ប្រវត្តិហេតុទី២
១ សាឡូម៉ូនជាកូនដាវីឌមានអំណាចគ្រប់គ្រងកាន់តែរឹងមាំឡើងៗ។ ព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងគាត់ ហើយលោកបានធ្វើឲ្យគាត់រុងរឿងថ្កុំថ្កើង។+
២ សាឡូម៉ូនបានកោះហៅជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ គឺពួកមេលើ១.០០០នាក់ ពួកមេលើ១០០នាក់ ពួកអ្នកសម្រេចក្ដី និងពួកមេកុលសម្ព័ន្ធនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែជាពួកប្រមុខលើវង្សត្រកូលនានា។ ៣ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូននិងពួកអ្នកទាំងនោះ បានទៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅឯក្រុងគីបៀន+ ព្រោះទីនោះមានត្រសាលជំនុំរបស់ព្រះពិត ជាត្រសាលដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកាលដែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ៤ រីឯហឹបរបស់ព្រះពិត ដាវីឌបាននាំយកពីក្រុងគារីអាតយារីម+ ទៅដាក់ក្នុងត្រសាលដែលគាត់បានរៀបចំទុកនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម* តាំងពីសម័យគាត់មកម្ល៉េះ។+ ៥ ឯទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់+ដែលបេសាលែល+ជាកូនយូរ៉ាយត្រូវជាចៅរបស់ហឺរបានធ្វើនោះ គេបានដាក់នៅមុខត្រសាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សាឡូម៉ូននិងបណ្ដាជនតែងតែអធិដ្ឋាននៅមុខទីបូជានោះ។* ៦ សាឡូម៉ូនបានជូនសត្វ១.០០០ក្បាលជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា នៅលើទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់+ ខាងមុខត្រសាលជំនុំ។
៧ នៅយប់នោះ ព្រះបានលេចមកជួបសាឡូម៉ូន ហើយលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរសុំអ្វីដែលអ្នកចង់បានពីខ្ញុំចុះ»។+ ៨ ខណៈនោះ សាឡូម៉ូនបានឆ្លើយថា៖ «លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះដាវីឌជាឪពុកខ្ញុំ+ ហើយលោកបានឲ្យខ្ញុំគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។+ ៩ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមឲ្យពាក្យដែលលោកបានសន្យាជាមួយនឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំបានក្លាយទៅជាការពិតផង+ ព្រោះលោកបានលើកខ្ញុំឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើបណ្ដាជនដែលមានចំនួនច្រើនឥតគណនាដូចលម្អងធូលី។+ ១០ សូមឲ្យខ្ញុំមានចំណេះនិងប្រាជ្ញា+ ដើម្បីខ្ញុំអាចដឹកនាំបណ្ដាជនទាំងនេះបាន។ បើមិនដូច្នោះទេ តើខ្ញុំនឹងវិនិច្ឆ័យរាស្ត្ររបស់លោកដែលមានចំនួនដ៏ច្រើនយ៉ាងនេះដូចម្ដេចបាន?»។+
១១ រួចមក ព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សាឡូម៉ូនថា៖ «ដោយសារនេះជាបំណងចិត្តរបស់អ្នក ហើយអ្នកមិនបានសុំឲ្យមានអាយុវែង ឬសុំឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិនិងកិត្តិយស ឬក៏សុំឲ្យពួកសត្រូវអ្នកស្លាប់ទេ តែអ្នកបានសុំឲ្យមានចំណេះនិងប្រាជ្ញាវិញ ដើម្បីវិនិច្ឆ័យរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក+ ១២ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យចំណេះនិងប្រាជ្ញាដល់អ្នក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំក៏នឹងឲ្យអ្នកមានកិត្តិយសនិងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ច្រើនលើសលប់ដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជានៅមុនអ្នកនិងក្រោយអ្នកមិនដែលមានស្ដេចណាដូចអ្នកឡើយ»។+
១៣ ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបានចេញពីខាងមុខត្រសាលជំនុំនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅឯក្រុងគីបៀន+ ហើយធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ១៤ សាឡូម៉ូនបានប្រមូលរទេះចម្បាំងនិងសេះ*ជាច្រើន។ គាត់មានរទេះចម្បាំងចំនួន១.៤០០គ្រឿង និងសេះ*ចំនួន១២.០០០ក្បាល។+ ស្ដេចទុកមួយចំនួននៅក្រុងយេរូសាឡិម+ និងមួយចំនួនទៀតគាត់បានទុកនៅក្រុងនានាដែលសម្រាប់ដាក់រទេះចម្បាំង។+ ១៥ នៅសម័យស្ដេចសាឡូម៉ូន ក្រុងយេរូសាឡិមមានមាសប្រាក់សម្បូរហូរហៀរដូចជាដុំថ្ម+ ហើយមានឈើស៊ីដារ*ច្រើនសន្ធឹកដូចជាដើមល្វាព្រៃនៅតំបន់សេភីឡា។+ ១៦ សេះរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានត្រូវនាំចូលមកពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយពួកឈ្មួញរបស់គាត់បានទិញសេះទាំងហ្វូងៗ តាមតម្លៃកំណត់។+ ១៧ រទេះចម្បាំងនីមួយៗដែលនាំចូលមកពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមានតម្លៃ៦០០កាក់ធ្វើពីប្រាក់ ហើយសេះមួយក្បាលមានតម្លៃ១៥០កាក់ធ្វើពីប្រាក់។ រួចពួកឈ្មួញក៏បានយកសេះនិងរទេះចម្បាំងទៅលក់បន្តឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មាននៃជនជាតិហេត និងអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយនៃស្រុកស៊ីរី។
២ ក្រោយមក សាឡូម៉ូនបានចេញបញ្ជាឲ្យគេសាងសង់វិហារសម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ា+ និងវិមានរបស់គាត់។+ ២ សាឡូម៉ូនមានកម្មករចំនួន៧០.០០០នាក់ អ្នកដាប់ថ្មនៅភ្នំចំនួន៨០.០០០នាក់+ និងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យចំនួន៣.៦០០នាក់មើលការខុសត្រូវលើពួកគេ។+ ៣ សាឡូម៉ូនក៏បានផ្ញើសារទៅហ៊ីរ៉ាម+ស្ដេចក្រុងទីរ៉ុសថា៖ «សូមអ្នកផ្ញើឈើស៊ីដារឲ្យខ្ញុំ ដូចដែលអ្នកបានផ្ញើឲ្យដាវីឌឪពុកខ្ញុំ កាលដែលគាត់សង់វិមានរបស់គាត់។+ ៤ ខ្ញុំមានគម្រោងសង់វិហារមួយសម្រាប់នាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំទុកប្រគល់ជូនលោក ដើម្បីដុតគ្រឿងក្រអូប+ និងដាក់នំប៉័ងតាំងទុក+ ហើយដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដុតជារៀងរាល់ព្រឹករៀងរាល់ល្ងាច+នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+ នៅថ្ងៃបុណ្យចូលខែថ្មី+ និងថ្ងៃបុណ្យផ្សេងៗ+តាមដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។ នេះជាបង្គាប់ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវធ្វើជារៀងរហូតតទៅ។ ៥ វិហារដែលខ្ញុំមានគម្រោងសង់នេះ នឹងទៅជាវិហាររុងរឿងអស្ចារ្យ ព្រោះព្រះរបស់យើងខ្ពង់ខ្ពស់ជាងព្រះណាទាំងអស់។ ៦ តើអ្នកណាមានសមត្ថភាពសាងសង់វិហារជូនលោកបាន? មេឃនិងលំហអាកាសដ៏ធំធេងមិនធំល្មមសម្រាប់ជាលំនៅរបស់លោកបានផង។+ ចុះខ្ញុំជាអ្នកណា? ខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពសង់វិហារជូនលោកទេ មានតែសង់ទុកជាកន្លែងសម្រាប់ដុតគ្រឿងបូជា*ជូនលោកប៉ុណ្ណោះ។ ៧ សូមអ្នកបញ្ជូនជាងជំនាញម្នាក់មកឯខ្ញុំ ជាអ្នកដែលមានថ្វីដៃធ្វើគ្រឿងមាស គ្រឿងប្រាក់ គ្រឿងស្ពាន់+ និងគ្រឿងដែក ព្រមទាំងចេះជ្រលក់ក្រណាត់ពណ៌ស្វាយ ពណ៌ក្រហម និងពណ៌ខៀវ ហើយចេះឆ្លាក់ក្បាច់គ្រប់ប្រភេទ។ គាត់នឹងធ្វើការនៅស្រុកយូដា និងក្រុងយេរូសាឡិម ជាមួយនឹងជាងជំនាញៗ ដែលដាវីឌឪពុកខ្ញុំបានត្រៀមទុក។+ ៨ សូមអ្នកផ្ញើឈើស៊ីដារ ឈើយូនីពើ+ និងឈើអាល់កឹម*+ ពីភ្នំលីបង់មកឲ្យខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំដឹងថាពួកអ្នកបម្រើរបស់អ្នកពូកែខាងកាប់ឈើនៅភ្នំលីបង់។+ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំនឹងធ្វើការជាមួយពួកអ្នកបម្រើរបស់អ្នក+ ៩ ដើម្បីត្រៀមឈើយ៉ាងច្រើនទុកសម្រាប់សង់វិហារ ព្រោះវិហារដែលខ្ញុំមានគម្រោងសង់នោះ នឹងទៅជាវិហាររុងរឿងអស្ចារ្យ។ ១០ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងផ្គត់ផ្គង់ពួកអ្នកបម្រើរបស់អ្នក+ដែលជាអ្នកកាប់ឈើ ដោយឲ្យស្រូវសាលីចំនួន២០.០០០រង្វាល់* ស្រូវបាលី*ចំនួន២០.០០០រង្វាល់* ស្រាចំនួន២០.០០០រង្វាល់* និងប្រេងអូលីវចំនួន២០.០០០រង្វាល់»។
១១ ក្រោយមក ហ៊ីរ៉ាមជាស្ដេចក្រុងទីរ៉ុសបានផ្ញើសារមកសាឡូម៉ូនវិញថា៖ «ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់រាស្ត្ររបស់លោក នោះលោកបានតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើពួកគេ»។ ១២ ហ៊ីរ៉ាមក៏បន្ថែមទៀតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលបានបង្កើតមេឃនិងផែនដី និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល សូមឲ្យលោកទទួលការសរសើរតម្កើង ព្រោះលោកបានឲ្យដាវីឌនូវកូនប្រុសម្នាក់ដែលមានប្រាជ្ញា+ មានការយល់ដឹងនិងចេះពិចារណា។+ គាត់នឹងសង់វិហារមួយជូនព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងសង់វិមានសម្រាប់ខ្លួនគាត់ដែរ។ ១៣ ខ្ញុំនឹងចាត់ហ៊ីរ៉ាមអេបាយឲ្យទៅឯអ្នក គាត់ជាជាងជំនាញនិងប៉ិនប្រសប់។+ ១៤ គាត់ជាកូនរបស់ស្ត្រីម្នាក់ មកពីកុលសម្ព័ន្ធដាន់ ហើយឪពុកគាត់ជាអ្នកក្រុងទីរ៉ុស។ ហ៊ីរ៉ាមអេបាយមានថ្វីដៃខាងការធ្វើគ្រឿងមាស គ្រឿងប្រាក់ គ្រឿងស្ពាន់ គ្រឿងដែក ថ្មនិងឈើ ព្រមទាំងចេះជ្រលក់ក្រណាត់ពណ៌ស្វាយ ពណ៌ក្រហម ពណ៌ខៀវ និងធ្វើក្រណាត់សាច់ល្អ។+ គាត់ចេះឆ្លាក់ក្បាច់គ្រប់ប្រភេទ និងចេះកែច្នៃតាមគម្រោងណាដែលគេឲ្យ។+ គាត់នឹងធ្វើការជាមួយនឹងជាងជំនាញៗរបស់អ្នក និងពួកជាងជំនាញដែលលោកម្ចាស់ដាវីឌជាឪពុកអ្នកបានត្រៀមទុក។ ១៥ ដូច្នេះ សូមអ្នកផ្ញើស្រូវបាលី ស្រូវសាលី ប្រេងអូលីវ និងស្រា ដូចដែលអ្នកបានសន្យាចុះ។+ ១៦ រីឯពួកអ្នកបម្រើខ្ញុំវិញ ពួកគេនឹងកាប់ឈើពីភ្នំលីបង់+ តាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នក។ ពួកគេនឹងចងឈើទាំងនោះជាក្បូនបណ្ដែតតាមសមុទ្ររហូតដល់យ៉ុបប៉ា។+ រួចពួកអ្នកបម្រើរបស់អ្នកអាចដឹកជញ្ជូនយកទៅក្រុងយេរូសាឡិមបាន»។+
១៧ សាឡូម៉ូនបានរាប់ចំនួនជនបរទេសទាំងអស់ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ដូចដាវីឌជាឪពុកគាត់បានធ្វើដែរ។+ គាត់ឃើញមានចំនួន១៥៣.៦០០នាក់។ ១៨ ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបានបែងចែកពួកគេឲ្យធ្វើការងារផ្សេងៗ គឺមានកម្មករចំនួន៧០.០០០នាក់ ពួកអ្នកដាប់ថ្ម+នៅភ្នំចំនួន៨០.០០០នាក់ ហើយគាត់តែងតាំងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យចំនួន៣.៦០០នាក់ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើពួកគេ។+
៣ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូនចាប់ផ្ដើមសាងសង់វិហារជូនព្រះយេហូវ៉ា+នៅក្រុងយេរូសាឡិមលើភ្នំម៉ូរីយ៉ា+ ជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកជួបដាវីឌជាឪពុកគាត់+ គឺកន្លែងដែលដាវីឌបានរៀបចំទុកនៅទីលានបញ្ជាន់ស្រូវរបស់អូណាន+ជាជនជាតិយេប៊ូស។ ២ គាត់បានចាប់ផ្ដើមសង់វិហារនៅថ្ងៃទី២ ខែទី២ ក្នុងឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យរបស់គាត់។ ៣ គាត់បានសង់វិហាររបស់ព្រះពិតនៅលើគ្រឹះដែលមានបណ្ដោយ៦០ហត្ថ ទទឹង២០ហត្ថ+ តាមខ្នាតប្រវែងចាស់។* ៤ សាលដែលនៅជាប់ខាងមុខវិហារមានបណ្ដោយ២០ហត្ថ ស្មើប្រវែងទទឹងវិហារ ហើយមានកម្ពស់២០ហត្ថ។* នៅផ្នែកខាងក្នុងសាល គាត់បានស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។+ ៥ គាត់ស្រោបវិហារដោយក្ដារយូនីពើ ហើយពីលើក្ដារនោះគាត់ស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។+ បន្ទាប់មក គាត់ឆ្លាក់ក្បាច់ដើមលម៉ើ+និងលម្អដោយខ្សែច្រវាក់មាស។+ ៦ បន្ថែមទៀត គាត់បានដាំត្បូងមានតម្លៃ+នៅក្នុងវិហារ។ ឯមាស+ដែលគាត់បានប្រើនោះ គេបានយកមកពីស្រុកផាវែម។ ៧ គាត់បានស្រោបវិហារដោយមាស រួមទាំងធ្នឹម ជញ្ជាំង ទ្វារ និងក្ដារកំណល់ទ្វារ។+ គាត់ក៏បានឆ្លាក់រូបចេរូប៊ីននៅលើជញ្ជាំងទាំងនោះដែរ។+
៨ គាត់បានធ្វើបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត+ ដែលមានបណ្ដោយស្មើនឹងទទឹងវិហារគឺ២០ហត្ថ ហើយក៏មានទទឹង២០ហត្ថដែរ។ គាត់ស្រោបបន្ទប់នោះដោយមាសសុទ្ធ៦០០ថាលិន។*+ ៩ ឯទម្ងន់មាសដែលប្រើសម្រាប់ធ្វើដែកគោល គឺ៥០ហ្សេគិល។* ចំណែកបន្ទប់ខាងលើវិញ ក៏បានត្រូវស្រោបដោយមាសដែរ។
១០ បន្ទាប់មក គាត់បានធ្វើរូបចេរូប៊ីនពីរ សម្រាប់ដាក់នៅក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត ហើយគាត់ស្រោបចេរូប៊ីនទាំងនោះដោយមាស។+ ១១ ប្រវែងស្លាបរបស់ចេរូប៊ីនទាំងពីរ+ គឺ២០ហត្ថ។ ស្លាបម្ខាងរបស់ចេរូប៊ីនទី១មានប្រវែងប្រាំហត្ថ ហើយចុងស្លាបម្ខាងរបស់ចេរូប៊ីននោះទល់នឹងជញ្ជាំង។ ឯស្លាបម្ខាងទៀតក៏មានប្រវែងប្រាំហត្ថដែរ ហើយចុងស្លាបចេរូប៊ីននោះទល់នឹងចុងស្លាបម្ខាងទៀតរបស់ចេរូប៊ីនទី២។ ១២ ស្លាបម្ខាងរបស់ចេរូប៊ីនទី២មានប្រវែងប្រាំហត្ថ ហើយចុងស្លាបម្ខាងរបស់ចេរូប៊ីននោះទល់នឹងជញ្ជាំង។ ឯស្លាបម្ខាងទៀតក៏មានប្រវែងប្រាំហត្ថដែរ ហើយចុងស្លាបចេរូប៊ីននោះទល់នឹងចុងស្លាបម្ខាងទៀតរបស់ចេរូប៊ីនទី១។ ១៣ រូបចេរូប៊ីនទាំងពីរឈរត្រដាងស្លាប ដែលមានប្រវែងសរុប២០ហត្ថ ហើយមុខចេរូប៊ីនទាំងនោះបែរទៅបន្ទប់បរិសុទ្ធ។
១៤ គាត់ក៏ធ្វើវាំងនន+ពីក្រណាត់ពណ៌ខៀវ ពណ៌ស្វាយ ពណ៌ក្រហម និងពីក្រណាត់សាច់ល្អ ហើយប៉ាក់រូបចេរូប៊ីននៅលើវាំងនននោះ។+
១៥ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ធ្វើសសរស្ពាន់ពីរ+សម្រាប់ដាក់បញ្ឈរនៅមុខវិហារ។ សសរនីមួយៗមានប្រវែង៣៥ហត្ថ ហើយក្បាលសសរនីមួយៗមានប្រវែងប្រាំហត្ថ។+ ១៦ គាត់បានធ្វើកម្រងច្រវាក់ដាក់លើក្បាលសសរ ហើយធ្វើផ្លែទទឹម១០០ ដាក់លើកម្រងច្រវាក់នោះ។ ១៧ គាត់បានដាក់បញ្ឈរសសរទាំងពីរនៅមុខវិហារ។ មួយនៅខាងស្ដាំដៃ* គាត់ឲ្យឈ្មោះថាយ៉ាគីន* មួយនៅខាងឆ្វេងដៃ* គាត់ឲ្យឈ្មោះថាបូអូស។*
៤ បន្ទាប់មក គាត់បានធ្វើទីបូជាពីស្ពាន់+ ដែលមានបណ្ដោយ២០ហត្ថ ទទឹង២០ហត្ថ និងកម្ពស់១០ហត្ថ។
២ គាត់បានធ្វើអាងធំ+មួយពីស្ពាន់។ អាងនោះមានរាងមូល មាត់វាពីម្ខាងទៅម្ខាងមានប្រវែង១០ហត្ថ និងកម្ពស់៥ហត្ថ ហើយបើយកខ្សែមកវាស់ជុំវិញអាង ឃើញមានប្រវែង៣០ហត្ថ។+ ៣ នៅក្រោមគែមមាត់អាង មានក្បាច់ផ្លែឃ្លោក+ជុំវិញ ក្នុងមួយហត្ថមានផ្លែឃ្លោក១០ ហើយមានពីរជួរ។ ក្បាច់ទាំងនោះបានត្រូវចាក់ពុម្ពក្នុងកាលដែលគេធ្វើអាងនោះតែម្ដង។ ៤ អាងនោះបានត្រូវដាក់នៅលើរូបគោ១២+ គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងជើង គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងលិច គោ៣បែរមុខទៅទិសខាងត្បូង និងគោ៣បែរមុខទៅទិសខាងកើត ហើយគោទាំងអស់បែរគូទចូលគ្នា។ ៥ អាងនោះមានកម្រាស់មួយទះ* ហើយមាត់វាមានរាងដូចមាត់ពែង និងដូចផ្កាលីលីរីក។ អាងនោះមានចំណុះ៣.០០០បាត។*
៦ បន្ថែមទៀត គាត់បានធ្វើចានក្លាំ១០ ហើយយក៥ដាក់នៅចំហៀងខាងស្ដាំវិហារ ៥ទៀតដាក់នៅចំហៀងខាងឆ្វេង។+ គេប្រើទឹកក្នុងចានក្លាំនោះដើម្បីលាងសម្អាតអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងគ្រឿងបូជាដុត។+ ឯទឹកក្នុងអាងធំវិញ គឺសម្រាប់ពួកសង្ឃលាងសម្អាតខ្លួន។+
៧ រួចមក គាត់បានធ្វើជើងចង្កៀង១០ពីមាស+ ស្របតាមការណែនាំដែលគាត់បានទទួល។+ គាត់បានដាក់ជើងចង្កៀងទាំងនោះនៅក្នុងវិហារ គឺ៥នៅខាងស្ដាំ និង៥នៅខាងឆ្វេង។+
៨ គាត់ក៏បានធ្វើតុ១០សម្រាប់ដាក់ក្នុងវិហារ គឺគាត់ដាក់៥នៅខាងស្ដាំ ៥នៅខាងឆ្វេង។+ រួចមក គាត់បានធ្វើចានគោមមាសចំនួន១០០។
៩ គាត់បានសង់ទីធ្លា+សម្រាប់ពួកសង្ឃ+ និងទីធ្លាធំ។+ គាត់ក៏បានធ្វើទ្វាររបងទីធ្លាដែរ ហើយស្រោបទ្វារទាំងនោះដោយស្ពាន់។ ១០ គាត់បានដាក់អាងធំនៅខាងស្ដាំវិហារ នាទិសខាងត្បូងឆៀងខាងកើត។+
១១ ហ៊ីរ៉ាមក៏បានធ្វើធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ប៉ែល និងចានគោមដែរ។+
ដូច្នេះ គាត់បានធ្វើកិច្ចការទាំងអស់ឲ្យស្ដេចសាឡូម៉ូនសម្រាប់វិហាររបស់ព្រះពិតចប់សព្វគ្រប់។ ស្នាដៃទាំងនោះមានដូចតទៅ៖+ ១២ សសរពីរដើម+ និងក្បាលសសរទាំងពីរដែលមានរាងដូចចានក្រឡូម ក្បាច់ក្រឡាអួន+ដែលលម្អលើក្បាលសសរទាំងពីរនោះ ១៣ ផ្លែទទឹម៤០០+សម្រាប់ដាក់លើក្បាច់ក្រឡាអួនទាំងពីរ ក្បាច់ក្រឡាអួននីមួយៗមានផ្លែទទឹមពីរជួរ ដើម្បីលម្អលើក្បាលសសរទាំងពីរនោះ+ ១៤ រទេះទឹកចំនួន១០ និងចានក្លាំចំនួន១០ដាក់លើរទេះទាំងនោះ+ ១៥ អាងធំ និងរូបគោឈ្មោល១២ដែលទ្រអាងនោះ+ ១៦ ព្រមទាំងធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ប៉ែល សម+ និងរបស់របរទាំងអស់។ ហ៊ីរ៉ាមអេបៀវ+បានធ្វើរបស់ទាំងនោះពីស្ពាន់ខាត់យ៉ាងភ្លឺ ជូនស្ដេចសាឡូម៉ូនសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ១៧ ស្ដេចបានឲ្យគេធ្វើរបស់របរទាំងនោះក្នុងពុម្ពដីឥដ្ឋ នៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ ត្រង់ចន្លោះសិកូត+និងសេរេដា។ ១៨ សាឡូម៉ូនបានធ្វើរបស់របរទាំងនោះយ៉ាងច្រើនក្រៃលែង។ ឯទម្ងន់ស្ពាន់ដែលគេធ្វើរបស់ទាំងនោះ គ្មានអ្នកណាដឹងទេ។+
១៩ សាឡូម៉ូនបានធ្វើរបស់របរទាំងអស់+សម្រាប់វិហារព្រះពិត រួមមាន៖ ទីបូជាធ្វើពីមាស+ តុ+សម្រាប់ដាក់នំប៉័ងតាំងទុក+ ២០ ចង្កៀងនិងជើងចង្កៀងពីមាសសុទ្ធ+ សម្រាប់ដុតនៅមុខបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត ស្របតាមការណែនាំ។ ២១ ឯផ្កា ចង្កៀង និងប្រដាប់ពន្លត់ប្រឆេះក៏ធ្វើពីមាសសុទ្ធដែរ។ ២២ ប្រដាប់កាត់ប្រឆេះ ចានគោម ពែង និងប្រដាប់ដាក់រងើកភ្លើង សុទ្ធតែធ្វើពីមាសសុទ្ធទាំងអស់។ ឯទ្វារចូលវិហារ និងទ្វារចូលបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត+ ក៏ធ្វើពីមាសដែរ។+
៥ ដូច្នេះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានបំពេញកិច្ចការទាំងប៉ុន្មាន ដែលគាត់ត្រូវធ្វើសម្រាប់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាចប់សព្វគ្រប់។+ រួចមក សាឡូម៉ូនក៏បាននាំយករបស់របរទាំងប៉ុន្មានដែលដាវីឌជាឪពុកគាត់បានទុកសម្រាប់ជូនព្រះពិត+ ទៅដាក់ក្នុងឃ្លាំងវិហាររបស់ព្រះ។ គាត់ក៏បានដាក់មាសប្រាក់ និងគ្រឿងផ្សេងៗក្នុងឃ្លាំងនោះដែរ។+ ២ នៅគ្រានោះ សាឡូម៉ូនបានឲ្យពួកបុរសចាស់ទុំ មេកុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់ និងពួកប្រមុខលើវង្សត្រកូលនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មកជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេមកក្នុងបំណងនាំយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពីក្រុងដាវីឌ+ គឺស៊ីយ៉ូន។+ ៣ ពួកគេបានជួបជុំគ្នានៅចំពោះស្ដេចសាឡូម៉ូននាពិធីបុណ្យខ្ទម ដែលត្រូវធ្វើឡើងក្នុងខែទី៧។+
៤ ពួកបុរសចាស់ទុំនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏បានមក ហើយពួកលេវីបានលើកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។+ ៥ ពួកគេបានសែងហឹប និងត្រសាលជំនុំ+ រួមទាំងរបស់របរបរិសុទ្ធទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្នុងត្រសាលនោះ។ ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីជាអ្នកនាំយករបស់ទាំងនោះឡើងទៅ។ ៦ ស្ដេចសាឡូម៉ូន ព្រមទាំងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលស្ដេចបានអញ្ជើញឲ្យមកជួបជុំគ្នានោះ បានឈរនៅមុខហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាជាចៀមនិងគោ+យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកដែលគ្មានអ្នកណាអាចរាប់បានឡើយ។ ៧ រួចមក ពួកសង្ឃបានយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចូលទៅវិហារ រួចចូលក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានដាក់ហឹបនៅកន្លែងដែលគេបានបម្រុងទុក គឺក្រោមស្លាបចេរូប៊ីនទាំងពីរ។+ ៨ ចេរូប៊ីនទាំងពីរត្រដាងស្លាបលើកន្លែងដែលតម្កល់ទុកហឹបនោះ ហើយចេរូប៊ីនទាំងពីរចោលស្រមោលលើហឹបនិងឈើស្នែង។+ ៩ ឈើស្នែងហឹបនោះគឺវែងដល់ម្ល៉េះ បានជាគេអាចឃើញចុងឈើស្នែងពីបន្ទប់បរិសុទ្ធដែលនៅខាងមុខបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត តែពីខាងក្រៅគេមិនអាចមើលឃើញទេ។ អ្វីទាំងនោះស្ថិតនៅទីនោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ១០ នៅក្នុងហឹបគ្មានអ្វីក្រៅពីបន្ទះថ្មពីរផ្ទាំងទេ។ ពេលនៅភ្នំហូរែប+ ម៉ូសេបានដាក់បន្ទះថ្មក្នុងហឹបនោះ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង+ជាមួយនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ក្រោយពីពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
១១ ឯពួកសង្ឃ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ+ ទោះជាពួកគេនៅក្នុងក្រុមណាក៏ដោយ។+ ពេលដែលពួកគេចេញពីបន្ទប់បរិសុទ្ធមក ១២ ពួកលេវីដែលជាអ្នកចម្រៀង+ កំពុងឈរនៅខាងកើតទីបូជា ហើយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ក្រណាត់សាច់ល្អ ទាំងកាន់ឆាប ពិណ និងឧបករណ៍ភ្លេងមានខ្សែ។ ពួកគេឈរជាមួយនឹងពួកសង្ឃ១២០នាក់ទៀត ដែលកំពុងផ្លុំត្រែ។+ ពួកលេវីទាំងនោះនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អេសាភ+ ហេម៉ាន+ យេឌូថិន+ ព្រមទាំងកូនចៅនិងបងប្អូនរបស់ពួកគេ។ ១៣ អ្នកផ្លុំត្រែនិងអ្នកចម្រៀងក៏ចាប់ផ្ដើមសរសើរនិងអរគុណព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្រុះគ្នា អមដោយសំឡេងត្រែ ឆាប និងឧបករណ៍ភ្លេងឯទៀត ដោយច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ព្រោះលោកល្អ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។+ ខណៈនោះ ក៏មានពពកពេញវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៤ ដោយសារពពកនោះ ពួកសង្ឃមិនអាចបំពេញកិច្ចបម្រើទៀតបានទេ ព្រោះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះពិតមានពេញវិហាររបស់លោក។+
៦ នៅពេលនោះ សាឡូម៉ូនបានថ្លែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថាលោកនឹងនៅក្នុងពពកយ៉ាងក្រាស់។+ ២ ឯវិហារដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមរបស់លោក ខ្ញុំបានសង់ជូនលោករួចរាល់ជាស្ថាពរហើយ គឺជាកន្លែងដែលបានរៀបចំឡើងសម្រាប់លោកអាស្រ័យនៅជារៀងរហូត»។+
