងក្នុងទាំងក្រៅ។+ ១០ គេបានដាក់គ្រឹះដោយថ្មធំៗដែលមានតម្លៃ ថ្មខ្លះមានទំហំ១០ហត្ថ ឯខ្លះទៀតទំហំ៨ហត្ថ។ ១១ គេយកថ្មមានតម្លៃ ដែលបានត្រូវដាប់តម្រូវតាមទំហំ ហើយយកឈើស៊ីដារមកសង់ពីលើគ្រឹះនោះ។ ១២ ឯទីធ្លាធំ គេបានសង់របងជុំវិញដោយប្រើថ្មដាប់បីជួរ និងធ្នឹមឈើស៊ីដារមួយជួរ គឺសង់តាមលំនាំរបងទីធ្លាខាងក្នុង+វិហារព្រះយេហូវ៉ានិងសាលខាងមុខវិហារ។+
១៣ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញហ៊ីរ៉ាម+ជាអ្នកក្រុងទីរ៉ុសឲ្យមកជួបគាត់។ ១៤ ហ៊ីរ៉ាមជាកូនរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ មកពីកុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី។ ឪពុកគាត់ជាអ្នកស្រុកទីរ៉ុស មានមុខរបរជាជាងស្ពាន់។+ ហ៊ីរ៉ាមជាជាងស្ពាន់ដ៏ជំនាញ និងមានការយល់ដឹង+ ព្រមទាំងមានថ្វីដៃខាងការធ្វើគ្រឿងគ្រប់ប្រភេទពីស្ពាន់។ គាត់ក៏បានចូលទៅជួបស្ដេចសាឡូម៉ូន ហើយបានធ្វើការទាំងអស់ឲ្យស្ដេច។
១៥ ហ៊ីរ៉ាមបានធ្វើសសរស្ពាន់ពីរ+ សសរនីមួយៗមានកម្ពស់១៨ហត្ថ ហើយបើយកខ្សែមកវាស់ជុំវិញសសរនីមួយៗ ឃើញមានប្រវែង១២ហត្ថ។+ ១៦ គាត់ក៏ធ្វើក្បាលសសរពីរ ពីស្ពាន់ដើម្បីដាក់លើសសរ។ ក្បាលសសរមួយមានកម្ពស់ប្រាំហត្ថ ក្បាលសសរមួយទៀតក៏មានកម្ពស់ប្រាំហត្ថដែរ។ ១៧ ក្បាលសសរនីមួយៗ មានកម្រងច្រវាក់ប្រទាក់គ្នាជាក្បាច់ក្រឡាអួន+ ៧ជួរលើក្បាលសសរមួយ ៧ជួរលើក្បាលសសរមួយទៀត។ ១៨ គាត់ធ្វើផ្លែទទឹមជាពីរជួរដាក់លើក្បាច់ក្រឡាអួន ដើម្បីលម្អក្បាលសសរនោះ ហើយគាត់ធ្វើដូចគ្នាសម្រាប់ក្បាលសសរទាំងពីរ។ ១៩ ក្បាលសសរដែលនៅខាងមុខសាល មានក្បាច់ជាផ្កាលីលីដែលមានកម្ពស់បួនហត្ថ។ ២០ ត្រង់ផ្នែករីកធំនៃក្បាលសសរទាំងពីរមានក្បាច់ក្រឡាអួន និងផ្លែទទឹមចំនួន២០០ ដាក់ជាជួរជុំវិញ។+
២១ គាត់បានដាក់បញ្ឈរសសរទាំងពីរនៅមុខសាលនៃវិហារ។+ មួយនៅខាងស្ដាំដៃ* គាត់ឲ្យឈ្មោះថាយ៉ាគីន* មួយនៅខាងឆ្វេងដៃ* គាត់ឲ្យឈ្មោះថាបូអូស។*+ ២២ នៅផ្នែកខាងលើសសរទាំងពីរមានក្បាច់ផ្កាលីលី។ ដូច្នេះ ការធ្វើសសរនោះបានចប់សព្វគ្រប់។
២៣ រួចមក គាត់បានធ្វើអាងធំមួយពីស្ពាន់។+ អាងនោះមានរាងមូល ពីមាត់ម្ខាងទៅមាត់ម្ខាងមានប្រវែង១០ហត្ថ និងកម្ពស់៥ហត្ថ ហើយបើយកខ្សែមកវាស់ជុំវិញអាង ឃើញមានប្រវែង៣០ហត្ថ។+ ២៤ នៅក្រោមគែមមាត់អាង មានក្បាច់ផ្លែឃ្លោក+ជុំវិញ ក្នុងមួយហត្ថមានផ្លែឃ្លោក១០ ហើយមានពីរជួរ។ ក្បាច់ទាំងនោះបានត្រូវចាក់ពុម្ពក្នុងកាលដែលគេធ្វើអាងនោះតែម្ដង។ ២៥ អាងនោះបានត្រូវដាក់នៅលើរូបគោឈ្មោល១២+ គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងជើង គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងលិច គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងត្បូង និងគោ៣បែរមុខទៅទិសខាងកើត ហើយគោទាំងអស់បែរគូទចូលគ្នា។ ២៦ អាងនោះមានកម្រាស់មួយទះ* ហើយមាត់វាមានរាងដូចមាត់ពែង និងដូចផ្កាលីលី។ អាងនោះអាចដាក់ទឹកបាន២.០០០បាត។*
២៧ គាត់ក៏បានធ្វើរទេះ*១០ពីស្ពាន់។+ រទេះនីមួយៗមានបណ្ដោយបួនហត្ថ ទទឹងបួនហត្ថ និងកម្ពស់បីហត្ថ។ ២៨ រទេះទាំងនោះមានទ្រង់ទ្រាយដូចតទៅ៖ ទ្រុងរទេះមានចម្រឹងកាត់ខ្វែងគ្នា ហើយមានបន្ទះស្ពាន់នៅលើប្រឡោះចម្រឹងទាំងនោះ។ ២៩ លើបន្ទះស្ពាន់ក្នុងប្រឡោះចម្រឹងនីមួយៗមានរូបឆ្លាក់ជារូបតោ+ រូបគោ និងចេរូប៊ីន+ ហើយលើផ្ទៃចម្រឹងក៏មានក្បាច់ដូចគ្នាដែរ។ ខាងលើនិងខាងក្រោមរូបតោ និងគោ មានក្បាច់រំយោលលម្អ។ ៣០ រទេះនីមួយៗមានកង់បួនធ្វើពីស្ពាន់ ភ្លៅរទេះក៏ធ្វើពីស្ពាន់ដែរ ហើយមេនៃជ្រុងទាំងបួនជួយទប់ភ្លៅនិងកង់រទេះ។ ក្រោមចានក្លាំមានជើងទ្រ ហើយជើងទ្រនោះចាក់ពុម្ពដោយក្បាច់រំយោលនៅជ្រុងនីមួយៗ។ ៣១ នៅលើជើងទ្រមានកងមួយ។ ឯចានក្លាំដែលស៊កចូលក្នុងកងជើងទ្រនោះ មាត់វាមានរាងមូល។ ពីបាតចានក្លាំឡើងដល់ត្រឹមកងនោះមានកម្ពស់មួយហត្ថ។ ពីផ្នែកខាងក្រោមជើងទ្រឡើងដល់កងខាងលើមានកម្ពស់មួយហត្ថកន្លះ។ កងជើងទ្រមានឆ្លាក់ជាក្បាច់ ហើយមានបន្ទះស្ពាន់ខាងក្រៅរាងបួនជ្រុង។ ៣២ នៅក្រោមរទេះមានកង់បួន ហើយគ្រឿងទ្ររបស់កង់បានត្រូវភ្ជាប់នឹងតួរទេះ។ កង់នីមួយៗមានកម្ពស់មួយហត្ថកន្លះ។ ៣៣ កង់ទាំងនោះមានរាងដូចកង់រទេះចម្បាំង។ គ្រឿងទ្រ ខ្នងកង់ កាំ និងដុំសុទ្ធតែធ្វើពីស្ពាន់ទាំងអស់។ ៣៤ នៅជ្រុងទាំងបួននៃរទេះ មានមេគ្រោង។ មេទាំងនោះបានត្រូវចាក់ពុម្ពភ្ជាប់នឹងតួរទេះតែម្ដង។ ៣៥ នៅផ្នែកខាងលើរទេះមានរង្វង់មួយដែលមានកម្ពស់កន្លះហត្ថ ហើយមានចម្រឹងតូចៗនិងបន្ទះស្ពាន់ ដែលបានត្រូវចាក់ពុម្ពភ្ជាប់នឹងរទេះ។ ៣៦ នៅលើផ្ទៃចម្រឹងតូចៗនិងលើបន្ទះស្ពាន់ ហ៊ីរ៉ាមបានឆ្លាក់រូបចេរូប៊ីន រូបតោ និងដើមលម៉ើ ទៅតាមទំហំចន្លោះនីមួយៗ លម្អដោយក្បាច់រំយោលជុំវិញ។+ ៣៧ គាត់ធ្វើរទេះទាំង១០+តាមរបៀបនោះ។ រទេះទាំងអស់បានត្រូវធ្វើតាមរបៀបដូចគ្នា+ មានទំហំ និងទ្រង់ទ្រាយដូចគ្នា។
៣៨ គាត់បានធ្វើចានក្លាំ១០ពីស្ពាន់+សម្រាប់រទេះ១០ គឺចានមួយសម្រាប់រទេះមួយ។ ចាននីមួយៗអាចដាក់ទឹកបាន៤០បាត ហើយមានប្រវែងបួនហត្ថ។* ៣៩ រួចគាត់ដាក់រទេះប្រាំនៅចំហៀងខាងស្ដាំវិហារ ហើយរទេះប្រាំទៀតដាក់នៅចំហៀងខាងឆ្វេងវិហារ។ ឯអាងធំវិញ គាត់ក៏ដាក់នៅខាងស្ដាំវិហារ នៅទិសខាងត្បូងឆៀងខាងកើត។+
៤០ ហ៊ីរ៉ាម+ក៏បានធ្វើចានក្លាំ ប៉ែល+ និងចានគោមដែរ។+
ដូច្នេះ គាត់បានធ្វើកិច្ចការទាំងអស់ឲ្យស្ដេចសាឡូម៉ូនសម្រាប់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាចប់សព្វគ្រប់។ ស្នាដៃទាំងនោះមានដូចតទៅ៖+ ៤១ សសរពីរដើម+ និងក្បាលសសរមានរាងដូចចានក្រឡូម ក្បាច់ក្រឡាអួនលម្អលើក្បាលសសរនោះ+ ៤២ ផ្លែទទឹម៤០០+សម្រាប់ដាក់លើក្បាច់ក្រឡាអួនទាំងពីរ ក្បាច់ក្រឡាអួននីមួយៗមានផ្លែទទឹមពីរជួរ ដើម្បីលម្អលើក្បាលសសរ ៤៣ រទេះទឹកចំនួន១០+ និងចានក្លាំចំនួន១០+ដាក់លើរទេះទាំងនោះ ៤៤ អាងធំ+ និងរូបគោឈ្មោល១២សម្រាប់ទ្រអាងនោះ ៤៥ ព្រមទាំងធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ប៉ែល ចានគោម និងរបស់របរទាំងអស់។ ហ៊ីរ៉ាមបានធ្វើរបស់ទាំងនោះពីស្ពាន់ខាត់យ៉ាងភ្លឺ ឲ្យដល់ស្ដេចសាឡូម៉ូនសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ៤៦ ស្ដេចបានឲ្យគេធ្វើរបស់របរទាំងនោះក្នុងពុម្ពដីឥដ្ឋ នៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ ត្រង់ចន្លោះសិកូតនិងសារីថាន។
៤៧ សាឡូម៉ូនមិនបានថ្លឹងរបស់របរទាំងនោះទេ ព្រោះមានច្រើនក្រៃលែង។ ឯទម្ងន់ស្ពាន់ទាំងនោះ ក៏គ្មានអ្នកណាដឹងដែរ។+ ៤៨ របស់របរទាំងអស់ដែលសាឡូម៉ូនធ្វើសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា រួមមាន៖ ទីបូជា+ពីមាស តុមាស+សម្រាប់ដាក់នំប៉័ងតាំងទុក ៤៩ ជើងចង្កៀង+ពីមាសសុទ្ធដែលនៅមុខបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត គឺប្រាំនៅខាងស្ដាំ ប្រាំនៅខាងឆ្វេង។ ឯផ្កា+ ចង្កៀង និងប្រដាប់ពន្លត់ប្រឆេះក៏ធ្វើពីមាសដែរ+ ៥០ ចានក្លាំ ប្រដាប់កាត់ប្រឆេះ+ ចានគោម ពែង+ និងប្រដាប់ដាក់រងើកភ្លើង+ សុទ្ធតែធ្វើពីមាសសុទ្ធទាំងអស់។ ឯកំណល់ស៊កបង្គោលទ្វារនៃបន្ទប់ខាងក្នុង+ឬកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត និងទ្វារវិហារ ក៏បានត្រូវធ្វើពីមាសដែរ។+
៥១ ដូច្នេះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានបញ្ចប់កិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់ត្រូវធ្វើសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។ រួចមក សាឡូម៉ូនក៏នាំយករបស់របរទាំងប៉ុន្មានដែលដាវីឌជាឪពុកគាត់បានទុកសម្រាប់ជូនព្រះ+ ហើយបានដាក់មាសប្រាក់ និងគ្រឿងផ្សេងៗក្នុងឃ្លាំងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
៨ នៅគ្រានោះ សាឡូម៉ូនបានឲ្យបុរសចាស់ទុំ មេកុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់ និងមេគ្រួសារនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមកជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ពួកគេមកក្នុងបំណងនាំយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពីក្រុងដាវីឌ+ គឺស៊ីយ៉ូន។+ ២ ពួកគេបានជួបជុំគ្នានៅចំពោះស្ដេចសាឡូម៉ូននាពិធីបុណ្យខ្ទម ដែលត្រូវធ្វើឡើងក្នុងខែអេថានីម* ជាខែទី៧។+ ៣ ពេលបុរសចាស់ទុំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមកដល់ ពួកសង្ឃបានលើកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។+ ៤ ពួកគេបានសែងហឹបនៃព្រះយេហូវ៉ា និងត្រសាលជំនុំ+ រួមទាំងរបស់របរបរិសុទ្ធទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្នុងត្រសាលនោះ។ ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីជាអ្នកនាំយករបស់ទាំងនោះឡើងទៅ។ ៥ ស្ដេចសាឡូម៉ូននិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលស្ដេចបានអញ្ជើញឲ្យមកជួបជុំគ្នា បានឈរនៅមុខហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។ ពួកគេជូនគ្រឿងបូជាជាចៀមនិងគោយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក+ដែលគ្មានអ្នកណាអាចរាប់បានឡើយ។
៦ រួចមក ពួកសង្ឃបានយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចូលទៅវិហារ រួចចូលក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត។+ បន្ទាប់មក ពួកគេបានដាក់ហឹបនៅកន្លែងដែលបានបម្រុងទុក គឺក្រោមស្លាបចេរូប៊ីនទាំងពីរ។+
៧ ចេរូប៊ីនទាំងពីរត្រដាងស្លាបលើកន្លែងដែលតម្កល់ទុកហឹបនោះ។ ដូច្នេះ ចេរូប៊ីនទាំងពីរចោលស្រមោលទៅលើហឹបនិងដងឈើស្នែង។+ ៨ ដងឈើស្នែង+នៃហឹបនោះគឺវែងដល់ម្ល៉េះបានជាគេអាចឃើញចុងឈើស្នែងពីបន្ទប់បរិសុទ្ធដែលនៅខាងមុខបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត តែគេមិនអាចមើលឃើញពីខាងក្រៅទេ។ របស់ទាំងនេះស្ថិតនៅទីនោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ៩ នៅក្នុងហឹបគ្មានអ្វីក្រៅពីបន្ទះថ្មពីរផ្ទាំងទេ។+ ពេលនៅភ្នំហូរែប ម៉ូសេបានដាក់បន្ទះថ្មក្នុងហឹបនោះ+ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង+ជាមួយនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ក្រោយពីពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
១០ ពេលពួកសង្ឃចេញពីបន្ទប់បរិសុទ្ធភ្លាម ស្រាប់តែមានពពក+ពេញវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១១ ដោយសារពពកនោះ ពួកសង្ឃមិនអាចបំពេញកិច្ចបម្រើបន្តទៀតបានទេ ព្រោះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានពេញវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១២ ពេលនោះ សាឡូម៉ូនបានថ្លែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា លោកនឹងនៅក្នុងពពកដ៏ក្រាស់។+ ១៣ ខ្ញុំបានសង់វិហារដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមសម្រាប់លោករួចរាល់ជាស្ថាពរហើយ គឺជាកន្លែងដែលបានរៀបចំឡើងសម្រាប់លោកអាស្រ័យនៅជារៀងរហូត»។+
១៤ រួចមក ស្ដេចបែរទៅបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងឈរជុំគ្នា ហើយគាត់ជូនពរពួកគេ។+ ១៥ សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទទួលការសរសើរតម្កើង គឺលោកហើយដែលបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំ ថែមទាំងបានធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យានោះផងដែរ។* លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ១៦ ‹តាំងពីថ្ងៃដែលខ្ញុំបាននាំអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រខ្ញុំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក ខ្ញុំមិនបានជ្រើសរើសក្រុងណាមួយពីកុលសម្ព័ន្ធជនជាតិអ៊ីស្រាអែល សម្រាប់សង់វិហារដើម្បីឲ្យនាមរបស់ខ្ញុំទទួលការសរសើរតម្កើងនៅទីនោះទេ+ តែខ្ញុំបានជ្រើសរើសដាវីឌឲ្យគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រខ្ញុំវិញ›។ ១៧ ដាវីឌឪពុកខ្ញុំមានចិត្តចង់សង់វិហារមួយ សម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ១៨ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ដាវីឌឪពុកខ្ញុំថា៖ ‹អ្នកមានចិត្តចង់សង់វិហារសម្រាប់នាមខ្ញុំ នោះជាការល្អប្រសើរណាស់។ ១៩ ប៉ុន្តែ អ្នកនឹងមិនអាចសង់វិហារនោះទេ គឺកូនរបស់អ្នកដែលកើតក្រោយមក គាត់នឹងសង់វិហារនោះសម្រាប់នាមខ្ញុំ›។+ ២០ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមពាក្យដែលលោកបានសន្យាមែន លោកបានឲ្យខ្ញុំគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីដាវីឌឪពុកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យា។ ខ្ញុំក៏បានសង់វិហារសម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ+ ២១ ហើយបានរៀបចំកន្លែងមួយនៅទីនោះសម្រាប់ដាក់ហឹបដែលមានកិច្ចព្រមព្រៀង+ ជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់យើង ក្រោយពីលោកបាននាំពួកគាត់ចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប»។
២២ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូនឈរនៅមុខទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា នៅចំពោះមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ គាត់ក៏បានលើកដៃទៅលើមេឃ+ ២៣ ហើយអធិដ្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ គ្មានព្រះណាទៀតដូចលោកឡើយ+ ទោះនៅលើមេឃឬនៅផែនដីក្ដី គឺលោកហើយដែលធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀង និងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់+ចំពោះអស់អ្នកដែលបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។+ ២៤ លោកបានរក្សាពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំ។ លោកបានសន្យាផ្ទាល់មាត់ ហើយថ្ងៃនេះលោកបានធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យានោះមែន។*+ ២៥ ដូច្នេះ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ សូមលោករក្សាពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំ កាលដែលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹បើកូនៗរបស់អ្នកដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ហើយយ៉ាងស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត ដូចដែលអ្នកបានដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ នោះពូជពង្សរបស់អ្នកនឹងតែងតែអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល›។+ ២៦ ឱព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ ឥឡូវ សូមមេត្តាឲ្យពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោកក្លាយទៅជាការពិតផង។
២៧ «ប៉ុន្តែ តើព្រះនឹងស្នាក់នៅផែនដីពិតមែនឬ?+ មើល! សូម្បីតែមេឃនិងលំហអាកាសដ៏ធំធេងក៏មិនធំល្មមសម្រាប់ជាលំនៅរបស់លោកទៅហើយ+ ទម្រាំតែវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់នេះ តើលោកអាចអាស្រ័យនៅយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?+ ២៨ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ សូមមេត្តាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក ហើយសូមលោកមេត្តាស្ដាប់សម្រែកសុំជំនួយ និងពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកនៅថ្ងៃនេះផង។ ២៩ សូមលោកមើលមកវិហារនេះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ជាកន្លែងដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ទីនោះជាតំណាងនាមរបស់ខ្ញុំ›+ ហើយសូមលោកស្ដាប់ពាក្យដែលខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកអធិដ្ឋានតម្រង់មកទីនេះផង។+ ៣០ សូមលោកស្ដាប់ពាក្យអង្វរសុំរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក និងសំណូមពររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រលោក កាលពួកគេអធិដ្ឋានតម្រង់មកកន្លែងនេះ។ សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពីទីអាស្រ័យនៅរបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌+ ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេផង។+
៣១ «បើមនុស្សម្នាក់ធ្វើខុសនឹងម្នាក់ទៀត រួចគេបង្ខំឲ្យអ្នកនោះស្បថឲ្យត្រូវបណ្ដាសា ហើយក្រោយពីគាត់បានស្បថរួច គាត់ក៏ចូលមកឈរនៅមុខទីបូជារបស់លោកនៅឯវិហារនេះ+ ៣២ សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយវិនិច្ឆ័យពួកអ្នកបម្រើលោក ស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ហើយសូមសម្រេចក្ដីឲ្យមនុស្សទុច្ចរិតជាប់ទោស តែសូមសម្រេចក្ដីឲ្យមនុស្សសុចរិតថាគ្មានទោសវិញ ហើយផ្ដល់រង្វាន់ស្របតាមសេចក្ដីសុចរិតរបស់គាត់។+
៣៣ «ពេលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រលោកចាញ់សត្រូវ ព្រោះពួកគេចេះតែធ្វើខុសនឹងលោក+ ហើយបើពួកគេត្រឡប់មករកលោក សរសើរតម្កើងនាមលោក+ ព្រមទាំងអធិដ្ឋានសុំក្ដីមេត្តាពីលោកនៅវិហារនេះ+ ៣៤ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោកផង ហើយសូមលោកនាំពួកគេត្រឡប់មកស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសពួកគេវិញ។+
៣៥ «កាលណាស្រុករាំងស្ងួតគ្មានភ្លៀង+ ដោយសារពួកគេចេះតែប្រព្រឹត្តខុសនឹងលោក+ តែបើពួកគេអធិដ្ឋានតម្រង់មកកន្លែងនេះហើយតម្កើងនាមលោក ព្រមទាំងប្រែចិត្តពីអំពើខុសឆ្គង ព្រោះលោកបានបន្ទាបពួកគេ+ ៣៦ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកបម្រើលោក គឺបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក ព្រោះលោកនឹងបង្រៀនពួកគេ+អំពីផ្លូវល្អដែលពួកគេគួរដើរ ហើយសូមបង្អុរភ្លៀងទៅលើស្រុក+ដែលលោកបានឲ្យដល់រាស្ត្ររបស់លោកជាមត៌កផង។
៣៧ «ប្រសិនបើស្រុកមានការអត់ឃ្លាន+ រោគរាតត្បាត ដំណាំក្រៀមស្វិត កើតផ្សិត+ ឬហ្វូងកណ្ដូបស៊ីបំផ្លាញ ឬបើសត្រូវឡោមព័ទ្ធពួកគេនៅក្រុងណាមួយក្នុងស្រុក ឬបើមានសេចក្ដីវេទនាឬជំងឺណាមួយកើតឡើង+ ៣៨ ទោះបើបុគ្គលណាម្នាក់ឬបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលរាស្ត្ររបស់លោក (ព្រោះបុគ្គលម្នាក់ៗដឹងទុក្ខវេទនាក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន)+ អធិដ្ឋានឬអង្វរសុំអ្វីក៏ដោយពីលោក+ ហើយលើកដៃឡើងតម្រង់មកវិហារនេះ ៣៩ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ពីទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក+ ហើយសូមលោកអភ័យទោសឲ្យ+ ព្រមទាំងចាត់វិធានការ ហើយឲ្យរង្វាន់ដល់បុគ្គលម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ+ ព្រោះលោកស្គាល់ចិត្តរបស់ពួកគេ (មានតែលោកទេដែលស្គាល់ចិត្តរបស់មនុស្សជាតិយ៉ាងច្បាស់)+ ៤០ ដើម្បីឲ្យពួកគេកោតខ្លាចលោកគ្រប់វេលាដែលពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់យើង។
៤១ «មួយវិញទៀត ចំពោះជនបរទេសដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក ជាអ្នកមកពីស្រុកឆ្ងាយ ដោយសារកិត្តិនាមរបស់លោក+ ៤២ (ព្រោះពួកគេនឹងឮអំពីនាមដ៏ឧត្ដមរបស់លោក+ និងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាមហិមារបស់លោក) បើគាត់មក ហើយអធិដ្ឋានតម្រង់មកវិហារនេះ ៤៣ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ជាទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក+ ហើយសូមលោកធ្វើតាមសំណូមពរទាំងប៉ុន្មានរបស់ជនបរទេសនោះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់នៅផែនដីស្គាល់នាមរបស់លោក ហើយកោតខ្លាចលោក+ ដូចបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រលោកដែរ ហើយសូមឲ្យពួកគេដឹងថាវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់នេះ គឺតំណាងនាមលោក។
៤៤ «បើរាស្ត្ររបស់លោកទៅច្បាំងនឹងពួកសត្រូវតាមបង្គាប់លោក+ ហើយពួកគេអធិដ្ឋាន+ទៅព្រះយេហូវ៉ាតម្រង់មកឯក្រុងដែលលោកបានជ្រើសរើស+ និងតម្រង់មកវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់សម្រាប់នាមលោក+ ៤៥ នោះសូមលោកស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ពួកគេពីស្ថានសួគ៌ ហើយសូមលោកជួយពួកគេផង។