៣ រួចមក ស្ដេចបែរទៅពួកជំនុំអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងឈរជុំគ្នា ហើយលោកជូនពរពួកគេ។+ ៤ សាឡូម៉ូនបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទទួលការសរសើរតម្កើង លោកជាអ្នកដែលបានសន្យាជាមួយនឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំ ហើយលោកបានធ្វើឲ្យសេចក្ដីសន្យានោះបានសម្រេចដោយដៃរបស់លោកផ្ទាល់។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ៥ ‹តាំងពីថ្ងៃដែលខ្ញុំបាននាំអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រខ្ញុំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក ខ្ញុំមិនបានជ្រើសរើសក្រុងណាមួយពីកុលសម្ព័ន្ធនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល សម្រាប់សង់វិហារដើម្បីឲ្យនាមរបស់ខ្ញុំទទួលការលើកតម្កើងនៅទីនោះទេ+ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានជ្រើសរើសបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រខ្ញុំដែរ។ ៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសក្រុងយេរូសាឡិម+ដើម្បីឲ្យនាមខ្ញុំទទួលការលើកតម្កើងនៅទីនោះ ហើយខ្ញុំបានជ្រើសរើសដាវីឌឲ្យគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលជារាស្ដ្រខ្ញុំ›។+ ៧ ដាវីឌឪពុកខ្ញុំមានបំណងចង់សាងសង់វិហារមួយសម្រាប់នាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៨ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ដាវីឌឪពុកខ្ញុំថា៖ ‹អ្នកមានបំណងចង់សង់វិហារសម្រាប់នាមខ្ញុំ នោះជាបំណងដ៏ប្រសើរណាស់។ ៩ ប៉ុន្តែ អ្នកនឹងមិនសង់វិហារនោះទេ គឺកូនដែលនឹងកើតពីអ្នក នឹងសង់វិហារសម្រាប់នាមខ្ញុំវិញ›។+ ១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមពាក្យដែលលោកបានសន្យាមែន ព្រោះលោកបានឲ្យខ្ញុំស្នងរាជ្យពីដាវីឌឪពុកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល+ ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យា។+ ខ្ញុំក៏បានសង់វិហារសម្រាប់នាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ ១១ ហើយបានរៀបចំកន្លែងមួយនៅទីនោះសម្រាប់ដាក់ហឹបដែលមានកិច្ចព្រមព្រៀង+ ជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាមួយនឹងប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល»។
១២ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូនឈរនៅមុខទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងនៅមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ហើយលើកដៃទៅលើមេឃ។+ ១៣ (ពេលនោះ សាឡូម៉ូនឈរលើវេទិកាមួយ។ វេទិកានោះ គាត់បានធ្វើពីស្ពាន់ ហើយគាត់ដាក់នៅកណ្ដាលទីធ្លាវិហារ។+ វេទិកានោះមានបណ្ដោយប្រាំហត្ថ* ទទឹងប្រាំហត្ថ និងកម្ពស់បីហត្ថ)។ គាត់បានលុតជង្គង់នៅមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ហើយលើកដៃទៅលើមេឃ+ ១៤ ហើយគាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ! គ្មានព្រះណាទៀតដូចលោកឡើយ ទោះនៅលើមេឃ*ឬនៅផែនដីក៏ដោយ គឺលោកហើយដែលធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀង និងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអស់អ្នកដែលបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។+ ១៥ លោកបានធ្វើតាមពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុករបស់ខ្ញុំ។+ លោកបានសន្យាផ្ទាល់មាត់ ហើយនៅថ្ងៃនេះលោកបានធ្វើឲ្យសេចក្ដីសន្យានោះបានសម្រេចដោយដៃរបស់លោកផ្ទាល់។+ ១៦ ដូច្នេះ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ! សូមលោកធ្វើតាមពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោក កាលដែលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹បើកូនៗរបស់អ្នកតែងតែដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ+ ដោយស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត ដូចដែលអ្នកបានដើរតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ+ នោះនឹងមានបុគ្គលម្នាក់ពីពូជពង្សរបស់អ្នក អង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែលជានិច្ច›។ ១៧ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ! សូមមេត្តាឲ្យពាក្យដែលលោកបានសន្យានឹងដាវីឌឪពុកខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោកក្លាយទៅជាការពិតផង។
១៨ «ប៉ុន្តែ តើព្រះនឹងស្នាក់នៅផែនដីពិតមែនឬ?+ មើល! សូម្បីតែមេឃនិងលំហអាកាសដ៏ធំធេងក៏មិនធំល្មមសម្រាប់ជាលំនៅរបស់លោកផង+ ទម្រាំតែវិហារនេះដែលខ្ញុំបានសាងសង់ តើលោកអាចអាស្រ័យនៅយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?+ ១៩ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ! សូមមេត្តាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក ហើយសូមលោកមេត្តាស្ដាប់សម្រែកសុំជំនួយ និងពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកនៅថ្ងៃនេះផង។ ២០ សូមលោកមើលមកវិហារនេះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ជាកន្លែងដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ទីនេះជាតំណាងនាមរបស់ខ្ញុំ›+ ហើយសូមលោកស្ដាប់ពាក្យដែលខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកអធិដ្ឋានតម្រង់មកទីនេះផង។ ២១ សូមលោកស្ដាប់ពាក្យអង្វរសុំរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក និងសំណូមពររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក កាលដែលពួកគេអធិដ្ឋានតម្រង់មកកន្លែងនេះ។+ សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពីទីអាស្រ័យនៅរបស់លោកពីស្ថានសួគ៌+ ហើយសូមអភ័យទោសឲ្យផង។+
២២ «បើមនុស្សម្នាក់ប្រព្រឹត្តខុសនឹងម្នាក់ទៀត រួចគេបង្ខំឲ្យអ្នកនោះស្បថឲ្យត្រូវបណ្ដាសា ហើយក្រោយពីគាត់បានស្បថរួច គាត់ក៏ចូលមកឈរនៅមុខទីបូជារបស់លោកនៅឯវិហារនេះ+ ២៣ សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយវិនិច្ឆ័យពួកអ្នកបម្រើលោក ស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ហើយសូមសម្រេចក្ដីឲ្យមនុស្សទុច្ចរិតជាប់ទោស+ តែសូមសម្រេចក្ដីឲ្យមនុស្សសុចរិតថាគ្មានទោសវិញ ហើយផ្ដល់រង្វាន់ដល់គាត់ស្របតាមអំពើសុចរិតរបស់គាត់។+
២៤ «បើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោកចាញ់សត្រូវ ដោយសារពួកគេចេះតែប្រព្រឹត្តខុសចំពោះលោក+ ហើយបើពួកគេត្រឡប់មករកលោកវិញ ព្រមទាំងសរសើរតម្កើងនាមលោក+ និងអធិដ្ឋាន+សុំសេចក្ដីមេត្តាពីលោកនៅវិហារនេះ+ ២៥ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌+ ហើយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោកផង ហើយសូមលោកនាំពួកគេត្រឡប់មកស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេវិញ។+
២៦ «កាលណាស្រុករាំងស្ងួតគ្មានភ្លៀង+ ដោយសារពួកគេចេះតែប្រព្រឹត្តខុសចំពោះលោក+ បើពួកគេអធិដ្ឋានតម្រង់មកកន្លែងនេះហើយតម្កើងនាមលោក ព្រមទាំងប្រែចិត្តពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ ដោយសារលោកបានបន្ទាបពួកគេ+ ២៧ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកបម្រើលោក គឺបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក ព្រោះលោកនឹងបង្រៀនពួកគេអំពីផ្លូវល្អដែលពួកគេគួរដើរ+ ហើយសូមបង្អុរភ្លៀង+មកលើស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់រាស្ត្ររបស់លោកជាមត៌កផង។
២៨ «ប្រសិនបើស្រុកមានការអត់ឃ្លាន+ រោគរាតត្បាត+ ផលដំណាំក្រៀមស្វិត មានផ្សិត+ ឬហ្វូងកណ្ដូបស៊ីបំផ្លាញ+ ឬបើសត្រូវរបស់ពួកគេឡោមព័ទ្ធពួកគេនៅក្រុងណាមួយក្នុងស្រុក+ ឬបើមានសេចក្ដីវេទនាឬជំងឺណាមួយកើតឡើង+ ២៩ ទោះបើបុគ្គលណាម្នាក់ឬបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក (ព្រោះបុគ្គលម្នាក់ៗដឹងនូវទុក្ខវេទនាក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន)+ លើកដៃឡើងតម្រង់មកវិហារនេះ+ ហើយអធិដ្ឋាន+ឬអង្វរសុំអ្វីក៏ដោយពីលោក+ ៣០ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ពីទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក+ ហើយសូមលោកអភ័យទោសឲ្យ+ ព្រមទាំងឲ្យរង្វាន់ដល់បុគ្គលម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់គេ ព្រោះលោកស្គាល់ចិត្តរបស់គេ (មានតែលោកទេដែលស្គាល់ចិត្តរបស់មនុស្សជាតិយ៉ាងច្បាស់)+ ៣១ ដើម្បីឲ្យពួកគេកោតខ្លាចលោក ហើយដើរតាមផ្លូវរបស់លោកនៅគ្រប់វេលាដែលពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់យើង។
៣២ «ម្យ៉ាងវិញទៀត ចំពោះជនបរទេសដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាអ្នកមកពីស្រុកឆ្ងាយ ដោយសារបានឮអំពីនាមដ៏ឧត្ដមរបស់លោក+ និងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាមហិមារបស់លោក បើគាត់មក ហើយអធិដ្ឋានតម្រង់មកវិហារនេះ+ ៣៣ សូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌ ជាទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក ហើយសូមលោកធ្វើតាមសំណូមពរទាំងប៉ុន្មានរបស់ជនបរទេសនោះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់នៅផែនដីស្គាល់នាមរបស់លោក+ ហើយកោតខ្លាចលោក ដូចបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោកដែរ ហើយសូមឲ្យពួកគេដឹងថាវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់នេះ គឺតំណាងនាមលោក។
៣៤ «បើរាស្ត្ររបស់លោកទៅច្បាំងនឹងសត្រូវរបស់ពួកគេតាមបង្គាប់លោក+ ហើយពួកគេអធិដ្ឋាន+ទៅលោកតម្រង់មកឯក្រុងដែលលោកបានជ្រើសរើស និងតម្រង់មកវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់សម្រាប់នាមរបស់លោក+ ៣៥ នោះសូមលោកស្ដាប់ពីស្ថានសួគ៌នូវសេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ពួកគេ ហើយសូមលោកជួយពួកគេផង។+
៣៦ «បើពួកគេប្រព្រឹត្តខុសចំពោះលោក (ព្រោះគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលមិនចេះធ្វើខុសនោះទេ)+ ហើយលោកខឹងនឹងពួកគេ ព្រមទាំងប្រគល់ពួកគេដល់ពួកខ្មាំងសត្រូវ រួចពួកគេត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុករបស់សត្រូវនោះ ទោះនៅជិតឬឆ្ងាយក្ដី+ ៣៧ ក្រោយមក បើពួកគេភ្ញាក់ខ្លួននៅក្នុងស្រុកដែលសត្រូវចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ ហើយវិលមករកលោកវិញ ថែមទាំងអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីលោកនៅក្នុងស្រុកនោះ ដោយនិយាយថា៖ ‹យើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងហើយ យើងខ្ញុំក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដែរ›។+ ៣៨ បើពួកគេវិលត្រឡប់មករកលោកវិញដោយអស់ពីចិត្ត+ អស់ពីកម្លាំង* នៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវដែលបានចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ+ ហើយពួកគេអធិដ្ឋានទៅលោកដោយបែរមកឯស្រុកដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ហើយឆ្ពោះមកឯក្រុងដែលលោកបានជ្រើសរើស+ ព្រមទាំងតម្រង់មកវិហារដែលខ្ញុំបានសាងសង់សម្រាប់នាមរបស់លោក ៣៩ នោះសូមលោកស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងពាក្យអង្វរសុំរបស់ពួកគេ ពីស្ថានសួគ៌ជាទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក ហើយសូមលោកជួយពួកគេផង+ ថែមទាំងអភ័យទោសឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសចំពោះលោកផង។
៤០ «ឱព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ! សូមលោកមើលមក ហើយស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកបម្រើលោកដែលមកអធិដ្ឋាននៅទីនេះផង។+ ៤១ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមលោកមកជាមួយនឹងហឹបនៃឫទ្ធានុភាពរបស់លោក ហើយអាស្រ័យនៅក្នុងទីសម្រាកនេះចុះ។+ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមឲ្យសង្ឃរបស់លោកបង្ហាញថាសេចក្ដីសង្គ្រោះគឺមកពីលោក ហើយសូមឲ្យពួកអ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោក អរសប្បាយនឹងគុណធម៌របស់លោកផង។+ ៤២ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមលោកកុំបោះបង់បុគ្គលដែលលោកបានរើសតាំងឡើយ។+ សូមលោកចងចាំសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ដែលលោកបានបង្ហាញចំពោះដាវីឌជាអ្នកបម្រើលោកផង»។+
៧ ក្រោយពីសាឡូម៉ូនបានអធិដ្ឋានចប់ភ្លាម+ ព្រះបានធ្វើឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃ+មកបញ្ឆេះគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាឯទៀត។ ពេលនោះ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានពេញវិហារលោក។+ ២ ដូច្នេះ ពួកសង្ឃមិនអាចចូលក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានទេ ព្រោះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានពេញវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣ ខណៈនោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ក៏បានឃើញភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃ និងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើវិហារដែរ។ ពួកគេលំឱនកាយក្រាបមុខដល់ដី ហើយបានអរគុណព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ព្រោះលោកល្អ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។
៤ រួចមក ស្ដេចនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ បានជូនគ្រឿងបូជានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ៥ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានជូនគ្រឿងបូជាជាគោចំនួន២២.០០០ក្បាល និងចៀមចំនួន១២០.០០០ក្បាល។ យ៉ាងនេះ ស្ដេចនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានសម្ពោធវិហាររបស់ព្រះពិត។+ ៦ ពួកសង្ឃបានឈរតាមកន្លែងរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន ហើយពួកលេវីដែលកាន់ឧបករណ៍ភ្លេងផ្សេងៗក៏ឈរដែរ ដើម្បីច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។+ (ស្ដេចដាវីឌបានធ្វើឧបករណ៍ភ្លេងទាំងនោះដើម្បីថ្លែងអំណរគុណព្រះយេហូវ៉ា ដោយច្រៀងថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។ ដាវីឌច្រៀងសរសើរព្រះ ដោយលេងឧបករណ៍ភ្លេងទាំងនេះ)។* ពួកសង្ឃបានផ្លុំត្រែយ៉ាងឮ+នៅខាងមុខពួកលេវី កាលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់កំពុងឈរ។
៧ នៅថ្ងៃនោះ សាឡូម៉ូនបានញែកផ្នែកកណ្ដាលនៃទីធ្លា ដែលនៅមុខវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទុកជាបរិសុទ្ធ សម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាដុត+ គ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ និងខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ ព្រោះទីបូជាស្ពាន់+ដែលនៅមុខវិហារ គឺតូចពេក មិនល្មមសម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាទាំងនោះឡើយ។ ៨ នៅពេលនោះ សាឡូម៉ូនបានធ្វើពិធីបុណ្យអស់៧ថ្ងៃ+ជាមួយនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ជាក្រុមជំនុំយ៉ាងធំ ដែលមូលមកចាប់ពីលេបូហាម៉ាតរហូតដល់ជ្រលងអេហ្ស៊ីប។+ ៩ ពួកគេបានធ្វើពិធីសម្ពោធទីបូជាអស់៧ថ្ងៃ និងពិធីបុណ្យ*អស់៧ថ្ងៃទៀត។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទី៨* ពួកគេបានធ្វើពិធីប្រជុំពិសេសមួយ។+ ១០ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែទី៧ សាឡូម៉ូនបានឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន។ ពួកគេត្រឡប់ទៅវិញដោយមានចិត្តត្រេកអរ+និងសប្បាយរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញគុណធម៌ចំពោះដាវីឌ សាឡូម៉ូន និងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក។+
១១ សាឡូម៉ូនបានសាងសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងវិមានរបស់គាត់ចប់ជាស្ថាពរ+ ហើយអ្វីៗដែលគាត់មានបំណងចង់ធ្វើស្ដីអំពីវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងវិមានរបស់គាត់ ក៏ធ្វើចប់រួចរាល់ដែរ។+ ១២ នៅយប់មួយ ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកឲ្យសាឡូម៉ូនឃើញ+ ហើយលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ «ខ្ញុំបានឮសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកហើយ។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសកន្លែងនេះទុកជាវិហារសម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាដល់ខ្ញុំ។+ ១៣ ពេលដែលខ្ញុំធ្វើឲ្យស្រុករាំងស្ងួតគ្មានភ្លៀង ធ្វើឲ្យហ្វូងកណ្ដូបស៊ីបំផ្លាញផលដំណាំក្នុងស្រុក ហើយនាំឲ្យមានរោគរាតត្បាតដល់រាស្ត្រខ្ញុំ ១៤ បើរាស្ត្រតំណាងនាមខ្ញុំ+បន្ទាបខ្លួន+ ហើយអធិដ្ឋានស្វែងរកខ្ញុំ ព្រមទាំងលះចោលផ្លូវអាក្រក់របស់ខ្លួន+ នោះខ្ញុំនឹងស្ដាប់ពួកគេពីស្ថានសួគ៌ ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ថែមទាំងធ្វើឲ្យស្រុករបស់ពួកគេល្អឡើងវិញដែរ។+ ១៥ ចាប់ពីពេលនេះទៅ ភ្នែកខ្ញុំនឹងសម្លឹងទៅវិហារនេះ ហើយត្រចៀកខ្ញុំនឹងប្រុងស្ដាប់ពាក្យដែលគេអធិដ្ឋាននៅទីនេះ។+ ១៦ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសវិហារនេះ ហើយញែកជាបរិសុទ្ធដើម្បីជាតំណាងនាមខ្ញុំជារៀងរហូត។+ ខ្ញុំនឹងថែរក្សាការពារវិហារនេះជានិច្ច។+
១៧ «ឯអ្នកវិញ បើអ្នកដើរតាមខ្ញុំដូចដាវីឌឪពុករបស់អ្នក ដោយធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងធ្វើតាមបញ្ញត្តិ និងការវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំ+ ១៨ នោះខ្ញុំនឹងតាំងបល្ល័ង្កនៃការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក+ ដូចខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងដាវីឌឪពុកអ្នក+ ដែលថា៖ ‹នឹងមានបុគ្គលម្នាក់ពីពូជពង្សរបស់អ្នក គ្រប់គ្រងលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជានិច្ច›។+ ១៩ ប៉ុន្តែ បើអ្នកឈប់ដើរតាមខ្ញុំ ហើយឈប់កាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់អ្នក ហើយបែរទៅបម្រើព្រះឯទៀតនិងក្រាបគោរពដល់ព្រះទាំងនោះវិញ+ ២០ នោះខ្ញុំនឹងកាត់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីទឹកដីដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់ពួកគេ+ ឯវិហារដែលខ្ញុំបានញែកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់នាមខ្ញុំ នោះខ្ញុំក៏នឹងបោះបង់ចោលដែរ ហើយធ្វើឲ្យវិហារនោះរងការប្រមាថមើលងាយពីប្រជាជាតិទាំងឡាយ។+ ២១ វិហារនេះនឹងទៅជាគំនរបាក់បែក។ ឯមនុស្សគ្រប់រូបដែលដើរឆ្លងកាត់វិហារនោះនឹងស្រឡាំងកាំង ហើយនឹកហួសចិត្ត+ ទាំងពោលថា៖ ‹ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះចំពោះស្រុកនិងវិហារនេះ?›។+ ២២ រួចមក អ្នកទាំងនោះនឹងនិយាយថា៖ ‹នេះមកពីពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា+ជាព្រះរបស់ពួកគេ ជាព្រះដែលបាននាំបុព្វបុរសរបស់ពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក+ តែពួកគេបែរទៅរកព្រះឯទៀត ព្រមទាំងក្រាបគោរពនិងបម្រើព្រះទាំងនោះវិញ។+ ហេតុនេះហើយបានជាលោកនាំឲ្យពួកគេមានអន្តរាយយ៉ាងនេះ›»។+
៨ សាឡូម៉ូនបានចំណាយពេលអស់២០ឆ្នាំ ដើម្បីសាងសង់វិហារព្រះយេហូវ៉ា និងវិមានរបស់គាត់។+ ២ ក្រោយមក សាឡូម៉ូនបានសង់ឡើងវិញនូវក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលហ៊ីរ៉ាម+បានប្រគល់ឲ្យគាត់។ រួចមក គាត់បានចាត់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យទៅរស់នៅទីនោះ។ ៣ បន្ថែមទៅទៀត សាឡូម៉ូនបានទៅច្បាំងដណ្ដើមយកតំបន់ហាម៉ាតសូបា។ ៤ បន្ទាប់មក គាត់បានសង់*ក្រុងថាត់ម៉ោរនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយគាត់ក៏បានសង់ក្រុងនានាក្នុងទឹកដីហាម៉ាត+ទុកធ្វើជាឃ្លាំង។+ ៥ គាត់បានពង្រឹងក្រុងបេតហូរ៉ុនប៉ែកខាងក្រោម+និងខាងលើ+ ដោយសង់កំពែង ទ្វារ និងរនុក។ ៦ សាឡូម៉ូនក៏បានសង់ក្រុងបាឡាថ+ និងក្រុងខ្លះសម្រាប់ធ្វើជាឃ្លាំង ក្រុងខ្លះសម្រាប់ដាក់រទេះចម្បាំង+ និងក្រុងខ្លះសម្រាប់ទ័ពសេះ។ បន្ថែមទៅទៀត សាឡូម៉ូនបានសង់អ្វីៗទាំងអស់តាមបំណងចិត្តគាត់ នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ក្នុងតំបន់ភ្នំលីបង់ និងក្នុងស្រុកទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។
៧ ចំណែកឯជនជាតិមួយចំនួនដែលនៅសល់ ពីចំណោមជនជាតិអាម៉ូរី ជនជាតិហេត ជនជាតិពេរិស៊ីត ជនជាតិហេវី និងជនជាតិយេប៊ូស+ ពួកគេមិនបានត្រូវរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។+ ៨ សាឡូម៉ូនបានកែនកូនចៅរបស់ពួកគេមកធ្វើការជាខ្ញុំបម្រើរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។+ ពួកគេជាអ្នកដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនបានបំផ្លាញចោល។+ ៩ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូនមិនតម្រូវឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទេ+ ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែជាទាហានអង់អាច ជានាយទាហាន ជាមេកងពលរទេះចម្បាំង និងមេលើកងពលសេះ។+ ១០ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានតែងតាំងមេលើពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យចំនួន២៥០នាក់ ឲ្យត្រួតត្រាលើពួកកំណែន។+
១១ ក្រោយមក សាឡូម៉ូនបាននាំកូនស្រីរបស់ផារ៉ូ+ពីក្រុងដាវីឌទៅនៅវិមានដែលគាត់បានសង់ឲ្យនាង+ ព្រោះគាត់ប្រាប់ថា៖ «ទោះនាងជាភរិយាខ្ញុំក៏ដោយ នាងមិនគួរអាស្រ័យនៅក្នុងវិមានស្ដេចដាវីឌទេ ព្រោះកន្លែងដែលមានហឹបរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាកន្លែងបរិសុទ្ធ»។+
១២ បន្ទាប់មក សាឡូម៉ូនបានជូនគ្រឿងបូជាដុត+ដល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅលើទីបូជា+របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលគាត់បានសង់នៅមុខសាលវិហារ។+ ១៣ គាត់បានជូនគ្រឿងបូជាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយគាត់ជូនគ្រឿងបូជាស្របតាមបង្គាប់របស់ម៉ូសេ សម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក+ ថ្ងៃបុណ្យចូលខែថ្មី+ និងបុណ្យបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ+ ពោលគឺបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ+ បុណ្យអាទិត្យទី៧+ និងបុណ្យខ្ទម។+ ១៤ បន្ថែមទៅទៀត សាឡូម៉ូនបានបែងចែកពួកសង្ឃជាក្រុមៗ+ ឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគេស្របតាមការណែនាំរបស់ដាវីឌឪពុកគាត់។ គាត់ក៏បានចាត់ចែងពួកលេវីឲ្យឈរតាមកន្លែងរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន ដើម្បីសរសើរព្រះ+និងបម្រើលោកជាមួយនឹងពួកសង្ឃ តាមទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃ។ គាត់ក៏បានបែងចែកក្រុមអ្នកយាមទ្វារ ឲ្យយាមទ្វារផ្សេងៗ+ ស្របតាមបង្គាប់ដាវីឌជាតំណាងព្រះពិត។ ១៥ ដូច្នេះ គេបានធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលស្ដេចបានឲ្យដល់ពួកសង្ឃនិងពួកលេវី ស្ដីអំពីឃ្លាំងនានា និងរឿងផ្សេងទៀត។ ១៦ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានបំពេញកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានយ៉ាងរៀបរយ តាំងពីថ្ងៃដែលដាក់គ្រឹះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ រហូតដល់ថ្ងៃសង់រួចរាល់។ ដូច្នេះ វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវសង់ចប់ជាស្ថាពរ។+
១៧ នៅគ្រានោះ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើដំណើរទៅអេស៊ានកេបឺ+ និងអេឡូត+ ដែលនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រក្នុងស្រុកអេដំ។+ ១៨ ហ៊ីរ៉ាម+បានចាត់អ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យនាំយកសំពៅទៅឲ្យសាឡូម៉ូន ហើយក៏ចាត់អ្នកស្ទាត់ជំនាញខាងសមុទ្រឲ្យទៅដែរ។ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅអូភា+ជាមួយនឹងអ្នកបម្រើរបស់សាឡូម៉ូន រួចបាននាំយកមាស៤៥០ថាលិន*+ មកជូនស្ដេចសាឡូម៉ូន។+
៩ មហាក្សត្រីស្រុកសេបា+បានឮអំពីកិត្តិនាមរបស់សាឡូម៉ូន។ ដូច្នេះ នាងបានមកជួបសាឡូម៉ូនដើម្បីសួរសំណួរជ្រៅៗ។ នាងបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិមដោយក្បួនដង្ហែយ៉ាងអធិកអធម មានទាំងសត្វអូដ្ឋដឹកប្រេងក្រអូប* និងដឹកមាសជាច្រើន+ ព្រមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃមកជាមួយផង។ នាងក៏ចូលទៅជួបសាឡូម៉ូន ហើយសួរគាត់អំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងចង់ដឹង។+ ២ សាឡូម៉ូនបានឆ្លើយសំណួរទាំងអស់របស់នាង ហើយគ្មានសំណួរណាមួយដែលគាត់ឆ្លើយមិនរួចឡើយ។
៣ មហាក្សត្រីស្រុកសេបានឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ពេលឃើញថាសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃ+ និងឃើញវិមានដែលគាត់បានសង់។+ ៤ នាងកោតស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំង ពេលឃើញអាហារនៅលើតុរបស់សាឡូម៉ូន+ ពួកអ្នកកាន់ពែង របៀបរៀបចំកន្លែងអង្គុយរបស់ពួកមន្ត្រី ព្រមទាំងរបៀបបម្រើនៅតុនិងឯកសណ្ឋានរបស់ពួកអ្នកបម្រើ និងគ្រឿងបូជាដុតទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូនបានជូនជាទៀងទាត់នៅឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ អ្វីៗទាំងនេះ ធ្វើឲ្យនាងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង។ ៥ ម្ល៉ោះហើយ នាងបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ដំណឹងដែលខ្ញុំបានឮនៅឯស្រុករបស់ខ្ញុំ អំពីប្រាជ្ញានិងអ្វីៗដែលលោកបានសម្រេច គឺពិតដូចជាគេនិយាយមែន។ ៦ ដំបូងឡើយខ្ញុំមិនជឿអ្វីដែលគេប្រាប់នោះទេ ទាល់តែខ្ញុំបានមកឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក+ ហើយមើល! អ្វីដែលគេបានប្រាប់គឺមិនទាំងដល់ពាក់កណ្ដាលផង។+ លោកមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃនិងមានភាពចម្រុងចម្រើន លើសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានឮឆ្ងាយណាស់។+ ៧ រាស្ត្ររបស់លោកពិតជាមានសុភមង្គលហើយ! ចំណែកពួកអ្នកបម្រើរបស់លោក ក៏មានសុភមង្គលដែរ! ព្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគេអាចស្ដាប់សម្ដីរបស់លោកដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ៨ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោកបានទទួលការសរសើរតម្កើង ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃលោកពេញចិត្តឲ្យលោកគ្រប់គ្រងជាស្ដេចតាងនាមលោក។ ដោយសារព្រះរបស់លោកស្រឡាញ់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ ហើយចង់ឲ្យពួកគេនៅគង់វង្សជារៀងរហូត នោះព្រះបានតែងតាំងលោកឲ្យធ្វើជាស្ដេចគ្រប់គ្រងដោយសុចរិតយុត្តិធម៌»។
៩ រួចនាងបានជូនស្ដេចនូវមាសទម្ងន់១២០ថាលិន*+ និងប្រេងក្រអូបយ៉ាងសន្ធឹក ព្រមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃ។ តាំងពីពេលនោះមក មិនដែលមានអ្នកណាយកប្រេងក្រអូបយ៉ាងសន្ធឹកមកជូនស្ដេចសាឡូម៉ូន ដូចមហាក្សត្រីស្រុកសេបាឡើយ។+
១០ បន្ថែមទៅទៀត ពួកអ្នកបម្រើរបស់ហ៊ីរ៉ាមនិងអ្នកបម្រើសាឡូម៉ូនបានដឹកជញ្ជូនមាសពីអូភា+ ហើយនាំយកឈើអាល់កឹម*ជាច្រើន រួមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃមកជាមួយដែរ។+ ១១ ស្ដេចបានយកឈើអាល់កឹមមកធ្វើជាជណ្ដើរសម្រាប់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ និងវិមានរបស់គាត់។+ ស្ដេចក៏យកឈើនោះទៅធ្វើពិណនិងឧបករណ៍ភ្លេងមានខ្សែសម្រាប់លេងអមជាមួយនឹងពួកអ្នកចម្រៀង។+ តាំងពីមុនមក មិនដែលឃើញមានឈើអាល់កឹមនៅក្នុងស្រុកយូដាច្រើនដូចនេះឡើយ។
១២ ស្ដេចសាឡូម៉ូនក៏បង្ហាញចិត្តទូលាយដោយជូនអំណោយដល់មហាក្សត្រីស្រុកសេបានូវអ្វីៗក៏ដោយដែលនាងចង់បាន គឺច្រើនជាងអំណោយដែលនាងបានយកមកជូនសាឡូម៉ូនទៅទៀត។ រួចមក នាងបានត្រឡប់ទៅស្រុករបស់នាងវិញជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើរបស់នាង។+
១៣ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ សាឡូម៉ូនទទួលបានមាសទម្ងន់៦៦៦ថាលិន។+ ១៤ ក្រៅពីនោះ គាត់បានទទួលប្រាក់ចំណូលពីពួកឈ្មួញ និងប្រាក់ចំណេញពីការធ្វើជំនួញ ព្រមទាំងពីសួយសារអាកររបស់អ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយនៃស្រុកអារ៉ាប់។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកអភិបាលក្នុងស្រុកក៏នាំយកមាសប្រាក់មកប្រគល់ឲ្យសាឡូម៉ូនដែរ។+
១៥ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានយកមាសធ្វើខែលធំ+ចំនួន២០០ (ខែលធំនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់៦០០ហ្សេគិល)*+ ១៦ និងខែលតូច*ពីមាសចំនួន៣០០ (ខែលតូចនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់បីមិណា)។* រួចមក ស្ដេចយកខែលទាំងនោះទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់។+
១៧ ស្ដេចក៏ធ្វើបល្ល័ង្កដ៏ធំមួយពីភ្លុក ហើយស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។+ ១៨ បល្ល័ង្កនោះមានភ្នាក់ដៃសងខាង មានរូបតោពីរ+ឈរនៅសងខាងភ្នាក់ដៃ និងមានកំណល់ជើងធ្វើពីមាសដែលនៅជាប់បល្ល័ង្ក ព្រមទាំងមានជណ្ដើរ៦កាំចុះពីបល្ល័ង្ក។ ១៩ មានរូបតោ១២+ឈរអមសងខាងជណ្ដើរទាំង៦កាំនោះ គឺនៅកាំនីមួយៗមានរូបតោ២។ គ្មានរាជាណាចក្រណាទៀតមានបល្ល័ង្កដូចនេះឡើយ។ ២០ ឯពែងទាំងប៉ុន្មានរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន គឺសុទ្ធតែធ្វើពីមាស ហើយប្រដាប់ប្រដាក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់ ក៏ធ្វើពីមាសសុទ្ធទាំងអស់ដែរ។ គ្មានអ្វីធ្វើពីប្រាក់ឡើយ ព្រោះនៅគ្រាសាឡូម៉ូនគេមិនចាត់ទុកប្រាក់ថាមានតម្លៃទេ។+ ២១ ព្រោះស្ដេចមានសំពៅមួយចំនួន ហើយពួកអ្នកបម្រើស្ដេចជិះសំពៅទាំងនោះធ្វើដំណើរទៅតើស៊ីស+ជាមួយនឹងអ្នកបម្រើរបស់ហ៊ីរ៉ាម។+ រៀងរាល់បីឆ្នាំម្ដង ក្រុមសំពៅតើស៊ីសត្រឡប់មកវិញ ដោយនាំយកមាសប្រាក់ ភ្លុក+ ស្វា និងក្ងោកមកផង។
២២ ស្ដេចសាឡូម៉ូនមានទ្រព្យសម្បត្តិនិងប្រាជ្ញាលើសអស់ទាំងស្ដេចនៅផែនដី។+ ២៣ ស្ដេចនានានៅផែនដីបានមកជួបសាឡូម៉ូន ដើម្បីស្ដាប់សម្ដីរបស់គាត់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីព្រះពិត។+ ២៤ រៀងរាល់ឆ្នាំ ពួកគេម្នាក់ៗក៏នាំយកអំណោយមកជូនស្ដេច។ អំណោយទាំងនោះរួមមាន៖ គ្រឿងមាស គ្រឿងប្រាក់ គ្រឿងចម្បាំង សម្លៀកបំពាក់+ ប្រេងក្រអូប* សេះ និងលា។ ២៥ សាឡូម៉ូនមានទ្រុង៤.០០០ សម្រាប់ដាក់សេះដែលទឹមរទេះចម្បាំង ហើយមានសេះ*១២.០០០ក្បាល។+ គាត់បានទុកមួយចំនួននៅក្រុងយេរូសាឡិម និងមួយចំនួនទៀតគាត់បានទុកនៅក្រុងនានាដែលសម្រាប់ដាក់រទេះចម្បាំង។+ ២៦ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រទាំងប៉ុន្មាន ចាប់ពីទន្លេអឺប្រាតទៅដល់ទឹកដីរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីន ហើយរហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ២៧ នៅសម័យសាឡូម៉ូន ក្រុងយេរូសាឡិមមានប្រាក់សម្បូរហូរហៀរដូចជាដុំថ្ម ហើយមានឈើស៊ីដារ*ច្រើនសន្ធឹកដូចជាដើមល្វាព្រៃនៅតំបន់សេភីឡា។+ ២៨ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គេបាននាំយកសេះពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+និងស្រុកនានា មកជូនសាឡូម៉ូន។
២៩ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូន+បានធ្វើពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅរបស់ណាថាន់+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ក្នុងសៀវភៅទំនាយរបស់អាហាយ៉ា+ជាអ្នកក្រុងស៊ីឡូរ។ នោះក៏បានត្រូវកត់ក្នុងសៀវភៅរបស់អ៊ីតដូ+ជាអ្នកមើលធ្លុះ។ គាត់បានកត់ត្រាអ្វីដែលគាត់បានឃើញក្នុងគំនិតស្ដីអំពីយេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត។ ៣០ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ៣១ ក្រោយមក គាត់បានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងរបស់ដាវីឌជាឪពុក+ ហើយរេហូបោមជាកូនរបស់គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។+
១០ រេហូបោមបានទៅឯក្រុងស៊ីគឹម+ ព្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានមកដើម្បីលើកគាត់ឲ្យធ្វើជាស្ដេច។+ ២ រីឯយេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាតវិញ ពេលគាត់បានឮអំពីរឿងនេះ គាត់ក៏ចាកចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបត្រឡប់មកវិញ (ពេលនោះគាត់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីបនៅឡើយ ព្រោះគាត់បានរត់គេចពីស្ដេចសាឡូម៉ូន)។+ ៣ បន្ទាប់មក បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានអញ្ជើញយេរ៉ូបោមឲ្យមកជួបពួកគេ ហើយគាត់និងបណ្ដាជនទាំងអស់បានទៅជួបជុំគ្នានៅមុខរេហូបោម ហើយនិយាយថា៖ ៤ «ឪពុករបស់លោកបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើយើង។+ ប៉ុន្តែ បើលោកធ្វើឲ្យនឹមដ៏ធ្ងន់នោះទៅជាស្រាលជាង ហើយធ្វើឲ្យតម្រូវការដ៏ច្រើនរបស់ឪពុកលោកទៅជាតិចជាង នោះយើងនឹងបម្រើលោក»។
៥ ខណៈនោះ រេហូបោមបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅសិនចុះ ចាំបីថ្ងៃទៀតសឹមត្រឡប់មកជួបខ្ញុំវិញ»។ ដូច្នេះ បណ្ដាជនក៏ចាកចេញទៅ។+ ៦ បន្ទាប់មក ស្ដេចរេហូបោមបានប្រឹក្សាជាមួយនឹងពួកបុរសចាស់ទុំដែលធ្លាប់បម្រើសាឡូម៉ូនជាឪពុកកាលដែលគាត់នៅរស់។ រេហូបោមបានសួរពួកគាត់ថា៖ «តាមយោបល់អ្នករាល់គ្នា តើខ្ញុំគួរឆ្លើយតបនឹងបណ្ដាជនទាំងនេះយ៉ាងណា?»។ ៧ ពួកគាត់បានឆ្លើយថា៖ «បើលោកធ្វើល្អចំពោះបណ្ដាជននេះ ហើយព្រមធ្វើតាមសំណូមពររបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងបម្រើលោករហូតតទៅ»។
៨ ប៉ុន្តែ រេហូបោមមិនបានធ្វើតាមយោបល់របស់ពួកបុរសចាស់ទុំទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានសួរយោបល់ពីពួកបុរសដែលធំឡើងជាមួយគាត់ ហើយពួកគេជាអ្នកបម្រើរបស់គាត់ផ្ទាល់។+ ៩ ដំបូង គាត់ប្រាប់ថា៖ «ពួកបណ្ដាជនបានស្នើមកខ្ញុំថា៖ ‹សូមលោកធ្វើឲ្យនឹមដែលឪពុកលោកបានដាក់មកលើយើងទៅជាស្រាលជាង›»។ រួចគាត់ក៏សួរអ្នកបម្រើទាំងនោះថា៖ «តាមយោបល់អ្នករាល់គ្នា តើយើងគួរឆ្លើយតបនឹងពួកគេយ៉ាងណា?»។ ១០ ដូច្នេះ ពួកគេបានតបទៅគាត់វិញថា៖ «ចំពោះសម្ដីរបស់ពួកបណ្ដាជនដែលថា៖ ‹ឪពុករបស់លោកបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើយើង តែលោកគួរធ្វើឲ្យនឹមនោះទៅជាស្រាលជាង› លោកគួរតបទៅវិញថា៖ ‹កូនដៃរបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាធំជាងត្រគាករបស់ឪពុកខ្ញុំ។ ១១ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើអ្នករាល់គ្នា តែខ្ញុំនឹងបន្ថែមទម្ងន់ទៅលើនឹមនោះឲ្យកាន់តែធ្ងន់។ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតី តែខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតីមុតស្រួចវិញ›»។
១២ លុះដល់ថ្ងៃទី៣ យេរ៉ូបោមនិងបណ្ដាជនទាំងឡាយបានចូលមកជួបស្ដេចរេហូបោម ដូចដែលស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ «ចាំបីថ្ងៃទៀតសឹមត្រឡប់មកជួបខ្ញុំវិញ»។+ ១៣ ស្ដេចមិនបានឆ្លើយតាមយោបល់របស់ពួកបុរសចាស់ទុំទេ តែបានឆ្លើយតបនឹងបណ្ដាជនយ៉ាងតឹងរ៉ឹងវិញ។ ១៤ គាត់បានតបឆ្លើយទៅបណ្ដាជនតាមយោបល់របស់ពួកអ្នកបម្រើគាត់ដែលមានអាយុស្រករគ្នាថា៖ «ឪពុកខ្ញុំបានដាក់នឹមយ៉ាងធ្ងន់មកលើអ្នករាល់គ្នា តែខ្ញុំនឹងបន្ថែមទម្ងន់ទៅលើនឹមនោះឲ្យកាន់តែធ្ងន់។ ឪពុកខ្ញុំបានដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតី តែខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយខ្សែតីមុតស្រួចវិញ»។ ១៥ ដូច្នេះ ស្ដេចមិនព្រមស្ដាប់តាមបណ្ដាជនទេ ព្រោះព្រះពិតបានបណ្ដាលឲ្យរឿងនេះកើតឡើង+ ដើម្បីឲ្យប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត តាមរយៈអាហាយ៉ា+ជាអ្នកក្រុងស៊ីឡូរ បានក្លាយជាការពិត។
១៦ ពេលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានឃើញថាស្ដេចមិនព្រមស្ដាប់តាមពួកគេ នោះពួកគេបានតបឆ្លើយទៅស្ដេចថា៖ «យើងគ្មានអ្វីទាក់ទងនឹងដាវីឌទេ យើងក៏គ្មានចំណែកមត៌កអ្វីរួមជាមួយនឹងកូនរបស់អ៊ីសាយដែរ។ ឱបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរទៅតាមព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នារៀងខ្លួនទៅ។ ឱដាវីឌអើយ!+ ចូរមើលថែពូជពង្សរបស់លោកដោយខ្លួនលោកចុះ»។ រួចមក បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ។+
១៧ ប៉ុន្តែ រេហូបោមបានបន្តគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលរស់នៅក្រុងផ្សេងៗក្នុងទឹកដីយូដា។+
១៨ ក្រោយមក ស្ដេចរេហូបោមបានចាត់ហាតដូរ៉ាម+ដែលជាមេលើពួកកំណែន ឲ្យទៅជួបកូនចៅអ៊ីស្រាអែល តែពួកគេបានយកថ្មគប់សម្លាប់គាត់ចោល។ ស្ដេចរេហូបោមក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ឡើងជិះរទេះគាត់រត់គេចទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។+ ១៩ ចាប់ពីពេលនោះមក បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងពូជពង្សរបស់ដាវីឌរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
១១ ពេលរេហូបោមបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ភ្លាមនោះគាត់បានប្រមូលទាហានដ៏អង់អាចដែលពូកែច្បាំងចំនួន១៨០.០០០នាក់ពីពូជពង្សយូដានិងពូជពង្សបេនយ៉ាមីន+ ដើម្បីទៅច្បាំងនឹងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល ក្នុងបំណងដណ្ដើមរាជ្យទាំងមូលមកវិញ។+ ២ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះពិតបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សិមម៉ាយ៉ា+ជាតំណាងលោកថា៖ ៣ «ចូរទៅប្រាប់រេហូបោមជាស្ដេចយូដាដែលជាកូនសាឡូម៉ូន ព្រមទាំងប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដានិងកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីនថា៖ ៤ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឡើងទៅច្បាំងនឹងបងប្អូនរបស់ខ្លួនទេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនវិញ ព្រោះខ្ញុំទេជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យរឿងនេះកើតឡើង»›»។+ ដូច្នេះ ពួកគេបានស្ដាប់តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយមិនបានទៅច្បាំងនឹងយេរ៉ូបោមទេ។
៥ ឯរេហូបោមវិញ គាត់រស់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយគាត់បានសង់ក្រុងដ៏រឹងមាំមួយចំនួននៅក្នុងទឹកដីយូដា ៦ គឺក្រុងបេថ្លេហិម+ ក្រុងអេតាម ក្រុងថេកូអា+ ៧ ក្រុងបេតស៊ើ ក្រុងសូគរ+ ក្រុងអាឌូឡាម+ ៨ ក្រុងកាថ+ ក្រុងម៉ារីសារ ក្រុងស៊ីភ+ ៩ ក្រុងអាដូរេម ក្រុងឡាគីស+ ក្រុងអាសេកា+ ១០ ក្រុងសូរ៉ា ក្រុងអៃយ៉ាឡូន+ និងក្រុងហេប្រុន។+ ក្រុងទាំងនោះជាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំស្ថិតនៅក្នុងទឹកដីយូដានិងទឹកដីបេនយ៉ាមីន។ ១១ លើសពីនេះ គាត់បានពង្រឹងក្រុងទាំងនោះ ហើយដាក់អ្នកដឹកនាំខ្លះឲ្យនៅទីនោះ។ គាត់ក៏ផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារ ប្រេង និងស្រាដល់ពួកគេ។ ១២ រេហូបោមក៏បានផ្ដល់លំពែងនិងខែលធំៗដល់អ្នកក្រុងទាំងនោះដើម្បីឲ្យក្រុងទាំងនោះទៅជាក្រុងខ្លាំងក្លា។ គ្រានោះ ទឹកដីយូដានិងទឹកដីបេនយ៉ាមីន នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។
១៣ ចំណែកពួកសង្ឃនិងពួកលេវី ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ពួកគេបានចាកចេញពីទឹកដីរបស់ពួកគេដើម្បីមកគាំទ្ររេហូបោម។ ១៤ ពួកលេវីបានបោះបង់ចោលកេរអាករនិងវាលចិញ្ចឹមសត្វរបស់ពួកគេ+ ហើយធ្វើដំណើរមកស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម ព្រោះយេរ៉ូបោមនិងកូនៗរបស់គាត់បានបញ្ឈប់ពួកគេពីមុខងារជាសង្ឃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៥ ក្រោយមក យេរ៉ូបោមបានតែងតាំងឲ្យមានពួកសង្ឃ ដើម្បីឲ្យបម្រើនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ និងដើម្បីគោរពបូជារូបពពែឈ្មោល+ ព្រមទាំងរូបកូនគោដែលគាត់បានធ្វើ។+ ១៦ ចំណែកបណ្ដាជនពីគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធនៃអ៊ីស្រាអែលដែលតាំងចិត្តស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពួកគេបានតាមពួកលេវីទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ១៧ អស់បីឆ្នាំពួកគេបានពង្រឹងរាជាណាចក្រយូដា ហើយបានគាំទ្ររេហូបោមជាកូនសាឡូម៉ូន ព្រោះពួកគេបានដើរតាមគន្លងរបស់ដាវីឌនិងសាឡូម៉ូនអស់បីឆ្នាំ។
១៨ ក្រោយមក រេហូបោមបានយកម៉ាហាឡាតធ្វើជាប្រពន្ធ។ នាងជាកូនស្រីរបស់យេរីម៉ូតជាកូនដាវីឌ។ ម្ដាយរបស់ម៉ាហាឡាតឈ្មោះអាបឺហេល ត្រូវជាកូនស្រីរបស់អេលាប ហើយត្រូវជាចៅរបស់អ៊ីសាយ។+ ១៩ នាងបង្កើតបានកូនប្រុសៗគឺ យេអឺស សិមម៉ារៀ និងសេហាំ។ ២០ រេហូបោមក៏យកប្រពន្ធម្នាក់ទៀតឈ្មោះម៉ាអាកា។ នាងជាចៅស្រីរបស់អាប់សាឡំ។+ ក្រោយមក នាងបានបង្កើតកូនឲ្យគាត់គឺ អាប៊ីយ៉ា+ អាតថាយ សៀសា និងសេឡូមីត។ ២១ រេហូបោមស្រឡាញ់នាងម៉ាអាកាជាចៅស្រីអាប់សាឡំ ខ្លាំងជាងប្រពន្ធឯទៀតរបស់គាត់។+ រេហូបោមមានប្រពន្ធ១៨នាក់ និងប្រពន្ធបន្ទាប់៦០នាក់។ គាត់មានកូនប្រុស២៨នាក់ និងកូនស្រី៦០នាក់។ ២២ រេហូបោមបានតែងតាំងអាប៊ីយ៉ាជាកូនម៉ាអាកាឲ្យធ្វើជាមេលើបងប្អូនគាត់ទាំងអស់ ព្រោះរេហូបោមមានបំណងតែងតាំងគាត់ឲ្យធ្វើជាស្ដេច។ ២៣ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្រព្រឹត្តដោយឈ្លាសវៃចំពោះកូនប្រុសៗឯទៀតរបស់គាត់ ដោយចាត់ពួកគេឲ្យទៅគ្រប់គ្រងនៅតំបន់ផ្សេងៗក្នុងទឹកដីយូដានិងទឹកដីបេនយ៉ាមីន និងក្នុងក្រុងនានាដែលមានកំពែងរឹងមាំ។+ គាត់ផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ពួកគេយ៉ាងបរិបូរ ហើយរកប្រពន្ធជាច្រើនឲ្យពួកគេ។
១២ ក្រោយពីរេហូបោមបានតាំងអំណាចគ្រប់គ្រងយ៉ាងរឹងមាំហើយ+ គាត់បានឈប់ធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ឯបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ក៏តាមគាត់ដែរ។ ២ នៅឆ្នាំទី៥នៃរាជ្យរេហូបោម ស៊ីសាក់+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានឡើងមកច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។ ការនេះបានកើតឡើងដោយសារជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៣ ស៊ីសាក់បានមកច្បាំងដោយមានរទេះចម្បាំងចំនួន១.២០០គ្រឿង និងទ័ពសេះចំនួន៦០.០០០នាក់ រួមទាំងកងទ័ពអេហ្ស៊ីបជាច្រើន ព្រមទាំងទ័ពលីប៊ី ទ័ពស៊ូគាម និងទ័ពអេត្យូពី។+ ៤ គាត់បានចាប់យកក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដាដែលមានកំពែងរឹងមាំ ហើយក្រោយមកគាត់ក៏មកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម។
៥ គ្រានោះ រេហូបោមនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងស្រុកយូដាបានជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម ដោយព្រោះតែខ្លាចស៊ីសាក់។ ឯសិមម៉ាយ៉ា+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានធ្វើដំណើរទៅជួបពួកគេនៅទីនោះ ហើយគាត់និយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏បោះបង់ចោលអ្នករាល់គ្នាដែរ+ ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់អ្នករាល់គ្នាទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស៊ីសាក់›»។ ៦ ពេលនោះ ស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងនោះបានបន្ទាបខ្លួន+ ហើយនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាគឺសុចរិត»។ ៧ ពេលព្រះយេហូវ៉ាឃើញពួកគេបន្ទាបខ្លួនដូច្នោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រាប់សិមម៉ាយ៉ាថា៖ «ពួកគេបានបន្ទាបខ្លួនហើយ ខ្ញុំនឹងមិនបំផ្លាញពួកគេទេ។+ បន្តិចទៀត ខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះពួកគេ។ ខ្ញុំនឹងមិនបញ្ចេញកំហឹងទៅលើក្រុងយេរូសាឡិម តាមរយៈស៊ីសាក់ឡើយ។ ៨ ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើរបស់ស៊ីសាក់ ដើម្បីឲ្យពួកគេដឹងថាការបម្រើខ្ញុំនិងការបម្រើស្ដេចនានានៅស្រុកឯទៀត គឺខុសគ្នាយ៉ាងណា»។