៤៦ «បើពួកគេធ្វើខុសនឹងលោក (ព្រោះគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលមិនធ្វើខុសនោះទេ)+ ហើយលោកខឹងនឹងពួកគេ ព្រមទាំងប្រគល់ពួកគេដល់ពួកសត្រូវ រួចសត្រូវចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុករបស់សត្រូវ ទោះនៅជិតឬឆ្ងាយក្ដី+ ៤៧ ក្រោយមក បើពួកគេភ្ញាក់ខ្លួននៅក្នុងស្រុកដែលពួកគេបានត្រូវនាំយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ+ ហើយពួកគេវិលមករកលោកវិញ+ ថែមទាំងអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីលោកនៅក្នុងស្រុករបស់ពួកអ្នកដែលចាប់គេ+ ដោយនិយាយថា៖ ‹យើងបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងហើយ យើងក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដែរ›។+ ៤៨ បើពួកគេវិលត្រឡប់មករកលោកវិញដោយអស់ពីចិត្ត+អស់ពីកម្លាំង* នៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវដែលបានចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ ហើយពួកគេអធិដ្ឋានទៅលោកដោយបែរមកឯស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ហើយឆ្ពោះមកឯក្រុងដែលលោកបានជ្រើសរើស ព្រមទាំងតម្រង់មកវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់សម្រាប់នាមរបស់លោក+ ៤៩ នោះសូមលោកស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ពួកគេពីស្ថានសួគ៌ ជាទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក+ ហើយសូមលោកជួយពួកគេផង ៥០ ហើយសូមលោកអភ័យទោសឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងលោក ថែមទាំងអភ័យទោសចំពោះការរំលងទាំងប៉ុន្មានដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តទាស់នឹងលោកដែរ។ លោកនឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ អាណិតមេត្តាដល់ពួកគេវិញ+ ៥១ (ព្រោះពួកគេជារាស្ត្រជាមត៌ករបស់លោក+ ដែលលោកបាននាំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ គឺពីក្នុងឡរំលាយដែក)។*+ ៥២ សូមលោកមេត្តាយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក+ និងពាក្យអង្វររបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក ពេលដែលពួកគេហៅរកលោកផង។+ ៥៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ លោកបានញែកពួកគេចេញពីប្រជាជាតិទាំងអស់នៅផែនដីទុកជាមត៌ក+ ដូចលោកបានប្រកាសប្រាប់តាមរយៈម៉ូសេជាអ្នកបម្រើលោក កាលដែលលោកនាំបុព្វបុរសយើងចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប»។
៥៤ កាលសាឡូម៉ូនបានបញ្ចប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងការអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ារួចរាល់ហើយ ភ្លាមនោះគាត់ក៏ក្រោកឡើងពីមុខទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺពីកន្លែងដែលគាត់បានលុតជង្គង់ លើកដៃទៅលើមេឃ។+ ៥៥ រួចគាត់ក៏ក្រោកឈរហើយជូនពរដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលបានមកប្រជុំគ្នា ដោយបន្លឺសំឡេងថា៖ ៥៦ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរតម្កើង ព្រោះលោកបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រលោកមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណដូចលោកបានសន្យា។+ ឯសេចក្ដីល្អទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានសន្យា គឺឥតមានខ្វះណាមួយឡើយ។+ ៥៧ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងនៅជាមួយយើង ដូចលោកបាននៅជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់យើងដែរ។+ សូមកុំឲ្យលោកចាកចេញពីយើងឬបោះបង់យើងចោលឡើយ។+ ៥៨ សូមឲ្យលោកទាញនាំចិត្តយើងដើរតាមគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់លោក+ ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិ ច្បាប់ និងការវិនិច្ឆ័យរបស់លោក ដែលលោកបានបង្គាប់ដល់បុព្វបុរសរបស់យើងផង។ ៥៩ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាចាំជាប់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃនូវពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង ដើម្បីលោករកយុត្តិធម៌ឲ្យអ្នកបម្រើលោកនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោកតាមតម្រូវការជារៀងរាល់ថ្ងៃ ៦០ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់នៅផែនដីដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះពិត+ គឺគ្មានព្រះណាទៀតឡើយ!+ ៦១ ដូច្នេះ សូមអ្នករាល់គ្នាមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខ+ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង ដោយកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិរបស់លោក ដូចអ្នករាល់គ្នាកំពុងធ្វើនៅថ្ងៃនេះដែរ»។
៦២ ពេលនោះ ស្ដេចនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលនៅជាមួយនឹងគាត់បានជូនគ្រឿងបូជាយ៉ាងច្រើនដល់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦៣ សាឡូម៉ូនបានជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ដល់ព្រះយេហូវ៉ា គឺគាត់បានជូនគោចំនួន២២.០០០ក្បាល និងចៀមចំនួន១២០.០០០ក្បាល។ យ៉ាងនោះ ស្ដេចនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានសម្ពោធវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦៤ នៅថ្ងៃនោះស្ដេចត្រូវញែកទីធ្លាកណ្ដាល ដែលនៅមុខវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទុកជាបរិសុទ្ធ សម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាដុត គ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងខ្លាញ់+នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព ព្រោះទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់+ដែលនៅមុខវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺតូចពេក មិនល្មមសម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាទាំងនោះឡើយ។ ៦៥ នៅវេលានោះ សាឡូម៉ូនបានធ្វើពិធីបុណ្យ+ជាមួយនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ជាក្រុមជំនុំយ៉ាងធំ។ ពួកគេទាំងនោះបានមូលមកចាប់ពីលេបូហាម៉ាតរហូតដល់ជ្រលងអេហ្ស៊ីប។+ ពិធីបុណ្យនោះបានត្រូវធ្វើនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង អស់៧ថ្ងៃ ហើយថែម៧ថ្ងៃទៀត សរុបទាំងអស់១៤ថ្ងៃ។ ៦៦ នៅថ្ងៃបន្ទាប់នោះ* គាត់បានឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ ហើយពួកគេបានជូនពរដល់ស្ដេច រួចក៏ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន ទាំងមានចិត្តត្រេកអរនិងសប្បាយរីករាយ ចំពោះការល្អទាំងប៉ុន្មាន+ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើលោក និងដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក។
៩ មិនយូរក្រោយពីសាឡូម៉ូនបានសាងសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងវិមានរបស់គាត់+ ព្រមទាំងអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មានបំណងចង់សាងសង់បានរួចរាល់ហើយ+ ២ ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកជួបសាឡូម៉ូនជាលើកទី២ ដូចកាលដែលលោកបានលេចមកជួបគាត់នៅឯគីបៀនដែរ។+ ៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ «ខ្ញុំបានឮសេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំដែលអ្នកបាននិយាយមកខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំក៏បានញែកវិហារដែលអ្នកបានសាងសង់នេះទុកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់នាមខ្ញុំនៅទីនេះរហូតតទៅ+ ហើយខ្ញុំនឹងថែរក្សាការពារវិហារនេះជានិច្ច។+ ៤ ឯអ្នកវិញ បើអ្នកដើរតាមខ្ញុំដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត+ និងដោយទៀងត្រង់+ដូចដាវីឌឪពុករបស់អ្នក+ ហើយកាន់តាមបង្គាប់និងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ+ ព្រមទាំងគោរពតាមការវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំ+ ៥ នោះខ្ញុំនឹងតាំងបល្ល័ង្កនៃរាជាណាចក្ររបស់អ្នកលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យនៅជាប់ជារៀងរហូត ដូចខ្ញុំបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកអ្នកថា៖ ‹ពូជពង្សរបស់អ្នកតែងតែអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល›។+ ៦ ប៉ុន្តែ បើអ្នកនិងកូនៗរបស់អ្នកឈប់ដើរតាមខ្ញុំ ហើយឈប់ធ្វើតាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយបែរទៅបម្រើព្រះឯទៀតនិងក្រាបគោរពដល់ព្រះទាំងនោះវិញ+ ៧ នោះខ្ញុំនឹងកាត់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីទឹកដីដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់ពួកគេ+ ហើយវិហារដែលខ្ញុំបានញែកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់នាមខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងបោះបង់ចោលដែរ+ ហើយប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងត្រូវប្រជាជាតិទាំងឡាយមើលងាយមើលថោក។+ ៨ វិហារនេះនឹងទៅជាគំនរបាក់បែក។+ ឯមនុស្សគ្រប់រូបដែលដើរឆ្លងកាត់វិហារនោះនឹងស្រឡាំងកាំង ហើយនឹកហួសចិត្ត ទាំងពោលថា៖ ‹ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះចំពោះស្រុកនិងវិហារនេះ?›។+ ៩ រួចមក អ្នកទាំងនោះនឹងនិយាយថា៖ ‹នេះគឺមកពីពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន ដែលបាននាំបុព្វបុរសពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក ហើយពួកគេបែរទៅរកព្រះឯទៀត ព្រមទាំងក្រាបគោរពនិងបម្រើព្រះទាំងនោះ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យពួកគេមានទុក្ខវេទនាបែបនេះ›»។+
១០ លុះផុត២០ឆ្នាំ ក្រោយពីសាឡូម៉ូនបានសាងសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងវិមានរបស់គាត់រួចរាល់ហើយ+ ១១ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានឲ្យក្រុងចំនួន២០ក្នុងទឹកដីកាលីឡេដល់ហ៊ីរ៉ាម+ជាស្ដេចក្រុងទីរ៉ុស។ គាត់បានឲ្យ ដោយសារហ៊ីរ៉ាមបានផ្ដល់ឈើស៊ីដារនិងឈើយូនីពើ*ឲ្យគាត់ ព្រមទាំងមាសជាច្រើនតាមបំណងគាត់។+ ១២ ប៉ុន្តែ ពេលហ៊ីរ៉ាមចេញពីក្រុងទីរ៉ុសទៅមើលក្រុងដែលសាឡូម៉ូនបានប្រគល់ឲ្យនោះ គាត់មិនពេញចិត្តនឹងក្រុងទាំងនោះទេ។ ១៣ រួចគាត់បានស្រដីថា៖ «ប្អូនអើយ! ហេតុអ្វីបានជាប្រគល់ក្រុងបែបនេះឲ្យខ្ញុំ?»។ ដូច្នេះ គេបានហៅកន្លែងទាំងនោះថាទឹកដីកាបួល* រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ១៤ នៅគ្រានោះ ហ៊ីរ៉ាមបានផ្ញើមាស១២០ថាលិន*ឲ្យសាឡូម៉ូន។+
១៥ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានកែនបណ្ដាជនមកធ្វើការឲ្យគាត់+ គឺដើម្បីសាងសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ វិមានរបស់គាត់ មិឡូ*+ កំពែងក្រុងយេរូសាឡិម ក្រុងហាសោ+ ក្រុងមេគីដោ+ និងក្រុងគីសឺ។+ ១៦ (ក្រុងគីសឺបានត្រូវផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបដណ្ដើមយក ហើយក្រោយមក គាត់បានដុតបំផ្លាញក្រុងនោះ និងបានសម្លាប់ជនជាតិកាណាន+ដែលរស់នៅក្រុងនោះ។ ផារ៉ូក៏បានឲ្យក្រុងនោះជាអំណោយដល់កូនស្រីគាត់+ គឺប្រពន្ធរបស់សាឡូម៉ូន)។ ១៧ សាឡូម៉ូនបានសង់ក្រុងគីសឺឡើងវិញ ព្រមទាំងសង់ក្រុងបេតហូរ៉ុនផ្នែកខាងក្រោម+ ១៨ និងក្រុងបាឡាថ+ ថែមទាំងក្រុងថេម៉ាដែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៅក្នុងស្រុក។ ១៩ បន្ថែមទៅទៀត សាឡូម៉ូនក៏បានសង់ក្រុងខ្លះទុកធ្វើជាឃ្លាំង ក្រុងខ្លះទុកដាក់រទេះចម្បាំង+ និងក្រុងខ្លះសម្រាប់ពលសេះ។ សាឡូម៉ូនក៏បានសង់អ្វីទាំងអស់តាមបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ នៅក្រុងយេរូសាឡិម នៅតំបន់ភ្នំលីបង់ និងនៅក្នុងស្រុកទាំងអស់ដែលជាចំណុះគាត់។ ២០ ចំណែកឯកូនចៅរបស់ជនជាតិមួយចំនួនដែលនៅសល់ គឺជនជាតិអាម៉ូរី ជនជាតិហេត ជនជាតិពេរិស៊ីត ជនជាតិហេវី និងជនជាតិយេប៊ូស+ ពួកគេមិនរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។+ ២១ សាឡូម៉ូនបានកែនពួកគេមកធ្វើការជាខ្ញុំបម្រើរហូតដល់សព្វថ្ងៃ គឺពួកអ្នកដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនអាចបំផ្លាញចោលពីមុន។+ ២២ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូនមិនតម្រូវឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទេ+ ព្រោះពួកគេជាទាហានអង់អាច ជាអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេច ជាអភិបាល ជានាយទាហាន ជាមេកងពលរទេះចម្បាំង និងមេកងពលសេះ។ ២៣ ឯមេលើពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់សាឡូម៉ូន មានចំនួន៥៥០នាក់ ពួកគេត្រួតត្រាលើពួកកំណែនដែលកំពុងធ្វើកិច្ចការសាងសង់នោះ។+
២៤ ក្រោយមក កូនស្រីរបស់ផារ៉ូ+បានរើចេញពីក្រុងដាវីឌ+ទៅនៅវិមានដែលសាឡូម៉ូនបានសង់ឲ្យនាង។ រួចមកសាឡូម៉ូនបានសង់មិឡូ។*+
២៥ សាឡូម៉ូនបានជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព ក្នុងមួយឆ្នាំបីដង+ នៅលើទីបូជាដែលគាត់បានសង់ជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ គាត់ក៏បានដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ គាត់បានសង់វិហាររបស់ព្រះចប់សព្វគ្រប់។+
២៦ ម្យ៉ាងទៀត ស្ដេចសាឡូម៉ូនក៏បានធ្វើសំពៅជាច្រើននៅអេស៊ានកេបឺ+ ដែលនៅក្បែរអេឡូត នៅឆ្នេរសមុទ្រក្រហម ក្នុងស្រុកអេដំ។+ ២៧ ហ៊ីរ៉ាមបានចាត់អ្នកបម្រើរបស់គាត់ដែលជាអ្នកជំនាញខាងសមុទ្រ+ ឲ្យទៅធ្វើការជាមួយនឹងអ្នកបម្រើរបស់សាឡូម៉ូនក្នុងសំពៅទាំងនោះ។ ២៨ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅអូភា+ រួចបាននាំយកមាស៤២០ថាលិន មកជូនដល់ស្ដេចសាឡូម៉ូន។
១០ មហាក្សត្រីស្រុកសេបាបានឮអំពីកិត្តិនាមរបស់សាឡូម៉ូន។ កិត្តិនាមនោះបានធ្វើឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរតម្កើង។+ នាងក៏បានមកជួបសាឡូម៉ូនដើម្បីសួរសំណួរជ្រៅៗ។+ ២ នាងបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិមដោយក្បួនដង្ហែយ៉ាងអធិកអធម+ ទាំងមានសត្វអូដ្ឋដឹកប្រេងក្រអូប+ មាសជាច្រើន និងត្បូងដ៏មានតម្លៃ។ នាងក៏ចូលទៅជួបសាឡូម៉ូន ហើយសួរគាត់អំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងចង់ដឹង។ ៣ សាឡូម៉ូនបានឆ្លើយសំណួរទាំងអស់របស់នាង ហើយគ្មានសំណួរណាមួយដែលស្ដេចឆ្លើយមិនរួចនោះទេ។
៤ មហាក្សត្រីស្រុកសេបានឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ពេលឃើញថាសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃ+ និងឃើញវិមានដែលគាត់បានសង់។+ ៥ នាងកោតស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំង ពេលឃើញអាហារនៅលើតុរបស់សាឡូម៉ូន+ ពួកអ្នកកាន់ពែង របៀបរៀបចំកន្លែងអង្គុយរបស់ពួកមន្ត្រីគាត់ ព្រមទាំងរបៀបបម្រើនៅតុនិងឯកសណ្ឋានរបស់ពួកអ្នកបម្រើ។ នាងក៏កោតស្ងើចដែរ ពេលឃើញគ្រឿងបូជាដុតទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូនជូនជាទៀងទាត់នៅឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៦ ម្ល៉ោះហើយ នាងបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ដំណឹងដែលខ្ញុំបានឮនៅឯស្រុករបស់ខ្ញុំ អំពីប្រាជ្ញានិងអ្វីៗដែលលោកបានសម្រេច គឺពិតដូចគេនិយាយមែន។ ៧ ដំបូងខ្ញុំមិនជឿអ្វីដែលគេប្រាប់នោះទេ ទាល់តែខ្ញុំបានមកឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក ហើយមើល! អ្វីដែលគេបានប្រាប់គឺមិនទាំងដល់ពាក់កណ្ដាលផង។ លោកមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃនិងភាពចម្រុងចម្រើន លើសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានឮឆ្ងាយណាស់។ ៨ រាស្ត្ររបស់លោកពិតជាមានសុភមង្គលហើយ! ចំណែកពួកអ្នកបម្រើរបស់លោក ក៏មានសុភមង្គលដែរ! ព្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគេបានស្ដាប់សម្ដីរបស់លោកដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។+ ៩ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោកបានទទួលការសរសើរតម្កើង+ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានពេញចិត្តឲ្យលោកអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយដោយសារព្រះតែងតែស្រឡាញ់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល នោះព្រះបានតែងតាំងលោកឲ្យធ្វើជាស្ដេច គ្រប់គ្រងដោយសុចរិតយុត្តិធម៌»។
១០ រួចនាងបានជូនស្ដេចនូវមាសទម្ងន់១២០ថាលិន* និងប្រេងក្រអូប*យ៉ាងសន្ធឹក+ ព្រមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃ។+ តាំងពីពេលនោះមក មិនដែលមានអ្នកណាយកប្រេងក្រអូបយ៉ាងសន្ធឹកមកជូនស្ដេចសាឡូម៉ូន ដូចមហាក្សត្រីស្រុកសេបាឡើយ។
១១ ក្រុមសំពៅរបស់ហ៊ីរ៉ាមដែលដឹកជញ្ជូនមាសពីអូភា+ ក៏នាំយកឈើអាល់កឹម*+យ៉ាងច្រើន រួមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃមកជាមួយដែរ។+ ១២ ស្ដេចបានយកឈើអាល់កឹមមកធ្វើជាគ្រឿងរណបក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងវិមានរបស់ស្ដេច ព្រមទាំងធ្វើពិណនិងឧបករណ៍ភ្លេងមានខ្សែសម្រាប់លេងអមជាមួយនឹងពួកអ្នកចម្រៀង។+ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ គេមិនដែលឃើញ ឬក៏មានអ្នកណានាំយកឈើអាល់កឹមចូលមកច្រើនដូចនោះឡើយ។
១៣ ស្ដេចសាឡូម៉ូនក៏បង្ហាញចិត្តទូលាយដោយជូនអំណោយដល់មហាក្សត្រីស្រុកសេបាវិញដែរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អ្វីណាក៏ដោយដែលនាងចង់បាន នោះគាត់ក៏ឲ្យដល់នាង។ រួចមក នាងបានត្រឡប់ទៅស្រុកនាងវិញជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើរបស់នាង។+
១៤ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ សាឡូម៉ូនទទួលបានមាសទម្ងន់៦៦៦ថាលិន។+ ១៥ ក្រៅពីនោះ គាត់ក៏បានទទួលប្រាក់ចំណូលពីពួកឈ្មួញ ពីពួកអភិបាលក្នុងស្រុក ព្រមទាំងពីសួយអាកររបស់អ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយនៃស្រុកអារ៉ាប់។
១៦ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើខែលធំពីមាស ចំនួន២០០+ (ខែលធំនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់៦០០ហ្សេគិល)*+ ១៧ និងខែលតូច*ពីមាស ចំនួន៣០០ (ខែលតូចនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់បីមិណា)។* រួចមក ស្ដេចយកខែលទាំងនោះទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់។+
១៨ ស្ដេចក៏ធ្វើបល្ល័ង្កដ៏ធំមួយពីភ្លុក+ ហើយស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។+ ១៩ បល្ល័ង្កនោះមានដំបូលតូចរាងមូលនៅពីក្រោយ ហើយមានភ្នាក់ដៃសងខាង និងមានរូបតោពីរ+ឈរអមសងខាងភ្នាក់ដៃ ព្រមទាំងមានជណ្ដើរ៦កាំចុះពីបល្ល័ង្ក។ ២០ មានរូបតោ១២ឈរអមសងខាងជណ្ដើរទាំង៦កាំនោះ គឺនៅកាំនីមួយៗមានរូបតោពីរ។ គ្មានរាជាណាចក្រណាទៀតមានបល្ល័ង្កដូចនេះឡើយ។
២១ ពែងទាំងប៉ុន្មានរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន សុទ្ធតែធ្វើពីមាស ហើយប្រដាប់ប្រដាក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់+ ក៏ធ្វើពីមាសសុទ្ធទាំងអស់ដែរ។ គ្មានអ្វីធ្វើពីប្រាក់ឡើយ ព្រោះនៅសម័យសាឡូម៉ូនប្រាក់មិនសូវមានតម្លៃទេ។+ ២២ ស្ដេចមានក្រុមសំពៅតើស៊ីស។+ សំពៅទាំងនោះនិងក្រុមសំពៅរបស់ហ៊ីរ៉ាមធ្វើដំណើរតាមសមុទ្រជាមួយគ្នា។ រៀងរាល់បីឆ្នាំម្ដង ក្រុមសំពៅតើស៊ីសត្រឡប់មកវិញ ដោយនាំយកមាស ប្រាក់ ភ្លុក+ សត្វស្វានិងក្ងោកមកជាមួយផង។