៩ ដូច្នេះ ស៊ីសាក់ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានឡើងទៅច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់បានយករបស់របរមានតម្លៃពីវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយក៏បានយកទ្រព្យសម្បត្តិពីវិមានរបស់ស្ដេចដែរ។ ស៊ីសាក់បានយកអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងខែលមាសទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូនបានធ្វើ។+ ១០ ដូច្នេះ ស្ដេចរេហូបោមបានធ្វើខែលស្ពាន់ជំនួសវិញ ហើយគាត់បានប្រគល់ឲ្យពួកមេអ្នកយាមខ្លោងទ្វារវិមានរបស់ស្ដេច មើលថែរក្សា។ ១១ កាលណាស្ដេចចូលទៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកយាមនឹងកាន់ខែលទាំងនោះ ក្រោយមកពួកគេទុកខែលទាំងនោះទៅក្នុងបន្ទប់អ្នកយាមវិញ។ ១២ ដោយសារស្ដេចបានបន្ទាបខ្លួន នោះព្រះយេហូវ៉ាលែងខឹងនឹងគាត់+ ហើយលោកមិនបានបំផ្លាញពួកគេទាំងស្រុងឡើយ។+ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារលោកឃើញមានសេចក្ដីល្អខ្លះនៅក្នុងស្រុកយូដា។+
១៣ ស្ដេចរេហូបោមបានពង្រឹងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់គាត់នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ រេហូបោមបានក្លាយទៅជាស្ដេចពេលដែលគាត់មានអាយុ៤១ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល១៧ឆ្នាំនៅក្រុងយេរូសាឡិម ជាក្រុងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសពីកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃអ៊ីស្រាអែល ជាកន្លែងដែលតាំងនាមលោក។ ម្ដាយរបស់រេហូបោមឈ្មោះណាអាម៉ា ជាជនជាតិអាំម៉ូន។+ ១៤ ប៉ុន្តែ រេហូបោមបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ព្រោះគាត់មិនបានតាំងចិត្តស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាទេ។+
១៥ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលរេហូបោមបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ បានត្រូវសិមម៉ាយ៉ា+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ និងអ៊ីតដូ+ដែលជាអ្នកទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះ កត់ត្រាទុកក្នុងបញ្ជីគ្រួសារអ៊ីស្រាអែល។ រេហូបោមនិងយេរ៉ូបោមតែងតែច្បាំងគ្នាជានិច្ច។+ ១៦ រួចមក រេហូបោមបានស្លាប់ ហើយគេបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ ក្រោយមក អាប៊ីយ៉ា+ជាកូនរបស់គាត់បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៣ ក្នុងឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយេរ៉ូបោម អាប៊ីយ៉ាបានក្លាយទៅជាស្ដេចលើស្រុកយូដា។+ ២ អាប៊ីយ៉ាបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះមីកាយ៉ា+ជាកូនស្រីរបស់យូរាល ជាអ្នកក្រុងគីបៀ។+ គ្រានោះ មានចម្បាំងរវាងអាប៊ីយ៉ានិងយេរ៉ូបោម។+
៣ អាប៊ីយ៉ាបាននាំទាហានដ៏ពូកែអង់អាចចំនួន៤០០.០០០នាក់ ទៅប្រយុទ្ធនឹងយេរ៉ូបោម។+ ឯយេរ៉ូបោមក៏លើកទ័ព៨០០.០០០នាក់ ដែលសុទ្ធតែជាទាហានដ៏ពូកែអង់អាច ទៅតទល់នឹងអាប៊ីយ៉ា។ ៤ អាប៊ីយ៉ាបានឈរលើភ្នំសេម៉ារេម ដែលនៅតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម ហើយគាត់និយាយថា៖ «ឱយេរ៉ូបោមនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរស្ដាប់ចុះ។ ៥ ដូចអ្នករាល់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បានឲ្យដាវីឌនិងកូនចៅរបស់គាត់មានអំណាចគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលជារៀងរហូត+ តាមរយៈកិច្ចព្រមព្រៀងមួយដែលស្ថិតស្ថេរជាដរាប។*+ ៦ ប៉ុន្តែ យេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់សាឡូម៉ូនកូនដាវីឌ បានបះបោរប្រឆាំងនឹងម្ចាស់របស់ខ្លួន។+ ៧ ឯមនុស្សពាលនិងមនុស្សមិនបានការ ពួកគេបានទៅចូលដៃជាមួយគាត់។ ក្រុមពួកគេខ្លាំងជាងរេហូបោមជាកូនសាឡូម៉ូន ព្រោះរេហូបោមនៅវ័យក្មេងខ្វះចិត្តក្លាហាន ហើយមិនអាចតទល់នឹងពួកគេបានទេ។
៨ «ឥឡូវដោយសារតែអ្នករាល់គ្នាមានទ័ពច្រើនសន្ធឹក និងមានរូបកូនគោមាសដែលយេរ៉ូបោមបានធ្វើទុកជាព្រះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាគិតថាខ្លួនអាចប្រយុទ្ធឈ្នះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្រោមអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់កូនចៅដាវីឌបាន។+ ៩ អ្នករាល់គ្នាបានបណ្ដេញពួកសង្ឃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ ជាកូនចៅអេរ៉ុននិងពួកលេវី ហើយបានជ្រើសរើសពួកសង្ឃតាមរបៀបជនជាតិដទៃ មែនទេ?+ អ្នកណាក៏ដោយដែលនាំយកគោឈ្មោលមួយក្បាល និងចៀមឈ្មោល៧ក្បាលមក នោះអ្នកនឹងតែងតាំងគេឲ្យធ្វើជាសង្ឃបម្រើអ្វីដែលមិនមែនជាព្រះ។ ១០ ចំណែកយើងវិញ យើងមានព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង+ ហើយយើងមិនបានបោះបង់ចោលលោកទេ។ យើងមានពួកសង្ឃជាកូនចៅអេរ៉ុនកំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏មានពួកលេវីជួយកិច្ចការនោះដែរ។ ១១ រៀងរាល់ព្រឹករៀងរាល់ល្ងាច ពួកគេតែងតែជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា+ ព្រមទាំងដុតគ្រឿងក្រអូបជូនលោកផង។+ ពួកគេក៏ដាក់នំប៉័ងតាំងទុក+នៅលើតុមាសសុទ្ធដែរ។ ពួកគេអុជចង្កៀងដាក់លើជើងចង្កៀងមាស+រៀងរាល់ល្ងាច។+ យើងធ្វើដូច្នេះដោយសារយើងយកចិត្តទុកដាក់បំពេញភារកិច្ចរបស់យើងជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលលោកហើយ។ ១២ មើល! ព្រះពិតនៅជាមួយនឹងយើង ហើយនាំមុខយើង ទាំងមានពួកសង្ឃរបស់លោកនៅជាមួយដែរ។ ពួកគេកំពុងកាន់ត្រែដើម្បីផ្លុំជាសំឡេងសញ្ញាត្រៀមច្បាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាហើយ។ ដូច្នេះ ឱបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរកុំច្បាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នកឡើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនឈ្នះទេ»។+
១៣ ប៉ុន្តែ យេរ៉ូបោមបានចាត់ទ័ពខ្លះរបស់គាត់ឲ្យទៅត្រៀមវាយឆ្មក់ពីក្រោយទ័ពយូដា។ ដូច្នេះ ទ័ពអ៊ីស្រាអែលមាននៅខាងមុខទ័ពយូដាផងនិងខាងក្រោយផង។ ១៤ ពេលទ័ពយូដាក្រឡេកមើលទៅ ឃើញមានទ័ពអ៊ីស្រាអែលពីខាងក្រោយផងពីខាងមុខផង ពួកគេក៏ស្រែកសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។+ ដំណាលគ្នានោះ ពួកសង្ឃផ្លុំត្រែឡើងលាន់ឮយ៉ាងរំពង។ ១៥ ឯទ័ពយូដាក៏បានបន្លឺសម្រែកចូលច្បាំង។ ពេលនោះ ព្រះពិតបានវាយប្រហារយេរ៉ូបោមនិងពួកទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ នៅចំពោះមុខអាប៊ីយ៉ានិងទ័ពយូដា។ ១៦ ដូច្នេះ ទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានបាក់ទ័ពរត់គេចពីទ័ពយូដាទៅ។ យ៉ាងនេះ ព្រះបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកយូដា។ ១៧ អាប៊ីយ៉ានិងទ័ពរបស់គាត់បានសម្លាប់ទ័ពអ៊ីស្រាអែលជាច្រើន អស់ចំនួន៥០០.០០០នាក់ គឺសុទ្ធតែជាអ្នកពូកែច្បាំង។ ១៨ នៅពេលនោះពួកអ៊ីស្រាអែលបានអាម៉ាស់មុខយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារចាញ់ចម្បាំងនោះ។ ពួកយូដាខ្លាំងជាងពួកអ៊ីស្រាអែល ដោយសារពួកគេពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ១៩ អាប៊ីយ៉ាក៏បានដេញតាមវាយប្រហារយេរ៉ូបោម ហើយបានដណ្ដើមយកក្រុងបេតអែល+និងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ក្រុងយេសាណានិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ព្រមទាំងក្រុងអេប្រាអ៊ីន+និងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ។ ២០ នៅគ្រាដែលអាប៊ីយ៉ាគ្រប់គ្រង យេរ៉ូបោមលែងមានអំណាចខ្លាំងក្លាដូចមុនទៀត។ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រហារយេរ៉ូបោម ហើយគាត់ក៏ស្លាប់ទៅ។+
២១ ចំណែកអាប៊ីយ៉ាវិញ គាត់កាន់តែមានអំណាចខ្លាំងឡើងៗ។ គាត់មានប្រពន្ធ១៤នាក់+ មានកូនប្រុស២២នាក់ និងកូនស្រី១៦នាក់។ ២២ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាប៊ីយ៉ាបានធ្វើ រួមទាំងពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងកំណត់ត្រារបស់អ៊ីតដូជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។+
១៤ ក្រោយមក អាប៊ីយ៉ាបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ រួចមក អេសាជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។ នៅគ្រាដែលគាត់គ្រប់គ្រង ស្រុកមានសេចក្ដីសុខសាន្តអស់រយៈពេល១០ឆ្នាំ។
២ អេសាបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ពេញចិត្ត។ ៣ គាត់បានបំផ្លាញទីបូជារបស់ព្រះនៃជនជាតិដទៃ+ ព្រមទាំងទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនានា។ គាត់ក៏បំបាក់បំបែកបង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ*+ និងកាប់រំលំបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*ដែរ។+ ៤ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានលើកទឹកចិត្តបណ្ដាជនយូដាឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ហើយឲ្យកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិរបស់លោក។ ៥ គាត់បានបំផ្លាញចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនិងកន្លែងដុតគ្រឿងក្រអូប អស់ពីក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា។+ រាជាណាចក្ររបស់គាត់មានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណ។ ៦ ក្នុងគ្រាដែលគ្មានសង្គ្រាម គាត់បានសង់ក្រុងនានាដ៏រឹងមាំក្នុងស្រុកយូដា+ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានជួយឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណ។+ ៧ គាត់បាននិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនយូដាថា៖ «ចូរឲ្យយើងសង់ក្រុងទាំងនេះ ហើយសង់កំពែងព័ទ្ធជុំវិញ ដោយមានប៉ម+ ទ្វារ និងរនុកផង។ ស្រុកនេះជារបស់យើងហើយ ព្រោះយើងបានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង ហើយលោកបានជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណ»។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានសាងសង់ក្រុងទាំងនោះរួចរាល់ជាស្ថាពរ។+
៨ អេសាមានទ័ព៣០០.០០០នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា ពួកគេប្រដាប់ដោយខែលធំនិងលំពែង។ គាត់ក៏មានទ័ព២៨០.០០០នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីនដែរ ពួកគេសុទ្ធតែជាទាហានពូកែអង់អាច និងជាអ្នកកាន់ខែលតូច*និងធ្នូ។+
៩ ក្រោយមក សេរ៉ាជាជនជាតិអេត្យូពីបានលើកទ័ព១.០០០.០០០នាក់ និងរទេះចម្បាំង៣០០គ្រឿង មកប្រយុទ្ធនឹងពួកយូដា។+ ពេលគាត់មកដល់ក្រុងម៉ារីសារ+ ១០ អេសាក៏លើកទ័ពទៅតទល់នឹងគាត់វិញ ហើយពួកគេតម្រៀបទ័ពនៅជ្រលងភ្នំសេផាថា នៅក្រុងម៉ារីសារ។ ១១ បន្ទាប់មក អេសាបានអង្វរសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា+ថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ទោះជាយើងខ្លាំង*ឬខ្សោយក៏ដោយ ក៏លោកអាចជួយយើងយកឈ្នះបានដែរ។+ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងអើយ! សូមជួយយើងផង ព្រោះយើងទុកចិត្តលើលោកហើយ។+ យើងចេញទៅច្បាំងនឹងពួកគេក្នុងនាមលោក។+ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងអើយ! សូមកុំឲ្យមនុស្សឈ្នះលោកឡើយ»។+
១២ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអេសាយកឈ្នះលើពួកអេត្យូពី ហើយពួកអេត្យូពីបានបាក់ទ័ពរត់ពីពួកយូដាទៅ។+ ១៣ អេសានិងទ័ពយូដាបានដេញតាមពួកអេត្យូពី រហូតដល់តំបន់ខេរ៉ា។+ ពួកអេត្យូពីបានស្លាប់ទាំងអស់គ្មានសល់ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានិងកងទ័ពរបស់លោកបានបំផ្លាញពួកគេ។ ក្រោយមក ពួកគេប្រមូលយករបស់របរយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ១៤ បន្ថែមទៅទៀត ទ័ពយូដាបានទៅវាយប្រហារលើក្រុងនានានៅតំបន់ខេរ៉ា ហើយពួកគេបានឈ្នះក្រុងទាំងនោះ ដោយសារអ្នកនៅក្រុងទាំងនោះភ័យខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ពួកយូដាបានប្រមូលយករបស់របរជាច្រើន។ ១៥ ពួកគេក៏វាយលុកជំរំរបស់ពួកគង្វាល ហើយចាប់យកសត្វចៀមនិងសត្វអូដ្ឋជាច្រើន។ ក្រោយមក ពួកយូដាក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
១៥ នៅថ្ងៃមួយ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបានដឹកនាំអាសារៀជាកូនអូដេត ២ ឲ្យទៅជួបអេសា ហើយនិយាយថា៖ «ឱអេសា ពួកយូដា និងពួកបេនយ៉ាមីនអើយ! សូមស្ដាប់ខ្ញុំចុះ។ ព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា ដរាបណាអ្នករាល់គ្នានៅជាមួយនឹងលោក។+ បើអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកលោក នោះលោកនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នារកលោកឃើញ។+ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាបោះបង់ចោលលោក នោះលោកក៏នឹងបោះបង់ចោលអ្នករាល់គ្នាដែរ។+ ៣ អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ស្រុកអ៊ីស្រាអែលគ្មានព្រះពិត គ្មានច្បាប់របស់លោក និងគ្មានពួកសង្ឃសម្រាប់បង្ហាត់បង្រៀនបណ្ដាជនទេ។+ ៤ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេជួបទុក្ខលំបាក ពួកគេត្រឡប់មករកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលវិញ។ ពួកគេបានស្វែងរកលោក ហើយលោកបានឲ្យពួកគេរកលោកឃើញ។+ ៥ នៅគ្រានោះ គ្មានអ្នកណាអាចធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថិភាពទេ ព្រោះមានភាពចលាចលពេញក្នុងស្រុក។ ៦ បណ្ដាជន*មួយបំផ្លាញបណ្ដាជនមួយ ហើយក្រុងមួយបំផ្លាញក្រុងមួយទៀត។ ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យពួកគេជួបទុក្ខលំបាកសព្វបែបយ៉ាង។ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេមានភាពចលាចលបែបនោះ។+ ៧ ប៉ុន្តែ ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ ចូររឹងមាំឡើង ហើយកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់ចំពោះអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាមិនខាន»។
៨ ក្រោយពីអេសាបានស្ដាប់ពាក្យទាំងនេះនិងទំនាយរបស់អូដេតភ្លាម គាត់ក៏មានចិត្តក្លាហាន ហើយចាត់វិធានការបំផ្លាញរូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមទាំងអស់ ចេញពីទឹកដីយូដា+និងពីទឹកដីបេនយ៉ាមីន ព្រមទាំងពីក្រុងនានានៅតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីមដែលគាត់បានដណ្ដើមយកផង។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានជួសជុលទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ គឺទីបូជាដែលស្ថិតនៅខាងមុខសាលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៩ អេសាបានកោះហៅបណ្ដាជនឲ្យមកជួបជុំគ្នា ក្នុងនោះមានពួកយូដា ពួកបេនយ៉ាមីន និងជនជាតិដទៃដែលរស់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពួកជនជាតិដទៃទាំងនេះធ្វើដំណើរមកពីទឹកដីអេប្រាអ៊ីម ទឹកដីម៉ាណាសេ និងទឹកដីស៊ីម្មាន។+ ពួកគេជាច្រើននាក់បានមកចុះចូលនឹងអេសា ព្រោះពួកគេឃើញថាព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងគាត់។ ១០ ដូច្នេះ ពួកគេក៏មកជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម នាខែទី៣ ក្នុងឆ្នាំទី១៥នៃរាជ្យអេសា។ ១១ នៅពេលនោះ ពួកគេបានយកគោ៧០០ក្បាលនិងចៀម៧.០០០ក្បាល ជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ សត្វទាំងនោះពួកគេចាប់យកបានពេលឈ្នះចម្បាំង។ ១២ ពួកគេក៏ធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងដោយសន្យាបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ យ៉ាងអស់ពីកម្លាំងកាយ*ចិត្ត។+ ១៣ បើអ្នកណាម្នាក់មិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ទោះជាអ្នកតូចឬអ្នកធំ ជាប្រុសឬស្រីក្ដី។+ ១៤ ដូច្នេះ ពួកគេបានស្បថនឹងព្រះយេហូវ៉ាដោយបន្លឺសំឡេង ដោយអរសប្បាយ ជាមួយនឹងសំឡេងផ្លុំត្រែនិងផ្លុំស្នែង។ ១៥ ពួកយូដាទាំងអស់ពេញចិត្តស្បថយ៉ាងនោះដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយបានខំព្យាយាមស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា។ ម្ល៉ោះហើយ លោកបានឲ្យពួកគេរកលោកឃើញ។+ លោកបន្តធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណនៅគ្រប់ទិសទី។+
១៦ ស្ដេចអេសាក៏បានដកម៉ាអាកា+ជាជីដូនរបស់គាត់ ចេញពីតំណែងជាមាតាស្ដេច ដោយសារនាងបានធ្វើរូបមួយដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម សម្រាប់គោរពបូជានៅចំពោះបង្គោលឈើ។*+ អេសាបានកាប់បំផ្លាញរូបនោះ ហើយកិនកម្ទេច រួចដុតនៅជ្រលងគីដ្រុន។+ ១៧ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ។+ ទោះជាដូច្នោះក៏ដោយ អេសាមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអស់មួយជីវិត។+ ១៨ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានយកមាសប្រាក់ និងប្រដាប់ប្រដាផ្សេងៗ ទៅទុកក្នុងវិហាររបស់ព្រះពិត គឺប្រដាប់ប្រដាដែលគាត់និងឪពុករបស់គាត់បានញែកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ជូនព្រះ។+ ១៩ នៅគ្រានោះ ស្រុកគ្មានសង្គ្រាមទេ រហូតដល់ឆ្នាំទី៣៥នៃរាជ្យអេសា។+
១៦ នៅឆ្នាំទី៣៦នៃរាជ្យអេសា បាអាសា+ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានឡើងមកច្បាំងនឹងស្ដេចស្រុកយូដា ហើយគាត់ក៏បានសង់*ក្រុងរ៉ាម៉ា+ ដើម្បីរារាំងមិនឲ្យអ្នកណាចេញឬចូលទៅខាងអេសាស្ដេចស្រុកយូដាឡើយ។+ ២ នៅគ្រានោះ អេសាបានយកមាសប្រាក់ពីឃ្លាំងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ និងពីឃ្លាំងវិមានរបស់ស្ដេច រួចចាត់ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យយកទៅជូនបេនហាដាតជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី+ ដែលអាស្រ័យនៅក្រុងដាម៉ាស់។ អេសាបាននិយាយថា៖ ៣ «អ្នកនិងខ្ញុំមានកិច្ចព្រមព្រៀងរួចហើយ ដូចឪពុកអ្នកនិងឪពុកខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំបានផ្ញើមាសប្រាក់ជាអំណោយដល់អ្នក។ ដូច្នេះ សូមផ្ដាច់កិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងស្ដេចបាអាសាទៅ ដើម្បីឲ្យគាត់ដកថយចេញពីខ្ញុំ»។
៤ បេនហាដាតក៏បានធ្វើតាមស្ដេចអេសា ហើយបានចាត់ពួកមេទ័ពឲ្យទៅច្បាំងនឹងបណ្ដាក្រុងនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេបានវាយឈ្នះក្រុងអ៊ីយ៉ូន+ ក្រុងដាន់+ ក្រុងអេបិលម៉េម និងក្រុងទាំងអស់ដែលជាឃ្លាំងក្នុងទឹកដីណែបថាលី។+ ៥ ពេលបាអាសាបានឮដំណឹងនេះ ភ្លាមនោះគាត់ក៏ឈប់សង់ក្រុងរ៉ាម៉ា។ ៦ រួចមក ស្ដេចអេសាបានប្រមូលពួកយូដាទាំងអស់ឲ្យមកលីថ្មនិងឈើពីក្រុងរ៉ាម៉ា+ដែលបាអាសាបានប្រើដើម្បីសាងសង់។+ ស្ដេចអេសាក៏បានយករបស់ទាំងនោះទៅសាងសង់*ក្រុងកេបា+និងក្រុងមីសប៉ា។+
៧ នៅពេលនោះ ហាណាណៃ+ជាអ្នកមើលធ្លុះបានទៅជួបអេសាជាស្ដេចស្រុកយូដា ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «ដោយសារអ្នកបានពឹងផ្អែកលើស្ដេចស្រុកស៊ីរីជាជាងពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក នោះកងទ័ពស៊ីរីបានរួចពីកណ្ដាប់ដៃអ្នកហើយ។+ ៨ នៅចាំទេ ពួកអេត្យូពីនិងពួកលីប៊ីមានកងទ័ពដ៏ធំ រួមទាំងរទេះចម្បាំងនិងទាហានសេះជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក ព្រោះអ្នកបានពឹងផ្អែកលើលោក។+ ៩ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមើលជុំវិញផែនដី+ ហើយប្រើកម្លាំងរបស់លោកដើម្បីជួយអស់អ្នកដែលបម្រើលោកដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។+ នៅលើកនេះអ្នកបានប្រព្រឹត្តល្ងង់ខ្លៅណាស់ ដូច្នេះ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ស្រុកអ្នកនឹងមានសង្គ្រាមជានិច្ច»។+
១០ លុះឮដូច្នោះ អេសាបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បញ្ជាគេឲ្យចាប់ហាណាណៃដាក់គុក។ នៅគ្រានោះ អេសាបានធ្វើបាបបណ្ដាជនទាំងឡាយ។ ១១ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេសាបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដានិងបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+
១២ នៅឆ្នាំទី៣៩នៃរាជ្យអេសា គាត់មានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរនៅជើង។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់មិនបានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាទេ តែបែរជារកពួកគ្រូដើម្បីព្យាបាលវិញ។ ១៣ ក្រោយមក អេសាបានស្លាប់+នៅឆ្នាំទី៤១នៃរាជ្យរបស់គាត់ ហើយគាត់បានត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។ ១៤ គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្នុងផ្នូរប្រណីតដ៏ធំមួយដែលគាត់បានឲ្យគេដាប់នៅក្រុងដាវីឌ+ ហើយគេបានតម្កល់សពគាត់នៅលើគ្រែដែលមានពេញដោយគ្រឿងក្រអូបនិងប្រេងក្រអូប។+ បន្ថែមទៅទៀត គេបានដុតគ្រឿងក្រអូបជាច្រើននៅក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់គាត់។
១៧ ក្រោយមក យេហូសាផាត+ជាកូនអេសាក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់ ហើយគាត់បានពង្រឹងអំណាចគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែល។ ២ គាត់បានដាក់ទ័ពនៅក្នុងក្រុងដ៏រឹងមាំទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា ហើយគាត់សង់បន្ទាយនៅស្រុកនោះដែរ។ គាត់ក៏សង់បន្ទាយនៅក្រុងនានាក្នុងទឹកដីអេប្រាអ៊ីម ដែលអេសាដណ្ដើមយកបាន។+ ៣ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែនៅជាមួយនឹងយេហូសាផាត ព្រោះគាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់+ ហើយមិនបានស្វែងរកព្រះបាលទេ។ ៤ គាត់ក៏មិនបានធ្វើតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលដែរ។+ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះរបស់ឪពុកគាត់+ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់លោក។ ៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់យេហូសាផាតឲ្យរឹងមាំ។+ បណ្ដាជនយូដាទាំងអស់តែងតែយកអំណោយមកជូនគាត់។ យ៉ាងនេះ គាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ និងកិត្តិយសរុងរឿង។+ ៦ គាត់មានចិត្តមោះមុតដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានបំផ្លាញចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+និងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ឲ្យអស់ពីស្រុកយូដា។
៧ នៅឆ្នាំទី៣នៃរាជ្យយេហូសាផាត គាត់បានចាត់មន្ត្រីមួយចំនួនឲ្យទៅបង្រៀនបណ្ដាជនក្នុងក្រុងនានានៅស្រុកយូដា។ មន្ត្រីទាំងនោះមាន បេនហែល អូបាឌា សាការី នេថានេល និងមីកាយ៉ា។ ៨ ពួកសង្ឃក៏ទៅជាមួយដែរ គឺអេលីសាម៉ានិងយេហូរ៉ាម ហើយក៏មានពួកលេវីដែរ ក្នុងនោះមានសិមម៉ាយ៉ា នេថានៀ សេបបាឌា អាសាអែល សិមមីរ៉ាម៉ត យេហូណាថាន អាដូនីយ៉ា ថូបាយយ៉ា និងថូបេតដូណៃយ៉ា។+ ៩ ពួកគេបានទៅបង្រៀនបណ្ដាជននៅក្រុងនានាពេញក្នុងស្រុកយូដា ដោយប្រើសៀវភៅច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
១០ ឯរាជាណាចក្រនានាដែលនៅជុំវិញស្រុកយូដា ពួកគេខ្លបខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះហើយបានជាពួកគេមិនហ៊ានមកច្បាំងនឹងយេហូសាផាតទេ។ ១១ ពួកភីលីស្ទីនបាននាំយកអំណោយមកជូនយេហូសាផាត ព្រមទាំងយកប្រាក់មកបង់ជាសួយអាករផង។ ឯពួកអារ៉ាប់បាននាំយកចៀមឈ្មោល៧.៧០០ក្បាល និងពពែឈ្មោល៧.៧០០ក្បាលមកជូនគាត់ដែរ។
១២ យេហូសាផាតកាន់តែមានអំណាចរឹងមាំឡើងៗ។+ គាត់បានសង់បន្ទាយផ្សេងៗដ៏រឹងមាំ+ និងក្រុងនានាទុកធ្វើជាឃ្លាំង+ នៅក្នុងស្រុកយូដា។ ១៣ គាត់បានសម្រេចសមិទ្ធផលធំៗក្នុងបណ្ដាក្រុងនៅស្រុកយូដា។ គាត់ក៏មានកងទ័ពនិងទាហានដ៏ពូកែអង់អាចជាច្រើននៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។ ១៤ ពួកទាហានទាំងនោះបានត្រូវបែងចែកជាក្រុម តាមវង្សត្រកូលរបស់ពួកគេ គឺពីវង្សត្រកូលយូដា មានពួកមេលើ១.០០០នាក់។ ក្នុងនោះមានអេណាជាមេដឹកនាំលើទាហានដ៏ពូកែអង់អាចចំនួន៣០០.០០០នាក់។+ ១៥ បន្ទាប់ពីគាត់ មានយេហូហេណាន ហើយគាត់ជាមេលើទាហានដ៏ពូកែអង់អាចចំនួន២៨០.០០០នាក់។ ១៦ ក្រោមអេណា មានអាម៉ាស៊ាជាកូនស៊ីកក្រាយ។ អាម៉ាស៊ាតែងស្ម័គ្រចិត្តបំពេញកិច្ចបម្រើជូនព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់ជាមេលើទាហានដ៏ពូកែអង់អាចចំនួន២០០.០០០នាក់។ ១៧ ពីវង្សត្រកូលបេនយ៉ាមីន+ មានអេលាដាជាទាហានដ៏ពូកែអង់អាច។ នៅក្រោមគាត់មានទាហាន២០០.០០០នាក់ ដែលសុទ្ធតែជាអ្នកកាន់ខែលនិងធ្នូ។+ ១៨ បន្ទាប់ពីគាត់ មានយេហូសាបាតជាមេលើទាហាន១៨០.០០០នាក់ ទាហានទាំងនោះសុទ្ធតែជាអ្នកដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចូលច្បាំង។ ១៩ ពួកបុរសទាំងនេះសុទ្ធតែជាអ្នកចាំបម្រើស្ដេច។ ស្ដេចក៏បានដាក់ពួកមេទាហានឯទៀត ឲ្យប្រចាំការនៅក្រុងដ៏រឹងមាំទាំងប៉ុន្មានទូទាំងស្រុកយូដា។+
១៨ ស្ដេចយេហូសាផាតមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ និងកិត្តិយសរុងរឿង។+ ប៉ុន្តែ គាត់បានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយនឹងអាហាប់ តាមរយៈចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។+ ២ លុះប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក យេហូសាផាតបានធ្វើដំណើរទៅសួរសុខទុក្ខអាហាប់នៅក្រុងសាម៉ារី។+ ពេលនោះ អាហាប់បានសម្លាប់ចៀមនិងគោជាច្រើន* ដើម្បីទទួលយេហូសាផាត និងអស់អ្នកដែលរួមដំណើរជាមួយគាត់។ ក្រោយមក អាហាប់បានបបួលយេហូសាផាតទៅច្បាំងនឹងក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត។+ ៣ អាហាប់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ «តើលោកព្រមទៅច្បាំងជាមួយខ្ញុំនៅរ៉ាម៉ូតគីលាតទេ?»។ យេហូសាផាតបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំក៏ដូចជាលោក ហើយរាស្ត្រខ្ញុំក៏ដូចជារាស្ត្ររបស់លោក។ ខ្ញុំនឹងជួយលោកក្នុងចម្បាំងនេះ»។
៤ ប៉ុន្តែ យេហូសាផាតបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ដំបូង សូមឲ្យយើងសួរព្រះយេហូវ៉ាសិន»។+ ៥ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានអញ្ជើញអ្នកប្រកាសទំនាយ៤០០នាក់ឲ្យមកជួបជុំគ្នា រួចសួរពួកគេថា៖ «តើខ្ញុំគួរទៅច្បាំងនៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត ឬមិនគួរ?»។ ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ «សូមលោកទៅចុះ ព្រះពិតនឹងប្រគល់ទឹកដីនោះមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃលោក»។
៦ បន្ទាប់មក យេហូសាផាតបាននិយាយថា៖ «តើនៅទីនេះមានអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?+ សូមឲ្យយើងសួរគាត់ដែរ»។+ ៧ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «នៅមានបុរសម្នាក់ទៀត+ ដែលយើងអាចសួរព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគាត់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំស្អប់គាត់ណាស់ ព្រោះគាត់មិនដែលប្រកាសទំនាយល្អអំពីខ្ញុំទេ គាត់ប្រកាសតែទំនាយអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ។+ គាត់ឈ្មោះមីកាយ៉ាជាកូនអ៊ីមឡា»។ ប៉ុន្តែ យេហូសាផាតបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «លោកមិនគួរនិយាយដូច្នេះទេ»។
៨ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានហៅមន្ត្រីម្នាក់ រួចបង្គាប់ថា៖ «ចូរទៅនាំមីកាយ៉ាជាកូនអ៊ីមឡាឲ្យមកជាប្រញាប់»។+ ៩ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាកំពុងអង្គុយលើបល្ល័ង្ករៀងខ្លួនដោយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្ដេច។ ពួកគាត់នៅទីលានបញ្ជាន់ស្រូវ ក្បែរខ្លោងទ្វារចូលក្រុងសាម៉ារី ហើយពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់ដែលនៅទីនោះ កំពុងប្រកាសទំនាយនៅចំពោះមុខស្ដេច។ ១០ បន្ទាប់មក សេដេគាជាកូនកេនេអាណា បានធ្វើស្នែងដែក ហើយបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ដោយឧបករណ៍ទាំងនេះស្ដេចនឹងវាយប្រហារពួកស៊ីរីរហូតដល់ពួកគេវិនាសអស់ទៅ›»។ ១១ ឯពួកអ្នកប្រកាសទំនាយផ្សេងទៀតក៏ប្រកាសស្រដៀងនោះដែរ ដោយប្រាប់ថា៖ «ចូរលោកឡើងទៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាតចុះ លោកនឹងទទួលជ័យជម្នះជាពុំខាន។+ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រគល់ទឹកដីនោះមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃលោក»។
១២ ពេលនោះ អ្នកនាំសារដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅហៅមីកាយ៉ា បាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «មើល! ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយសុទ្ធតែនិយាយរឿងល្អៗជម្រាបស្ដេច។ ដូច្នេះ សូមអ្នកនិយាយរឿងល្អជម្រាបស្ដេចដូចពួកគេចុះ»។+ ១៣ ប៉ុន្តែ មីកាយ៉ាបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា បើលោកមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំយ៉ាងណា ខ្ញុំនឹងប្រាប់យ៉ាងនោះ»។+ ១៤ រួចមក គាត់ក៏ចូលទៅជួបស្ដេច ហើយស្ដេចបានសួរគាត់ថា៖ «មីកាយ៉ា តើយើងគួរទៅច្បាំងដណ្ដើមយករ៉ាម៉ូតគីលាត ឬមិនគួរ?»។ ភ្លាមនោះ គាត់ឆ្លើយតបថា៖ «សូមលោកទៅចុះ លោកនឹងទទួលជ័យជម្នះ។ ព្រះនឹងប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃលោកពុំខាន»។ ១៥ ពេលនោះ ស្ដេចបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «តើខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នកឲ្យស្បថប៉ុន្មានដងទៀតថា អ្នកត្រូវប្រាប់ខ្ញុំតែពាក្យពិតក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា?»។ ១៦ ដូច្នេះ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយនៅលើភ្នំ ប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមគ្មានគង្វាល។+ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ពួកគេលែងមានម្ចាស់ទៀតហើយ។ ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនដោយសុខសាន្តចុះ›»។
១៧ រួចមក ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «ដូចខ្ញុំបានជម្រាបលោកហើយថា៖ ‹គាត់មិនប្រកាសទំនាយល្អអំពីខ្ញុំទេ ប្រកាសតែទំនាយអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ›»។+
១៨ រួចមីកាយ៉ាបាននិយាយថា៖ «ដូច្នេះ សូមស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំបានឃើញព្រះយេហូវ៉ាអង្គុយលើបល្ល័ង្ករបស់លោក+ ដោយមានបណ្ដាកងទ័ពទាំងអស់នៅស្ថានសួគ៌+ឈរនៅខាងឆ្វេងនិងខាងស្ដាំលោក។+ ១៩ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹តើអ្នកណានឹងទៅបញ្ឆោតអាហាប់ឲ្យឡើងទៅច្បាំងនៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត ដើម្បីឲ្យគាត់ស្លាប់នៅទីនោះ?›។ មានទេវតាមួយឆ្លើយយ៉ាងនេះ ទេវតាមួយឆ្លើយយ៉ាងនោះ។ ២០ រួចមក មានទេវតាមួយរូប+ចេញមកឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទៅបញ្ឆោតគាត់›។ ព្រះយេហូវ៉ាបានសួរគាត់វិញថា៖ ‹តើអ្នកនឹងបញ្ឆោតគាត់ដូចម្ដេច?›។ ២១ គាត់បានឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទៅដាក់ពាក្យបញ្ឆោតនៅក្នុងមាត់របស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់›។ ដូច្នេះ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅធ្វើដូច្នោះចុះ អ្នកនឹងធ្វើបានសម្រេចមែន›។ ២២ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យបុគ្គលវិញ្ញាណនោះ ទៅធ្វើឲ្យពួកអ្នកប្រកាសទំនាយប្រាប់ពាក្យកុហកដល់លោក។+ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថាលោកនឹងជួបអន្តរាយមិនខាន»។
២៣ ពេលនោះ សេដេគា+ជាកូនកេនេអាណា បានចូលមកទះកំផ្លៀងមីកាយ៉ា+ ដោយនិយាយថា៖ «តើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានចេញពីខ្ញុំតាមផ្លូវណា ទៅនិយាយជាមួយនឹងអ្នក?»។+ ២៤ មីកាយ៉ាបានឆ្លើយថា៖ «មើល! អ្នកនឹងដឹងនៅថ្ងៃដែលអ្នកចូលទៅពួនក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត»។ ២៥ រួចស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយថា៖ «ចូរនាំមីកាយ៉ាទៅប្រគល់ឲ្យអេម៉ុនជាអភិបាលក្រុងនិងយ៉ូអាសជាកូនស្ដេចទៅ។ ២៦ ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ស្ដេចបានបង្គាប់ដូច្នេះថា៖ «ចូរឃុំបុរសនេះក្នុងគុក+ ហើយឲ្យនំប៉័ងនិងទឹកដល់គាត់តែបន្តិចបន្តួចបានហើយ ចាំរហូតដល់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយសុខសាន្ត»›»។ ២៧ ប៉ុន្តែ មីកាយ៉ាបាននិយាយថា៖ «បើស្ដេចត្រឡប់មកវិញដោយសុខសាន្ត នោះព្រះយេហូវ៉ាមិនបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈខ្ញុំទេ»។+ រួចគាត់បន្ថែមថា៖ «សូមបណ្ដាជនទាំងឡាយចាំមើលអំពីរឿងនេះចុះ»។
២៨ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដា បានឡើងទៅឯរ៉ាម៉ូតគីលាត។+ ២៩ ពេលនោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅកាន់យេហូសាផាតថា៖ «ខ្ញុំនឹងបន្លំខ្លួនចូលទៅច្បាំង។ ចំណែកលោកវិញ សូមលោកស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្ដេចចុះ»។ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលក៏បន្លំខ្លួន ហើយចូលច្បាំងទៅ។ ៣០ រីឯស្ដេចស្រុកស៊ីរីវិញ គាត់បានបង្គាប់ពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងរបស់គាត់ថា៖ «កុំប្រយុទ្ធនឹងអ្នកណាឡើយ ទោះជាកូនទាហានឬមេទាហាន*ក្ដី។ ចូរប្រយុទ្ធតែជាមួយស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ»។ ៣១ ពេលដែលពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងបានឃើញយេហូសាផាត ភ្លាមនោះពួកគេបានគិតថា៖ «នោះច្បាស់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលហើយ»។ ដូច្នេះ ពួកគេបានបែរទៅប្រយុទ្ធនឹងយេហូសាផាតវិញ ហើយយេហូសាផាតបានស្រែកសុំជំនួយ។+ ពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ ហើយបង្វែរពួកសត្រូវចេញពីគាត់ភ្លាម។ ៣២ កាលដែលពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំងបានឃើញថាអ្នកដែលពួកគេកំពុងតាមមិនមែនជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ ភ្លាមនោះពួកគេក៏ឈប់ដេញតាមទៅ។
៣៣ ក្នុងចម្បាំងនោះ មានទាហានម្នាក់យឹតធ្នូបាញ់ព្រាវទៅ ក៏ចំស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ត្រូវត្រង់ប្រឡោះអាវក្រោះគាត់។ ដូច្នេះ ស្ដេចបាននិយាយទៅកាន់អ្នកបររទេះរបស់គាត់ថា៖ «ចូរបកក្រោយ នាំខ្ញុំចេញពីចម្បាំងនេះទៅ ព្រោះខ្ញុំត្រូវរបួសធ្ងន់ណាស់»។+ ៣៤ ស្ថានភាពចម្បាំងនៅថ្ងៃនោះកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ហើយស្ដេចឈរបែរមុខទៅពួកស៊ីរី ក្នុងរទេះចម្បាំងដោយមានអ្នកគ្រាហ៍។ លុះដល់ថ្ងៃលិចស្ដេចក៏ស្លាប់ទៅ។+
១៩ ក្រោយមក យេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាបានត្រឡប់+ទៅវិមានរបស់គាត់នៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញដោយសុវត្ថិភាព។ ២ គ្រានោះ យេហ៊ូ+ជាកូនហាណាណៃ+ជាអ្នកដែលបានទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះ បានទៅជួបស្ដេចយេហូសាផាត ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «តើជាការត្រឹមត្រូវទេដែលលោកទៅជួយមនុស្សអាក្រក់+ ហើយស្រឡាញ់អ្នកដែលស្អប់ព្រះយេហូវ៉ា?+ ការនេះបណ្ដាលឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងលោកជាខ្លាំង។ ៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ព្រះបានឃើញសេចក្ដីល្អខ្លះនៅក្នុងលោក+ ព្រោះលោកបានបំបាត់ចោលបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*ចេញអស់ពីក្នុងស្រុក ហើយលោកបានតាំងចិត្តស្វែងរកព្រះពិត»។+
៤ យេហូសាផាតបានបន្តស្នាក់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅថ្ងៃមួយ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅជួបបណ្ដាជនចាប់ពីបៀរសេបារហូតដល់តំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម+ ដើម្បីនាំពួកគេឲ្យត្រឡប់មករកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេវិញ។+ ៥ គាត់ក៏បានតែងតាំងអ្នកសម្រេចក្ដីនៅក្រុងដ៏រឹងមាំទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា។+ ៦ គាត់ក៏ប្រាប់ទៅពួកអ្នកសម្រេចក្ដីទាំងនោះថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាវិនិច្ឆ័យក្ដីដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនមែនវិនិច្ឆ័យតាងនាមមនុស្សណាម្នាក់ទេ តែតាងនាមព្រះវិញ។+ ៧ ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា។+ ចូរប្រយ័ត្នចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង លោកប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិធម៌+ មិនលម្អៀង+ ហើយមិនទទួលសំណូកទេ»។+
៨ នៅក្រុងយេរូសាឡិម យេហូសាផាតតែងតាំងពួកសង្ឃនិងពួកលេវីមួយចំនួន ព្រមទាំងពួកប្រមុខលើវង្សត្រកូលនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឲ្យធ្វើជាអ្នកសម្រេចក្ដីតាងនាមព្រះយេហូវ៉ា និងវិនិច្ឆ័យក្ដីឲ្យបណ្ដាជនក្នុងក្រុង។+ ៩ គាត់បានបង្គាប់ពួកគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តដោយគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ដោយចិត្តស្មោះត្រង់និងអស់ពីចិត្ត។ ១០ ពេលណាបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលរស់នៅក្រុងនានា យករឿងក្ដីដែលទាក់ទងនឹងឃាតកម្ម+ ឬជម្លោះស្ដីអំពីច្បាប់ បញ្ញត្តិ ក្រឹត្យវិន័យ ឬការវិនិច្ឆ័យណាមួយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវព្រមានពួកគេកុំឲ្យប្រព្រឹត្តខុសចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ បើពុំនោះទេ លោកនឹងខឹងអ្នករាល់គ្នានិងពួកគេដែរ។ នេះជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើ ដើម្បីកុំឲ្យមានទោស។ ១១ ឯអាម៉ារៀជាសង្ឃនាយក គាត់ទទួលខុសត្រូវលើរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។+ សេបបាឌាដែលជាកូនអ៊ីសម៉ាអែល គាត់ជាមេដឹកនាំម្នាក់លើពូជពង្សយូដា ហើយទទួលខុសត្រូវលើរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងស្ដេច។ ចំណែកពួកលេវីវិញ ពួកគេបំពេញមុខងារជាមន្ត្រី។ ដូច្នេះ ចូរបំពេញភារកិច្ចដោយចិត្តក្លាហានចុះ។ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវ»។+
២០ លុះក្រោយមក ពួកម៉ូអាប់+និងពួកអាំម៉ូន+បានរួមដៃជាមួយពួកអាម៉ូនីម* មកធ្វើចម្បាំងនឹងយេហូសាផាត។ ២ ដូច្នេះ មានគេមកប្រាប់យេហូសាផាតថា៖ «មានទ័ពមួយកងយ៉ាងធំមកច្បាំងនឹងលោកហើយ។ ពួកគេមកពីតំបន់ក្បែរសមុទ្រ*នៅស្រុកអេដំ+ ហើយពួកគេបានមកដល់ហាសាសូនថេម៉ា គឺក្រុងអេនកេឌី»។+ ៣ ក្រោយពីបានឮភ្លាម យេហូសាផាតក៏បានភ័យខ្លាច ហើយតាំងចិត្តស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយប្រកាសឲ្យមានការតមអាហារពេញក្នុងស្រុកយូដា។ ៤ បន្ទាប់មក បណ្ដាជនយូដាទាំងអស់បានមកជួបជុំគ្នា ដើម្បីសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។+ ពួកគេបានធ្វើដំណើរមកពីក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា ដើម្បីសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។
៥ រួចមក យេហូសាផាតបានក្រោកឈរឡើង នៅមុខបណ្ដាជនយូដាទាំងនោះនិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម ក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាខាងមុខទីធ្លាថ្មី។ ៦ គាត់បាននិយាយថា៖
«ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់យើងអើយ! លោកជាព្រះនៃស្ថានសួគ៌។+ លោកគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រទាំងអស់។+ លោកមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចតទល់នឹងលោកបានទេ។+ ៧ ឱព្រះយើងអើយ! លោកបានបណ្ដេញពួកអ្នកដែលរស់នៅលើទឹកដីនេះ ចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក ហើយបានឲ្យទឹកដីនេះទុកជាមត៌ក ដល់កូនចៅអាប្រាហាំជាសម្លាញ់លោក។+ ៨ រួចមក រាស្ត្រលោកបានអាស្រ័យនៅលើទឹកដីនេះ ហើយពួកគេបានសង់ទីបរិសុទ្ធមួយសម្រាប់នាមលោក+ ដោយនិយាយថា៖ ៩ ‹បើយើងជួបទុក្ខវេទនា ទោះជាដោយសារសង្គ្រាម ការទទួលទណ្ឌកម្ម រោគរាតត្បាត ឬការអត់ឃ្លានក៏ដោយ សូមឲ្យយើងឈរនៅចំពោះមុខលោកខាងមុខវិហារនេះ (ព្រោះវិហារនេះជាតំណាងនាមលោក)+ ហើយស្រែកសុំជំនួយពីលោក។ សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ ហើយជួយសង្គ្រោះយើងផង›។+ ១០ ឥឡូវ ពួកអាំម៉ូន ពួកម៉ូអាប់ និងពួកអ្នករស់នៅតំបន់ភ្នំសៀ+ បានមកប្រឆាំងនឹងយើងហើយ។ លោកបានហាមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មិនឲ្យយកទឹកដីពីពួកអ្នកទាំងនេះក្នុងកាលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្វើតាមបង្គាប់លោក ហើយមិនបានបំផ្លាញពួកគេទេ។+ ១១ ឥឡូវ ពួកគេចង់តបស្នងយើងដោយមកបណ្ដេញយើងចេញពីទឹកដី ដែលលោកបានឲ្យដល់យើងជាមត៌ក។+ ១២ ឱព្រះយើងអើយ! សូមលោកមេត្តាវិនិច្ឆ័យទោសពួកគេផង។+ យើងមិនអាចតទល់នឹងកងទ័ពដ៏ធំនេះបានឡើយ។ យើងមិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងណាទេ+ មានតែពឹងផ្អែកលើលោកប៉ុណ្ណោះ»។+
១៣ ឯបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់វិញ ពួកគេឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយមានប្រពន្ធកូន*នៅជាមួយដែរ។
១៤ ក្នុងពេលប្រជុំគ្នានោះ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏មកសណ្ឋិតលើយ៉ាហេសែលជាកូនសាការី សាការីជាកូនបេនណាយ៉ា បេនណាយ៉ាជាកូនយេអែល និងយេអែលជាកូនម៉ាថានៀ ម៉ាថានៀជាកូនអេសាភ ដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធលេវី។ ១៥ ពេលនោះ យ៉ាហេសែលបាននិយាយថា៖ «ឱស្ដេចយេហូសាផាត បណ្ដាជនយូដាទាំងអស់ និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ចូរស្ដាប់ចុះ! ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹ចូរកុំភ័យតក់ស្លុតដោយសារតែកងទ័ពដ៏ធំនេះឡើយ ព្រោះនេះមិនមែនជាចម្បាំងរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ តែជាចម្បាំងរបស់ព្រះវិញ។+ ១៦ នៅថ្ងៃស្អែក ចូរទៅតទល់នឹងពួកគេចុះ។ ពួកគេនឹងធ្វើដំណើរមកតាមផ្លូវច្រកស៊ីស ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងជួបពួកគេនៅខាងចុងជ្រលងក្បែរតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំយេរួល។ ១៧ អ្នករាល់គ្នាមិនចាំបាច់ច្បាំងទេ គ្រាន់តែតម្រៀបគ្នា ឈរស្ងៀម+ ហើយចាំមើលព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាចុះ។+ ឱបណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! ចូរកុំភ័យតក់ស្លុតឡើយ។+ នៅថ្ងៃស្អែក ចូរទៅតទល់នឹងពួកគេចុះ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន›»។+