២៣ ស្ដេចសាឡូម៉ូនមានទ្រព្យសម្បត្តិនិងប្រាជ្ញាលើសអស់ទាំងស្ដេចនៅផែនដី។+ ២៤ មនុស្សទាំងឡាយនៅផែនដីចង់មកជួបសាឡូម៉ូន ដើម្បីស្ដាប់សម្ដីរបស់គាត់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីព្រះ។+ ២៥ រៀងរាល់ឆ្នាំ ពួកគេម្នាក់ៗក៏នាំយកអំណោយមកជូនស្ដេច។ អំណោយទាំងនោះមាន គ្រឿងមាស គ្រឿងប្រាក់ គ្រឿងចម្បាំង សម្លៀកបំពាក់ ប្រេងក្រអូប សេះ និងលា។
២៦ សាឡូម៉ូនបានប្រមូលរទេះចម្បាំងនិងសេះ*ជាច្រើន។ គាត់មានរទេះចម្បាំងចំនួន១.៤០០គ្រឿង និងសេះ*ចំនួន១២.០០០ក្បាល។+ ស្ដេចទុកមួយចំនួននៅក្រុងយេរូសាឡិម និងមួយចំនួនទៀតទុកនៅក្រុងនានាសម្រាប់ដាក់រទេះចម្បាំង។+
២៧ នៅសម័យសាឡូម៉ូន ក្រុងយេរូសាឡិមប្រាក់មានចំនួនច្រើនដូចជាដុំថ្ម ហើយមានឈើស៊ីដារ*ច្រើនសន្ធឹកដូចជាដើមល្វាព្រៃនៅតំបន់សេភីឡា។+
២៨ សេះរបស់សាឡូម៉ូនបានត្រូវនាំចូលពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ហើយពួកឈ្មួញរបស់ស្ដេចបានទិញសេះទាំងហ្វូងៗ តាមតម្លៃកំណត់។+ ២៩ រទេះចម្បាំងនីមួយៗដែលនាំចូលពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមានតម្លៃ៦០០កាក់ធ្វើពីប្រាក់ ហើយសេះនីមួយៗមានតម្លៃ១៥០កាក់ធ្វើពីប្រាក់។ រួចពួកឈ្មួញក៏បានយកសេះនិងរទេះចម្បាំងទៅលក់បន្តឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មាននៃជនជាតិហេត+ និងអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយនៃស្រុកស៊ីរី។
១១ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានស្រឡាញ់ស្ត្រីជនជាតិដទៃជាច្រើនទៀត+ ក្រៅពីកូនស្រីរបស់ផារ៉ូ។+ ស្ត្រីទាំងនោះរួមមាន៖ ជនជាតិម៉ូអាប់+ ជនជាតិអាំម៉ូន+ ជនជាតិអេដំ ជនជាតិស៊ីដូន+ និងជនជាតិហេត។+ ២ ស្ត្រីទាំងនោះមកពីជនជាតិផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ហាមពួកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «អ្នកមិនត្រូវរៀបការជាមួយនឹងពួកគេឡើយ ព្រោះពួកគេនឹងបំបែរចិត្តអ្នកទៅតាមព្រះរបស់ពួកគេមិនខាន»។+ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូនបាននៅជិតស្និទ្ធនឹងពួកគេ ហើយស្រឡាញ់ពួកគេ។ ៣ គាត់មានភរិយាចំនួន៧០០នាក់ជាអ្នកដែលមានឋានៈខ្ពស់ ហើយមានភរិយាបន្ទាប់ចំនួន៣០០នាក់។ បន្តិចម្ដងៗស្ត្រីទាំងនោះបានបំបែរចិត្តគាត់។ ៤ កាលគាត់ចាស់ទៅ+ ភរិយាទាំងនោះបានបំបែរចិត្តគាត់ឲ្យទៅតាមព្រះដទៃ។+ ខុសពីដាវីឌជាឪពុក សាឡូម៉ូនមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ទាំងស្រុងទេ។ ៥ សាឡូម៉ូនបានកាន់តាមព្រះរបស់ជនជាតិស៊ីដូនដែលមានឈ្មោះថាព្រះនាងអាសថារ៉ូត+ ព្រមទាំងកាន់តាមព្រះមីលខម+ជាព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលជនជាតិអាំម៉ូនគោរពបូជា។ ៦ សាឡូម៉ូនបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយគាត់មិនបានកាន់តាមព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្តដូចដាវីឌជាឪពុកនោះទេ។+
៧ នៅគ្រានោះ សាឡូម៉ូនបានសង់ទីខ្ពស់+លើភ្នំដើម្បីគោរពបូជាដល់ព្រះកេម៉ូសរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ និងព្រះម៉ូឡេក+របស់ជនជាតិអាំម៉ូន+ ដែលសុទ្ធតែជាព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។ គាត់បានសង់ទីខ្ពស់នោះនៅទល់មុខក្រុងយេរូសាឡិម។ ៨ គាត់បានសង់ទីខ្ពស់ទាំងនោះសម្រាប់ភរិយាទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ដែលជាជនជាតិដទៃ ទុកជាកន្លែងដុតគ្រឿងបូជា*ដល់ព្រះរបស់ពួកគេ។
៩ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងសាឡូម៉ូនយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារចិត្តរបស់គាត់បានបែរចេញពីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ ដែលបានលេចមកឲ្យគាត់ឃើញពីរដង+ ១០ ហើយនោះជាអ្វីដែលលោកបានព្រមានគាត់រួចហើយថាមិនគួរកាន់តាមព្រះឯទៀតឡើយ។+ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ១១ ពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សាឡូម៉ូនថា៖ «ដោយព្រោះតែអ្នកធ្វើដូច្នោះ ហើយមិនបានកាន់តាមកិច្ចព្រមព្រៀងនិងបញ្ញត្តិដែលខ្ញុំបានបង្គាប់ដល់អ្នក នោះខ្ញុំនឹងដកហូតរាជាណាចក្រនោះពីអ្នក ហើយប្រគល់ឲ្យអ្នកបម្រើម្នាក់របស់អ្នកវិញ។+ ១២ ប៉ុន្តែ ដោយយល់ដល់ដាវីឌឪពុករបស់អ្នក ខ្ញុំនឹងមិនដកហូតរាជ្យនោះនៅគ្រារបស់អ្នកទេ។ ខ្ញុំនឹងដកហូតរាជ្យនោះពីដៃរបស់កូនអ្នកវិញ+ ១៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងមិនដកហូតរាជ្យនោះទាំងមូលទេ។+ ខ្ញុំនឹងទុកកុលសម្ព័ន្ធមួយឲ្យកូនរបស់អ្នក+ ព្រោះខ្ញុំយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ និងយល់ដល់ក្រុងយេរូសាឡិមជាក្រុងដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស»។+
១៤ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យមានអ្នកប្រឆាំងនឹងសាឡូម៉ូន+ គឺហាដាតជាជនជាតិអេដំ ដែលមកពីវង្សត្រកូលស្ដេចនៅស្រុកអេដំ។+ ១៥ កាលដែលដាវីឌបានវាយឈ្នះស្រុកអេដំ+ យ៉ូអាប់ដែលជាមេទ័ពបានឡើងទៅបញ្ចុះសពពលទ័ព ហើយគាត់បានព្យាយាមសម្លាប់បុរសទាំងអស់នៅស្រុកអេដំ។ ១៦ (យ៉ូអាប់និងទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានស្នាក់នៅស្រុកអេដំអស់រយៈពេល៦ខែ រហូតដល់គាត់បានសម្លាប់បុរសទាំងអស់នៅទីនោះ) ១៧ ប៉ុន្តែ ហាដាតនិងអ្នកបម្រើខ្លះរបស់ឪពុកគាត់ដែលជាជនជាតិអេដំបានរត់រួចទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ គ្រានោះ ហាដាតនៅជាកុមារនៅឡើយ។ ១៨ ពួកគេបានចាកចេញពីស្រុកម៉ាឌាន ទៅដល់ស្រុកប៉ារ៉ាន។ ពួកគេបាននាំអ្នកស្រុកប៉ារ៉ាន+ខ្លះទៅជាមួយ ហើយឆ្ពោះទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ទៅឯផារ៉ូជាស្ដេចស្រុកនោះ។ ផារ៉ូក៏បានឲ្យទីលំនៅ ស្បៀងអាហារ និងដីធ្លីដល់ហាដាត។ ១៩ ផារ៉ូស្រឡាញ់ពេញចិត្តហាដាតខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ឲ្យប្អូនថ្លៃរបស់គាត់ ធ្វើជាប្រពន្ធរបស់ហាដាតទៅ។ នាងជាប្អូនរបស់ថាភេនីសភរិយារបស់ផារ៉ូ។ ២០ ក្រោយមក ប្អូនរបស់ថាភេនីសបានបង្កើតកូនប្រុសមួយឲ្យហាដាត កូននោះឈ្មោះកេនូបាត។ ថាភេនីសបានចិញ្ចឹមអប់រំកូននោះនៅក្នុងវិមានរបស់ផារ៉ូ ហើយកេនូបាតបានរស់នៅក្នុងវិមានរបស់ផារ៉ូជាមួយនឹងកូនៗរបស់ផារ៉ូ។
២១ នៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ហាដាតបានឮដំណឹងថាដាវីឌបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។+ គាត់ក៏បានឮថាយ៉ូអាប់ជាមេទ័ពបានស្លាប់ដែរ។+ ដូច្នេះ ហាដាតបាននិយាយទៅកាន់ផារ៉ូថា៖ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតខ្ញុំវិញផង»។ ២២ ប៉ុន្តែ ផារ៉ូបានសួរគាត់ថា៖ «កាលដែលអ្នកនៅជាមួយនឹងខ្ញុំ តើមានខ្វះអ្វីខ្លះបានជាអ្នកចង់ទៅស្រុករបស់អ្នកវិញដូច្នេះ?»។ ហាដាតបានតបថា៖ «ពុំមានខ្វះអ្វីទេ តែសូមមេត្តាឲ្យខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញផង»។
២៣ គ្រានោះ ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យមានបុគ្គលម្នាក់ទៀតប្រឆាំងនឹងសាឡូម៉ូន។+ បុគ្គលនោះឈ្មោះរេសោនជាកូនប្រុសរបស់អេលាដា។ រេសោនបានរត់ចោលម្ចាស់របស់គាត់ ឈ្មោះហាដាឌីសឺ+ជាស្ដេចស្រុកសូបា។ ២៤ ពេលដាវីឌវាយឈ្នះទ័ពនៅស្រុកសូបា រេសោនបានប្រមូលបុរសខ្លះឲ្យទៅតាមគាត់ ហើយគាត់ក៏បានក្លាយទៅជាមេក្រុមចោរប្លន់។+ ដូច្នេះ ពួកគេបានរត់ទៅរស់នៅក្រុងដាម៉ាស់+ ហើយចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងលើក្រុងនោះ។ ២៥ គាត់បានប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅគ្រាដែលសាឡូម៉ូនគ្រប់គ្រង ហើយក៏បានបង្កឲ្យមានបញ្ហា ដូចហាដាតបានធ្វើដែរ។ រេសោនស្អប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់គ្រប់គ្រងលើស្រុកស៊ីរី។
២៦ នៅគ្រានោះ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះយេរ៉ូបោម+ គាត់ជាកូនរបស់ណេបាតជាពួកអេប្រាអ៊ីមដែលមកពីក្រុងសេរេដា។ គាត់ជាអ្នកបម្រើរបស់សាឡូម៉ូន+ ហើយមានម្ដាយជាស្ត្រីមេម៉ាយឈ្មោះសេរូអា។ យេរ៉ូបោមក៏តាំងបះបោរប្រឆាំងនឹងសាឡូម៉ូនដែរ។+ ២៧ មូលហេតុដែលយេរ៉ូបោមបះបោរប្រឆាំងសាឡូម៉ូន គឺដោយសារសាឡូម៉ូនបានសង់មិឡូ*+ ហើយបានពង្រឹងកំពែងក្រុងដាវីឌជាក្រុងរបស់ឪពុកគាត់។+ ២៨ យេរ៉ូបោមជាយុវជនម្នាក់ដែលមានសមត្ថភាពក្នុងការងារ។ ពេលសាឡូម៉ូនឃើញថាគាត់ឧស្សាហ៍ធ្វើការ សាឡូម៉ូនក៏បានតែងតាំងគាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យ+លើកម្មករកំណែនដែលមកពីពូជពង្សរបស់យ៉ូសែប។ ២៩ ថ្ងៃមួយ យេរ៉ូបោមបានចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ឯអាហាយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ+ដែលមកពីស៊ីឡូរ គាត់បានជួបយេរ៉ូបោមនៅតាមផ្លូវ ហើយពួកគាត់ទាំងពីរនាក់នៅឯវាលដាច់ដោយឡែកពីគេ។ ពេលនោះ អាហាយ៉ាពាក់សម្លៀកបំពាក់ថ្មី ៣០ រួចគាត់ក៏បានហែកអាវថ្មីនោះ ជា១២ចំណែក ៣១ ហើយនិយាយទៅកាន់យេរ៉ូបោមថា៖
«សូមយក១០ចំណែកទុកសម្រាប់ខ្លួនអ្នកចុះ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងដកហូតរាជាណាចក្រនេះចេញពីដៃរបស់សាឡូម៉ូន ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យកុលសម្ព័ន្ធ១០ដល់អ្នក។+ ៣២ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំទុកកុលសម្ព័ន្ធមួយឲ្យគាត់+ ព្រោះខ្ញុំយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ+ និងយល់ដល់ក្រុងយេរូសាឡិមជាក្រុងដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើសចេញពីកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៣៣ ខ្ញុំនឹងធ្វើដូច្នេះ ដោយសាររាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានបែរចេញពីខ្ញុំ+ ហើយទៅក្រាបគោរពដល់ព្រះនាងអាសថារ៉ូត ជាព្រះរបស់ជនជាតិស៊ីដូន។ ពួកគេក៏គោរពបូជាដល់ព្រះកេម៉ូសជាព្រះរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ និងដល់ព្រះមីលខមជាព្រះរបស់ជនជាតិអាំម៉ូនដែរ។ ពួកគេមិនបានដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំដោយធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំពេញចិត្ត ហើយមិនបានកាន់តាមបញ្ញត្តិ និងគោរពតាមការវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំ ដូចដាវីឌជាឪពុករបស់សាឡូម៉ូនទេ។ ៣៤ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងមិនដកហូតរាជាណាចក្រទាំងមូលពីដៃរបស់សាឡូម៉ូនទេ។ ខ្ញុំនឹងទុកឲ្យគាត់គ្រប់គ្រងរហូតដល់ស្លាប់ ដោយសារខ្ញុំយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស+ ព្រោះគាត់បានធ្វើតាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ។ ៣៥ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងដកហូតការគ្រប់គ្រងនោះពីដៃរបស់កូនគាត់ ហើយប្រគល់ឲ្យអ្នកវិញ គឺខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ព័ន្ធ១០។+ ៣៦ ចំណែកឯកូនរបស់គាត់វិញ ខ្ញុំនឹងទុកកុលសម្ព័ន្ធមួយ ដើម្បីឲ្យកូនចៅរបស់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ គ្រប់គ្រងបន្តនៅចំពោះមុខខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម+ ជាក្រុងដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើសសម្រាប់ខ្ញុំ និងជាកន្លែងដែលតាងនាមខ្ញុំ។ ៣៧ ឯអ្នកជាបុគ្គលដែលខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងលើទឹកដីនេះតាមបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នក។ ៣៨ បើអ្នកធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ ហើយដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំពេញចិត្ត ដោយកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ ដូចដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ+ នោះខ្ញុំនឹងនៅជាមួយអ្នក។ ខ្ញុំនឹងតាំងតំណវង្សរបស់អ្នកឲ្យនៅគង់វង្ស ដូចដែលខ្ញុំបានតាំងតំណវង្សរបស់ដាវីឌដែរ+ ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យអ្នក។ ៣៩ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យកូនចៅរបស់ដាវីឌរងការអាម៉ាស់ ដោយសារការទាំងនេះ+ តែមិនមែនរហូតទេ›»។+
៤០ ហេតុនេះហើយបានជាសាឡូម៉ូនរកសម្លាប់យេរ៉ូបោម។ ប៉ុន្តែ យេរ៉ូបោមបានរត់ទៅសុំជ្រកកោនជាមួយនឹងស៊ីសាក់+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយគាត់បាននៅទីនោះរហូតដល់សាឡូម៉ូនស្លាប់។
៤១ រីឯប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូននិងកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់បានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រស្ដេចសាឡូម៉ូន។+ ៤២ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ៤៣ ក្រោយមក គាត់បានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងរបស់ដាវីឌជាឪពុក ហើយរេហូបោម+ជាកូនរបស់គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
១២ រេហូបោមបានទៅឯក្រុងស៊ីគឹម+ ព្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានមកដើម្បីលើកគាត់ឲ្យធ្វើជាស្ដេច។+ ២ មិនយូរក្រោយមក យេរ៉ូបោមដែលជាកូនណេបាតបានឮអំពីរឿងនេះ (ពេលនោះគាត់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីបនៅឡើយ ព្រោះគាត់បានរត់គេចពីស្ដេចសាឡូម៉ូនហើយបានរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ)+ ៣ ហើយគេបានចាត់មនុស្សឲ្យទៅអញ្ជើញយេរ៉ូបោមមក។ ក្រោយនោះ យេរ៉ូបោមនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានមកជួបជុំគ្នានៅមុខរេហូបោម ហើយនិយាយថា៖ ៤ «ឪពុករបស់លោកបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើយើង។*+ ប៉ុន្តែ បើលោកធ្វើឲ្យនឹមដ៏ធ្ងន់នោះទៅជាស្រាលជាង ហើយធ្វើឲ្យតម្រូវការដ៏ច្រើនរបស់ឪពុកលោកទៅជាតិចជាង នោះយើងនឹងបម្រើលោក»។
៥ ខណៈនោះ រេហូបោមបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅសិនចុះ ចាំបីថ្ងៃទៀតសឹមត្រឡប់មកជួបខ្ញុំវិញ»។ ដូច្នេះ បណ្ដាជនក៏ចាកចេញទៅ។+ ៦ បន្ទាប់មក ស្ដេចរេហូបោមបានប្រឹក្សានឹងពួកបុរសចាស់ទុំដែលធ្លាប់បម្រើសាឡូម៉ូនជាឪពុកកាលដែលគាត់នៅរស់។ រេហូបោមសួរពួកគាត់ថា៖ «តាមយោបល់អ្នករាល់គ្នា តើខ្ញុំគួរឆ្លើយតបយ៉ាងណានឹងបណ្ដាជនទាំងនេះ?»។ ៧ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «បើនៅថ្ងៃនេះ លោកបន្ទាបខ្លួន*ដោយព្រមធ្វើតាមសំណូមពររបស់បណ្ដាជន ហើយឆ្លើយទៅពួកគេ ដោយសម្ដីសប្បុរស នោះពួកគេនឹងបម្រើលោករហូតតទៅ»។
៨ ប៉ុន្តែ រេហូបោមមិនបានធ្វើតាមយោបល់របស់ពួកបុរសចាស់ទុំទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានសួរយោបល់ពីពួកបុរសដែលធំឡើងជាមួយគាត់ ហើយពួកគេទាំងនេះកំពុងបម្រើគាត់។+ ៩ ដំបូង គាត់ប្រាប់ថា៖ «ពួកបណ្ដាជនបានស្នើមកខ្ញុំថា៖ ‹សូមលោកធ្វើឲ្យនឹមដែលឪពុកលោកបានដាក់មកលើយើងទៅជាស្រាលជាង›»។ រួចគាត់ក៏សួរពួកបុរសទាំងនោះថា៖ «តាមយោបល់អ្នករាល់គ្នា តើយើងគួរឆ្លើយតបយ៉ាងណានឹងពួកគេ?»។ ១០ ដូច្នេះ ពួកបុរសទាំងនោះបានតបទៅគាត់វិញថា៖ «ចំពោះពួកបណ្ដាជនដែលបាននិយាយថា៖ ‹ឪពុករបស់លោកបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើយើង តែលោកគួរធ្វើឲ្យនឹមនោះទៅជាស្រាលជាង› លោកគួរមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេថា៖ ‹កូនដៃរបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាធំជាងត្រគាករបស់ឪពុកខ្ញុំ។ ១១ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើអ្នករាល់គ្នា តែខ្ញុំនឹងបន្ថែមទម្ងន់ទៅលើនឹមនោះឲ្យធ្ងន់ជាង។ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតី តែខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតីមុតស្រួច›»។
១២ លុះដល់ថ្ងៃទី៣ យេរ៉ូបោមនិងបណ្ដាជនទាំងឡាយបានចូលមកជួបស្ដេចរេហូបោម ដូចដែលស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ «ចាំបីថ្ងៃទៀតសឹមត្រឡប់មកជួបខ្ញុំវិញ»។+ ១៣ ស្ដេចមិនបានឆ្លើយតាមយោបល់របស់ពួកបុរសចាស់ទុំទេ តែបានឆ្លើយតបនឹងបណ្ដាជនយ៉ាងតឹងរ៉ឹងវិញ។ ១៤ គាត់បានតបឆ្លើយទៅបណ្ដាជនតាមយោបល់របស់ពួកបុរសអាយុស្រករគាត់ថា៖ «ឪពុកខ្ញុំបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើអ្នករាល់គ្នា តែខ្ញុំនឹងបន្ថែមទម្ងន់ទៅលើនឹមនោះឲ្យធ្ងន់ជាង។ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតី តែខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតីមុតស្រួច»។ ១៥ ហេតុនេះ ស្ដេចមិនព្រមស្ដាប់តាមបណ្ដាជនទេ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យរឿងនេះកើតឡើង+ ដើម្បីឲ្យប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត តាមរយៈអាហាយ៉ា+ជាអ្នកក្រុងស៊ីឡូរ បានក្លាយជាការពិត។
១៦ ពេលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានឃើញថាស្ដេចមិនព្រមស្ដាប់តាមពួកគេ នោះពួកគេតបឆ្លើយទៅស្ដេចថា៖ «យើងគ្មានជាប់សាច់ឈាមអ្វីនឹងដាវីឌទេ យើងក៏គ្មានចំណែកមត៌កអ្វីរួមជាមួយកូនរបស់អ៊ីសាយដែរ។ ឱបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរទៅតាមព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ។ ឱដាវីឌអើយ! ចូរមើលថែពូជពង្សរបស់លោកដោយខ្លួនលោកចុះ»។ រួចមក បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ។+ ១៧ ប៉ុន្តែ រេហូបោមបានបន្តគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលរស់នៅក្រុងផ្សេងៗក្នុងទឹកដីយូដា។+
១៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចរេហូបោមបានបង្គាប់អាដូរ៉ាម+ដែលជាមេលើពួកកំណែន ឲ្យទៅជួបកូនចៅអ៊ីស្រាអែល តែពួកគេបានគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់។ ឃើញដូច្នេះ ស្ដេចរេហូបោមក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ឡើងជិះរទេះរបស់គាត់រត់គេចទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។+ ១៩ ចាប់ពីពេលនោះមក បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានបះបោរប្រឆាំង+នឹងពូជពង្សរបស់ដាវីឌរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
២០ មិនយូរក្រោយពីប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលបានឮថាយេរ៉ូបោមបានត្រឡប់មកវិញ នោះពួកគេបានជួបជុំគ្នា រួចចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញគាត់មក ហើយលើកគាត់ឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាគាំទ្រពូជពង្សដាវីឌទេ លើកលែងតែកុលសម្ព័ន្ធយូដាប៉ុណ្ណោះ។+
២១ កាលរេហូបោមជាកូនសាឡូម៉ូន បានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិមវិញ គាត់ក៏ប្រមូលទាហានដ៏អង់អាចដែលពូកែច្បាំងចំនួន១៨០.០០០នាក់ពីពូជពង្សយូដានិងកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន ដើម្បីទៅច្បាំងនឹងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល ក្នុងបំណងដណ្ដើមយករាជ្យទាំងមូលមកវិញ។+ ២២ រួចមក ព្រះដ៏ពិតបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សិមម៉ាយ៉ា+ជាតំណាងលោកថា៖ ២៣ «ចូរទៅប្រាប់រេហូបោមកូនសាឡូម៉ូនជាស្ដេចស្រុកយូដា ព្រមទាំងប្រាប់ពូជពង្សយូដានិងពូជពង្សបេនយ៉ាមីន រួមទាំងបណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ ២៤ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឡើងទៅច្បាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាបងប្អូនរបស់ខ្លួនទេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនវិញ ព្រោះខ្ញុំទេជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យរឿងនេះកើតឡើង»›»។+ ដូច្នេះ ពួកគេបានធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ពួកគេ។