១៨ ភ្លាមនោះ យេហូសាផាតបានឱនកាយក្រាបក្បាលដល់ដីនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយបណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមក៏បានធ្វើដូច្នោះដែរ ដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ១៩ បន្ទាប់មក ពួកលេវីដែលមកពីវង្សត្រកូលកូហាតនិងវង្សត្រកូលកូរ៉ា+ បានក្រោកឡើងបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+
២០ លុះស្អែកឡើង ពួកគេបានក្រោកពីព្រលឹម ហើយធ្វើដំណើរទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំក្បែរក្រុងថេកូអា។+ មុនពេលពួកគេចេញទៅ យេហូសាផាតបានឈរនៅមុខពួកគេ ហើយនិយាយថា៖ «ឱបណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! សូមស្ដាប់ខ្ញុំ។ ចូរមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចកាន់ជំហរមាំមួន។* ចូរមានជំនឿលើពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកចុះ+ ហើយការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើនឹងសម្រេចទាំងអស់»។
២១ ក្រោយពីយេហូសាផាតបានពិគ្រោះគ្នាជាមួយនឹងបណ្ដាជន គាត់ក៏បានតែងតាំងអ្នកខ្លះឲ្យច្រៀង+សរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់បរិសុទ្ធ ដើរនាំមុខកងទ័ព ហើយច្រៀងថា៖ «ចូរអរគុណព្រះយេហូវ៉ា ព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត»។+
២២ កាលដែលពួកគេចាប់ផ្ដើមច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរ លោកបានធ្វើឲ្យពួកសត្រូវដែលមកឈ្លានពានទឹកដីយូដា វាយប្រហារគ្នាឯង។ ពួកគេទាំងនោះគឺពួកអាំម៉ូន ពួកម៉ូអាប់ និងពួកអ្នករស់នៅតំបន់ភ្នំសៀ។+ ២៣ ដំបូងពួកអាំម៉ូននិងពួកម៉ូអាប់ បានពួតដៃគ្នាវាយប្រហារពួកអ្នកតំបន់ភ្នំសៀ+ឲ្យស្លាប់អស់គ្មានសល់។ រួចមក ពួកអាំម៉ូននិងពួកម៉ូអាប់ក៏សម្លាប់គ្នាឯងទៅ។+
២៤ ពេលពួកយូដាបានទៅដល់ប៉មយាមនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ+ ពួកគេមើលទៅទីតាំងទ័ពសត្រូវ ឃើញសុទ្ធតែសាកសពពេញពាសលើដី+ គ្មានអ្នកណាម្នាក់នៅរស់ឡើយ។ ២៥ ដូច្នេះ យេហូសាផាតនិងទ័ពរបស់គាត់បានចូលទៅប្រមូលយកជ័យភណ្ឌ ហើយដោះយកសម្លៀកបំពាក់និងរបស់របរមានតម្លៃពីសាកសព។ របស់ទាំងនោះមានច្រើនក្រៃលែង។+ ហេតុនេះ ពួកគេបានចំណាយពេលអស់បីថ្ងៃ ទើបអាចប្រមូលយកទាំងអស់បាន។ ២៦ នៅថ្ងៃទី៤ ពួកគេបានជួបជុំគ្នានៅជ្រលងបេរ៉ាកា។ នៅទីនោះ ពួកគេបានសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុនេះហើយគេបានដាក់ឈ្មោះកន្លែងនោះថាជ្រលងបេរ៉ាកា*+ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
២៧ បន្ទាប់មក យេហូសាផាតបាននាំមុខពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម ធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញដោយអរសប្បាយ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពួកគេឲ្យទទួលជ័យជម្នះលើពួកសត្រូវ។+ ២៨ ដូច្នេះ ពួកគេចូលក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម អមដោយសំឡេងពិណ+ ត្រែ+ និងឧបករណ៍ភ្លេងផ្សេងទៀត ហើយធ្វើដំណើរតម្រង់ទៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ២៩ រីឯរាជាណាចក្រទាំងឡាយវិញ ពួកគេបានខ្លបខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាជាខ្លាំង ក្រោយពីបានឮថាលោកបានច្បាំងនឹងសត្រូវជំនួសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៣០ ហេតុនេះ រាជាណាចក្ររបស់យេហូសាផាតមានសន្តិភាព ហើយព្រះបានជួយគាត់ឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណនៅគ្រប់ទិសទី។+
៣១ យេហូសាផាតបានបន្តគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។ គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចពេលគាត់មានអាយុ៣៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល២៥ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះអាស៊ូបាជាកូនស៊ីលហាយ។+ ៣២ គាត់តែងតែដើរតាមគន្លងរបស់អេសាជាឪពុកគាត់+ ឥតងាកបែរចេញឡើយ។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទេ+ ហើយបណ្ដាជនមិនទាន់ត្រៀមចិត្តស្វែងរកព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេឡើយ។+
៣៤ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូសាផាតបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ យេហ៊ូ+ជាកូនហាណាណៃ+បានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ ហើយនោះបានត្រូវដាក់បញ្ចូលក្នុងសៀវភៅរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៣៥ ក្រោយមក យេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាបានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយនឹងអាហាស៊ីយ៉ាជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់។+ ៣៦ ពួកគេបានរួមគ្នាធ្វើសំពៅទៅស្រុកតើស៊ីស។+ ពួកគេបានធ្វើសំពៅទាំងនោះនៅក្រុងអេស៊ានកេបឺ។+ ៣៧ ប៉ុន្តែ អេលាស៊ើរជាកូនដូអាវ៉ាហ៊ូជាអ្នកក្រុងម៉ារីសា បានប្រកាសទុកជាមុនទាស់នឹងយេហូសាផាតថា៖ «ដោយសារអ្នកបានចងសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយនឹងអាហាស៊ីយ៉ា នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អ្នក»។+ ដូច្នេះ សំពៅទាំងនោះបានខូច+ ហើយពួកគេមិនអាចធ្វើដំណើរទៅស្រុកតើស៊ីសបានទេ។
២១ ក្រោយមក យេហូសាផាតបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។ រួចមក យេហូរ៉ាមជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។+ ២ យេហូរ៉ាមមានប្អូនប្រុសៗដូចតទៅ៖ អាសារៀ យេហែល សាការី អាសារៀ មីកែល និងសេផាធា។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែជាកូនរបស់យេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៣ យេហូសាផាតបានចែកមាសប្រាក់ និងទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនឲ្យពួកគេ ព្រមទាំងឲ្យពួកគេគ្រប់គ្រងនៅក្រុងរឹងមាំទាំងឡាយក្នុងស្រុកយូដា។+ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្រគល់រាជាណាចក្រយូដាឲ្យយេហូរ៉ាម+គ្រប់គ្រងវិញ ព្រោះយេហូរ៉ាមជាកូនច្បង។
៤ ពេលយេហូរ៉ាមចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រយូដា គាត់បានសម្លាប់ប្អូនប្រុសគាត់ទាំងអស់+ រួមទាំងអភិបាលខ្លះក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីពង្រឹងអំណាចរបស់គាត់។ ៥ យេហូរ៉ាមបានក្លាយទៅជាស្ដេចពេលគាត់មានអាយុ៣២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ។+ ៦ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ដូចពូជពង្សអាហាប់ដែរ ដោយសារគាត់បានរៀបការជាមួយនឹងកូនស្រីរបស់អាហាប់។+ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ ៧ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបំផ្លាញពូជពង្សដាវីឌឲ្យសាបសូន្យទេ ដោយយល់ដល់កិច្ចព្រមព្រៀងដែលលោកបានធ្វើជាមួយនឹងដាវីឌ+ ព្រោះលោកបានសន្យាថា ពូជពង្ស*របស់គាត់នឹងគ្រប់គ្រងជារៀងរហូត។+
៨ ក្នុងរាជ្យយេហូរ៉ាម ពួកអេដំបានបះបោរប្រឆាំងនឹងពួកយូដា+ ហើយពួកគេបានតែងតាំងស្ដេចឲ្យគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។+ ៩ ដូច្នេះ យេហូរ៉ាមនិងពួកមេទ័ពទាំងអស់បានធ្វើដំណើរទៅបង្ក្រាបពួកអេដំ។ រួចគាត់បានក្រោកឡើងទាំងយប់ ទៅវាយប្រហារពួកអេដំដែលមកឡោមព័ទ្ធគាត់និងពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំង ដោយទទួលជ័យជម្នះ។ ១០ ប៉ុន្តែ ពួកអេដំនៅតែបះបោរប្រឆាំងនឹងពួកយូដារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅគ្រានោះ ក្រុងលិបណា+ក៏បានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចយេហូរ៉ាមដែរ។ នោះបានកើតឡើងដោយសារតែយេហូរ៉ាមបានលះចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់គាត់។+ ១១ គាត់ក៏បានធ្វើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+នៅលើភ្នំនានាក្នុងស្រុកយូដា ដែលនាំឲ្យអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ* ហើយនាំឲ្យបណ្ដាជនយូដាបែរចេញពីលោក។
១២ ក្រោយមក អេលីយ៉ា+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានផ្ញើសារទៅយេហូរ៉ាម។ សារនោះមានសេចក្ដីថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់អ្នក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកមិនបានដើរតាមគន្លងរបស់យេហូសាផាត+ជាឪពុករបស់អ្នក ឬតាមគន្លងរបស់អេសា+ជាស្ដេចស្រុកយូដាឡើយ។ ១៣ ប៉ុន្តែ អ្នកបានដើរតាមគន្លងរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ+ ហើយបានធ្វើឲ្យបណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ* ដោយគោរពបូជាដល់ព្រះមិនពិត+តាមពូជពង្សរបស់អាហាប់។+ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកក៏បានសម្លាប់ប្អូនប្រុសៗរបស់អ្នក+ ដែលជាមនុស្សប្រសើរជាងអ្នក។ ១៤ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងវាយប្រហាររាស្ត្ររបស់អ្នក ប្រពន្ធកូនអ្នក ព្រមទាំងបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកទាំងអស់ផងដែរ។ ១៥ ឯចំណែកអ្នកវិញ អ្នកនឹងរងទុក្ខដោយជំងឺជាច្រើន រួមទាំងជំងឺពោះវៀនផង។ អ្នកនឹងឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំងដោយសារជំងឺនោះពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ រហូតដល់ពោះវៀនចេញមកក្រៅ›»។
១៦ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យ+ជនជាតិភីលីស្ទីន+ និងជនជាតិអារ៉ាប់+ដែលនៅក្បែរជនជាតិអេត្យូពី ប្រឆាំងនឹងយេហូរ៉ាម។ ១៧ ដូច្នេះ ពួកគេបានមកឈ្លានពានទឹកដីយូដា ហើយប្រមូលយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ពីវិមានស្ដេច+ ព្រមទាំងចាប់ប្រពន្ធកូនទាំងអស់របស់យេហូរ៉ាមយកទៅជាមួយដែរ ទុកឲ្យនៅសល់តែយេហូអាហាស*+ជាកូនពៅប៉ុណ្ណោះ។ ១៨ ក្រោយពីរឿងទាំងនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់រងទុក្ខវេទនាដោយជំងឺពោះវៀនដែលមិនអាចព្យាបាលបាន។+ ១៩ លុះពីរឆ្នាំក្រោយមក ពោះវៀនគាត់ធ្លាយចេញមកក្រៅ ដោយសារជំងឺនោះមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ហើយគាត់ក៏ស្លាប់ទៅទាំងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង។ ប្រជារាស្ត្ររបស់គាត់មិនបានធ្វើពិធីដុតគ្រឿងក្រអូបសម្រាប់គាត់ ដូចជាបានធ្វើសម្រាប់បុព្វបុរសរបស់គាត់នោះទេ។+ ២០ ពេលគាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចគាត់មានអាយុ៣២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ។ ពេលគាត់ស្លាប់គ្មានអ្នកណាម្នាក់ស្ដាយស្រណោះគាត់ឡើយ។ គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌ+ តែមិនមែននៅទីបញ្ចុះសពរបស់បណ្ដាស្ដេចទេ។+
២២ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានលើកអាហាស៊ីយ៉ាជាកូនពៅយេហូរ៉ាម ឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេចគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។ ពេលមុន ជនជាតិអារ៉ាប់បានចូលមកវាយលុកស្រុកយូដា ហើយក្រុមចោរប្លន់ដែលមកជាមួយនឹងពួកគេ បានសម្លាប់បងៗរបស់អាហាស៊ីយ៉ាទាំងអស់។+ ហេតុនេះហើយបានជាគេលើកអាហាស៊ីយ៉ាឲ្យធ្វើជាស្ដេច។+ ២ ពេលអាហាស៊ីយ៉ាបានក្លាយជាស្ដេចគាត់មានអាយុ២២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានមួយឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះអាថាលៀ+ជាចៅរបស់អំរី។+
៣ គាត់បានដើរតាមគន្លងពូជពង្សរបស់អាហាប់+ ដោយសារម្ដាយរបស់គាត់ជាអ្នកផ្ដល់គំនិតឲ្យគាត់ធ្វើអំពើអាក្រក់។ ៤ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចពូជពង្សអាហាប់បានប្រព្រឹត្តដែរ ព្រោះក្រោយពេលឪពុកគាត់ស្លាប់ ពួកអ្នកទាំងនោះជាទីប្រឹក្សាគាត់។ ជាលទ្ធផល គាត់បានទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស។ ៥ អាហាស៊ីយ៉ាបានធ្វើតាមឱវាទរបស់ទីប្រឹក្សាគាត់ ហើយទៅជាមួយនឹងយេហូរ៉ាមជាកូនអាហាប់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីធ្វើចម្បាំងនឹងហាសេអែល+ស្ដេចស្រុកស៊ីរីនៅឯក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត។+ នៅទីនោះពលធ្នូបានបាញ់ត្រូវយេហូរ៉ាម ហើយគាត់ក៏រងរបួសធ្ងន់។ ៦ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូរ៉ាមបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេសរៀលវិញ+ ដើម្បីព្យាបាលរបួសរបស់គាត់។+ គាត់បានរងរបួសពេលដែលច្បាំងនឹងហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី+នៅក្រុងរ៉ាម៉ា។
ឯអាហាស៊ីយ៉ា*ជាកូនយេហូរ៉ាម+ស្ដេចស្រុកយូដា គាត់បានចុះទៅក្រុងយេសរៀលដើម្បីសួរសុខទុក្ខយេហូរ៉ាម+ជាកូនអាហាប់។ ៧ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រើឱកាសនោះ ដើម្បីឲ្យអាហាស៊ីយ៉ាជួបអន្តរាយ។ ពេលអាហាស៊ីយ៉ាទៅដល់ក្រុងយេសរៀល គាត់និងយេហូរ៉ាមបានចេញទៅជួបយេហ៊ូ+ជាចៅនីមសាយ។ យេហ៊ូនេះហើយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងឲ្យបំផ្លាញពូជពង្សអាហាប់ឲ្យសាបសូន្យទៅ។+ ៨ កាលដែលយេហ៊ូចាត់វិធានការដាក់ទោសពូជពង្សអាហាប់ គាត់បានឃើញពួកអភិបាលនៃស្រុកយូដា ក្មួយៗអាហាស៊ីយ៉ា និងពួកមន្ត្រីរបស់អាហាស៊ីយ៉ា ហើយគាត់ក៏សម្លាប់ពួកគេទាំងអស់ទៅ។+ ៩ បន្ទាប់មក យេហ៊ូបានឲ្យគេទៅស្វែងរកអាហាស៊ីយ៉ា។ គេបានរកឃើញអាហាស៊ីយ៉ាកំពុងលាក់ខ្លួននៅក្រុងសាម៉ារី ហើយគេបានចាប់គាត់យកទៅឲ្យយេហ៊ូ។ រួចមកគេបានសម្លាប់គាត់ ហើយយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះ+ ព្រោះគេនិយាយថា៖ «គាត់ជាចៅរបស់យេហូសាផាតដែលជាអ្នកស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត»។+ ក្នុងពូជពង្សអាហាស៊ីយ៉ាគ្មានអ្នកណាម្នាក់មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងរាជាណាចក្រយូដាទេ។
១០ ឯអាថាលៀ+ជាម្ដាយរបស់ស្ដេចអាហាស៊ីយ៉ា ពេលដែលដឹងថាអាហាស៊ីយ៉ាបានស្លាប់ នាងក៏ចាត់វិធានការសម្លាប់កូនស្ដេចទាំងអស់ក្នុងពូជពង្សយូដា។+ ១១ ប៉ុន្តែ យេហូសាបៀរជាកូនស្រីស្ដេចយេហូរ៉ាម+ បានលួចយកយេហូអាស+ជាកូនអាហាស៊ីយ៉ាពីចំណោមកូនប្រុសទាំងអស់ដែលនឹងត្រូវគេសម្លាប់ ហើយនាងលាក់ទុកកូននោះក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងមួយជាមួយនឹងមេដោះដែលមើលថែទាំគាត់។ យេហូសាបៀរជាបងស្រីរបស់អាហាស៊ីយ៉ា និងត្រូវជាប្រពន្ធយេហូយ៉ាដា+ជាសង្ឃ។ នាងបានលាក់យេហូអាសមិនឲ្យអាថាលៀឃើញទេ ដើម្បីកុំឲ្យនាងសម្លាប់គាត់។+ ១២ យេហូអាសបានត្រូវលាក់បំពួននៅក្នុងវិហារព្រះពិតអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំ កាលដែលអាថាលៀគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។
២៣ លុះដល់ឆ្នាំទី៧ យេហូយ៉ាដាបានចាត់វិធានការយ៉ាងក្លាហាន ដោយធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងពួកមេលើ១០០នាក់+ ពោលគឺអាសារៀជាកូនយេរ៉ូហាំ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូនយេហូហេណាន អាសារៀជាកូនអូបិឌ ម៉ាអាសៀជាកូនអាដាយ៉ា និងអេលីសាផាតជាកូនស៊ីកក្រាយ។ ២ បន្ទាប់មក ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងទាំងឡាយក្នុងស្រុកយូដា ដើម្បីប្រមូលពួកលេវី+និងពួកប្រមុខលើវង្សត្រកូលនៃអ៊ីស្រាអែល ឲ្យមកជួបជុំគ្នា។ ពេលពួកគេទាំងអស់បានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ៣ ពួកគេធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង+ជាមួយនឹងស្ដេច នៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះពិត។ ក្រោយមកយេហូយ៉ាដាបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖
«មើល! កូនរបស់ស្ដេចនឹងឡើងគ្រប់គ្រង ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាស្ដីអំពីកូនចៅដាវីឌ។+ ៤ ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចតទៅ៖ ចូរបែងចែកពួកសង្ឃនិងពួកលេវីដែលមានភារកិច្ច+នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ជាបីក្រុម។ ក្រុមមួយឲ្យធ្វើជាអ្នកយាមទ្វារ+ ៥ ក្រុមមួយទៀតយាមនៅវិមានស្ដេច+ និងក្រុមមួយទៀតយាមនៅខ្លោងទ្វារគ្រឹះ។ ឯបណ្ដាជនទាំងអស់ ពួកគេស្ថិតនៅទីធ្លាវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦ ចូរកុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់ចូលក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាឡើយ លើកលែងតែពួកសង្ឃនិងពួកលេវីដែលបម្រើនៅទីនោះប៉ុណ្ណោះ។+ ពួកគេអាចចូលបាន ដោយសារពួកគេជាក្រុមបរិសុទ្ធ។ ចំណែកបណ្ដាជនវិញ ពួកគេទាំងអស់គ្នាត្រូវធ្វើតាមភារកិច្ចរបស់ខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៧ ពួកលេវីត្រូវកាន់អាវុធការពារជុំវិញស្ដេច ហើយត្រូវនៅជាប់ជាមួយនឹងស្ដេចជានិច្ច។ បើមានអ្នកណាចូលក្នុងវិហារ ចូរសម្លាប់អ្នកនោះចោលទៅ»។
៨ ពួកលេវីនិងបណ្ដាជនយូដាទាំងអស់ បានធ្វើតាមបង្គាប់យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃ។ ដូច្នេះ ពួកមេក្រុមបានដឹកនាំក្រុមរៀងៗខ្លួន គឺទាំងអ្នកដែលមានវេនយាមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ទាំងអ្នកដែលមានវេនយាមនៅថ្ងៃផ្សេង+ ព្រោះយេហូយ៉ាដាជាសង្ឃមិនឲ្យក្រុមណាមួយ+ទំនេរឡើយ។ ៩ បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃបានយកខែលនិងលំពែងរបស់ដាវីឌ+ពីវិហារព្រះពិត+ ទៅចែកឲ្យពួកមេលើ១០០នាក់។+ ១០ រួចគាត់ឲ្យពួកគេទាំងអស់គ្នាកាន់អាវុធឈរយាមចាប់ពីខាងឆ្វេងរហូតដល់ខាងស្ដាំវិហារ នៅក្បែរទីបូជា និងក្បែរវិហារ ដើម្បីឈរជុំវិញការពារស្ដេច។ ១១ បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាបាននាំយេហូអាសជាកូនស្ដេច+ចេញមក ហើយបំពាក់មកុដឲ្យគាត់ រួចក៏យករមូរដែលមានច្បាប់ព្រះ+ មកដាក់លើក្បាលគាត់ដែរ។ រួចយេហូយ៉ាដានិងកូនៗរបស់គាត់បានចាក់ប្រេងតែងតាំងយេហូអាសឲ្យធ្វើជាស្ដេច ហើយពួកគេនិយាយថា៖ «សូមឲ្យស្ដេចមានអាយុវែង!»។+
១២ ឯអាថាលៀវិញ ពេលនាងបានឮសំឡេងបណ្ដាជនលើកតម្កើងស្ដេច និងសំឡេងរត់ឈូឆរ នាងក៏ប្រញាប់ទៅមើលថាមានអ្វីកើតឡើងនៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៣ ពេលទៅដល់ នាងក៏ឃើញស្ដេចកំពុងឈរនៅក្បែរសសរខាងមុខទ្វារចូលវិហារ។ ពួកអ្នកដឹកនាំ+និងពួកអ្នកផ្លុំត្រែបានឈរអមស្ដេច ហើយបណ្ដាជនទាំងអស់បានផ្លុំត្រែដោយអរសប្បាយ។+ ពួកអ្នកចម្រៀងនិងអ្នកលេងភ្លេងបាននាំមុខច្រៀងសរសើរតម្កើងព្រះ។ ភ្លាមនោះ អាថាលៀក៏ហែកអាវ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «នេះជាការក្បត់! នេះជាការក្បត់ហើយ!»។ ១៤ ពេលនោះ យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃបានបញ្ជាពួកមេលើ១០០នាក់ដែលត្រួតត្រាក្រុមទាហានថា៖ «ចូរចាប់នាងចេញពីទីនេះទៅ។ បើអ្នកណាតាមនាង ចូរសម្លាប់អ្នកនោះចោលដែរ!»។ យេហូយ៉ាដាក៏ប្រាប់ទៀតថា៖ «កុំសម្លាប់នាងនៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ ១៥ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាប់នាង ហើយពេលនាំទៅដល់ខ្លោងទ្វារសេះចូលវិមានស្ដេច ពួកគេក៏សម្លាប់នាងចោលទៅ។
១៦ យេហូយ៉ាដាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងគាត់និងស្ដេចរួមទាំងបណ្ដាជន គឺថាពួកគេនឹងបន្តធ្វើជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៧ ក្រោយមក បណ្ដាជនទាំងអស់ចូលទៅវាយបំផ្លាញវិហារ+ និងទីបូជារបស់ព្រះបាល ថែមទាំងបំផ្លាញរូបសំណាកទាំងឡាយរបស់ព្រះបាល។+ ពួកគេក៏បានសម្លាប់ម៉ាថានជាសង្ឃរបស់ព្រះបាល+ នៅមុខទីបូជាទាំងនោះដែរ។ ១៨ បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាបានតែងតាំងពួកសង្ឃនិងពួកលេវីឲ្យមើលការខុសត្រូវលើវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេជាអ្នកដែលដាវីឌបានបែងចែកជាក្រុមៗ ឲ្យបំពេញភារកិច្ចនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា+ ស្របទៅតាមច្បាប់ម៉ូសេ។+ ពួកគេបំពេញភារកិច្ចនោះដោយអរសប្បាយនិងច្រៀងចម្រៀងតាមការណែនាំពីដាវីឌ។ ១៩ បន្ថែមទៅទៀត យេហូយ៉ាដាបានដាក់ពួកអ្នកយាម+ ឲ្យយាមទ្វារវិហារព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធចូលបានឡើយ។ ២០ គាត់បានបង្គាប់ពួកមេលើ១០០នាក់+ ពួកអ្នកមានឋានៈខ្ពស់ និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជន ព្រមទាំងបណ្ដាជនទាំងអស់ឲ្យចូលរួមដង្ហែស្ដេចពីវិហារព្រះយេហូវ៉ាមកវិមាន។ ក្បួនដង្ហែនោះធ្វើដំណើរចូលវិមាន តាមខ្លោងទ្វារខាងលើ។ ពេលមកដល់វិមាន ស្ដេចក៏ឡើងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក។+ ២១ ដូច្នេះ បណ្ដាជនទាំងអស់បានអរសប្បាយក្រៃលែង។ ក្នុងក្រុងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត ព្រោះគេបានសម្លាប់អាថាលៀហើយ។
២៤ ពេលយេហូអាសបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ៧ឆ្នាំ។+ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះស៊ីបបៀជាអ្នកក្រុងបៀរសេបា។+ ២ យេហូអាសតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ក្នុងគ្រាដែលយេហូយ៉ាដាជាសង្ឃនៅរស់។+ ៣ យេហូយ៉ាដាបានជ្រើសរើសស្ត្រីពីរនាក់ឲ្យធ្វើជាប្រពន្ធរបស់យេហូអាស ហើយយេហូអាសក៏មានកូនប្រុសស្រីជាច្រើន។
៤ ក្រោយមក យេហូអាសមានបំណងចិត្តជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៥ ដូច្នេះ គាត់បានកោះហៅពួកសង្ឃនិងពួកលេវីឲ្យមកជួបជុំគ្នា ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរចេញទៅក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា ហើយប្រមូលប្រាក់ពីបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ យកមកជួសជុលវិហាររបស់ព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា។+ ចូរធ្វើដូច្នោះជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើកិច្ចការនេះជាប្រញាប់»។ ប៉ុន្តែ ពួកលេវីមិនបានធ្វើកិច្ចការនេះភ្លាមៗទេ។+ ៦ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូអាសបានហៅយេហូយ៉ាដាជាសម្ដេចសង្ឃមក ហើយនិយាយថា៖+ «ពីមុនម៉ូសេជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់បណ្ដាជន ឲ្យបង់ពន្ធពិសិដ្ឋសម្រាប់ត្រសាលបរិសុទ្ធ+ដែលមានហឹបនៃសេចក្ដីរំលឹក។+ ហេតុអ្វីអ្នកមិនតម្រូវឲ្យពួកលេវីទារពន្ធនោះពីបណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមដូច្នេះ? ៧ កូនប្រុសៗរបស់អាថាលៀ+ដែលជាស្ត្រីអាក្រក់នោះ បានគាស់ទ្វារវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយយករបស់របរបរិសុទ្ធក្នុងវិហារលោក ទៅប្រើសម្រាប់គោរពបូជាដល់ព្រះបាលវិញ»។ ៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានបង្គាប់ឲ្យគេធ្វើហឹបមួយ+ដាក់នៅខាងក្រៅ ក្បែរខ្លោងទ្វារវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៩ ក្រោយមក មានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយនៅទូទាំងស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម ឲ្យបណ្ដាជនមកបង់ពន្ធពិសិដ្ឋជូនព្រះយេហូវ៉ា+ គឺជាពន្ធដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើព្រះពិត បានបង្គាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យបង់ កាលដែលពួកគេនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ១០ ក្រោយពីឮសេចក្ដីប្រកាសនោះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់និងបណ្ដាជនទាំងឡាយនាំគ្នាយកវិភាគទានមកដាក់ពេញក្នុងហឹប*ដោយចិត្តអរសប្បាយ។+
១១ ពួកលេវីមានភារកិច្ចយកហឹបនោះទៅប្រគល់ជូនស្ដេច ហើយរាល់ដងពួកគេឃើញមានប្រាក់ពេញក្នុងហឹប។ រួចលេខាស្ដេចនិងជំនួយការសង្ឃនាយកក៏មកប្រមូលប្រាក់+ ហើយយកហឹបទៅដាក់នៅកន្លែងដើមវិញ។ ពួកគេបានធ្វើដូច្នេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយបានប្រមូលប្រាក់ជាច្រើន។ ១២ ក្រោយមក ស្ដេចនិងយេហូយ៉ាដាបានប្រគល់ប្រាក់ឲ្យពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវលើកិច្ចការជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងនោះក៏ជួលជាងកាត់ថ្មនិងជាងចម្លាក់ឲ្យមកធ្វើការជួសជុលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ថែមទាំងជួលជាងដែក និងជាងស្ពាន់ឲ្យមកជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ។ ១៣ អ្នកមើលការខុសត្រូវទាំងនោះក៏បានចាប់ផ្ដើមបំពេញកិច្ចការរបស់ពួកគេទៅ។ ក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់ពួកគេ កិច្ចការជួសជុលបានដំណើរការយ៉ាងរលូន។ ដូច្នេះ វិហាររបស់ព្រះពិតក៏បានរឹងមាំហើយមានស្ថានភាពដូចមុន។ ១៤ ក្រោយពីពួកគេបញ្ចប់កិច្ចការជួសជុលរួច ពួកគេក៏យកប្រាក់ដែលនៅសេសសល់ទៅប្រគល់ជូនស្ដេចនិងយេហូយ៉ាដា។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានប្រើប្រាក់ទាំងនោះធ្វើជាប្រដាប់ប្រដាសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះមានដូចជា ប្រដាប់ប្រដាធ្វើពីមាសពីប្រាក់+ ប្រដាប់ប្រដាសម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជានិងសម្រាប់កិច្ចបម្រើ។ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដុត+ជាទៀងទាត់នៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា នៅគ្រាដែលយេហូយ៉ាដានៅរស់។
១៥ ពេលយេហូយ៉ាដាអាយុបាន១៣០ឆ្នាំ គាត់ក៏ស្លាប់ទៅ ហើយគាត់ស្កប់ស្កល់នឹងអាយុខ្លួន។ ១៦ ដូច្នេះ គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបណ្ដាស្ដេច+ ដោយសារគាត់បានធ្វើកិច្ចការល្អជាច្រើនសម្រាប់ព្រះពិត សម្រាប់វិហាររបស់លោក និងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+
១៧ ក្រោយយេហូយ៉ាដាស្លាប់ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅស្រុកយូដាបានចូលមកលំឱនកាយគោរពស្ដេច។ តាំងពីពេលនោះមក ស្ដេចក៏បានធ្វើតាមសំណើរបស់ពួកគេ។ ១៨ ពួកគេបានបោះបង់ចោលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពបូជាដល់រូបព្រះនិងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ។* អំពើខុសឆ្គងនោះបានធ្វើឲ្យព្រះខឹងជាខ្លាំងនឹងពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅព្រមានបណ្ដាជនម្ដងហើយម្ដងទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគេត្រឡប់មករកលោកវិញ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនមិនព្រមស្ដាប់តាមការព្រមាននោះទេ។+
២០ គ្រានោះ សាការីកូនយេហូយ៉ាដា+ជាសង្ឃ បានទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះ ហើយគាត់បានឈរនៅមុខបណ្ដាជន រួចនិយាយថា៖ «ព្រះពិតបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាមិនកាន់តាមបញ្ញត្តិព្រះយេហូវ៉ាដូច្នេះ? អ្នកនឹងនាំឲ្យខ្លួនអន្តរាយមិនខាន! ដោយសារអ្នករាល់គ្នាលះចោលព្រះយេហូវ៉ា នោះលោកនឹងលះចោលអ្នករាល់គ្នាវិញ›»។+ ២១ ក្រោយពីស្ដាប់រួច បណ្ដាជនបានរួមគំនិតគ្នាប្រឆាំងនឹងសាការី+ ហើយនាំគ្នាគប់សម្លាប់គាត់នឹងថ្មតាមបង្គាប់របស់ស្ដេច នៅទីធ្លាវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ២២ តាមរបៀបនេះហើយ ដែលយេហូអាសបានសម្លាប់សាការីជាកូនយេហូយ៉ាដា។ យេហូអាសមិនបានចាំនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដែលយេហូយ៉ាដាបានបង្ហាញចំពោះគាត់ទេ។ មុនស្លាប់ សាការីបាននិយាយថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដាក់ទោសអ្នកចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកចុះ»។+
២៣ នៅដើមឆ្នាំ ពួកទ័ពស៊ីរីបានឡើងទៅច្បាំងនឹងយេហូអាស ហើយបានទន្ទ្រានចូលស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម។+ បន្ទាប់មក ពួកគេបានសម្លាប់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់+ ហើយយករបស់របរទាំងអស់ដែលពួកគេរឹបអូសបាន ផ្ញើទៅឲ្យស្ដេចក្រុងដាម៉ាស់។ ២៤ ទោះជាទ័ពស៊ីរីមានចំនួនតិចក៏ដោយ ក៏ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពួកគេមានជ័យជម្នះលើទ័ពយេហូអាសដែលមានចំនួនយ៉ាងច្រើន+ ព្រោះពួកយូដាបានលះចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។ គឺយ៉ាងនេះហើយដែលព្រះបានប្រើពួកស៊ីរីដើម្បីដាក់ទោសយេហូអាស។ ២៥ ក្រោយមក ពួកទ័ពស៊ីរីបានដកទ័ពចេញទៅ។ ក្នុងចម្បាំងនោះយេហូអាសមានរបួសជាទម្ងន់ ហើយពួកអ្នកបម្រើរបស់យេហូអាសបានរួមគំនិតគ្នាក្បត់នឹងគាត់ ដោយសារគាត់បានសម្លាប់កូនរបស់យេហូយ៉ាដា+ជាសង្ឃ។ អ្នកបម្រើទាំងនោះសម្លាប់គាត់នៅលើគ្រែដេករបស់គាត់តែម្ដង។+ រួចមក គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ ប៉ុន្តែ គេមិនបានបញ្ចុះគាត់នៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់បណ្ដាស្ដេចឡើយ។+
២៦ អ្នកដែលរួមគំនិតក្បត់+គាត់មាន សាបាតជាកូននាងស៊ីមៀតជាជនជាតិអាំម៉ូន និងយេហូសាបាតជាកូននាងស៊ីមរីតជាជនជាតិម៉ូអាប់។ ២៧ ឯកិច្ចការជួសជុលវិហាររបស់ព្រះពិត+ និងព័ត៌មានអំពីកូនៗរបស់យេហូអាស ព្រមទាំងការប្រកាសជាច្រើនដែលផ្ដន្ទាទោសគាត់+ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេច។ ក្រោយមក អាម៉ាស៊ាជាកូនរបស់គាត់ បានឡើងគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២៥ ពេលអាម៉ាស៊ាបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល២៩ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេហូអាដានជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។+ ២ គាត់ប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត តែមិនស្មោះអស់ពីចិត្តទេ។ ៣ កាលដែលរាជាណាចក្ររបស់គាត់បានរឹងមាំហើយ គាត់បានប្រហារជីវិតពួកអ្នកបម្រើ ដែលបានសម្លាប់ឪពុកគាត់។+ ៤ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានសម្លាប់កូនៗរបស់ពួកអ្នកទាំងនោះទេ ព្រោះគាត់បានធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅច្បាប់របស់ម៉ូសេ ដែលថា៖ «ឪពុកមិនគួរស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់កូនទេ ហើយកូនក៏មិនគួរស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ឪពុកដែរ។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនវិញ»។+
៥ អាម៉ាស៊ាបានកោះហៅពួកយូដា គឺពួកបុរសពីកុលសម្ព័ន្ធយូដានិងកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន ឲ្យមកជួបជុំគ្នា។ គាត់បានឲ្យពួកគេឈរជាក្រុមៗតាមវង្សត្រកូល ហើយដឹកនាំដោយពួកមេលើ១.០០០នាក់ និងពួកមេលើ១០០នាក់។+ រួចមក គាត់បានចុះឈ្មោះពួកអ្នកដែលមានអាយុចាប់ពី២០ឆ្នាំឡើងទៅ+ ហើយឃើញថាមានទាហានពូកែអង់អាចចំនួន៣០០.០០០នាក់ ដែលអាចចូលទៅច្បាំងបាន។ ពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកដែលចេះប្រើខែលនិងលំពែង។ ៦ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានចំណាយប្រាក់១០០ថាលិន* ដើម្បីជួលទាហានអង់អាចក្លាហានពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលចំនួន១០០.០០០នាក់។ ៧ ប៉ុន្តែ ពេលនោះមានតំណាងម្នាក់របស់ព្រះពិតមកប្រាប់គាត់ថា៖ «ឱស្ដេចអាម៉ាស៊ាអើយ! សូមកុំឲ្យទ័ពអ៊ីស្រាអែលទៅច្បាំងជាមួយនឹងលោកអី ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនជួយពួកអ៊ីស្រាអែលទេ+ គឺលោកមិនជួយពួកអេប្រាអ៊ីមឡើយ។ ៨ សូមលោកមានចិត្តក្លាហាន ហើយទៅច្បាំងតែពួកលោកបានហើយ ព្រោះព្រះពិតមានឫទ្ធានុភាពជួយលោកបាន+ តែបើលោកមិនធ្វើដូច្នោះទេ ព្រះអាចធ្វើឲ្យលោកចាញ់ពួកសត្រូវ»។ ៩ ក្រោយពីស្ដាប់រួច អាម៉ាស៊ាបាននិយាយទៅកាន់តំណាងព្រះពិតថា៖ «ចុះប្រាក់១០០ថាលិនដែលខ្ញុំបានជួលទ័ពអ៊ីស្រាអែលនោះ មិនខាតបង់ទៅហើយឬ?»។ តំណាងព្រះពិតបានតបឆ្លើយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់ឲ្យលោកច្រើនជាងនោះទៅទៀត»។+ ១០ ដូច្នេះ អាម៉ាស៊ាក៏បានឲ្យទ័ពអេប្រាអ៊ីមត្រឡប់ទៅទីលំនៅរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនវិញ។ ពួកអ្នកទាំងនោះមានកំហឹងជាខ្លាំងនឹងពួកយូដា ហើយក៏ត្រឡប់ទៅវិញ ទាំងមានចិត្តក្ដៅក្រហាយ។
១១ បន្ទាប់មក អាម៉ាស៊ាតាំងចិត្តក្លាហាន ហើយដឹកនាំទ័ពគាត់ទៅជ្រលងអំបិល+ រួចប្រហារពួកអ្នកស្រុកសៀអស់១០.០០០នាក់។+ ១២ ទ័ពយូដាចាប់បាន១០.០០០នាក់ ហើយនាំពួកគេទៅគែមភ្នំ បន្ទាប់មកច្រានទម្លាក់ពួកគេពីទីនោះឲ្យស្លាប់អស់ទៅ។ សពរបស់ពួកគេបានបែកខ្ទេចខ្ទី។ ១៣ ឯពួកទាហានដែលអាម៉ាស៊ាបានឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ+ ពួកគេបានវាយលុកបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា គឺចាប់ពីក្រុងសាម៉ារី+រហូតដល់ក្រុងបេតហូរ៉ុន។+ ពួកគេបានសម្លាប់បណ្ដាជនយូដាអស់៣.០០០នាក់ ហើយរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន។
១៤ ក្រោយពីអាម៉ាស៊ាបានមកពីធ្វើចម្បាំងនឹងពួកអេដំ គាត់នាំយករូបព្រះរបស់ពួកអ្នកស្រុកសៀ មកតម្កល់ធ្វើជាព្រះរបស់គាត់។+ គាត់ក៏បានក្រាបគោរពចំពោះរូបព្រះទាំងនោះ ហើយជូនគ្រឿងបូជា*ដល់រូបទាំងនោះដែរ។ ១៥ ហេតុនេះហើយព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងអាម៉ាស៊ាជាខ្លាំង រួចលោកបានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ឲ្យទៅសួរគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកគោរពបូជារូបព្រះរបស់ពួកគេ ជាព្រះដែលមិនទាំងអាចជួយសង្គ្រោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃអ្នកបានផង?»។+ ១៦ ពេលនោះ ស្ដេចក៏បាននិយាយកាត់ថា៖ «តើអ្នកណាបានតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាទីប្រឹក្សាខ្ញុំ?+ បើអ្នកមិនចង់ស្លាប់ ឈប់និយាយទៅ!»។+ ប៉ុន្តែ មុននឹងឈប់និយាយ អ្នកប្រកាសទំនាយបានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាព្រះបានសម្រេចនាំអន្តរាយមកលើអ្នក ព្រោះអ្នកបានធ្វើដូច្នេះ ហើយមិនបានស្ដាប់តាមឱវាទរបស់ខ្ញុំ»។+
១៧ ក្រោយមក អាម៉ាស៊ាបានពិគ្រោះគ្នាជាមួយនឹងទីប្រឹក្សាគាត់ ហើយគាត់ចាត់អ្នកនាំសារទៅជួបយេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ត្រូវជាកូនយេហូអាហាសនិងជាចៅយេហ៊ូ។ អ្នកនោះនាំពាក្យថា៖ «ចូរចេញមកប្រយុទ្ធគ្នា»។+ ១៨ ក្រោយពីស្ដាប់រួច យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលក៏បានផ្ញើសារត្រឡប់ទៅអាម៉ាស៊ាជាស្ដេចស្រុកយូដាវិញថា៖ «គុម្ពបន្លានៅភ្នំលីបង់បានផ្ញើសារទៅដើមស៊ីដារនៅភ្នំលីបង់ថា៖ ‹ចូរលើកកូនស្រីអ្នកឲ្យកូនប្រុសខ្ញុំ›។ ប៉ុន្តែ សត្វព្រៃមួយក្បាលនៅភ្នំលីបង់បានដើរកាត់ ហើយជាន់គុម្ពបន្លានោះឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់។ ១៩ អ្នកបាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបានវាយឈ្នះពួកអេដំ›។+ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកមានអំណួត ហើយចង់ទទួលការសរសើរតម្កើង។ ចូរអ្នកនៅក្នុងវិមានរបស់ខ្លួនចុះ។ ហេតុអ្វីក៏អ្នកចង់នាំឲ្យស្រុកយូដាជួបអន្តរាយជាមួយនឹងអ្នកដូច្នេះ?»។
២០ ប៉ុន្តែ អាម៉ាស៊ាមិនព្រមស្ដាប់តាមទេ+ ព្រោះព្រះពិតបានបណ្ដាលឲ្យរឿងនេះកើតឡើង ដើម្បីប្រគល់ពួកយូដាទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃសត្រូវ។+ នេះគឺដោយសារតែពួកគេបានគោរពបូជារូបព្រះរបស់ពួកអេដំ។+ ២១ ដូច្នេះ យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានឡើងទៅច្បាំងនឹងអាម៉ាស៊ាជាស្ដេចស្រុកយូដា នៅក្រុងបេតសេមែស+ជាទឹកដីស្រុកយូដា។ ២២ ក្នុងចម្បាំងនោះ ពួកយូដាបានចាញ់ពួកអ៊ីស្រាអែល ហើយពួកគេបានរត់ទៅលំនៅរបស់គេរៀងៗខ្លួន។ ២៣ នៅក្រុងបេតសេមែស យេហូអាសស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានចាប់អាម៉ាស៊ាស្ដេចស្រុកយូដា ជាកូនយេហូអាស ត្រូវជាចៅយេហូអាហាស។* បន្ទាប់មក ពួកគេបានទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយយេហូអាសបានវាយរំលំកំពែងក្រុងយេរូសាឡិម ចាប់ពីទ្វារអេប្រាអ៊ីម+ទៅដល់ទ្វារជ្រុងកំពែង+ អស់ប្រវែង៤០០ហត្ថ។* ២៤ រួចយេហូអាសបានប្រមូលយកមាសប្រាក់និងប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ពីវិហារព្រះ ដែលនៅក្រោមការមើលខុសត្រូវរបស់អូបិឌអេដំ។ យេហូអាសក៏បានប្រមូលទ្រព្យពីឃ្លាំងវិមានស្ដេចផងដែរ។+ គាត់បានចាប់បណ្ដាជនយកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។
២៥ ក្រោយពីយេហូអាស+ជាកូនយេហូអាហាសស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+បានស្លាប់ អាម៉ាស៊ា+ជាកូនយេហូអាសស្ដេចស្រុកយូដារស់នៅបាន១៥ឆ្នាំទៀត។ ២៦ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាម៉ាស៊ាបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដានិងបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៧ តាំងពីពេលដែលអាម៉ាស៊ាបានឈប់កាន់តាមព្រះយេហូវ៉ា មានគេឃុបឃិតគ្នាក្បត់+នឹងគាត់នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ដូច្នេះ គាត់ក៏បានរត់ទៅក្រុងឡាគីស។ ប៉ុន្តែគេបានចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅតាមគាត់នៅក្រុងនោះ ហើយបានសម្លាប់គាត់ចោលទៅ។ ២៨ ដូច្នេះ គេបានដាក់សពគាត់លើរទេះសេះ ហើយនាំយកមកបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្នុងក្រុងនៃស្រុកយូដា។
២៦ ក្រោយមក បណ្ដាជនយូដាទាំងអស់បានលើកអូសៀស+ឲ្យធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ពីអាម៉ាស៊ាជាឪពុកគាត់ ពេលនោះគាត់មានអាយុ១៦ឆ្នាំ។+ ២ ក្រោយពីឪពុកគាត់បានស្លាប់ អូសៀសបានសង់ក្រុងអេឡូត+ឡើងវិញ ហើយដាក់ឲ្យនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកយូដាដូចពីមុន។+ ៣ ពេលអូសៀស+បានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ១៦ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៥២ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេកូលាជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៤ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចអាម៉ាស៊ាឪពុកគាត់ដែរ។+ ៥ គាត់បានបម្រើ*ព្រះកាលដែលសាការីនៅរស់ ព្រោះសាការីបានបង្រៀនគាត់ឲ្យកោតខ្លាចព្រះពិត។ នៅគ្រាដែលអូសៀសបម្រើព្រះយេហូវ៉ា លោកបានឲ្យគាត់ចម្រុងចម្រើន។+
៦ ពេលមួយ អូសៀសបានទៅធ្វើចម្បាំងនឹងពួកភីលីស្ទីន+ ហើយគាត់បានទម្លាយកំពែងក្រុងកាថ+ កំពែងក្រុងយ៉ាបនេ+ និងកំពែងក្រុងអាសូត។+ រួចមក គាត់បានសង់ក្រុងមួយចំនួននៅក្បែរក្រុងអាសូត និងក្នុងទឹកដីពួកភីលីស្ទីន។ ៧ ព្រះពិតក៏បានបន្តជួយគាត់ច្បាំងឈ្នះពួកភីលីស្ទីន ពួកអារ៉ាប់+ដែលនៅតំបន់គើបាល និងពួកមេយូនីមដែរ។ ៨ ឯជនជាតិអាំម៉ូនវិញ+ ពួកគេបានយកសួយអាករមកជូនអូសៀស។ នៅគ្រានោះ គាត់មានអំណាចខ្លាំងក្លា ហើយកេរ្ដិ៍ឈ្មោះគាត់ល្បីរន្ទឺរហូតដល់ស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ៩ បន្ថែមទៅទៀត អូសៀសបានសង់ប៉មផ្សេងៗឲ្យរឹងមាំ+ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម នៅជិតទ្វារជ្រុងកំពែង+ ទ្វារច្រកភ្នំ+ និងជិតសសរទ្រ។ ១០ គាត់ថែមទាំងបានសង់ប៉មនានា+នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយជីកអណ្ដូងជាច្រើន ព្រោះគាត់មានហ្វូងសត្វច្រើនសន្ធឹក។ គាត់ក៏បានធ្វើដូច្នេះនៅតំបន់សេភីឡានិងតំបន់ទំនាបដែរ។ គាត់មានកសិករនិងអ្នកមើលថែចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅភ្នំនានានិងនៅភ្នំកើមែល ព្រោះគាត់ចូលចិត្តកសិកម្ម។
១១ លើសពីនោះទៅទៀត អូសៀសមានកងទ័ពដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចេញទៅច្បាំង។ ទ័ពទាំងនោះតែងតែចេញទៅច្បាំង ដោយមានការបែងចែកជាក្រុមៗ។ យេអែលជាលេខាធិការ+និងម៉ាអាសៀជាមន្ត្រី បានរាប់ចំនួនពួកគេហើយចុះបញ្ជី+ តាមបង្គាប់របស់ហាណានាជាមន្ត្រីស្ដេច។ ១២ ឯពួកប្រមុខលើវង្សត្រកូលទាំងអស់ដែលដឹកនាំទាហានពូកែអង់អាចទាំងនោះ ពួកគេមានចំនួន២.៦០០នាក់។ ១៣ ទាហានដែលនៅក្រោមបង្គាប់របស់ប្រមុខទាំងនោះមានចំនួន៣០៧.៥០០នាក់ ហើយសុទ្ធតែជាអ្នកដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចេញច្បាំង។ ពួកគេជាទាហានខ្លាំងក្លា ដើម្បីជួយស្ដេចប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវ។+ ១៤ អូសៀសបានឲ្យទាហានរបស់គាត់នូវខែល លំពែង+ មួកការពារ អាវក្រោះ+ ធ្នូ និងថ្មរលីង។+ ១៥ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានឲ្យពួកវិស្វករធ្វើគ្រឿងយន្តចម្បាំងទុកនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេបានដាក់គ្រឿងទាំងនោះនៅលើប៉ម+ និងលើជ្រុងកំពែង ដើម្បីអាចបាញ់ព្រួញនិងថ្មធំៗ។ គាត់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីសុសសាយដល់ទីជិតឆ្ងាយ ព្រោះគាត់មានជំនួយពីព្រះ ហើយគាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមមានអំណាចខ្លាំងក្លា។
១៦ មិនយូរក្រោយពីគាត់មានអំណាចខ្លាំងក្លា គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមមានអំណួត ហើយនេះបាននាំឲ្យខ្លួនគាត់វិនាស។ គាត់បានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ គឺគាត់បានចូលក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីដុតគ្រឿងក្រអូបនៅលើទីបូជា។*+ ១៧ ភ្លាមនោះ អាសារៀជាសង្ឃនិងសង្ឃដ៏ក្លាហានឯទៀតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំនួន៨០នាក់ បានចូលទៅតាមអូសៀស។ ១៨ ពួកគេបានឈរខាងមុខស្ដេចអូសៀស ហើយនិយាយថា៖ «ស្ដេចអូសៀស គឺមិនត្រឹមត្រូវទេដែលលោកដុតគ្រឿងក្រអូបជូនព្រះយេហូវ៉ា!+ នេះជាភារកិច្ចរបស់ពួកសង្ឃ ព្រោះពួកគេជាកូនចៅរបស់អេរ៉ុន+ ដែលបានត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធ។ ចូរលោកចេញពីទីបរិសុទ្ធនេះទៅ ព្រោះលោកបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ហើយ។ លោកនឹងមិនទទួលកិត្តិយសពីព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការនេះទេ»។
១៩ ពេលឮដូច្នោះ អូសៀសបានផ្ទុះកំហឹង+នឹងពួកសង្ឃ ភ្លាមនោះស្រាប់តែគាត់កើតរោគឃ្លង់+ពេញថ្ងាសនៅចំពោះមុខពួកសង្ឃ។ ពេលនោះ គាត់កំពុងឈរនៅក្បែរទីបូជា*ក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទាំងកាន់ប្រដាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ ២០ ពេលអាសារៀជាសង្ឃនាយក និងពួកសង្ឃទាំងអស់បានមើលទៅគាត់ ពួកគេបានឃើញរោគឃ្លង់ពេញថ្ងាសរបស់គាត់។ ដូច្នេះ ពួកគេប្រញាប់យកគាត់ចេញពីទីនោះ។ អូសៀសក៏រូតរះចេញទៅដែរ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ទោសគាត់។
២១ ស្ដេចអូសៀសបានកើតរោគឃ្លង់រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។ ក្រោយពីកើតរោគឃ្លង់ គាត់បានស្នាក់នៅផ្ទះមួយដោយឡែកពីគេ+ ហើយគាត់មិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលវិហារព្រះយេហូវ៉ាទៀតឡើយ។ ចំណែកយ៉ូថាមជាកូនរបស់ស្ដេចអូសៀស គាត់ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិមានស្ដេច ថែមទាំងវិនិច្ឆ័យក្ដីឲ្យបណ្ដាជននៅក្នុងស្រុក។+