២៥ ចំណែកឯយេរ៉ូបោមវិញ គាត់បានសង់ក្រុងស៊ីគឹម+នៅតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីមឡើងវិញ ហើយបានអាស្រ័យនៅទីនោះ។ បន្ទាប់មក គាត់បានចេញពីក្រុងស៊ីគឹម រួចទៅសង់ក្រុងពេនួលទៀត។+ ២៦ យេរ៉ូបោមបានរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «រាជាណាចក្រនេះនឹងត្រូវប្រគល់ទៅពូជពង្សរបស់ដាវីឌវិញមិនខាន+ ២៧ បើបណ្ដាជននៅតែឡើងទៅជូនគ្រឿងបូជានៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៀត។+ ពួកគេនឹងបែរចិត្តទៅគាំទ្ររេហូបោមជាស្ដេចយូដាជាម្ចាស់របស់ពួកគេវិញ ហើយពួកគេមុខជាសម្លាប់ខ្ញុំជាមិនខាន»។ ២៨ ក្រោយពីយេរ៉ូបោមបានសុំយោបល់ពីទីប្រឹក្សារួច គាត់ក៏បានធ្វើរូបកូនគោមាសពីរ+ ហើយនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនថា៖ «ឱបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ការដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិមនោះ គឺពិបាកពេកណាស់។ នេះនែ៎! ព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក»។+ ២៩ រួចគាត់ដាក់រូបកូនគោមួយនៅក្រុងបេតអែល+ ឯមួយទៀតគាត់ដាក់នៅក្រុងដាន់។+ ៣០ បណ្ដាជនធ្វើដំណើររហូតដល់ក្រុងដាន់ដើម្បីគោរពបូជារូបកូនគោនៅទីនោះ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេប្រព្រឹត្តខុសឆ្គង។+
៣១ គាត់ក៏បានធ្វើវិហារសម្រាប់គោរពបូជានៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ ហើយតែងតាំងបណ្ដាជនធម្មតាដែលមិនមែនជាពួកលេវីឲ្យបម្រើជាសង្ឃ។+ ៣២ យេរ៉ូបោមក៏បានកំណត់យកថ្ងៃទី១៥ ក្នុងខែទី៨ ទុកធ្វើពិធីបុណ្យមួយឲ្យដូចជាពិធីបុណ្យនៅស្រុកយូដាដែរ។+ គាត់ជូនគ្រឿងបូជាដល់រូបកូនគោមាសដែលគាត់បានធ្វើនៅលើទីបូជាដែលគាត់បានសង់នៅក្រុងបេតអែល។+ នៅទីនោះ គាត់ក៏តែងតាំងពួកសង្ឃឲ្យបម្រើនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់បានធ្វើដែរ។ ៣៣ គាត់ផ្ដើមជូនគ្រឿងបូជានៅលើទីបូជាដែលគាត់បានសង់នៅក្រុងបេតអែល នៅថ្ងៃទី១៥ ខែទី៨ គឺជាខែដែលគាត់បានកំណត់ដោយខ្លួនគាត់។ គាត់ផ្ដើមធ្វើពិធីបុណ្យមួយសម្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ហើយគាត់បានឡើងទៅលើទីបូជាដើម្បីដុតគ្រឿងបូជាឲ្យមានផ្សែងហុយឡើង។
១៣ គ្រានោះ មានបុរសម្នាក់ដែលជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ា+ធ្វើដំណើរចេញពីស្រុកយូដាមកដល់ក្រុងបេតអែល តាមបង្គាប់របស់លោក។ បុរសនោះបានមកដល់ កាលដែលយេរ៉ូបោមកំពុងឈរក្បែរទីបូជា+ ដើម្បីដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ ២ រួចមក បុរសនោះបានស្រែកឡើងទាស់នឹងទីបូជានោះ តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱទីបូជា ទីបូជាអើយ! ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹មើល! នឹងមានកូនប្រុសម្នាក់កើតពីពូជពង្សរបស់ដាវីឌ ឈ្មោះយ៉ូសៀស។+ គាត់នឹងយកពួកសង្ឃនៃទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ មកបូជានៅលើឯង គឺពួកអ្នកដែលដុតគ្រឿងបូជាលើឯងឲ្យផ្សែងហុយឡើង ហើយគាត់ក៏នឹងយកឆ្អឹងមនុស្សមកដុតនៅលើឯងដែរ›»។+ ៣ នៅថ្ងៃនោះ បុរសដែលជាតំណាងព្រះក៏ប្រកាសទៀតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សញ្ញាសម្គាល់មួយ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាលោកពិតជាមានប្រសាសន៍មែន គឺទីបូជានេះនឹងត្រូវបំបែកទៅ ហើយផេះដែលនៅលើទីបូជានេះនឹងត្រូវខ្ចាយចេញ»។
៤ ក្រោយពីស្ដេចយេរ៉ូបោមបានឮពាក្យរបស់បុរសដែលជាតំណាងព្រះពិតប្រកាសអំពីទីបូជានោះ យេរ៉ូបោមក៏លាដៃពីលើទីបូជា ហើយបញ្ជាថា៖ «ចាប់គាត់ភ្លាម!»។+ រំពេចនោះ ដៃដែលគាត់បានលានោះក៏បានស្វិតទៅ ហើយគាត់មិនអាចបត់ដៃនោះមកវិញបានទេ។+ ៥ រួចមក ទីបូជានោះបានបាក់បែក ហើយផេះក៏បានខ្ចាយចេញពីទីបូជា ដូចសញ្ញាសម្គាល់ដែលតំណាងព្រះបានប្រកាសតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៦ ពេលនោះ ស្ដេចបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់តំណាងព្រះពិតថា៖ «សូមអ្នកអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ធ្វើឲ្យដៃខ្ញុំជាឡើងវិញផង»។+ ដូច្នេះ បុរសនោះបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ា រួចមកដៃរបស់ស្ដេចក៏បានជាដូចដើមវិញ។ ៧ បន្ទាប់មក ស្ដេចបាននិយាយទៅបុរសនោះថា៖ «សូមអញ្ជើញមកវិមានខ្ញុំ ពិសាអាហារសិន ហើយខ្ញុំចង់ជូនអំណោយដល់អ្នក»។ ៨ ប៉ុន្តែ បុរសដែលជាតំណាងព្រះពិតបាននិយាយទៅស្ដេចថា៖ «ទោះបើលោកឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិពាក់កណ្ដាលដល់ខ្ញុំក្ដី ក៏ខ្ញុំមិនព្រមទៅជាមួយនឹងលោក ហើយពិសាអាហារ*នៅក្នុងក្រុងនេះដែរ។ ៩ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ខ្ញុំថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវពិសាអាហារ ហើយក៏មិនត្រូវត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវដដែលជាដាច់ខាត›»។ ១០ ដូច្នេះ គាត់បានចាកចេញទៅតាមផ្លូវមួយទៀត ហើយគាត់មិនបានត្រឡប់ទៅវិញតាមផ្លូវដែលគាត់បានធ្វើដំណើរមកក្រុងបេតអែលនោះទេ។
១១ គ្រានោះ មានអ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់ម្នាក់រស់នៅក្រុងបេតអែល។ គាត់បានឮដំណឹងពីកូនប្រុសៗគាត់អំពីបុរសដែលជាតំណាងព្រះ ពេលពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ ពួកគេក៏ប្រាប់គាត់អំពីសម្ដីដែលបុរសនោះបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចដែរ។ លុះស្ដាប់រួច ១២ ឪពុកនោះក៏សួរពួកគេថា៖ «តើអ្នកនោះបានទៅតាមផ្លូវមួយណា?»។ ដូច្នេះ កូនប្រុសៗរបស់គាត់បានចង្អុលបង្ហាញផ្លូវដែលបុរសនោះធ្វើដំណើរចេញទៅ។ ១៣ ឪពុកនោះនិយាយទៅកូនប្រុសៗគាត់ថា៖ «សូមចងកែបលាឲ្យពុក»។ ពួកគេក៏ចងកែបលាឲ្យឪពុក រួចគាត់ក៏ឡើងជិះធ្វើដំណើរទៅ។
១៤ បុរសវ័យចាស់នោះបានធ្វើដំណើរទៅតាមបុរសតំណាងព្រះពិត ហើយក៏ឃើញគាត់កំពុងអង្គុយនៅក្រោមដើមឈើធំមួយ។ រួចបុរសវ័យចាស់បាននិយាយទៅកាន់អ្នកនោះថា៖ «តើអ្នកជាតំណាងព្រះពិត ដែលបានមកពីស្រុកយូដាឬ?»។+ អ្នកនោះឆ្លើយថា៖ «គឺខ្ញុំហ្នឹងហើយ»។ ១៥ បុរសវ័យចាស់និយាយបន្តទៀតថា៖ «សូមអញ្ជើញទៅពិសាអាហារនៅផ្ទះខ្ញុំសិន»។ ១៦ ប៉ុន្តែ អ្នកនោះឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចត្រឡប់ទៅវិញជាមួយអ្នក ឬទទួលការអញ្ជើញរបស់អ្នកបានទេ។ ខ្ញុំក៏មិនអាចពិសាអាហារជាមួយនឹងអ្នកនៅក្នុងក្រុងនេះដែរ។ ១៧ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ខ្ញុំថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវពិសាអាហារឬពិសាទឹកនៅទីនេះ ហើយអ្នកក៏មិនត្រូវត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវដដែលជាដាច់ខាត›»។ ១៨ ប៉ុន្តែ បុរសវ័យចាស់បាននិយាយទៅបុរសតំណាងព្រះថា៖ «ខ្ញុំក៏ជាអ្នកប្រកាសទំនាយដូចអ្នកដែរ។ ទេវតាមួយរូបបាននាំប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ‹សូមទៅអញ្ជើញគាត់មកផ្ទះរបស់អ្នកដើម្បីគាត់អាចពិសាអាហារពិសាទឹក›»។ ការពិត គាត់និយាយកុហកទេ។ ១៩ ដូច្នេះ បុរសតំណាងព្រះក៏ព្រមទៅជាមួយ ហើយពិសាអាហារនៅផ្ទះរបស់បុរសវ័យចាស់នោះ។
២០ កាលដែលពួកគាត់កំពុងអង្គុយនៅតុនៅឡើយ អ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់នោះបានឮប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកកាន់គាត់។ ២១ រួចគាត់ប្រាប់បុរសតំណាងព្រះពិតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកមិនបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏មិនបានធ្វើតាមបញ្ញត្តិដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នកបានឲ្យដល់អ្នកដែរ។ ២២ អ្នកបានត្រូវបង្គាប់ហើយថា៖ «កុំពិសាអាហារនៅក្នុងក្រុងនោះឡើយ»។ ប៉ុន្តែ អ្នកបានត្រឡប់ទៅពិសាអាហារនៅទីនោះវិញ ហេតុនេះ សពរបស់អ្នកនឹងមិនត្រូវបញ្ចុះនៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់បុព្វបុរសអ្នកឡើយ›»។+
២៣ ក្រោយពីបុរសតំណាងព្រះពិតបានពិសាអាហាររួច អ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់បានចងកែបលាឲ្យគាត់។ ២៤ រួចមក គាត់ក៏ចេញដំណើរទៅ។ ប៉ុន្តែ នៅតាមផ្លូវ គាត់បានប្រទះនឹងតោមួយ ហើយវាក៏សម្លាប់គាត់ទៅ។+ សពគាត់បានធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ ហើយលាឈរក្បែរសពនោះ។ ចំណែកឯតោវិញ វាក៏ឈរក្បែរសពគាត់ដែរ។ ២៥ មនុស្សដែលដើរឆ្លងកាត់ទីនោះបានឃើញសពគាត់នៅលើផ្លូវ ទាំងមានតោឈរនៅក្បែរសពនោះផង។ ពួកគេបានចូលទៅក្នុងក្រុងដែលអ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់នោះរស់នៅ រួចក៏រៀបរាប់ប្រាប់រឿងនោះដល់អ្នកនៅក្នុងក្រុង។
២៦ ពេលអ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់ឮអំពីរឿងនោះភ្លាម គាត់ក៏និយាយថា៖ «បុរសនោះគឺជាតំណាងព្រះពិតហើយ។ ដោយសារគាត់មិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា+ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់គាត់ឲ្យសត្វតោខាំត្របាក់សម្លាប់ទៅ គឺដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មែន»។+ ២៧ បន្ទាប់មក គាត់និយាយទៅកូនប្រុសៗគាត់ថា៖ «សូមចងកែបលាឲ្យពុក»។ នោះពួកគេក៏ចងឲ្យគាត់។ ២៨ រួចគាត់ចេញដំណើរទៅ ហើយឃើញសពបុរសនោះនៅលើផ្លូវ ទាំងមានលានិងតោឈរក្បែរសពផង។ ប៉ុន្តែ តោមិនបានស៊ីសពនោះឬខាំលាទេ។ ២៩ អ្នកប្រកាសទំនាយវ័យចាស់បានលើកសពបុរសតំណាងព្រះពិតដាក់លើខ្នងលា ហើយដឹកចូលទៅក្នុងក្រុងគាត់វិញ ដើម្បីធ្វើពិធីកាន់ទុក្ខ រួចបញ្ចុះសពបុរសនោះទៅ។ ៣០ ដូច្នេះ គាត់បានបញ្ចុះសពនោះនៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់គាត់ផ្ទាល់ ហើយគេក៏យំសោកនឹងសពនោះថា៖ «ស្ដាយណាស់ប្អូនអើយ!»។ ៣១ ក្រោយពីបញ្ចុះសពរួច គាត់បានប្រាប់កូនប្រុសៗគាត់ថា៖ «ពេលពុកស្លាប់ កូនត្រូវបញ្ចុះសពពុកនៅក្នុងទីបញ្ចុះសពនេះ ជាមួយនឹងបុរសតំណាងព្រះពិត។ សូមដាក់ឆ្អឹងពុកនៅក្បែរឆ្អឹងគាត់។+ ៣២ ព្រោះប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគាត់នឹងកើតឡើងជាក់ជាពុំខាន ស្ដីអំពីទីបូជានៅក្រុងបេតអែល និងវិហារសម្រាប់គោរពបូជានៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+នៅស្រុកសាម៉ារី»។+
៣៣ ទោះជាមានរឿងនេះកើតឡើងហើយក្ដី ក៏យេរ៉ូបោមមិនបានបែរចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គាត់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់នៅតែតែងតាំងបណ្ដាជនធម្មតាឲ្យធ្វើជាពួកសង្ឃបម្រើនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដដែល។+ បើមានអ្នកណាម្នាក់ចង់ក្លាយទៅជាសង្ឃ គាត់នឹងតែងតាំងគេភ្លាម ដោយនិយាយថា៖ «ចូរឲ្យគាត់ធ្វើជាសង្ឃម្នាក់បម្រើនៅទីខ្ពស់ចុះ»។+ ៣៤ ដោយសារអំពើខុសឆ្គងនេះហើយ បានជាពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោម+បានត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យចេញពីផែនដី។+
១៤ គ្រានោះ អាប៊ីយ៉ាជាកូនប្រុសរបស់យេរ៉ូបោមបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ ២ ដូច្នេះ យេរ៉ូបោមបាននិយាយទៅកាន់ភរិយាគាត់ថា៖ «សូមក្លែងខ្លួនកុំឲ្យគេស្គាល់អ្នកថាជាភរិយាខ្ញុំ រួចធ្វើដំណើរទៅជួបអាហាយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលរស់នៅក្រុងស៊ីឡូរ។ គាត់នោះហើយជាអ្នកដែលបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាស្ដេចលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ ៣ សូមយកនំប៉័ង១០ដុំ និងនំខ្លះ ព្រមទាំងទឹកឃ្មុំមួយថូ ហើយទៅជួបគាត់។ គាត់នឹងប្រាប់អ្នកថាកូនយើងនឹងជាឬមិនជា»។
៤ រួចមក នាងក៏ធ្វើតាមបង្គាប់របស់យេរ៉ូបោមជាស្វាមី។ នាងក្រោកឡើងធ្វើដំណើរទៅក្រុងស៊ីឡូរ+ រួចក៏ទៅដល់ផ្ទះរបស់អាហាយ៉ា។ ចំណែកអាហាយ៉ា គាត់ចាស់ណាស់ហើយ ភ្នែកគាត់ងងឹតមើលមិនឃើញអ្វីទេ។
៥ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អាហាយ៉ាថា៖ «ប្រពន្ធរបស់យេរ៉ូបោមកំពុងធ្វើដំណើរមក ដើម្បីសួរអ្នកអំពីកូនរបស់នាងដែលកំពុងឈឺ។ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកអំពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវនិយាយទៅនាង។ នាងមកដោយក្លែងខ្លួនកុំឲ្យគេស្គាល់»។
៦ ពេលអាហាយ៉ាបានឮសូរសម្រឹបជើងនាងមកដល់មាត់ទ្វារ ភ្លាមនោះគាត់ក៏និយាយថា៖ «សូមចូលមកប្រពន្ធយេរ៉ូបោម។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្លែងខ្លួនដូច្នេះ? ព្រះបានបង្គាប់ខ្ញុំឲ្យប្រាប់ដំណឹងដ៏អាក្រក់មួយដល់អ្នក។ ៧ ចូរទៅប្រាប់យេរ៉ូបោមថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានជ្រើសរើសអ្នកពីចំណោមពួកបណ្ដាជន ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+ ៨ ខ្ញុំបានដកហូតរាជាណាចក្រពីពូជពង្សដាវីឌ ហើយប្រគល់ដល់អ្នកវិញ។+ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនដូចដាវីឌអ្នកបម្រើខ្ញុំទេ ព្រោះគាត់តែងតែកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ និងដើរតាមខ្ញុំយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលខ្ញុំពេញចិត្តជានិច្ច។+ ៩ ឯអ្នកវិញ អ្នកបានប្រព្រឹត្តអាក្រក់លើសអ្នកមុនៗទៅទៀត។ អ្នកក៏បានធ្វើព្រះមួយទៀតសម្រាប់ខ្លួនអ្នក ថែមទាំងធ្វើរូបចម្លាក់លោហៈ ក្នុងបំណងធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹង+ ហើយអ្នកបានបែរខ្នងដាក់ខ្ញុំទៀតផង។+ ១០ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោម ហើយខ្ញុំនឹងបំផ្លាញកូនប្រុសៗទាំងអស់របស់យេរ៉ូបោម រួមទាំងអ្នកតូចទាបក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលផង។ បន្ថែមទៀត ខ្ញុំនឹងបោសសម្អាតពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោមឲ្យអស់+ ដូចជាបុគ្គលម្នាក់បោសអាចម៍សត្វចេញទាល់តែអស់រលីង! ១១ ក្នុងពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោម អ្នកណាដែលស្លាប់នៅក្នុងក្រុង ឆ្កែនឹងហែកស៊ី។ ឯអ្នកណាដែលស្លាប់នៅឯទីវាល សត្វហើរលើអាកាសនឹងចឹកស៊ី ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ហើយ»›។
១២ «ឥឡូវ ចូរអ្នកក្រោកឡើងត្រឡប់ទៅផ្ទះអ្នកវិញចុះ។ ពេលដែលអ្នកឈានជើងចូលក្នុងក្រុង កូននោះនឹងស្លាប់។ ១៣ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់នឹងយំស្រណោះគាត់ រួចមកគេនឹងបញ្ចុះសពគាត់។ ក្នុងក្រុមគ្រួសារយេរ៉ូបោម មានតែគាត់ទេដែលនឹងត្រូវបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរ ព្រោះមានតែគាត់ប៉ុណ្ណោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឃើញមានសេចក្ដីល្អខ្លះ។ ១៤ ព្រះយេហូវ៉ានឹងតាំងស្ដេចមួយឡើង ឲ្យគ្រប់គ្រងលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយស្ដេចនោះនឹងបំផ្លាញពូជពង្សយេរ៉ូបោម+ឲ្យសាបសូន្យទៅពេលដែលថ្ងៃនោះមកដល់ ហើយសូម្បីតែឥឡូវនេះផង។ ១៥ ព្រះយេហូវ៉ានឹងវាយពួកអ៊ីស្រាអែលដូចជាវាយដើមត្រែងដែលយោលនៅលើទឹក ហើយលោកនឹងដករំលើងពួកអ៊ីស្រាអែលចេញពីទឹកដីដ៏ល្អនេះ ដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ លោកនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេទៅខាងនាយទន្លេអឺប្រាត+ ព្រោះពួកគេបានធ្វើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ដែលបណ្ដាលឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹងជាខ្លាំង។ ១៦ បន្ថែមទៅទៀត លោកនឹងបោះបង់ពួកអ៊ីស្រាអែលចោល ព្រោះតែអំពើខុសឆ្គងរបស់យេរ៉ូបោម ហើយការនោះបាននាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង»។+
១៧ លុះស្ដាប់រួច ភរិយារបស់យេរ៉ូបោមបានក្រោកឡើងចេញទៅ ហើយធ្វើដំណើរមកដល់ក្រុងធើសា។ កាលនាងបានឈានជើងចូលមាត់ទ្វារវិមាន កូននោះក៏ស្លាប់ទៅ។ ១៨ ដូច្នេះ គេបានបញ្ចុះសពកូននោះ ហើយបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់យំស្រណោះគាត់ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអាហាយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។
១៩ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេរ៉ូបោមបានធ្វើ ដូចជាការធ្វើចម្បាំង+ និងការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២០ យេរ៉ូបោមបានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល២២ឆ្នាំ ក្រោយមកគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់+ ហើយណាដាបជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។+
២១ នៅគ្រានោះដែរ រេហូបោមជាកូនសាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៅស្រុកយូដា។ រេហូបោមបានក្លាយទៅជាស្ដេចពេលដែលគាត់មានអាយុ៤១ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល១៧ឆ្នាំនៅក្រុងយេរូសាឡិម ជាក្រុងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើស+ពីកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃអ៊ីស្រាអែល ជាកន្លែងសម្រាប់តាងនាមលោក។+ ម្ដាយរបស់រេហូបោមឈ្មោះណាអាម៉ា ជាជនជាតិអាំម៉ូន។+ ២២ ពួកយូដាក៏បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។+ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើន ហើយនោះបានបណ្ដាលឲ្យព្រះខឹងនឹងពួកគេខ្លាំងជាង ខឹងនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេទៅទៀត។+ ២៣ ពួកគេបានបន្តសង់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋសម្រាប់ខ្លួនគេ រួមទាំងធ្វើបង្គោលថ្មនិងបង្គោលឈើ*+នៅលើទួលខ្ពស់ទាំងប៉ុន្មាន+ និងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចីទាំងអស់ដើម្បីគោរពបូជា។+ ២៤ នៅក្នុងស្រុកនោះ ក៏មានពួកបុរសដែលបម្រើបុរសឯទៀតខាងផ្លូវភេទក្នុងវិហារដែរ។+ បណ្ដាជនបានធ្វើតាមអស់ទាំងអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលជនជាតិផ្សេងៗប្រព្រឹត្ត ជាជនជាតិដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
២៥ ក្នុងឆ្នាំទី៥នៃរាជ្យរេហូបោម ស៊ីសាក់+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប បានឡើងមកច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។+ ២៦ ស៊ីសាក់បានយករបស់មានតម្លៃពីវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏បានយកទ្រព្យសម្បត្តិពីវិមានរបស់ស្ដេចដែរ។+ ស៊ីសាក់បានយកអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងខែលមាសទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូនបានធ្វើ។+ ២៧ ដូច្នេះ ស្ដេចរេហូបោមបានធ្វើខែលស្ពាន់ជំនួសវិញ ហើយគាត់បានទុកឲ្យពួកមេលើអ្នកយាមខ្លោងទ្វារវិមានរបស់ស្ដេច មើលថែរក្សា។ ២៨ កាលណាស្ដេចចូលទៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកយាមនឹងកាន់ខែលទាំងនោះ រួចពួកគេយកទៅទុកក្នុងបន្ទប់អ្នកយាមវិញ។
២៩ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលរេហូបោមបានធ្វើ សុទ្ធតែបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកយូដា។+ ៣០ រេហូបោមនិងយេរ៉ូបោមតែងតែច្បាំងគ្នាជានិច្ច។+ ៣១ ក្រោយមក រេហូបោមបានស្លាប់ ហើយគេបញ្ចុះសពគាត់ក្នុងទីបញ្ចុះសពជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់ នៅក្រុងដាវីឌ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះណាអាម៉ា ជាជនជាតិអាំម៉ូន។+ បន្ទាប់មក អាប៊ីយ៉ាម*+ជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
១៥ ក្នុងឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត អាប៊ីយ៉ាមបានក្លាយទៅជាស្ដេចលើស្រុកយូដា។+ ២ អាប៊ីយ៉ាមបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះម៉ាអាកា+ជាចៅស្រីរបស់អាប៊ីសាឡម។* ៣ អាប៊ីយ៉ាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងគ្រប់យ៉ាង តាមគន្លងឪពុកគាត់។ អាប៊ីយ៉ាមមិនស្មោះត្រង់ទាំងស្រុងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ទេ។ ៤ ប៉ុន្តែ ដោយយល់ដល់ដាវីឌ+ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យកូនចៅរបស់គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិម+ ហើយឲ្យក្រុងនោះនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាប ៥ ពីព្រោះដាវីឌបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ អស់មួយជីវិតដាវីឌ គាត់ពុំបានបែរចេញពីអ្វីដែលព្រះបានបង្គាប់គាត់ឡើយ លើកលែងតែរឿងទាក់ទងនឹងអ៊ូរីជាជនជាតិហេតប៉ុណ្ណោះ។+ ៦ ចំណែករេហូបោមនិងយេរ៉ូបោមវិញ អស់មួយជីវិត ពួកគេតែងតែច្បាំងគ្នាជានិច្ច។+
៧ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាប៊ីយ៉ាមបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកយូដា។+ អាប៊ីយ៉ាមក៏បានធ្វើចម្បាំងនឹងយេរ៉ូបោមដែរ។+ ៨ ក្រោយមក អាប៊ីយ៉ាមក៏បានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។ រួចមក អេសា+ជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។+
៩ ក្នុងឆ្នាំទី២០នៃរាជ្យយេរ៉ូបោមជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល អេសាបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។ ១០ អេសាបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៤១ឆ្នាំ។ ជីដូនរបស់គាត់ឈ្មោះម៉ាអាកា+ ជាចៅស្រីអាប៊ីសាឡម។ ១១ អេសាបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត+ ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់។ ១២ គាត់បណ្ដេញពួកបុរសដែលបម្រើបុរសឯទៀតខាងផ្លូវភេទក្នុងវិហារ ចេញពីស្រុកទៅ។+ គាត់ក៏យកចេញនូវអស់ទាំងរូបព្រះដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ដែលបុព្វបុរសរបស់គាត់បានធ្វើ។+ ១៣ គាត់ក៏ដកម៉ាអាកា+ជាជីដូនរបស់គាត់ ចេញពីតំណែងជាមាតាស្ដេច ដោយសារនាងបានធ្វើរូបមួយដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមសម្រាប់ការគោរពបូជាបង្គោលឈើ។*+ អេសាកាប់រំលំរូបនោះ រួចដុតចោលនៅជ្រលងគីដ្រុន។+ ១៤ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋចោលទេ។+ ទោះជាដូច្នោះក៏ដោយ អេសាមានចិត្តស្មោះត្រង់ទាំងស្រុងចំពោះព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់ស្លាប់។ ១៥ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានយកមាស ប្រាក់ និងរបស់របរផ្សេងៗ ដែលគាត់និងឪពុករបស់គាត់បានញែកជាបរិសុទ្ធ ទៅទុកក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
១៦ អេសាស្ដេចស្រុកយូដានិងបាអាសា+ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ចេះតែច្បាំងគ្នាជានិច្ច។ ១៧ ដូច្នេះ បាអាសាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានឡើងទៅច្បាំងនឹងស្ដេចស្រុកយូដា ហើយគាត់ក៏បានសង់*ក្រុងរ៉ាម៉ា+ ដើម្បីរារាំងកុំឲ្យអ្នកណាចេញឬចូលទៅខាងអេសាស្ដេចស្រុកយូដាឡើយ។+ ១៨ នៅគ្រានោះ អេសាបានយកមាសប្រាក់ទាំងអស់ដែលនៅសេសសល់ក្នុងឃ្លាំងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងក្នុងឃ្លាំងវិមានរបស់ស្ដេច ទៅប្រគល់ដល់ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់។ រួចស្ដេចអេសាចាត់ពួកគេឲ្យយកទៅជូនបេនហាដាតជាកូនរបស់តាប៊្រីម៉ុន ដែលត្រូវជាកូនរបស់ហេសៀន ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី+ ដែលអាស្រ័យនៅក្រុងដាម៉ាស់។ អេសាផ្ដាំថា៖ ១៩ «អ្នកនិងខ្ញុំមានកិច្ចព្រមព្រៀងរួចហើយ ដូចឪពុកអ្នកនិងឪពុកខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំផ្ញើមាសប្រាក់នេះជាអំណោយដល់អ្នក។ ដូច្នេះ សូមផ្ដាច់កិច្ចព្រមព្រៀងនឹងស្ដេចបាអាសាទៅ ដើម្បីឲ្យគាត់ដកថយចេញពីខ្ញុំ»។ ២០ បេនហាដាតក៏ធ្វើតាមស្ដេចអេសា ហើយចាត់ពួកមេទ័ពឲ្យទៅច្បាំងនឹងបណ្ដាក្រុងនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេបានវាយឈ្នះក្រុងអ៊ីយ៉ូន+ ក្រុងដាន់+ ក្រុងអេបិលបេតម៉ាអាកា និងតំបន់គីនេរ៉េតទាំងមូល ព្រមទាំងទឹកដីណែបថាលីទាំងអស់។ ២១ ពេលបាអាសាឮដំណឹងនេះភ្លាម គាត់ក៏ឈប់សង់*ក្រុងរ៉ាម៉ាទៀត ហើយបន្តស្នាក់នៅក្រុងធើសា។+ ២២ រួចមក ស្ដេចអេសាបានប្រមូលពួកយូដាទាំងអស់ មិនលើកលែងអ្នកណាម្នាក់ទេ ដើម្បីឲ្យពួកគេមកលីថ្មនិងឈើពីក្រុងរ៉ាម៉ាដែលបាអាសាបានប្រើដើម្បីសង់ក្រុងនោះ។ ស្ដេចអេសាក៏បានយករបស់ទាំងនោះទៅសាងសង់*ក្រុងកេបា+ក្នុងទឹកដីបេនយ៉ាមីន ព្រមទាំងក្រុងមីសប៉ា។+
២៣ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេសាបានធ្វើ ដូចជាភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ និងបណ្ដាក្រុងដែលគាត់បានសង់* គឺសុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ពេលគាត់មានវ័យចាស់ គាត់មានជំងឺធ្ងន់មួយនៅជើង។+ ២៤ ក្រោយមក អេសាក៏បានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក យេហូសាផាត+ជាកូនក៏បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
២៥ ចំណែកណាដាប+ជាកូនយេរ៉ូបោម គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ក្នុងឆ្នាំទី២នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា។ ណាដាបបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ២៦ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់ឪពុក+ ហើយក៏បានធ្វើអំពើខុសឆ្គងតាមឪពុកគាត់ដែរ។ ឪពុកគាត់នោះហើយដែលបាននាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ២៧ ឯបាអាសាជាកូនអាហាយ៉ា ដែលមកពីពូជពង្សអ៊ីសាខារ បានឃុបឃិតក្បត់នឹងណាដាប។ បាអាសាបានសម្លាប់ណាដាបនៅក្រុងគីបេថន+ជាក្រុងរបស់ពួកភីលីស្ទីន កាលដែលណាដាបនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់កំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះ។ ២៨ ដូច្នេះ បាអាសាបានសម្លាប់ណាដាបក្នុងឆ្នាំទី៣នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា រួចមកបាអាសាបានក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីណាដាប។ ២៩ ក្រោយពីគាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចភ្លាម គាត់បានសម្លាប់ពូជពង្សទាំងអស់របស់យេរ៉ូបោមឲ្យសាបសូន្យទៅ ស្របតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈអាហាយ៉ាដែលមកពីក្រុងស៊ីឡូរ។+ ៣០ មូលហេតុគឺដោយសារយេរ៉ូបោមបានធ្វើអំពើខុសឆ្គង ហើយបាននាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែរ។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់បានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខឹងជាខ្លាំង។ ៣១ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលណាដាបបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកនៅក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៣២ អេសានិងបាអាសាចេះតែច្បាំងគ្នាជានិច្ច។+
៣៣ ក្នុងឆ្នាំទី៣នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា បាអាសាជាកូនអាហាយ៉ា បានក្លាយទៅជាស្ដេចនៅក្រុងធើសា។ គាត់បានគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេល២៤ឆ្នាំ។+ ៣៤ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។+ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោម ហើយក៏បានធ្វើអំពើខុសឆ្គងតាមយេរ៉ូបោមដែរ។ យេរ៉ូបោមនោះហើយដែលបាននាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងបាអាសា តាមរយៈយេហ៊ូ+ជាកូនហាណាណៃ+ថា៖ ២ «ខ្ញុំបានលើកអ្នកពីធូលីដីមក ហើយឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ ប៉ុន្តែ អ្នកបានដើរតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោម ហើយបាននាំឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំមានកំហឹងនឹងពួកគេ។+ ៣ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញបាអាសានិងពូជពង្សទាំងអស់របស់គាត់ឲ្យសាបសូន្យ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពូជពង្សរបស់គាត់ដូចពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាតដែរ។ ៤ បើអ្នកណាម្នាក់ពីពូជពង្សរបស់បាអាសាស្លាប់នៅក្នុងក្រុង ឆ្កែនឹងហែកស៊ី ហើយបើពូជពង្សណាម្នាក់របស់គាត់ស្លាប់នៅឯទីវាល នោះសត្វហើរលើអាកាសនឹងចឹកស៊ី»។
៥ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលបាអាសាបានធ្វើ រួមទាំងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៦ រួចមក បាអាសាបានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងធើសា។+ ក្រោយមក អេឡាជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។ ៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងបាអាសារួមទាំងពូជពង្សរបស់គាត់ តាមរយៈយេហ៊ូជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ជាកូនរបស់ហាណាណៃ។ ពីព្រោះគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដែលនាំឲ្យលោកខឹងនឹងគាត់ ហើយគាត់ក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូចពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោមដែរ។ មួយវិញទៀត គាត់បានសម្លាប់ណាដាប។*+
៨ ក្នុងឆ្នាំទី២៦នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា អេឡាជាកូនបាអាសា បានក្លាយទៅជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងធើសា ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ៩ អេឡាមានអ្នកបម្រើម្នាក់ឈ្មោះស៊ីមរី គាត់ជាមេលើកងរទេះចម្បាំងចំនួនពាក់កណ្ដាល។ ស៊ីមរីបានឃុបឃិតក្បត់នឹងអេឡា ពេលអេឡាកំពុងពិសាស្រាស្រវឹងនៅផ្ទះរបស់អាសា ដែលជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ស្ដេចនៅក្រុងធើសា។ ១០ ស៊ីមរីបានចូលទៅសម្លាប់អេឡា+ ហើយគាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចជំនួសអេឡាវិញ។ នេះកើតឡើងក្នុងឆ្នាំទី២៧នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា។ ១១ ក្រោយពីគាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចភ្លាម គាត់បានសម្លាប់ពូជពង្សទាំងអស់របស់បាអាសា។ គាត់មិនបានប្រណីជីវិតបុរសណាម្នាក់ឡើយ សូម្បីតែសាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្ដិរបស់បាអាសាក៏គាត់មិនប្រណីដែរ។ ១២ យ៉ាងនេះ ស៊ីមរីបានបំផ្លាញពូជពង្សទាំងអស់របស់បាអាសាឲ្យសាបសូន្យ គឺដូចព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេហ៊ូជាអ្នកប្រកាសទំនាយមែន។+ ១៣ នេះគឺដោយសារបាអាសា និងអេឡាជាកូនរបស់គាត់ បានធ្វើអំពើខុសឆ្គងច្រើនក្រៃលែង ព្រមទាំងនាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើនដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខឹងពួកគេជាខ្លាំង ដោយសារពួកគេបានគោរពបូជាដល់រូបព្រះឥតប្រយោជន៍។+ ១៤ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេឡាបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។
១៥ ក្នុងឆ្នាំទី២៧នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា ស៊ីមរីបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់គ្រប់គ្រងបាន៧ថ្ងៃនៅក្រុងធើសា។ គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេច ពេលដែលពលទ័ពបោះជំរំដើម្បីច្បាំងនឹងក្រុងគីបេថន+ជាទឹកដីរបស់ពួកភីលីស្ទីន។ ១៦ ក្រោយមក ពលទ័ពដែលបោះជំរំបានឮដំណឹងថា៖ «ស៊ីមរីបានក្បត់ហើយ ថែមទាំងបានសម្លាប់ស្ដេចផង»។ ដូច្នេះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានលើកអំរី+ដែលជាមេទ័ព ឲ្យធ្វើជាស្ដេចនៅថ្ងៃនោះក្នុងជំរំតែម្ដង។ ១៧ អំរីនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរពីក្រុងគីបេថនឡើងទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងធើសា។ ១៨ រួចដណ្ដើមយកក្រុងនោះ ពេលស៊ីមរីឃើញដូច្នោះ គាត់ក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់រឹងមាំក្នុងវិមានស្ដេច ហើយដុតវិមាននោះ រួចគាត់ក៏ស្លាប់ក្នុងភ្លើងនោះទៅ។+ ១៩ នេះគឺដោយសារស៊ីមរីបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងយេរ៉ូបោម គឺជាអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត គាត់ក៏បានបណ្ដាលឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគាត់ដែរ។+ ២០ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់ស៊ីមរី និងការក្បត់របស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។
២១ គ្រានោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានបែកបាក់គ្នាទៅជាពីរក្រុម។ បណ្ដាជនមួយក្រុមបានគាំទ្រធីបណាយជាកូនគីណាត ហើយពួកគេចង់លើកគាត់ឡើងជាស្ដេច។ ឯមួយក្រុមទៀតបានគាំទ្រអំរី។ ២២ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនដែលគាំទ្រអំរីបានវាយឈ្នះពួកអ្នកដែលគាំទ្រធីបណាយជាកូនគីណាត។ ដូច្នេះ ធីបណាយបានស្លាប់ ហើយអំរីបានក្លាយទៅជាស្ដេច។
២៣ ក្នុងឆ្នាំទី៣១នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា អំរីបានក្លាយទៅជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងធើសាអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំ។ ២៤ គាត់បានទិញភ្នំសាម៉ារីពីសិមមើក្នុងតម្លៃជាប្រាក់ពីរថាលិន* ហើយគាត់បានសង់ក្រុងមួយនៅលើភ្នំនោះ។ គាត់បានដាក់ឈ្មោះក្រុងនោះថាសាម៉ារី*+ តាមឈ្មោះសិមមើជាម្ចាស់ភ្នំ។ ២៥ អំរីតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយគាត់បានប្រព្រឹត្តអាក្រក់លើសអស់អ្នកដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត។+ ២៦ អំរីបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត។ យេរ៉ូបោមនោះហើយដែលបានបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ពោលគឺគោរពបូជាដល់រូបព្រះឥតប្រយោជន៍ ជាហេតុនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខឹងនឹងពួកគេយ៉ាងខ្លាំង។+ ២៧ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអំរីបានធ្វើ និងភាពខ្លាំងក្លារបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៨ ក្រោយមក អំរីបានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះគាត់នៅក្រុងសាម៉ារី។ រួចមក អាហាប់ជាកូនរបស់គាត់+ ក៏បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
២៩ ក្នុងឆ្នាំទី៣៨នៃរាជ្យអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា អាហាប់ជាកូនអំរី បានក្លាយទៅជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយគាត់គ្រប់គ្រងលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្នុងក្រុងសាម៉ារី+អស់រយៈពេល២២ឆ្នាំ។ ៣០ អាហាប់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត គឺអាក្រក់លើសអស់អ្នកដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត។+ ៣១ គាត់មិនគ្រាន់តែបានប្រព្រឹត្តតាមអំពើខុសឆ្គងរបស់យេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាតប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានយកយេសិបិល+ជាកូនរបស់អេតបាលជាស្ដេចជនជាតិស៊ីដូន+មកធ្វើជាភរិយា ហើយបានក្រាបគោរពនិងបម្រើព្រះបាលវិញ។+ ៣២ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានធ្វើទីបូជាសម្រាប់ព្រះបាល+ នៅឯវិហារដែលគាត់បានសង់សម្រាប់ព្រះបាលនៅក្រុងសាម៉ារី។ ៣៣ អាហាប់ថែមទាំងបានធ្វើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*ដែរ។+ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់លើសអស់ទាំងស្ដេចក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត ហើយនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខឹងជាខ្លាំង។
៣៤ ក្នុងរាជ្យអាហាប់ ហ៊ីអែលជាអ្នកមកពីបេតអែលបានសង់ក្រុងយេរីខូឡើងវិញ។ នៅពេលគាត់ដាក់គ្រឹះក្រុង អាបាយរ៉ាមជាកូនច្បងរបស់គាត់បានស្លាប់ ហើយពេលគាត់ដាក់ទ្វារក្រុង នោះសេកឺបកូនពៅរបស់គាត់បានស្លាប់ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយ៉ូស្វេជាកូននុន។+
១៧ គ្រានោះ អេលីយ៉ា*+ជាអ្នកភូមិធេសប៊ីក្នុងស្រុកគីលាត+ បាននិយាយទៅអាហាប់ថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាព្រះដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើថា ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខនេះនឹងគ្មានសន្សើមឬភ្លៀងទេ លើកលែងតែខ្ញុំបង្គាប់ឲ្យមាន!»។+
២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អេលីយ៉ាថា៖ ៣ «ចូរចេញពីទីនេះទៅទិសខាងកើត ហើយលាក់ខ្លួននៅជ្រលងកេរីត ដែលនៅខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់។ ៤ នៅទីនោះ អ្នកនឹងផឹកទឹកជ្រោះពីជ្រលងនោះ ហើយខ្ញុំនឹងបង្គាប់ក្អែកឲ្យពាំអាហារយកទៅឲ្យអ្នក»។+ ៥ ភ្លាមនោះ គាត់ក៏បានទៅតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយស្នាក់នៅក្បែរជ្រលងកេរីតដែលនៅខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់។ ៦ រាល់ព្រឹករាល់ល្ងាច ក្អែកតែងតែពាំនំប៉័ងនិងសាច់ឲ្យគាត់ ហើយគាត់បានផឹកទឹកពីជ្រោះនោះ។+ ៧ មិនយូរក្រោយមក ទឹកជ្រោះក៏រីងអស់+ ព្រោះគ្មានភ្លៀងនៅក្នុងស្រុកនោះទេ។
៨ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ ៩ «ចូរក្រោកឡើងទៅក្រុងសេរ៉ាផាតក្នុងទឹកដីស៊ីដូន ហើយស្នាក់នៅទីនោះចុះ។ មើល! នៅទីនោះខ្ញុំនឹងបង្គាប់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឲ្យផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់អ្នក»។+ ១០ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាក៏ក្រោកឡើងធ្វើដំណើរទៅក្រុងសេរ៉ាផាត។ ពេលគាត់ចូលទៅដល់ខ្លោងទ្វារក្រុង គាត់ឃើញស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់កំពុងរើសអុស។ ពេលនោះ គាត់បាននិយាយទៅនាងថា៖ «សូមយកទឹកឲ្យខ្ញុំផឹកបន្តិចផង»។+ ១១ កាលនាងទៅយកទឹក អេលីយ៉ាបានប្រាប់ថា៖ «សូមឲ្យនំប៉័ងមួយដុំដល់ខ្ញុំផង»។ ១២ ប៉ុន្តែ នាងបានឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នកនិងជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា ខ្ញុំគ្មាននំប៉័ងទេ មានតែម្សៅមួយក្ដាប់នៅក្នុងខាប់ និងប្រេងបន្តិចនៅក្នុងថូប៉ុណ្ណោះ។+ ឥឡូវ ខ្ញុំកំពុងរើសអុស ដើម្បីចម្អិនអាហារសម្រាប់ខ្ញុំនិងកូនប្រុសខ្ញុំ។ នេះជាអាហារចុងក្រោយរបស់យើង អស់ពីនេះទៅយើងនឹងស្លាប់ហើយ»។
១៣ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅនាងថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ។ សូមចូលទៅធ្វើដូចអ្នកប្រាប់ចុះ តែដំបូងសូមធ្វើនំប៉័ងតូចមួយពីម្សៅដែលនៅសល់នោះឲ្យខ្ញុំសិន។ រួចសឹមធ្វើសម្រាប់អ្នកនិងកូនអ្នកចុះ។ ១៤ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ម្សៅក្នុងខាប់នឹងមិនអស់ឡើយ ហើយប្រេងក្នុងថូក៏មិនរលស់ដែរ រហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យភ្លៀងធ្លាក់មកលើផែនដី›»។+ ១៥ ដូច្នេះ នាងក៏ចេញទៅ ធ្វើតាមពាក្យដែលអេលីយ៉ាបានប្រាប់ រួចនាងនិងក្រុមគ្រួសារ ព្រមទាំងអេលីយ៉ាបានបរិភោគអស់ជាច្រើនថ្ងៃ។+ ១៦ ម្សៅក្នុងខាប់មិនបានអស់ទេ ហើយប្រេងក្នុងថូក៏មិនបានរលស់ដែរ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអេលីយ៉ាមែន។
១៧ ក្រោយនោះមក កូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយជាម្ចាស់ផ្ទះ បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ ជំងឺរបស់កូននោះធ្ងន់ដល់ម្ល៉េះ បានជាកូននោះស្លាប់ទៅ។+ ១៨ ពេលនោះ នាងបាននិយាយទៅអេលីយ៉ាថា៖ «ឱតំណាងព្រះពិតអើយ! តើអ្នកមានរឿងអ្វីទាស់នឹងខ្ញុំ? តើអ្នកមកទីនេះដើម្បីរំលឹកខ្ញុំអំពីទោសកំហុសរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំស្លាប់ឬ?»។+ ១៩ អេលីយ៉ាបាននិយាយថា៖ «សូមប្រគល់កូនអ្នកមកខ្ញុំ»។ រួចគាត់ទទួលកូននោះពីដៃរបស់នាង ហើយបីកូននោះឡើងទៅបន្ទប់ដែលគាត់ស្នាក់នៅខាងលើ រួចផ្ដេកកូននោះទៅលើគ្រែរបស់គាត់។+ ២០ អេលីយ៉ាបានបន្លឺសំឡេងទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ!+ តើលោកក៏នាំទុក្ខដល់ស្ត្រីមេម៉ាយដែលខ្ញុំកំពុងស្នាក់នៅជាមួយ ដោយធ្វើឲ្យកូនប្រុសរបស់នាងស្លាប់ដែរឬ?»។ ២១ បន្ទាប់មក គាត់បានទ្រោបខ្លួនទៅលើកូននោះអស់បីដង ហើយបន្លឺសំឡេងទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ! សូមឲ្យកូននេះមានជីវិតវិញផង»។ ២២ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមសំណូមពររបស់អេលីយ៉ា។+ រួចមក កូននោះក៏មានជីវិតឡើងវិញ។+ ២៣ អេលីយ៉ាបានបីកូននោះចុះពីបន្ទប់ខាងលើ ហើយប្រគល់គាត់ឲ្យម្ដាយវិញ។ រួចអេលីយ៉ាបាននិយាយថា៖ «មើល! កូនប្រុសរបស់អ្នកមានជីវិតវិញហើយ»។+ ២៤ ភ្លាមនោះ ស្ត្រីមេម៉ាយនោះបាននិយាយទៅអេលីយ៉ាថា៖ «ឥឡូវ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកពិតជាតំណាងព្រះមែន+ ហើយប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលអ្នកបានប្រាប់គឺជាការពិតមែន»។
១៨ លុះក្រោយមក នៅឆ្នាំទី៣+ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់អេលីយ៉ាថា៖ «ចូរទៅជួបអាហាប់ ហើយខ្ញុំនឹងបង្អុរភ្លៀងមកលើផ្ទៃដី»។+ ២ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាក៏បានធ្វើដំណើរចេញទៅជួបអាហាប់នៅស្រុកសាម៉ារី ដែលកំពុងមានភាពអត់ឃ្លានជាខ្លាំង។+
៣ នៅដំណាលគ្នានោះ អាហាប់បានហៅអូបាឌាឲ្យមកជួប។ អូបាឌាជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច (គាត់ជាអ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំង ៤ ហើយកាលដែលយេសិបិល+បានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា អូបាឌាបាននាំពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ១០០នាក់ទៅលាក់ខ្លួននៅក្នុងរអាងភ្នំ គឺក្នុងរអាងមួយមានចំនួន៥០នាក់។ គាត់បានផ្គត់ផ្គង់នំប៉័ងនិងទឹកដល់ពួកគេ)។ ៥ រួចអាហាប់បាននិយាយទៅកាន់អូបាឌាថា៖ «ចូរទៅមើលតាមប្រភពទឹកនិងជ្រលងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុក ក្រែងលោយើងរកបានស្មៅ សម្រាប់សេះនិងលា ដើម្បីកុំឲ្យហ្វូងសត្វទាំងអស់នោះងាប់»។ ៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានបែងចែកតំបន់គ្នាទៅរកមើល។ អាហាប់បានទៅតាមផ្លូវមួយ ហើយអូបាឌាបានទៅតាមផ្លូវមួយផ្សេងទៀត។
៧ កាលអូបាឌាកំពុងធ្វើដំណើរ អេលីយ៉ាបានមកជួបគាត់។ ភ្លាមនោះអូបាឌាស្គាល់គាត់ ហើយក៏បានក្រាបមុខដល់ដី រួចសួរបញ្ជាក់ថា៖ «លោកម្ចាស់អេលីយ៉ា! គឺលោកមែនឬ?»។+ ៨ អេលីយ៉ាបានតបឆ្លើយថា៖ «គឺខ្ញុំហើយ។ ចូរទៅប្រាប់លោកម្ចាស់របស់អ្នកថា៖ ‹អេលីយ៉ាមកហើយ›»។ ៩ ប៉ុន្តែ អូបាឌាបាននិយាយថា៖ «តើខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងអ្វី បានជាលោកឲ្យខ្ញុំស្លាប់ក្រោមដៃស្ដេចអាហាប់ដូច្នេះ? ១០ ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា ស្ដេចអាហាប់បានចាត់គេឲ្យទៅស្វែងរកលោក នៅគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់រាជាណាចក្រ។ បើពួកគេនិយាយថា៖ ‹អេលីយ៉ាមិននៅទីនេះទេ› នោះស្ដេចអាហាប់បានឲ្យរាជាណាចក្រនិងប្រជាជាតិនោះស្បថថាពួកគេពិតជាមិនបានឃើញលោកមែន។+ ១១ ឥឡូវ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅប្រាប់លោកម្ចាស់របស់អ្នកថា៖ «អេលីយ៉ាមកហើយ»›។ ១២ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំចេញពីលោកម្ចាស់ទៅ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោក ដើម្បីយកលោកម្ចាស់ទៅ+កន្លែងដែលខ្ញុំមិនស្គាល់។ រួចពេលខ្ញុំប្រាប់ស្ដេចអាហាប់ ហើយគាត់រកលោកម្ចាស់មិនឃើញ នោះគាត់នឹងសម្លាប់ខ្ញុំជាមិនខាន។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកបានគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាតាំងតែពីក្មេងមកម្ល៉េះ។ ១៣ កាលដែលយេសិបិលសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តើលោកម្ចាស់មិនបានឮអំពីការដែលខ្ញុំបានលាក់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំនួន១០០នាក់ ដោយដាក់មួយក្រុមៗ៥០នាក់នៅក្នុងរអាងភ្នំ ហើយផ្គត់ផ្គង់នំប៉័ងនិងទឹកដល់ពួកគេទេឬ?+ ១៤ ប៉ុន្តែ ឥឡូវលោកនិយាយថា៖ ‹ចូរទៅប្រាប់លោកម្ចាស់របស់អ្នកថា៖ «អេលីយ៉ាមកហើយ»›។ ស្ដេចអាហាប់ប្រាកដជាសម្លាប់ខ្ញុំមិនខាន»។ ១៥ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើថា ថ្ងៃនេះខ្ញុំនឹងបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខអាហាប់ជាប្រាកដ»។
១៦ ដូច្នេះ អូបាឌាបានចេញដំណើរទៅជួបអាហាប់ដើម្បីជម្រាបគាត់។ បន្ទាប់មក អាហាប់ក៏បានទៅជួបអេលីយ៉ា។
១៧ ពេលអាហាប់បានឃើញអេលីយ៉ាភ្លាម គាត់និយាយទៅអេលីយ៉ាថា៖ «គឺជាអ្នកហើយ ដែលបាននាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងមកលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល!»។
១៨ អេលីយ៉ាបានតបថា៖ «ខ្ញុំមិនបាននាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាមកលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ គឺលោកនិងពូជពង្សរបស់ឪពុកលោកវិញទេតើ ព្រោះពួកលោកបានឈប់កាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានកាន់តាមព្រះបាលវិញ។+ ១៩ ឥឡូវ សូមប្រមូលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឲ្យទៅជួបខ្ញុំនៅឯភ្នំកើមែល។+ ម្យ៉ាងទៀត សូមហៅពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ៤៥០នាក់របស់ព្រះបាល និងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ៤០០នាក់របស់ព្រះអាសេរ៉ា*+ ដែលបរិភោគនៅតុយេសេបិលឲ្យមកជាមួយដែរ»។ ២០ ដូច្នេះ អាហាប់បានចាត់គេឲ្យទៅប្រមូលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ និងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះឲ្យមកឯភ្នំកើមែល។
២១ រួចមក អេលីយ៉ាបានចូលទៅជិតបណ្ដាជនទាំងអស់ ហើយនិយាយថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅស្ទាក់ស្ទើរដល់កាលណាទៀត?+ បើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះពិត ចូរកាន់តាមលោកចុះ+ តែបើព្រះបាលជាព្រះពិត ចូរកាន់តាមទៅ!»។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនមិនបានតបឆ្លើយមកគាត់វិញទេ សូម្បីតែមួយម៉ាត់។ ២២ រួចមក អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅបណ្ដាជនថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែម្នាក់គត់ដែលនៅសល់។+ ឯអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះបាលវិញ គឺមាន៤៥០នាក់។ ២៣ សូមយកគោស្ទាវពីរក្បាលមក ហើយឲ្យពួកគេរើសយកមួយក្បាល កាប់ជាដុំៗតម្រៀបលើអុស តែកុំឲ្យពួកគេដុតភ្លើងឡើយ។ ឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងកាប់គោមួយទៀត ដាក់តម្រៀបលើអុស ហើយខ្ញុំក៏មិនដុតភ្លើងដែរ។ ២៤ បន្ទាប់មក សូមអ្នករាល់គ្នាស្រែកហៅរកឈ្មោះព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ+ ហើយខ្ញុំនឹងហៅរកនាមព្រះយេហូវ៉ា។ បើព្រះណាដែលឆ្លើយមក ដោយធ្វើឲ្យមានភ្លើងឆេះ គឺព្រះនោះហើយជាព្រះពិត»។+ ឯបណ្ដាជនទាំងអស់ក៏តបមកវិញថា៖ «បាន! យើងយល់ព្រម»។
២៥ ពេលនោះ អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះបាលថា៖ «សូមអ្នករាល់គ្នារើសយកគោស្ទាវមួយរៀបចំជាមុនចុះ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានគ្នាច្រើន។ រួចហៅរកឈ្មោះព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ តែអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវដុតភ្លើងឡើយ»។ ២៦ ដូច្នេះ ពួកគេយកគោស្ទាវមួយក្បាលដែលបានត្រូវជ្រើសរើស មករៀបចំ ហើយបានស្រែកហៅឈ្មោះព្រះបាលតាំងពីព្រឹករហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ ដោយថា៖ «ឱព្រះបាលអើយ! សូមឆ្លើយមកយើងផង»។ ប៉ុន្តែ គ្មានឮសំឡេងឬចម្លើយឆ្លើយមកវិញសោះ។+ ពួកគេចេះតែលោតជុំវិញទីបូជាដែលពួកគេបានដំឡើង។ ២៧ លុះដល់ថ្ងៃត្រង់ អេលីយ៉ាបានចំអកឲ្យពួកគេថា៖ «សូមស្រែកឲ្យខ្លាំងឡើង! ក្រែងព្រះបាលជាព្រះមែនទេ?+ ប្រហែលជាគាត់កំពុងរំពឹងគិតឬទៅបន្ទោបង់* ឬមួយក៏គាត់កំពុងដេកលក់ទេដឹង? ដូច្នេះ ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ទៅដាស់គាត់ទៅ!»។ ២៨ ពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រួចយកកាំបិតមកឆូតសាច់តាមទម្លាប់របស់ពួកគេ រហូតដល់ហូរឈាមពេញខ្លួន។ ២៩ លុះផុតថ្ងៃត្រង់ហើយ ពួកគេនៅតែធ្វើដូចនោះដដែល រហូតដល់ពេលជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវនៅពេលល្ងាច។ ប៉ុន្តែ គ្មានឮសំឡេងឬចម្លើយតបមកវិញទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាស្ដាប់ដែរ។+
៣០ ក្រោយមក អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅបណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ «សូមចូលមកជិតខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ បណ្ដាជនទាំងអស់ក៏ចូលទៅជិតគាត់។ រួចមក គាត់បានជួសជុលទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលគេបានរំលំចោលនោះឡើងវិញ។+ ៣១ បន្ទាប់មក អេលីយ៉ាបានយកថ្ម១២ដុំ តាមចំនួនកុលសម្ព័ន្ធរបស់កូនប្រុសយ៉ាកុប។ យ៉ាកុបនោះហើយដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ប្រាប់ថា៖ «អ្នកនឹងមានឈ្មោះថាអ៊ីស្រាអែល»។+ ៣២ គាត់ក៏យកថ្មទាំងនោះទៅសង់ទីបូជា+សម្រាប់នាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ រួចមក គាត់ជីកប្រឡាយជុំវិញទីបូជានោះ ដែលមានទំហំធំល្មមអាចសាបព្រោះគ្រាប់ពូជចំនួនពីររង្វាល់។* ៣៣ បន្ទាប់មក គាត់បានតម្រៀបអុសលើទីបូជា ហើយកាប់គោជាដុំៗដាក់លើអុសនោះ។+ លុះរៀបចំអស់ហើយ គាត់និយាយថា៖ «ចូរដងទឹកបួនក្អមមក ហើយយកមកចាក់លើគ្រឿងបូជាដុតនិងអុសទាំងនេះ»។ ៣៤ រួចគាត់ប្រាប់ថា៖ «ចូរចាក់ទឹកម្ដងទៀត»។ ដូច្នេះ គេក៏ចាក់ទឹកម្ដងទៀត។ រួចគាត់ប្រាប់ទៀតថា៖ «ចូរចាក់ទឹកជាលើកទី៣»។ ដូច្នេះ គេក៏បានចាក់ជាលើកទី៣។ ៣៥ ទឹកនោះបានហូរស្រោចសព្វទីបូជា ហើយគាត់ក៏ចាក់ទឹកពេញប្រឡាយដែរ។
៣៦ លុះដល់ពេលជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវនៅពេលល្ងាច+ អេលីយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានចូលទៅជិតទីបូជា ហើយអធិដ្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ+ អ៊ីសាក+ និងអ៊ីស្រាអែលអើយ! នៅថ្ងៃនេះ សូមបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា លោកជាព្រះពិតក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយថាខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោក។ សូមឲ្យគេដឹងថា ខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះ តាមប្រសាសន៍របស់លោក។+ ៣៧ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមឆ្លើយតបមកខ្ញុំ សូមឆ្លើយតបមកខ្ញុំផង ដើម្បីឲ្យបណ្ដាជនទាំងនេះដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះពិត ហើយថាលោកកំពុងបំបែរចិត្តពួកគេឲ្យមករកលោកវិញ»។+
៣៨ ខណៈនោះ ភ្លើងនៃព្រះយេហូវ៉ាក៏ធ្លាក់ចុះមកបញ្ឆេះគ្រឿងបូជា+ អុស ថ្ម និងដី ថែមទាំងធ្វើឲ្យទឹកក្នុងប្រឡាយរីងស្ងួតអស់ទៅ។+ ៣៩ ពេលបណ្ដាជនបានឃើញដូច្នេះ ភ្លាមនោះពួកគេក្រាបមុខដល់ដី ហើយនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះពិត! ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះពិត!»។ ៤០ រួចអេលីយ៉ាបានបង្គាប់គេថា៖ «ចូរចាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះបាល។ កុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់រួចខ្លួនឡើយ!»។ ភ្លាមនោះ ពួកគេក៏ចាប់អ្នកទាំងនោះ។ បន្ទាប់មក អេលីយ៉ាយកអ្នកទាំងនោះចុះទៅឯជ្រលងគីសុន+ រួចសម្លាប់ពួកគេនៅទីនោះទៅ។+
៤១ ក្រោយមក អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅអាហាប់ថា៖ «សូមលោកឡើងទៅបរិភោគចុះ ព្រោះមានឮសូរសន្ធឹកភ្លៀងយ៉ាងខ្លាំងធ្លាក់មកហើយ»។+ ៤២ ដូច្នេះ អាហាប់ក៏ឡើងទៅបរិភោគ។ ពេលនោះ អេលីយ៉ាឡើងទៅលើកំពូលភ្នំកើមែល ហើយលុតជង្គង់ក្រាបខ្លួនដល់ដី។+ ៤៣ រួចមក គាត់បាននិយាយទៅអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «សូមឡើងទៅ ហើយមើលឆ្ពោះទៅសមុទ្រ»។ ដូច្នេះ អ្នកបម្រើក៏ឡើងទៅមើល ហើយមកប្រាប់គាត់វិញថា៖ «គ្មានឃើញអ្វីសោះ»។ អេលីយ៉ាបានប្រាប់អ្នកបម្រើអស់៧ដងថា៖ «សូមទៅមើលម្ដងទៀត»។ ៤៤ នៅលើកទី៧ អ្នកបម្រើរបស់គាត់បានប្រាប់ថា៖ «មើល! មានពពកតូចមួយប៉ុនបាតដៃឡើងពីសមុទ្រមក»។ ដូច្នេះ អេលីយ៉ានិយាយថា៖ «ចូរទៅជម្រាបស្ដេចអាហាប់ថា៖ ‹សូមទឹមរទេះហើយធ្វើដំណើរចុះទៅវិញ មុនភ្លៀងធ្លាក់មកបង្អាក់ដំណើរលោក!›»។ ៤៥ ដំណាលគ្នានោះ ពពកកាន់តែក្រាស់ឡើង ហើយមេឃចាប់ផ្ដើមងងឹត ខ្យល់ក៏បក់បោកមក រួចភ្លៀងបានធ្លាក់មកយ៉ាងខ្លាំង។+ អាហាប់ក៏បន្តដំណើរទៅក្រុងយេសរៀល។+ ៤៦ ពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់កម្លាំងពិសេសដល់អេលីយ៉ា។ ដូច្នេះ គាត់បានលើកអាវវែងមកចងក្រវាត់នៅចង្កេះ ហើយរត់ហួសទៅមុនអាហាប់ រហូតដល់ក្រុងយេសរៀល។
១៩ រួចមក អាហាប់+បានប្រាប់យេសិបិល+នូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអេលីយ៉ាបានធ្វើ ព្រមទាំងអំពីការដែលគាត់សម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់។+ ២ ដូច្នេះ យេសិបិលបានចាត់អ្នកនាំសារម្នាក់ឲ្យទៅប្រាប់អេលីយ៉ាថា៖ «ថ្ងៃស្អែកថ្មើរនេះ បើខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកដូចអ្នកប្រព្រឹត្តទៅលើពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះទេ នោះសូមឲ្យព្រះទាំងប៉ុន្មានដាក់ទោសខ្ញុំយ៉ាងធ្ងន់ចុះ»។ ៣ ពេលឮដូច្នោះ អេលីយ៉ាបានក្រោកឡើងរត់គេចឲ្យរួចជីវិត ទាំងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។+ គាត់បានរត់ទៅដល់បៀរសេបា+ជាទឹកដីស្រុកយូដា+ ហើយគាត់បានទុកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យនៅទីនោះ។ ៤ គាត់បានធ្វើដំណើរពេញមួយថ្ងៃក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយបានអង្គុយសម្រាកនៅក្រោមដើមឈើមួយ។* បន្ទាប់មក គាត់បានអង្វរសុំឲ្យខ្លួនគាត់ស្លាប់ ដោយនិយាយថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ល្មមហើយ សូមយកជីវិតខ្ញុំទៅ+ ព្រោះខ្ញុំមិនវិសេសជាងបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំទេ»។
៥ បន្ទាប់មក គាត់បានទម្រេតខ្លួន ហើយដេកលក់ក្រោមដើមឈើនោះទៅ។ ពេលនោះ ស្រាប់តែមានទេវតាមួយមកដាស់គាត់+ ហើយនិយាយថា៖ «ចូរក្រោកឡើងបរិភោគសិន»។+ ៦ ខណៈនោះ គាត់ក៏បើកភ្នែកឡើង ហើយឃើញមាននំដុតមួយដុំនៅលើថ្មក្ដៅ និងទឹកមួយក្អមនៅក្បែរក្បាលដំណេក។ គាត់បានក្រោកឡើងបរិភោគនំនិងផឹកទឹកនោះ រួចក៏ដេកទៅវិញ។ ៧ ក្រោយមក ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកវិញជាលើកទី២ ហើយដាស់គាត់ថា៖ «ចូរក្រោកឡើងបរិភោគសិន ព្រោះផ្លូវដែលអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរនោះឆ្ងាយហួសពីកម្លាំងរបស់អ្នក»។ ៨ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាបានក្រោកឡើង ហើយក៏បរិភោគ។ ដោយសារអាហារនោះគាត់មានកម្លាំងធ្វើដំណើរអស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃ៤០យប់ រហូតទៅដល់ភ្នំហូរែបជាភ្នំរបស់ព្រះពិត។+
៩ នៅទីនោះ គាត់បានចូលទៅសម្រាកក្នុងរអាងភ្នំមួយ។+ នៅយប់នោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ «អេលីយ៉ា តើអ្នកមកទីនេះធ្វើអ្វី?»។ ១០ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តខ្នះខ្នែងជាខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌+ ព្រោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមិនបានធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក+ ហើយក៏បានបំបាក់បំបែកទីបូជារបស់លោកដែរ។ ឯអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកវិញ ត្រូវគេសម្លាប់អស់ហើយ+ សល់តែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយឥឡូវពួកគេកំពុងតាមសម្លាប់ខ្ញុំទៀត»។+ ១១ ប៉ុន្តែ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរចេញទៅឈរលើភ្នំ នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»។ រំពេចនោះ ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លងកាត់មុខអេលីយ៉ា+ ហើយមានខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំងបំបាក់បំបែកភ្នំនិងផ្ទាំងថ្មខ្ទេចខ្ទីអស់នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិននៅក្នុងខ្យល់នោះទេ។ បន្ទាប់ពីខ្យល់ ក៏មានរញ្ជួយដី+ តែព្រះយេហូវ៉ាមិននៅក្នុងដីដែលរញ្ជួយនោះទេ។ ១២ ក្រោយពីរញ្ជួយដី ក៏មានភ្លើងឆេះ+ តែព្រះយេហូវ៉ាមិននៅក្នុងភ្លើងនោះទេ។ ក្រោយពីភ្លើង ក៏មានឮសំឡេងស្រាលស្រទន់។+ ១៣ ក្រោយពីអេលីយ៉ាបានឮសំឡេងនោះភ្លាម គាត់ក៏បានទាញអាវ*មកបាំងមុខ+ ហើយចេញទៅឈរនៅមាត់រអាង។ រួចមានសំឡេងមួយសួរគាត់ថា៖ «អេលីយ៉ា តើអ្នកមកទីនេះធ្វើអ្វី?»។ ១៤ គាត់ក៏បានតបឆ្លើយវិញថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តខ្នះខ្នែងជាខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ ព្រោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមិនបានធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក+ ហើយក៏បានបំបាក់បំបែកទីបូជារបស់លោកដែរ។ ឯអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកវិញ ត្រូវគេសម្លាប់អស់ហើយ សល់តែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយឥឡូវពួកគេកំពុងតាមសម្លាប់ខ្ញុំទៀត»។+
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅវិញ ទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៃក្រុងដាម៉ាស់។ ពេលទៅដល់ទីនោះ ចូរចាក់ប្រេងតែងតាំងហាសេអែល+ឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើស្រុកស៊ីរី។ ១៦ មួយទៀត អ្នកត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំងយេហ៊ូ+ជាចៅរបស់នីមសាយ ឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ រួចអ្នកត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំងអេលីសេ*ជាកូនសាផាតពីក្រុងអេបិលមិហូឡា ឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រកាសទំនាយបន្ទាប់ពីអ្នក។+ ១៧ អ្នកណាដែលគេចរួចពីដាវរបស់ហាសេអែល+ នោះយេហ៊ូនឹងសម្លាប់។+ ឯអ្នកណាដែលគេចរួចពីដាវរបស់យេហ៊ូ នោះអេលីសេនឹងសម្លាប់។+ ១៨ ខ្ញុំនៅមានមនុស្ស៧.០០០នាក់ទៀតក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ដែលមិនបានលុតជង្គង់ក្រាបគោរពដល់រូបព្រះបាល+ និងមិនបានថើបរូបនោះឡើយ»។+
១៩ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាបានធ្វើដំណើរចេញពីទីនោះ ហើយឃើញអេលីសេជាកូនសាផាត កំពុងភ្ជួរស្រែជាមួយអ្នកឯទៀត ដោយមានគោ១២នឹមភ្ជួរបន្តបន្ទាប់គ្នា ហើយគាត់ភ្ជួរនៅនឹមខាងក្រោយគេបង្អស់។ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាដើរទៅជិតអេលីសេ រួចបំពាក់អាវ*របស់គាត់+ឲ្យអេលីសេ។ ២០ ភ្លាមនោះ អេលីសេបានទុកគោរបស់គាត់ចោល រួចរត់ទៅតាមអេលីយ៉ា។ អេលីសេនិយាយថា៖ «សូមឲ្យខ្ញុំទៅថើបលាឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំសិន។ រួចខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក»។ អេលីយ៉ាតបទៅវិញថា៖ «ចូរទៅចុះ ខ្ញុំមិនឃាត់អ្នកទេ»។ ២១ ដូច្នេះ គាត់បានត្រឡប់ទៅវិញ រួចយកគោមួយនឹមជូនជាគ្រឿងបូជា។ គាត់ក៏យកឧបករណ៍ភ្ជួររាស់ទៅដុតដើម្បីស្ងោរសាច់គោនោះ រួចចែកដល់បណ្ដាជនបរិភោគ។ ក្រោយនោះ គាត់ក្រោកឡើងទៅតាមអេលីយ៉ា ហើយបម្រើគាត់។+
២០ គ្រានោះ បេនហាដាត+ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី+បានប្រមូលទ័ពគាត់ទាំងអស់ រួមទាំងស្ដេច៣២រូប ព្រមទាំងសេះនិងរទេះចម្បាំងរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានឡើងទៅឡោមព័ទ្ធច្បាំង+នឹងក្រុងសាម៉ារី។+ ២ បេនហាដាតក៏បានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅជួបអាហាប់+ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ អ្នកនាំសារនោះបាននិយាយទៅកាន់អាហាប់ថា៖ «បេនហាដាតបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ៣ ‹មាសប្រាក់របស់អ្នកជារបស់ខ្ញុំ ហើយប្រពន្ធណាដែលមានរូបឆោមស្រស់និងកូនប្រុសស្អាតៗរបស់អ្នកក៏ជារបស់ខ្ញុំដែរ›»។ ៤ ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលក៏បានតបទៅវិញថា៖ «សូមឲ្យបានដូចប្រសាសន៍របស់លោកម្ចាស់ទៅចុះ ខ្លួនខ្ញុំនិងរបស់សព្វសារពើដែលខ្ញុំមាន សុទ្ធតែជារបស់លោកទាំងអស់»។+
៥ ក្រោយមក អ្នកនាំសារបានត្រឡប់មកវិញ រួចប្រាប់ថា៖ «បេនហាដាតមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំបានផ្ញើសារទៅអ្នកថា៖ «អ្នកត្រូវប្រគល់មាសប្រាក់និងប្រពន្ធកូនឲ្យខ្ញុំ»។ ៦ ប៉ុន្តែ ដល់ថ្ងៃស្អែកថ្មើរនេះ ខ្ញុំនឹងចាត់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅឯអ្នក។ ពួកគេនឹងពិនិត្យមើលយ៉ាងហ្មត់ចត់ក្នុងវិមានអ្នក និងក្នុងផ្ទះពួកអ្នកបម្រើអ្នក។ ពួកគេនឹងប្រមូលយករបស់មានតម្លៃទាំងអស់›»។
៧ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានកោះហៅបុរសចាស់ទុំទាំងអស់ឲ្យមក ហើយនិយាយថា៖ «សូមអស់លោកជួយពិចារណាមើល បុគ្គលនេះកំពុងបង្ករឿងនឹងយើងហើយ ព្រោះគាត់បានទាមទារប្រពន្ធកូនខ្ញុំ មាសប្រាក់របស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនបានបដិសេធនឹងបង្គាប់របស់គាត់ទេ»។ ៨ រួចមក ពួកបុរសចាស់ទុំនិងបណ្ដាជនទាំងអស់បាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «សូមលោកកុំស្ដាប់បង្គាប់ពួកគេ ហើយកុំយល់ព្រមឡើយ»។ ៩ ដូច្នេះ ស្ដេចបាននិយាយទៅកាន់អ្នកនាំសាររបស់បេនហាដាតថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ស្ដេចជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមបង្គាប់មុនទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ បង្គាប់ក្រោយនេះ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើតាមទេ›»។ អ្នកនាំសារក៏បានត្រឡប់ទៅវិញដោយនាំដំណឹងនេះទៅប្រាប់បេនហាដាត។
១០ បេនហាដាតក៏បានផ្ញើសារត្រឡប់ទៅវិញថា៖ «បើមានសល់កម្ទេចក្រុងសាម៉ារីល្មមឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលមកជាមួយខ្ញុំ ម្នាក់មួយក្ដាប់ នោះសូមឲ្យអស់ទាំងព្រះដាក់ទោសខ្ញុំយ៉ាងធ្ងន់ទៅចុះ!»។ ១១ ឯស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានតបទៅវិញថា៖ «ចូរប្រាប់បេនហាដាតថា៖ ‹មុនចម្បាំងចាប់ផ្ដើម សូមកុំអួតខ្លួនដូចជាអ្នកដែលបានឈ្នះចម្បាំងឡើយ›»។+ ១២ អ្នកនាំសារបាននាំពាក្យទាំងនោះទៅប្រាប់បេនហាដាត កាលដែលគាត់និងពួកស្ដេចកំពុងពិសាស្រាក្នុងត្រសាល។ ពេលឮភ្លាម បេនហាដាតបានបញ្ជាពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ថា៖ «ចូរត្រៀមខ្លួនទៅប្រយុទ្ធ!»។ ដូច្នេះ ពួកគេបានត្រៀមខ្លួនទៅវាយលុកក្រុងសាម៉ារី។
១៣ ពេលនោះ មានអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ចូលទៅជួបស្ដេចអាហាប់+ ហើយប្រាប់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹តើអ្នកឃើញក្រុមមនុស្សដ៏ធំនេះទេ? នៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក នោះអ្នកនឹងដឹងថាខ្ញុំគឺជាព្រះយេហូវ៉ា›»។+ ១៤ អាហាប់បានសួរថា៖ «តើលោកនឹងប្រគល់តាមរយៈអ្នកណា?»។ អ្នកប្រកាសទំនាយក៏តបទៅវិញថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹តាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់អភិបាលខេត្តទាំងប៉ុន្មាន›»។ ដូច្នេះ អាហាប់បានសួរថា៖ «តើអ្នកណានឹងច្បាំងមុន?»។ អ្នកប្រកាសទំនាយឆ្លើយថា៖ «គឺលោក!»។
១៥ រួចមក អាហាប់បានរាប់ពួកអ្នកបម្រើរបស់អភិបាលខេត្តទាំងប៉ុន្មាន ហើយឃើញថាពួកគេមានគ្នាចំនួន២៣២នាក់។ បន្ទាប់ពីនោះ គាត់បានរាប់បុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ហើយឃើញថាមានចំនួន៧.០០០នាក់។ ១៦ ពួកគេបានចេញទៅទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ កាលដែលបេនហាដាតកំពុងពិសាស្រាស្រវឹងក្នុងត្រសាលជាមួយនឹងពួកស្ដេច៣២រូបដែលរួមដៃនឹងគាត់។ ១៧ កាលពួកអ្នកបម្រើរបស់អភិបាលខេត្តទាំងប៉ុន្មានចេញពីក្រុងមក បេនហាដាតបានចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅមើលថាមានអ្វីកើតឡើង។ រួចពួកគេបានមករាយការណ៍ដល់គាត់វិញថា៖ «មានពួកបុរសចេញពីក្រុងសាម៉ារី»។ ១៨ បេនហាដាតបានបង្គាប់ថា៖ «ទោះជាពួកគេចេញមកសុំចុះចូល ឬចង់មកច្បាំងក្ដី ចូរចាប់ពួកគេទាំងរស់»។ ១៩ ពេលពួកអ្នកបម្រើរបស់អភិបាលខេត្តទាំងប៉ុន្មានបានចេញពីក្រុង ក៏មានពលទ័ពចេញមកជាមួយដែរ។ ២០ ពួកគេម្នាក់ៗបានវាយសម្លាប់ពួកសត្រូវ។ ទ័ពស៊ីរីបានបាក់ទ័ពរត់បែកខ្ញែកគ្នា+ ហើយពួកអ៊ីស្រាអែលបានដេញតាមពួកគេ។ ឯបេនហាដាតជាស្ដេចស៊ីរីវិញ គាត់បានឡើងជិះសេះរត់ទៅជាមួយនឹងទ័ពសេះខ្លះទៀត។ ២១ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានចេញទៅតាមវាយប្រហារទាំងទ័ពសេះទាំងទ័ពរទេះចម្បាំង។ គាត់បានសម្លាប់ទាហានស៊ីរីយ៉ាងសន្ធឹក។
២២ ក្រោយមក អ្នកប្រកាសទំនាយ+បានចូលទៅជួបស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយនិយាយទៅគាត់ថា៖ «សូមទៅពង្រឹងកម្លាំងទ័ព ហើយគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើ+ ព្រោះដល់ដើមឆ្នាំក្រោយ ស្ដេចស្រុកស៊ីរីនឹងមកធ្វើចម្បាំងនឹងអ្នកម្ដងទៀត»។+
២៣ ឯពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានប្រាប់បេនហាដាតថា៖ «ព្រះរបស់ពួកគេគឺជាព្រះនៃតំបន់ភ្នំ។ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេឈ្នះយើង។ ប៉ុន្តែ បើយើងច្បាំងនឹងពួកគេនៅតំបន់ទំនាបវិញ យើងច្បាស់ជាច្បាំងឈ្នះពួកគេមិនខាន។ ២៤ សូមលោកធ្វើដូច្នេះ គឺឲ្យពួកអភិបាលដឹកនាំទ័ពក្នុងចម្បាំងជំនួសស្ដេចទាំងនោះវិញ។+ ២៥ រួចសូមប្រមូលទ័ពឲ្យស្មើនឹងចំនួនទ័ពដែលលោកបានបាត់បង់ ព្រមទាំងចំនួនសេះនិងចំនួនរទេះចម្បាំងឲ្យស្មើនឹងលើកមុនដែរ។ ចូរយើងចេញទៅច្បាំងជាមួយនឹងពួកគេនៅតំបន់ទំនាបវិញ លើកនេះយើងច្បាស់ជាឈ្នះពួកគេមិនខាន»។ ដូច្នេះ បេនហាដាតបានស្ដាប់យោបល់របស់ពួកអ្នកបម្រើទាំងនោះ ហើយធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេបានប្រាប់។
២៦ នៅដើមឆ្នាំបន្ទាប់* បេនហាដាតបានប្រមូលទ័ពស៊ីរី ហើយឡើងទៅក្រុងអាផែក+ ដើម្បីច្បាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែល។ ២៧ ឯពួកអ៊ីស្រាអែលវិញ ពួកគេក៏បានត្រូវប្រមូលមកដែរ ហើយពួកគេបានទទួលស្បៀងអាហារ។ រួចមក ពួកគេចេញទៅច្បាំងនឹងពួកស៊ីរី។ ពេលពួកអ៊ីស្រាអែលបោះទ័ពនៅមុខជំរំពួកស៊ីរី ពួកគេប្រៀបដូចជាពពែពីរហ្វូងតូចៗ តែពួកស៊ីរីមានគ្នាច្រើនពេញទឹកដីនោះ។+ ២៨ បន្ទាប់មក តំណាងព្រះពិតបានចូលទៅជួបស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដោយសារពួកស៊ីរីបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះនៃតំបន់ភ្នំ មិនមែនជាព្រះនៃតំបន់ទំនាបទេ» នោះខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុមមនុស្សដ៏ធំនេះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក+ ហើយអ្នកនឹងដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំគឺជាព្រះយេហូវ៉ា›»។+
២៩ ពួកគេទាំងសងខាងបានបោះជំរំទល់មុខគ្នាអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ ហើយនៅថ្ងៃទី៧ពួកគេចាប់ផ្ដើមច្បាំងគ្នា។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានសម្លាប់ទ័ពថ្មើរជើងរបស់ពួកស៊ីរីចំនួន១០០.០០០នាក់ក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃ។ ៣០ ចំណែកឯពួកស៊ីរីចំនួន២៧.០០០នាក់ដែលនៅសល់ ពួកគេបានរត់ចូលទៅក្រុងអាផែក។+ ប៉ុន្តែ កំពែងក្រុងបានរលំសង្កត់លើពួកគេស្លាប់អស់ទៅ។ ពេលនោះ បេនហាដាតក៏បានរត់ចូលក្រុងនោះដែរ ហើយចូលទៅពួនក្នុងបន្ទប់មួយ។
៣១ ខណៈនោះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់បេនហាដាតបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «យើងធ្លាប់ឮថាបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល មានមេត្តាករុណា។* ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងស្លៀកបាវ ហើយយកខ្សែពួរមកចងនៅក្បាល រួចចេញទៅឯស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ប្រហែលជាគាត់នឹងទុកជីវិតឲ្យលោក»។+ ៣២ ដូច្នេះ ពួកគេបានស្លៀកបាវ ហើយយកខ្សែពួរមកចងនៅក្បាល រួចចេញទៅឯស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «បេនហាដាតជាអ្នកបម្រើលោក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹សូមលោកមេត្តាទុកជីវិតឲ្យខ្ញុំផង›»។ រួចមក អាហាប់តបវិញថា៖ «តើគាត់នៅរស់ឬ? គាត់ដូចជាបងប្អូនខ្ញុំ»។ ៣៣ ពួកអ្នកបម្រើទាំងនោះចាត់ទុកថានោះជាសញ្ញាសម្គាល់ល្អ ហើយពួកគេក៏ជឿសម្ដីរបស់អាហាប់។ ដូច្នេះពួកគេបាននិយាយថា៖ «មែន បេនហាដាតដូចជាបងប្អូនលោក»។ ខណៈនោះ អាហាប់បាននិយាយថា៖ «ចូរទៅអញ្ជើញគាត់មក»។ បន្ទាប់មក បេនហាដាតក៏ចេញទៅជួបអាហាប់ ហើយអាហាប់ឲ្យគាត់ឡើងជិះរទេះជាមួយ។
៣៤ បេនហាដាតបាននិយាយទៅអាហាប់ថា៖ «ខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុងទាំងប៉ុន្មានឲ្យលោកវិញ ជាក្រុងដែលឪពុកខ្ញុំបានដណ្ដើមយកពីឪពុកលោក។ លោកអាចបង្កើតផ្សារ*ក្នុងក្រុងដាម៉ាស់ ដូចឪពុកខ្ញុំបានបង្កើតក្នុងក្រុងសាម៉ារីដែរ»។
អាហាប់បានតបថា៖ «តាមការព្រមព្រៀងនេះ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកទៅវិញ»។
យ៉ាងនោះពួកគាត់បានព្រមព្រៀងគ្នា ហើយអាហាប់បានឲ្យបេនហាដាតទៅវិញ។
៣៥ គ្រានោះ មានបុរសម្នាក់ជាកូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ។*+ គាត់បានធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយនិយាយទៅកាន់មិត្តគាត់ថា៖ «ចូរវាយខ្ញុំមក!»។ ប៉ុន្តែ អ្នកនោះមិនព្រមវាយគាត់ទេ។ ៣៦ បុរសនោះក៏ប្រាប់មិត្តគាត់ថា៖ «ដោយសារអ្នកមិនបានស្ដាប់តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះនៅវេលាណាដែលអ្នកចាកចេញពីខ្ញុំ វេលានោះនឹងមានតោមួយមកសម្លាប់អ្នក»។ ក្រោយពីមិត្តនោះចេញទៅ គាត់ក៏ប្រទះនឹងតោមួយ ហើយវាសម្លាប់គាត់ទៅ។
៣៧ បន្ទាប់ពីនោះមក បុរសដដែលនោះបានជួបបុរសម្នាក់ទៀត ហើយនិយាយថា៖ «ចូរវាយខ្ញុំមក!»។ ដូច្នេះ អ្នកនោះក៏បានវាយគាត់ឲ្យរបួស។
៣៨ រួចមក បុរសដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយនោះ បានយកក្រណាត់មករុំភ្នែកដើម្បីកុំឲ្យគេចំណាំគាត់បាន ហើយទៅស្ទាក់ចាំជួបស្ដេចអាហាប់នៅតាមផ្លូវ។ ៣៩ កាលដែលស្ដេចធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ បុរសនោះបានស្រែកឡើងថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកបានទៅធ្វើសង្គ្រាមដ៏ខ្លាំងមួយ ហើយមានបុរសម្នាក់នាំឈ្លើយសឹកម្នាក់មកប្រគល់ឲ្យខ្ញុំ ទាំងប្រាប់ថា៖ ‹ចូរយាមបុរសនេះ បើគាត់រត់រួច នោះជីវិតអ្នកនឹងត្រូវប្ដូរជំនួសគាត់វិញ+ បើពុំនោះទេអ្នកត្រូវបង់ប្រាក់មួយថាលិន›។* ៤០ ប៉ុន្តែ កាលដែលខ្ញុំកំពុងរវល់ធ្វើនេះធ្វើនោះ ស្រាប់តែឈ្លើយសឹកនោះរត់បាត់ទៅ»។ រួចស្ដេចអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅគាត់ថា៖ «អ្នកបានវិនិច្ឆ័យខ្លួនឯងហើយ អ្នកសមនឹងទទួលទោសនោះមែន!»។ ៤១ បន្ទាប់មក គាត់ស្រាយក្រណាត់រុំភ្នែកចេញ។ ភ្លាមនោះ ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលស្គាល់ថាគាត់ជាអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់។+ ៤២ គាត់និយាយទៅស្ដេចថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ដោយសារអ្នកឲ្យបុរសនោះរួចពីកណ្ដាប់ដៃអ្នក គឺបុរសដែលខ្ញុំបានកាត់ទោសឲ្យស្លាប់+ នោះជីវិតអ្នកនឹងត្រូវប្ដូរជំនួសជីវិតគាត់+ ហើយជីវិតរាស្ត្ររបស់អ្នកនឹងត្រូវប្ដូរជំនួសជីវិតរាស្ត្ររបស់គាត់វិញ›»។+ ៤៣ ក្រោយពីឮដូច្នេះ ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលក៏ត្រឡប់ទៅវិមាននៅក្រុងសាម៉ារីវិញ+ ទាំងមានទឹកមុខស្រពោននិងអាក់អន់ចិត្ត។
២១ ក្រោយពីនោះមក នៅក្រុងយេសរៀល+មានហេតុការណ៍មួយកើតឡើង ដែលទាក់ទងនឹងចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់បុរសម្នាក់ឈ្មោះណាបោតជាអ្នកក្រុងនោះ។ ចម្ការនោះនៅជិតវិមានរបស់អាហាប់ជាស្ដេចស្រុកសាម៉ារី។ ២ អាហាប់បាននិយាយទៅកាន់ណាបោតថា៖ «សូមប្រគល់ចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់អ្នកឲ្យមកខ្ញុំ ដើម្បីខ្ញុំអាចយកធ្វើជាសួនបន្លែ ព្រោះដីនេះនៅជិតវិមានរបស់ខ្ញុំស្រាប់។ រួចមក ខ្ញុំនឹងប្ដូរចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយទៀតដែលល្អជាង ឲ្យដល់អ្នកវិញ។ បើអ្នកចង់បានជាប្រាក់ ខ្ញុំនឹងបង់ឲ្យតាមតម្លៃចម្ការនេះ»។ ៣ ប៉ុន្តែ ណាបោតបានតបថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចប្រគល់មត៌កពីបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំឲ្យលោកបានទេ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានហាមជាដាច់ខាតអំពីរឿងនេះ»។+ ៤ ដូច្នេះ អាហាប់ក៏ចូលទៅក្នុងវិមានវិញ ដោយខកចិត្តនិងទឹកមុខក្រញូវ ព្រោះតែពាក្យសម្ដីរបស់ណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀល ដែលថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនប្រគល់មត៌កពីបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំឲ្យលោកទេ»។ អាហាប់ក៏ទៅសម្រាន្តលើគ្រែ បែរមុខទៅជញ្ជាំង ហើយមិនព្រមបរិភោគអាហារឡើយ។
៥ ឯយេសិបិល+ជាភរិយារបស់អាហាប់ក៏ចូលទៅជួបគាត់ ហើយសួរថា៖ «ម្ដេចក៏លោកមិនសប្បាយចិត្តរហូតដល់មិនព្រមពិសាអាហារដូច្នេះ?»។ ៦ អាហាប់បានឆ្លើយថា៖ «ពីព្រោះខ្ញុំបាននិយាយទៅណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀលថា៖ ‹សូមលក់ចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់អ្នកមកឲ្យខ្ញុំ ឬមួយខ្ញុំប្ដូរចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយទៀតឲ្យដល់អ្នកវិញក៏បាន›។ ប៉ុន្តែ គាត់បាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនព្រមប្រគល់ចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ខ្ញុំឲ្យលោកទេ›»។ ៧ យេសិបិលក៏និយាយថា៖ «ក្រែងលោកជាស្ដេចគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល មែនទេ? សូមក្រោកឡើងពិសាអាហារ ហើយសប្បាយចិត្តចុះ។ ខ្ញុំនឹងយកចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀល មកឲ្យលោក»។+ ៨ ដូច្នេះ នាងបានសរសេរសំបុត្រដោយប្រើឈ្មោះស្ដេច ហើយយកត្រារបស់អាហាប់បោះលើសំបុត្រទាំងនោះ+ រួចផ្ញើទៅពួកបុរសចាស់ទុំ+និងពួកអភិជនដែលរស់នៅក្នុងក្រុងជាមួយនឹងណាបោត។ ៩ នាងបានសរសេរសំបុត្រទាំងនោះថា៖ «ចូរប្រកាសឲ្យបណ្ដាជនតមអាហារ ហើយឲ្យណាបោតអង្គុយនៅកន្លែងខាងមុខបណ្ដាជន។ ១០ រួចហៅមនុស្សខិលខូចពីរនាក់ឲ្យចូលមកអង្គុយនៅមុខគាត់ ហើយចោទប្រកាន់គាត់+ថា៖ ‹អ្នកឯងបានប្រមាថព្រះនិងស្ដេច!›។+ បន្ទាប់មក ចូរនាំគាត់ចេញទៅក្រៅ ហើយគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់ទៅ»។+
១១ ដូច្នេះ ពួកបុរសចាស់ទុំនិងពួកអភិជនដែលរស់នៅក្នុងក្រុងជាមួយនឹងណាបោត បានធ្វើតាមបង្គាប់ក្នុងសំបុត្រដែលយេសិបិលបានផ្ញើទៅឲ្យពួកគេ។ ១២ ពួកគេក៏បានប្រកាសឲ្យបណ្ដាជនតមអាហារ ហើយឲ្យណាបោតអង្គុយនៅកន្លែងខាងមុខបណ្ដាជន។ ១៣ រួចមក មនុស្សខិលខូចពីរនាក់បានចូលមកអង្គុយនៅមុខណាបោត ហើយចាប់ផ្ដើមចោទប្រកាន់គាត់នៅមុខបណ្ដាជន ដោយនិយាយថា៖ «ណាបោតនេះ បានប្រមាថព្រះនិងស្ដេច!»។+ ក្រោយមក ពួកគេបានយកគាត់ចេញទៅជាយក្រុង ហើយគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់ទៅ។+ ១៤ ពួកគេក៏ផ្ញើសារទៅយេសិបិលថា៖ «ណាបោតត្រូវគេគប់ដុំថ្មសម្លាប់ហើយ»។+
១៥ ក្រោយពីយេសិបិលបានឮដំណឹងនោះភ្លាម នាងនិយាយទៅអាហាប់ថា៖ «សូមលោកទៅយកចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀល+ ដែលមិនព្រមលក់ឲ្យលោកនោះទៅ ព្រោះគាត់បានស្លាប់ហើយ»។ ១៦ ឮដូច្នោះ អាហាប់ក៏បានក្រោកឡើង ហើយចុះទៅយកចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀល ធ្វើជាកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់។
១៧ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អេលីយ៉ា+ជាអ្នកភូមិធេសប៊ីថា៖ ១៨ «ចូរក្រោកឡើងហើយចុះទៅជួបអាហាប់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដែលគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារី។+ មើល! គាត់កំពុងនៅឯចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ណាបោតដែលគាត់បានយកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ។ ១៩ អ្នកត្រូវប្រាប់អាហាប់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «អ្នកបានសម្លាប់បុរសម្នាក់+ ថែមទាំងយកដីរបស់គាត់ មែនទេ?»›។+ បន្ទាប់មក ចូរនិយាយទៅគាត់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «នៅកន្លែងដែលឆ្កែបានលិឍឈាមរបស់ណាបោត ឆ្កែក៏នឹងលិឍឈាមរបស់អ្នកដែរ»›»។+
២០ ពេលជួបអេលីយ៉ា អាហាប់បាននិយាយថា៖ «ឱសត្រូវខ្ញុំអើយ! អ្នករកខ្ញុំឃើញហើយ»។+ អេលីយ៉ាបានតបថា៖ «ខ្ញុំរកលោកឃើញហើយ។ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដោយសារអ្នកបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត+ ២១ ខ្ញុំនឹងនាំសេចក្ដីអន្តរាយមកលើអ្នក ហើយខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពូជពង្សអ្នកឲ្យអស់រលីង ពោលគឺកូនប្រុសៗទាំងអស់របស់អ្នក+ រួមទាំងអ្នកតូចទាបក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលផងដែរ។+ ២២ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពូជពង្សអ្នកបានដូចពូជពង្សរបស់យេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត និងពូជពង្សរបស់បាអាសា+ជាកូនអាហាយ៉ា ព្រោះអ្នកបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹង ហើយបាននាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង›។ ២៣ ចំណែកឯយេសិបិលវិញ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ឆ្កែនឹងហែកស៊ីយេសិបិលនៅទីវាលក្នុងក្រុងយេសរៀល។+ ២៤ ក្នុងពូជពង្សរបស់អាហាប់ អ្នកណាដែលស្លាប់ក្នុងក្រុង ឆ្កែនឹងហែកស៊ី។ ឯអ្នកណាដែលស្លាប់នៅឯទីវាល សត្វហើរលើអាកាសនឹងចឹកស៊ី។+ ២៥ អាហាប់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់លើសអស់អ្នកដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត+ ព្រោះគាត់បានតាំងចិត្តធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តាមការញុះញង់របស់យេសិបិលជាភរិយា។+ ២៦ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យខ្ពើមរអើមបំផុត ដោយគោរពបូជាដល់រូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមតាមជនជាតិអាម៉ូរី ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល›»។+
២៧ ក្រោយពីអាហាប់ឮពាក្យទាំងនោះភ្លាម គាត់ក៏បានហែកអាវ ហើយស្លៀកបាវ រួចតមអាហារ។ ពេលទម្រេតខ្លួន គាត់ក៏ស្លៀកបាវដែរ ហើយពេលដើរ គាត់ក៏ដើរមួយៗដោយអស់សង្ឃឹម។ ២៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អេលីយ៉ាជាអ្នកភូមិធេសប៊ីថា៖ ២៩ «តើអ្នកបានឃើញអាហាប់បន្ទាបខ្លួនយ៉ាងណាទេក្រោយពីឮពាក្យរបស់ខ្ញុំ?+ ដោយសារគាត់បន្ទាបខ្លួននៅចំពោះមុខខ្ញុំដូច្នេះ នោះខ្ញុំនឹងមិននាំអន្តរាយមកលើគាត់ក្នុងជំនាន់គាត់ទេ តែខ្ញុំនឹងនាំអន្តរាយមកលើពូជពង្សគាត់នៅជំនាន់កូនគាត់វិញ»។+
២២ អស់រយៈពេលបីឆ្នាំ ស្រុកស៊ីរីនិងស្រុកអ៊ីស្រាអែលមិនមានចម្បាំងនឹងគ្នាទេ។ ២ នៅឆ្នាំទី៣ យេហូសាផាត+ស្ដេចស្រុកយូដា បានចុះទៅជួបស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ៣ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ថា៖ «អ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថារ៉ាម៉ូតគីលាត+ជាទឹកដីរបស់យើង មែនទេ? ប៉ុន្តែ យើងបែរជាមិនហ៊ានទៅច្បាំងដណ្ដើមយកពីស្ដេចស្រុកស៊ីរីទៅវិញ»។ ៤ រួចមក គាត់បាននិយាយទៅយេហូសាផាតថា៖ «តើលោកចង់ទៅច្បាំងជាមួយខ្ញុំនៅរ៉ាម៉ូតគីលាតទេ?»។ យេហូសាផាតបានតបទៅស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញថា៖ «ខ្ញុំក៏ដូចជាលោក ហើយរាស្ត្រខ្ញុំក៏ដូចជារាស្ត្ររបស់លោក។ ឯសេះរបស់ខ្ញុំក៏ដូចជាសេះរបស់លោកដែរ»។+
៥ ប៉ុន្តែ យេហូសាផាតបាននិយាយទៅស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ដំបូង សូមឲ្យយើងសួរ+ព្រះយេហូវ៉ាសិន»។+ ៦ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានអញ្ជើញអ្នកប្រកាសទំនាយប្រហែល៤០០នាក់ឲ្យមកជុំគ្នា រួចសួរពួកគេថា៖ «តើខ្ញុំគួរទៅច្បាំងនៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត ឬមិនគួរ?»។ ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ «សូមលោកទៅចុះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយលោកដណ្ដើមយកទឹកដីនោះមកវិញ»។
៧ បន្ទាប់មក យេហូសាផាតបាននិយាយថា៖ «តើនៅទីនេះមានអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? សូមឲ្យយើងសួរគាត់ដែរ»។+ ៨ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅយេហូសាផាតថា៖ «នៅមានបុរសម្នាក់ទៀត ដែលយើងអាចសួរព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគាត់។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំស្អប់គាត់ណាស់+ ព្រោះគាត់មិនដែលប្រកាសទំនាយល្អអំពីខ្ញុំទេ មានតែទំនាយអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ។+ គាត់ឈ្មោះមីកាយ៉ាជាកូនអ៊ីមឡា»។ ប៉ុន្តែ យេហូសាផាតបាននិយាយទៅស្ដេចថា៖ «លោកមិនគួរនិយាយដូច្នេះទេ»។
៩ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានហៅមន្ត្រីម្នាក់ រួចបង្គាប់ថា៖ «ចូរទៅនាំមីកាយ៉ាជាកូនអ៊ីមឡាឲ្យមកជាប្រញាប់»។+ ១០ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាបានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្ដេច ហើយអង្គុយលើបល្ល័ង្ករៀងខ្លួន។ ពួកគាត់នៅទីលានបញ្ជាន់ស្រូវ ក្បែរខ្លោងទ្វារចូលក្រុងសាម៉ារី ហើយមានពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់នៅទីនោះ កំពុងប្រកាសទំនាយនៅចំពោះស្ដេច។+ ១១ បន្ទាប់មក សេដេគាជាកូនកេនេអាណា បានធ្វើស្នែងដែក ហើយបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ដោយឧបករណ៍ទាំងនេះស្ដេចនឹងប្រហារពួកស៊ីរីរហូតដល់ពួកគេវិនាសអស់ទៅ›»។ ១២ ឯពួកអ្នកប្រកាសទំនាយផ្សេងទៀតក៏ប្រកាសស្រដៀងនោះដែរ ដោយប្រាប់ថា៖ «ចូរលោកឡើងទៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាតចុះ លោកនឹងទទួលជ័យជម្នះពុំខាន។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយលោកដណ្ដើមយកទឹកដីនោះមកវិញ»។
១៣ ពេលនោះ អ្នកនាំសារដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅហៅមីកាយ៉ា បាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «មើល! ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់សុទ្ធតែនិយាយរឿងល្អៗជម្រាបស្ដេច។ ដូច្នេះ សូមអ្នកនិយាយរឿងល្អជម្រាបស្ដេចដូចពួកគេចុះ»។+ ១៤ ប៉ុន្តែ មីកាយ៉ាបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា បើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំយ៉ាងណា ខ្ញុំនឹងប្រាប់យ៉ាងនោះ»។ ១៥ រួចមក គាត់ក៏ចូលទៅជួបស្ដេច ហើយស្ដេចបានសួរគាត់ថា៖ «មីកាយ៉ា តើយើងគួរទៅច្បាំងដណ្ដើមយករ៉ាម៉ូតគីលាត ឬមិនគួរ?»។ ភ្លាមនោះ គាត់ឆ្លើយថា៖ «សូមលោកទៅចុះ លោកនឹងទទួលជ័យជម្នះពុំខាន។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយលោកដណ្ដើមយកទឹកដីនោះមកវិញ»។ ១៦ ពេលនោះ ស្ដេចបាននិយាយទៅគាត់ថា៖ «តើខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នកឲ្យស្បថប៉ុន្មានដងទៀតថា អ្នកត្រូវប្រាប់ខ្ញុំតែពាក្យពិតក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា?»។ ១៧ ដូច្នេះ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយនៅលើភ្នំ+ ប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមគ្មានគង្វាល។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ពួកគេលែងមានម្ចាស់ទៀតហើយ។ ចូរអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងខ្លួនដោយសុខសាន្តចុះ›»។
១៨ រួចមក ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «ដូចខ្ញុំបានជម្រាបលោកហើយថា៖ ‹គាត់មិនដែលប្រកាសទំនាយល្អអំពីខ្ញុំទេ មានតែទំនាយអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ›»។+
១៩ រួចមីកាយ៉ាបាននិយាយថា៖ «ដូច្នេះ សូមស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំបានឃើញព្រះយេហូវ៉ាអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់លោក+ ដោយមានបណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌ឈរនៅខាងឆ្វេងនិងខាងស្ដាំលោក។+ ២០ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹តើអ្នកណានឹងទៅបញ្ឆោតអាហាប់ឲ្យឡើងទៅច្បាំងនៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត ដើម្បីឲ្យគាត់ស្លាប់នៅទីនោះ?›។ មានទេវតាមួយរូបឆ្លើយយ៉ាងនេះ មួយរូបឆ្លើយយ៉ាងនោះ។ ២១ រួចមក មានទេវតាមួយរូប+ចេញមកឈរនៅមុខព្រះយេហូវ៉ា ហើយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទៅបញ្ឆោតគាត់›។ ព្រះយេហូវ៉ាបានសួរទេវតានោះថា៖ ‹តើអ្នកនឹងបញ្ឆោតគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?›។ ២២ ទេវតានោះបានឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទៅដាក់ពាក្យបញ្ឆោតនៅក្នុងមាត់របស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់របស់អាហាប់›។+ ដូច្នេះ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅធ្វើដូច្នោះចុះ អ្នកនឹងបញ្ឆោតបានមែន›។ ២៣ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យបុគ្គលវិញ្ញាណនោះ ទៅធ្វើឲ្យពួកអ្នកប្រកាសទំនាយប្រាប់ពាក្យកុហកដល់លោក។+ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថាលោកនឹងជួបអន្តរាយមិនខាន»។+
២៤ ពេលនោះ សេដេគាជាកូនកេនេអាណា បានចូលមកទះកំផ្លៀងមីកាយ៉ា ដោយនិយាយថា៖ «តើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានចេញពីខ្ញុំតាមផ្លូវណា ទៅនិយាយជាមួយនឹងអ្នក?»។+ ២៥ មីកាយ៉ាបានឆ្លើយថា៖ «មើល! អ្នកនឹងដឹងនៅថ្ងៃដែលអ្នកចូលទៅពួនក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត»។ ២៦ រួចស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយថា៖ «ចូរនាំមីកាយ៉ាទៅប្រគល់ឲ្យអេម៉ុនជាអភិបាលក្រុងនិងយ៉ូអាសជាកូនស្ដេចទៅ។ ២៧ ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ស្ដេចបានបង្គាប់ដូច្នេះថា៖ «ចូរឃុំបុរសនេះក្នុងគុក+ ហើយឲ្យនំប៉័ងនិងទឹកដល់គាត់តែបន្តិចបន្តួចបានហើយ រហូតដល់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយសុខសាន្ត»›»។ ២៨ ប៉ុន្តែ មីកាយ៉ាបាននិយាយថា៖ «បើស្ដេចត្រឡប់មកវិញដោយសុខសាន្ត នោះព្រះយេហូវ៉ាមិនបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈខ្ញុំទេ»។+ រួចគាត់បន្ថែមថា៖ «សូមបណ្ដាជនទាំងឡាយចាំមើលអំពីរឿងនេះចុះ»។
២៩ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដា បានឡើងទៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត។+ ៣០ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «ខ្ញុំនឹងបន្លំខ្លួន រួចចូលទៅច្បាំង។ ចំណែកឯខ្លួនលោកវិញ សូមលោកស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្ដេចចុះ»។ លុះនិយាយចប់ហើយ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលក៏បន្លំខ្លួនចូលទៅច្បាំង។+ ៣១ រីឯស្ដេចស្រុកស៊ីរីវិញ គាត់បានបង្គាប់ពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងទាំង៣២នាក់ថា៖ +«កុំប្រយុទ្ធនឹងអ្នកណាឡើយ ទោះជាកូនទាហានឬមេទាហានក្ដី។ ចូរប្រយុទ្ធតែជាមួយស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ»។ ៣២ ពេលដែលពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងបានឃើញយេហូសាផាតភ្លាម ពួកគេបានគិតថា៖ «នោះច្បាស់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលហើយ»។ ដូច្នេះ ពួកគេបានបែរទៅប្រយុទ្ធនឹងយេហូសាផាតវិញ ហើយយេហូសាផាតបានស្រែកសុំជំនួយ។ ៣៣ កាលដែលពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងបានឃើញថាអ្នកដែលពួកគេកំពុងដេញតាមមិនមែនជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ ភ្លាមនោះពួកគេក៏ឈប់ដេញតាមទៅ។
៣៤ ប៉ុន្តែ មានបុរសម្នាក់យឹតធ្នូបាញ់ព្រាវទៅ ក៏ចំស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ត្រូវត្រង់ប្រឡោះអាវក្រោះរបស់គាត់។ ដូច្នេះ ស្ដេចបាននិយាយទៅអ្នកបររទេះរបស់គាត់ថា៖ «ចូរបកក្រោយ នាំខ្ញុំចេញពីចម្បាំងនេះទៅ ព្រោះខ្ញុំត្រូវរបួសធ្ងន់ណាស់»។+ ៣៥ ស្ថានភាពចម្បាំងនៅថ្ងៃនោះកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយស្ដេចឈរក្នុងរទេះចម្បាំងដោយមានអ្នកគ្រាហ៍ បែរមុខទៅពួកស៊ីរី។ ឈាមរបួសគាត់ហូរជោកបាតរទេះ លុះដល់ពេលល្ងាចគាត់ក៏ស្លាប់ទៅ។+ ៣៦ រួចដល់ពេលថ្ងៃលិច មានសម្រែកបង្គាប់ទៅអ្នកនៅក្នុងជំរំថា៖ «ចូរគ្រប់គ្នាត្រឡប់ទៅក្រុងនិងស្រុករបស់ខ្លួនវិញទៅ!»។+ ៣៧ យ៉ាងនោះ ស្ដេចបានស្លាប់ ហើយគេបានយកសពគាត់មកក្រុងសាម៉ារី រួចបញ្ចុះសពស្ដេចនៅក្រុងនោះ។ ៣៨ កាលដែលពួកគេយករទេះចម្បាំងនោះទៅលាងនៅអាងទឹកក្នុងក្រុងសាម៉ារី ជាកន្លែងដែលពួកស្ត្រីពេស្យាងូតទឹក នោះឆ្កែក៏បានលិទ្ធឈាមរបស់ស្ដេច ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មែន។+
៣៩ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាហាប់បានធ្វើ ព្រមទាំងវិមានភ្លុក+និងក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់បានសង់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៤០ ក្រោយពីអាហាប់បានស្លាប់*+ អាហាស៊ីយ៉ា+ជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
៤១ យេហូសាផាត+ជាកូនអេសាបានក្លាយទៅជាស្ដេចស្រុកយូដា នៅឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យអាហាប់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៤២ ពេលដែលយេហូសាផាតបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ៣៥ឆ្នាំ ហើយបានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល២៥ឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះអាស៊ូបា ជាកូនរបស់ស៊ីលហាយ។ ៤៣ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់អេសា+ជាឪពុករបស់គាត់ ឥតងាករេឡើយ។ គាត់បានធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។+ ប៉ុន្តែ ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋមិនបានត្រូវបំបាត់ចោលទេ ហើយបណ្ដាជននៅតែដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង នៅលើទីខ្ពស់ៗទាំងនោះ។+ ៤៤ យេហូសាផាតនៅតែមានសម្ព័ន្ធភាពល្អជាមួយនឹងស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ៤៥ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូសាផាតបានធ្វើ ដូចជាស្នាដៃអស្ចារ្យនិងចម្បាំងផ្សេងៗ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្ដេចស្រុកយូដា។ ៤៦ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានបណ្ដេញពួកបុរសដែលបម្រើបុរសឯទៀតខាងផ្លូវភេទក្នុងវិហារ ចេញអស់ពីស្រុកទៅ+ គឺជាពួកអ្នកដែលនៅសេសសល់ពីគ្រារបស់អេសាឪពុកគាត់។+
៤៧ ចំណែកឯស្រុកអេដំវិញ+ នៅគ្រានោះគ្មានស្ដេចទេ មានតែអភិបាលម្នាក់ដែលគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។+
៤៨ យេហូសាផាតក៏បានធ្វើសំពៅតើស៊ីស* ដើម្បីទៅដឹកជញ្ជូនមាសពីអូភា។+ ប៉ុន្តែ សំពៅទាំងនោះមិនបានទៅដល់ទេ ព្រោះបានបាក់បែកខូចអស់ នៅអេស៊ានកេបឺ។+ ៤៩ នៅពេលនោះ អាហាស៊ីយ៉ាជាកូនអាហាប់បាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «សូមឲ្យអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំទៅជាមួយនឹងអ្នកបម្រើរបស់លោកក្នុងសំពៅទាំងនោះផង»។ ប៉ុន្តែ យេហូសាផាតមិនបានយល់ព្រមទេ។
៥០ លុះក្រោយមក យេហូសាផាតបានស្លាប់+ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក យេហូរ៉ាម+ជាកូនបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។
៥១ ឯអាហាស៊ីយ៉ា+ជាកូនអាហាប់បានក្លាយទៅជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងសាម៉ារី ក្នុងឆ្នាំទី១៧នៃរាជ្យរបស់យេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដា ហើយអាហាស៊ីយ៉ាបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានពីរឆ្នាំ។ ៥២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយដើរតាមគន្លងឪពុក+និងម្ដាយរបស់គាត់+ និងគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ជាអ្នកដែលបាននាំឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ៥៣ គាត់បានក្រាបគោរពនិងបម្រើព្រះបាល+តាមគន្លងឪពុកគាត់ ហើយការប្រព្រឹត្តនេះបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ខឹងនឹងគាត់។
ឬ«ធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចិត្ត»
ន័យត្រង់«បញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរស»
ន័យត្រង់«ពួកអ្នកបម្រើខ្ញុំ»
ន័យត្រង់«លាកាត់»
ន័យត្រង់«បល្ល័ង្ក»
ន័យត្រង់«បល្ល័ង្ក»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«ផ្នូរ»ឬ«ហ្ស៊ីអូល»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ន័យត្រង់«បញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរស»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ន័យត្រង់«បល្ល័ង្ក»
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
តួលេខនេះមាននៅក្នុងឯកសារបុរាណខ្លះ ហើយក៏មានក្នុងកំណត់ហេតុគម្ពីរដែលស្របគ្នាផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ឯកសារបុរាណខ្លះទៀតប្រាប់ថា៤០.០០០
ឬ«ទាហានសេះ»
ស្រូវម្យ៉ាងដែលថោកជាងស្រូវសាលី
ន័យត្រង់«ដូចខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ៨
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
មួយហត្ថស្មើនឹង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
បង្អួចទាំងនោះមានរាងបួនជ្រុង ហើយជ្រុងនីមួយៗមានជម្រាលរួមតូច
ន័យត្រង់«វិហារ»
ន័យត្រង់«បន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត»
ឬ«ខាងត្បូង»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ប្រហែលជាសំដៅលើទំហំទ្វារ ឬរបៀបធ្វើស៊ុមទ្វារ
ឬប្រហែលជា«១ភាគ៥»
ប្រហែលជាសំដៅលើទំហំទ្វារ ឬរបៀបធ្វើស៊ុមទ្វារ
ឬប្រហែលជា«១ភាគ៤»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ប្រហែលជាសំដៅលើធ្នឹម
ឬ«បង្អួចដែលមានស៊ុម»
ឬ«បួនជ្រុងរាងចតុកោណកែង»
ឬ«សាល»
ឬ«ទិសខាងត្បូង»
មានន័យថា«សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាតាំងឡើងយ៉ាងមាំ»
ឬ«ទិសខាងជើង»
ប្រហែលជាមានន័យថា«ដោយកម្លាំងខ្លាំងក្លា»
ប្រហែលជា៧,៤សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយបាតស្មើនឹង២២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«រទេះដាក់ទឹក»
ឬ«បួនហត្ថជាប្រវែងអង្កត់ផ្ចិត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
ន័យត្រង់«លោកធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យានោះដោយដៃលោកផ្ទាល់»
ន័យត្រង់«លោកធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យានោះដោយដៃលោកផ្ទាល់»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ឡរំលាយដែកគឺតំណាងការជិះជាន់សង្កត់សង្កិនយ៉ាងខ្លាំង
ន័យត្រង់«ថ្ងៃទី៨»នេះសំដៅលើថ្ងៃបន្ទាប់នៃអាទិត្យទី២
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ទឹកដីដែលគ្មានប្រយោជន៍»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ទួល»។ ពាក្យភាសាហេប្រឺ«មិឡូ»មានន័យថា«លើកដី»
ឬ«ទួល»។ ពាក្យភាសាហេប្រឺ«មិឡូ»មានន័យថា«លើកដី»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ប្រេងបាលសាម»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ធម្មតាពលធ្នូកាន់ខែលតូច
ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ មួយមិណាស្មើនឹង៥៧០ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ទាហានសេះ»
ឬ«ទាហានសេះ»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ឬ«ទួល»។ ពាក្យភាសាហេប្រឺ«មិឡូ»មានន័យថា«លើកដី»
ឬ«ឪពុករបស់លោកបានគាបសង្កត់យើងយ៉ាងខ្លាំង»
ន័យត្រង់«សុខចិត្តបម្រើ»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ក៏ហៅថាអាប៊ីយ៉ាដែរ
តាមមើលទៅជាឈ្មោះមួយទៀតរបស់អាប់សាឡំ
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
គាត់ជាកូនរបស់យេរ៉ូបោម
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មានន័យថា«កម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមគ្រួសារសិមមើ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មានន័យថា«ព្រះរបស់ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា»
ន័យត្រង់«របស់បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«លោកបានធ្វើដំណើរទៅបាត់ហើយ»
ន័យត្រង់«សៀ»។ មួយសៀស្មើនឹង៧,៣៣លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ដើមរ៉ូថែមដែលដុះនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
ឬ«អាវសម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយ»
មានន័យថា«ព្រះជាសេចក្ដីសង្គ្រោះ»
ឬ«អាវសម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយ»
នេះស្របតាមប្រតិទិនរបស់ជនជាតិហេប្រឺ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
ឬ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»
ឬ«ប្រើផ្លូវ»
«កូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ» តាមមើលទៅនេះសំដៅលើសាលាមួយដែលបង្រៀនពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ឬសំដៅលើក្រុមរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយ
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«បញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរស»
មើលនិយមន័យពាក្យ«សំពៅតើស៊ីស»