២២ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអូសៀសបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកដោយអេសាយ+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ត្រូវជាកូនអាម៉ុស។ ២៣ ក្រោយមក អូសៀសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់។ ប៉ុន្តែ គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅវាលបញ្ចុះសពដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ស្ដេច ព្រោះគេបាននិយាយថា៖ «គាត់ជាអ្នកកើតរោគឃ្លង់»។ រួចមក យ៉ូថាម+ជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២៧ ពេលយ៉ូថាម+បានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេរូសាជាកូនសេដុក។+ ២ គាត់បន្តប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចអូសៀសជាឪពុកដែរ+ តែគាត់មិនបានបំពានចូលវិហារព្រះយេហូវ៉ាទេ។+ នៅគ្រាដែលគាត់គ្រប់គ្រង បណ្ដាជននៅតែប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដដែល។ ៣ គាត់បានសង់ខ្លោងទ្វារខាងលើនៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយគាត់ក៏បានពង្រឹងកំពែងនៅអូផែលដែរ។+ ៤ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានសង់ក្រុងនានា+នៅតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា+ ព្រមទាំងសង់បន្ទាយមាំមួន+និងប៉មផ្សេងៗ+នៅតាមព្រៃទៀតផង។ ៥ គាត់បានធ្វើចម្បាំងជាមួយនឹងស្ដេចស្រុកអាំម៉ូន+ ហើយគាត់ក៏បានឈ្នះពួកគេ។ នៅឆ្នាំនោះ ពួកអាំម៉ូនបានជូនគាត់នូវប្រាក់១០០ថាលិន* ស្រូវសាលី១០.០០០រង្វាល់* និងស្រូវបាលី១០.០០០រង្វាល់។ នៅឆ្នាំទី២និងទី៣ ពួកអាំម៉ូនក៏បានជូនរបស់ទាំងនោះដែរ។+ ៦ ដូច្នេះ យ៉ូថាមកាន់តែមានអំណាចរឹងមាំឡើងៗ ព្រោះគាត់បានតាំងចិត្តដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។
៧ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូថាមបានធ្វើ និងការធ្វើចម្បាំង រួមទាំងសកម្មភាពរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដានិងបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ៨ ពេលយ៉ូថាមបានក្លាយទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។+ ៩ ក្រោយមក យ៉ូថាមបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ រួចមក អេហាសជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានស្នងរាជ្យពីគាត់។+
២៨ ពេលអេហាស+បានទៅជាស្ដេចគាត់មានអាយុ២០ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ទេ។+ ២ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ហើយថែមទាំងធ្វើរូបព្រះបាលពីលោហៈ+ទៀតផង។ ៣ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានជូនគ្រឿងបូជា*នៅជ្រលងហ៊ីណំ* ហើយគាត់បានដុតកូនៗរបស់គាត់ជូនជាគ្រឿងបូជាផងដែរ។+ គាត់បានធ្វើតាមការប្រព្រឹត្តដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ប្រជាជាតិនានា+ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ៤ គាត់ក៏បានជូនគ្រឿងបូជា និងដុតគ្រឿងបូជា*នៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ នៅទីទួល និងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចី។+
៥ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់គាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកស៊ីរី។+ ហេតុនេះហើយបានជាទ័ពស៊ីរីវាយឈ្នះទ័ពយូដា រួចចាប់យកពួកយូដាទៅក្រុងដាម៉ាស់ធ្វើជាឈ្លើយសឹក។+ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះបានប្រគល់គាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ គ្រានោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានសម្លាប់ពួកយូដាយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។ ៦ ក្នុងចម្បាំងនោះ ភេកា+ជាកូនរេម៉ាលៀបានសម្លាប់ពួកយូដាអស់ចំនួន១២០.០០០នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលសុទ្ធតែជាទាហានអង់អាច។ នេះបានកើតឡើងដោយសារពួកយូដាបានលះចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ៧ ឯស៊ីកក្រាយដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម គាត់ជាទាហានខ្លាំងពូកែម្នាក់។ គាត់បានសម្លាប់ម៉ាអាសៀជាកូនស្ដេច និងអាសរ៉ាយខាមជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិមានស្ដេច ព្រមទាំងអេលកាណាជាអ្នកដែលមានឋានៈបន្ទាប់ពីស្ដេច។ ៨ ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ពួកយូដាចំនួន២០០.០០០នាក់ ដែលជាបងប្អូនរបស់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក គឺមានស្ត្រីនិងក្មេងប្រុសក្មេងស្រី។ ពួកគេក៏បាននាំយកទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនទៅក្រុងសាម៉ារីដែរ។+
៩ គ្រានោះ អ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឈ្មោះអូដេតនៅទីនោះ។ ពេលគាត់ឃើញទ័ពអ៊ីស្រាអែលត្រឡប់មកក្រុងសាម៉ារីវិញ គាត់ក៏ចេញទៅជួបពួកគេ ហើយនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យអ្នករាល់គ្នាវាយឈ្នះពួកយូដា គឺដោយសារលោកមានសេចក្ដីក្រោធនឹងពួកគេ។+ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបែរជាសម្លាប់ពួកគេយ៉ាងសាហាវព្រៃផ្សៃ ឮរហូតទៅដល់ស្ថានសួគ៌។ ១០ ឥឡូវ អ្នករាល់គ្នាថែមទាំងចង់យកពួកយូដានិងពួកអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមមកធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាទៀត។+ អ្នករាល់គ្នាក៏មានទោសចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ មែនទេ? ១១ ឥឡូវ! សូមស្ដាប់តាមខ្ញុំ ហើយដោះលែងបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យត្រឡប់ទៅវិញទៅ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីក្រោធនឹងអ្នករាល់គ្នាជាខ្លាំង»។
១២ ក្រោយពីឮដូច្នោះ ពួកមេៗដែលជាពួកអេប្រាអ៊ីមបានប្រឆាំងនឹងអ្វីដែលពួកទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើ។ ពួកគេរួមមាន អាសារៀជាកូនយេហូហេណាន បេរេគាជាកូនមេស៊ីលេម៉ត យេហ៊ីគាជាកូនសាលូម និងអាម៉េសាជាកូនហាតឡាយ។ ១៣ ពួកមេទាំងនោះបាននិយាយទៅកាន់ទ័ពអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ចូរកុំនាំយកឈ្លើយសឹកចូលមកក្រុងនេះឲ្យសោះ ព្រោះនេះនឹងនាំឲ្យយើងមានទោសកាន់តែធ្ងន់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ យើងកំពុងមានទោសធំស្រាប់ហើយ ព្រះក៏ខឹងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលជាខ្លាំងដែរ»។ ១៤ ដូច្នេះ ពួកទ័ពអ៊ីស្រាអែលយករបស់ដែលរឹបអូសបាននិងពួកឈ្លើយសឹក+ ទៅប្រគល់ឲ្យពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងពួកជំនុំទាំងមូល។ ១៥ បន្ទាប់មក ពួកគេបានជ្រើសរើសបុរសខ្លះឲ្យជួយថែរក្សាពួកឈ្លើយសឹក។ បុរសទាំងនោះបានយកសម្លៀកបំពាក់ពីរបស់របរដែលពួកគេរឹបអូសបាន ឲ្យដល់អស់អ្នកដែលគ្មានសម្លៀកបំពាក់។ រួចមក បុរសទាំងនោះបានឲ្យពួកគេនូវស្បែកជើង អាហារនិងទឹក ព្រមទាំងប្រេងសម្រាប់លាបលើស្បែកពួកគេដែរ។ ក្រោយមក បុរសទាំងនោះបាននាំពួកឈ្លើយសឹកទៅក្រុងយេរីខូជាក្រុងដើមលម៉ើ ដើម្បីឲ្យពួកគេជួបជុំបងប្អូនរបស់ខ្លួនវិញ។ ឯអ្នកដែលខ្សោយដើរមិនរួច ពួកគេបានដាក់ឲ្យជិះលើខ្នងលា។ ក្រោយបញ្ចប់កិច្ចការនោះហើយ បុរសទាំងនោះបានត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។
១៦ គ្រានោះ ស្ដេចអេហាសបានសុំជំនួយពីបណ្ដាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។+ ១៧ ចំណែកពួកអេដំវិញ ពួកគេបានចូលមកវាយប្រហារពួកយូដាម្ដងទៀត ហើយបានចាប់ពួកគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ ១៨ ឯពួកភីលីស្ទីន+ ពួកគេបានចូលវាយលុកបណ្ដាក្រុងនៅតំបន់សេភីឡា+ និងតំបន់ណេកេបក្នុងទឹកដីយូដា។ ពួកគេបានដណ្ដើមយក ក្រុងបេតសេមែស+ ក្រុងអៃយ៉ាឡូន+ ក្រុងកេដេរ៉ូត ក្រុងសូគរនិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ក្រុងធីមណា+និងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ព្រមទាំងក្រុងគីមសូនិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ។ ក្រោយមក ពួកភីលីស្ទីនក៏តាំងទីលំនៅនៅទីនោះ។ ១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្ទាបពួកយូដា ដោយសារតែអេហាសជាស្ដេចអ៊ីស្រាអែលបានបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តតាមតែអំពើចិត្ត។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
២០ ធីលកាតភីនីសឺ+ជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីមិនបានមកជួយស្ដេចអេហាសទេ តែបែរជាមកឈ្លានពានទឹកដីយូដា ហើយបង្កទុក្ខលំបាក+ដល់គាត់ទៅវិញ។ ២១ អេហាសបានប្រមូលយករបស់របរមានតម្លៃពីវិមានគាត់ ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ និងពីផ្ទះពួកអភិបាល ដើម្បីជូនជាអំណោយដល់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី តែការធ្វើដូច្នោះគ្មានប្រយោជន៍ទេ។ ២២ ទោះជាស្ដេចអេហាសមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់បានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាលើសពីមុនទៅទៀត។ ២៣ គាត់បានចាប់ផ្ដើមជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកអ្នកក្រុងដាម៉ាស់+ដែលបានវាយឈ្នះគាត់។+ អេហាសបាននិយាយថា៖ «ព្រះរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានជួយពួកគេ ដូច្នេះខ្ញុំនឹងជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យព្រះទាំងនោះជួយខ្ញុំដែរ»។+ ប៉ុន្តែ ការប្រព្រឹត្តបែបនេះបាននាំឲ្យគាត់និងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមានអន្តរាយទៅវិញ។ ២៤ លើសពីនោះទៅទៀត អេហាសបានប្រមូលប្រដាប់ប្រដាពីវិហារព្រះពិត យកទៅកាត់ជាបំណែកៗ+ ហើយបិទទ្វារវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ គាត់ថែមទាំងធ្វើទីបូជាផ្សេងៗសម្រាប់ខ្លួននៅគ្រប់ទីកន្លែង*ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ ២៥ នៅបណ្ដាក្រុងទាំងអស់ក្នុងស្រុកយូដា គាត់ក៏បានធ្វើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនានាសម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជា*ដល់ព្រះដទៃ+ ហើយនោះធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់គាត់មានកំហឹងជាខ្លាំង។
២៦ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេហាសបានធ្វើតាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា និងបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ២៧ ក្រោយមក អេហាសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងយេរូសាឡិម តែគេមិនបានបញ្ចុះសពគាត់នៅទីបញ្ចុះសពស្ដេចអ៊ីស្រាអែលទេ។+ រួចមក ហេសេគាជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២៩ ពេលហេសេគា+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល២៩ឆ្នាំ។ ម្ដាយគាត់ឈ្មោះអាប៊ីយ៉ាជាកូនសាការី។+ ២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត+ ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ដែរ។+ ៣ នៅខែទី១ ក្នុងឆ្នាំទី១នៃរាជ្យរបស់គាត់ គាត់បានបើកទ្វារវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានជួសជុលទ្វារទាំងនោះឡើងវិញ។+ ៤ រួចមក គាត់បានកោះហៅពួកសង្ឃនិងពួកលេវីឲ្យមកជួបជុំគ្នានៅទីលានខាងកើត។ ៥ ហេសេគាបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ពួកលេវីទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់ខ្ញុំ។ ឥឡូវចូរអ្នករាល់គ្នាញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ+ ហើយញែកវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ និងដកយកអ្វីដែលមិនបរិសុទ្ធចេញពីកន្លែងបរិសុទ្ធចុះ។+ ៦ ព្រោះបុព្វបុរសរបស់យើងបានប្រព្រឹត្តដោយមិនស្មោះត្រង់ ហើយធ្វើអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងមិនពេញចិត្ត។+ ពួកគេបានលះចោលព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះត្រសាលរបស់លោក ថែមទាំងមិនអើពើចំពោះលោកទៀតផង។+ ៧ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេក៏បានបិទទ្វារវិហារ*+និងពន្លត់ចង្កៀង+ ហើយឈប់ដុតគ្រឿងក្រអូប+និងឈប់ជូនគ្រឿងបូជាដុត+នៅទីបរិសុទ្ធដល់ព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៀត។ ៨ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។+ លោកបានធ្វើឲ្យពួកគេរងការប្រមាថមាក់ងាយពីជនជាតិដទៃ អ្នកឯទៀតមើលក្រុងនោះដោយតក់ស្លុត ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកស្រាប់។+ ៩ បុព្វបុរសយើងបានស្លាប់ដោយដាវ+ ហើយប្រពន្ធកូនយើងបានត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។+ ១០ ឥឡូវ ខ្ញុំមានចិត្តចង់ធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា+ ដើម្បីឲ្យលោកឈប់ខឹងនឹងយើងទៀត។ ១១ ឱរាស្ត្រខ្ញុំអើយ! ឥឡូវនេះមិនមែនជាពេលដែលត្រូវសម្រាកទេ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសអ្នករាល់គ្នាឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើនៅចំពោះលោក+ និងជូនគ្រឿងបូជា*ដល់លោក»។+
១២ នៅពេលនោះ ពួកលេវីក៏ចាប់ផ្ដើមបំពេញកិច្ចការរបស់ពួកគេទៅ។ ពួកគេមានដូចតទៅ៖ ពីកូនចៅកូហាត+មាន ម៉ាហាតជាកូន*អាម៉េសាយ និងយ៉ូអែលជាកូនអាសារៀ។ ពីកូនចៅមេរេរ៉ាយ+មាន គីសជាកូនអាប់ដាយ និងអាសារៀជាកូនយេហាឡេលែល។ ពីកូនចៅគើសុន+មាន យ៉ូអាជាកូនស៊ីមម៉ា និងអេដែនជាកូនយ៉ូអា។ ១៣ ពីកូនចៅអេលីសាផានមាន ស៊ីមរ៉ាយនិងយេអ៊ូល។ ពីកូនចៅអេសាភ+មាន សាការីនិងម៉ាថានៀ។ ១៤ ពីកូនចៅហេម៉ាន+មាន យេហែលនិងស៊ីមម៉ាយ។ ពីកូនចៅយេឌូថិន+មាន សិមម៉ាយ៉ានិងអូសៀល។ ១៥ បន្ទាប់មក ពួកគេបានប្រមូលបងប្អូនរបស់ពួកគេឲ្យមកជួបជុំគ្នា ហើយញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ ដើម្បីចូលទៅសម្អាតវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចដែលស្ដេចបានបង្គាប់ស្របតាមប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៦ ពួកសង្ឃក៏បានចូលទៅសម្អាតវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រមូលរបស់របរដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធពីក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា យកទៅដាក់នៅទីធ្លា+នៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ រួចមក ពួកលេវីក៏ជញ្ជូនរបស់របរទាំងនោះយកទៅបោះចោលនៅជ្រលងគីដ្រុន។+ ១៧ នៅថ្ងៃទី១ ខែទី១ពួកគេចាប់ផ្ដើមសម្អាត ហើយនៅថ្ងៃទី៨ ពួកគេបានសម្អាតដល់សាលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ អស់៨ថ្ងៃ ពួកគេញែកវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាបរិសុទ្ធ ហើយនៅថ្ងៃទី១៦ ខែទី១ វិហារទាំងមូលបានស្អាតបរិសុទ្ធ។
១៨ ក្រោយពីបំពេញកិច្ចការនោះហើយ ពួកគេក៏បានទៅជម្រាបស្ដេចហេសេគាថា៖ «យើងបានសម្អាតវិហារព្រះយេហូវ៉ាទាំងមូលរួចហើយ ទាំងទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងបូជា+និងប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ដែលត្រូវប្រើប្រាស់ជាមួយ+ ទាំងតុដាក់នំប៉័ងតាំងទុក+និងប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ដែលត្រូវប្រើប្រាស់ជាមួយ។ ១៩ ឯរបស់របរទាំងប៉ុន្មានដែលស្ដេចអេហាសបានទុកចោល កាលដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តដោយមិនស្មោះត្រង់+ ក្នុងគ្រាដែលគាត់គ្រប់គ្រងនោះ ពួកយើងខ្ញុំបានយកមកសម្អាតសម្រាប់ទុកប្រើប្រាស់វិញ+ ហើយដាក់នៅមុខទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
២០ ស្ដេចហេសេគាបានក្រោកពីព្រលឹម ហើយបានកោះហៅពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅក្នុងក្រុងឲ្យមកជួបជុំគ្នា។ បន្ទាប់មក ស្ដេចនិងពួកគេបានឡើងទៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ២១ ស្ដេចនិងពួកគេបាននាំយកគោឈ្មោល៧ក្បាល ចៀមឈ្មោល៧ក្បាល កូនចៀមឈ្មោល៧ក្បាល និងពពែឈ្មោល៧ក្បាល ដើម្បីធ្វើជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងនៃពូជពង្សស្ដេច និងពួកយូដា ព្រមទាំងសម្រាប់ទីបរិសុទ្ធ។+ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានប្រាប់ពួកសង្ឃជាកូនចៅអេរ៉ុន ឲ្យជូនគ្រឿងបូជាទាំងនោះនៅលើទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២២ ដំបូង គេបានសម្លាប់គោ+ រួចពួកសង្ឃយកឈាមនោះទៅប្រោះនៅលើទីបូជា។+ បន្ទាប់មក គេបានសម្លាប់ចៀមឈ្មោល រួចយកឈាមទៅប្រោះនៅលើទីបូជាដែរ។ ក្រោយពីនោះ គេបានសម្លាប់កូនចៀម រួចយកឈាមទៅប្រោះនៅលើទីបូជា។ ២៣ ក្រោយមក គេបានយកពពែឈ្មោលសម្រាប់គ្រឿងបូជានៃអំពើខុសឆ្គង ទៅដាក់នៅចំពោះស្ដេចនិងពួកជំនុំ រួចពួកគេបានដាក់ដៃលើពពែទាំងនោះ។ ២៤ ពួកសង្ឃបានសម្លាប់ពពែទាំងនោះ ហើយយកទៅជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានយកឈាមរបស់ពពែទាំងនោះទៅដាក់លើទីបូជា ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។ ពួកគេបានធ្វើដូច្នោះ ដោយសារស្ដេចបាននិយាយថាគ្រឿងបូជាដុត និងគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងត្រូវជូនសម្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។
២៥ នៅពេលដំណាលគ្នានោះ ស្ដេចបានចាត់ពួកលេវីឲ្យឈរនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ដោយកាន់ពិណ ឆាប និងឧបករណ៍ភ្លេងមានខ្សែ។+ ពួកគេបានធ្វើដូច្នេះ តាមការណែនាំរបស់ដាវីឌ+និងកាដ+ជាអ្នកដែលទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះ និងណាថាន់+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការណែនាំតាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក។ ២៦ ដូច្នេះ ពួកលេវីបានឈរកាន់ឧបករណ៍ភ្លេងរបស់ដាវីឌ ហើយពួកសង្ឃកាន់ត្រែ។+
២៧ បន្ទាប់មក ហេសេគាបានបង្គាប់ឲ្យជូនគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជា។+ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្ដើមដុតគ្រឿងបូជា អ្នកចម្រៀងក៏ចាប់ផ្ដើមច្រៀងជូនព្រះយេហូវ៉ា អមដោយសំឡេងត្រែ និងឧបករណ៍ភ្លេងរបស់ដាវីឌដែលជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៨ កាលដែលគេកំពុងច្រៀងនិងផ្លុំត្រែនៅឡើយ ពួកជំនុំបានលំឱនកាយក្រាបចុះ ហើយពួកគេក៏បន្តធ្វើដូច្នោះរហូតដល់ការជូនគ្រឿងបូជាដុតបានចប់សព្វគ្រប់។ ២៩ ក្រោយពីជូនគ្រឿងបូជាដុតរួច ភ្លាមនោះស្ដេចនិងពួកជំនុំទាំងអស់បានលំឱនកាយក្រាបចុះ។ ៣០ បន្ទាប់មក ស្ដេចហេសេគានិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង បានបង្គាប់ពួកលេវីឲ្យច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ដោយច្រៀងទំនុករបស់ដាវីឌ+និងទំនុករបស់អេសាភ+ជាអ្នកដែលទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានច្រៀងសរសើរដោយអរសប្បាយ ហើយលំឱនកាយក្រាបចុះ។
៣១ រួចមក ហេសេគាបាននិយាយថា៖ «ពួកអ្នករាល់គ្នាបានត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ារួចហើយ ដូច្នេះ ចូរនាំយកគ្រឿងបូជាសម្រាប់អរគុណនិងគ្រឿងបូជាឯទៀត មកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ាចុះ»។ ពួកជំនុំក៏បាននាំយកគ្រឿងបូជាសម្រាប់អរគុណនិងគ្រឿងបូជាឯទៀតមក ហើយអស់អ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្ត ក៏ជូនសត្វជាគ្រឿងបូជាដុតដែរ។+ ៣២ គ្រឿងបូជាដុតដែលពួកជំនុំបានយកមកជូនព្រះយេហូវ៉ា មានគោ៧០ក្បាល ចៀមឈ្មោល១០០ក្បាល និងកូនចៀមឈ្មោល២០០ក្បាល។+ ៣៣ ឯគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធមានគោ៦០០ក្បាល និងចៀម៣.០០០ក្បាល។ ៣៤ ប៉ុន្តែ ដោយសារពួកសង្ឃមានគ្នាតិចពេក នោះពួកគេមិនអាចពន្លាត់ស្បែកសត្វទាំងអស់ដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាដុតបានទេ។ ហេតុនេះ ពួកលេវីជាបងប្អូនរបស់ពួកគេបានមកជួយដែរ។+ ពួកគេបានជួយរហូតដល់កិច្ចការទាំងនោះចប់សព្វគ្រប់ ហើយរហូតដល់ពួកសង្ឃញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ+ ព្រោះពួកលេវីយកចិត្តទុកដាក់នឹងការញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ ច្រើនជាងពួកសង្ឃ។ ៣៥ បន្ថែមពីលើគ្រឿងបូជាដុតជាច្រើននោះ+ ក៏មានខ្លាញ់សម្រាប់គ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ និងគ្រឿងបូជាជាស្រាដែលច្រួចលើគ្រឿងបូជាដុតផងដែរ។+ យ៉ាងនេះ កិច្ចបម្រើនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ចាប់ផ្ដើមមានឡើងវិញ។ ៣៦ ដូច្នេះ ស្ដេចហេសេគានិងបណ្ដាជនទាំងអស់មានអំណរជាខ្លាំង ព្រោះព្រះពិតបានជួយពួកគេឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះ+បានក្នុងរយៈពេលយ៉ាងខ្លី។
៣០ ហេសេគាបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅអញ្ជើញបណ្ដាជនទាំងអស់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ និងក្នុងស្រុកយូដា។ គាត់ថែមទាំងផ្ញើសារទៅកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម និងកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ+ ឲ្យមកវិហារព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលងជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ២ ប៉ុន្តែ ស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ព្រមទាំងពួកជំនុំក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម បានសម្រេចចិត្តធ្វើបុណ្យរំលងនៅខែទី២វិញ។+ ៣ ពួកគេមិនអាចធ្វើបុណ្យរំលងតាមពេលកំណត់ទេ+ ព្រោះគ្មានសង្ឃគ្រប់គ្រាន់ដែលបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ+ ហើយបណ្ដាជនក៏មិនទាន់មកមូលគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។ ៤ ដូច្នេះ ស្ដេចនិងពួកជំនុំទាំងមូលបានយល់ស្របគ្នាចំពោះការលើកថ្ងៃបុណ្យរំលងនេះ។ ៥ រួចមក ស្ដេចនិងពួកជំនុំបានសម្រេចចេញសេចក្ដីប្រកាសទូទាំងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ចាប់តាំងពីក្រុងបៀរសេបារហូតដល់ក្រុងដាន់+ អញ្ជើញបណ្ដាជនមកក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលងជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ព្រោះពួកគេមិនបានធ្វើបុណ្យនោះជាក្រុមស្របតាមការណែនាំពីព្រះទេ។+
៦ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកនាំសារបានយកសំបុត្ររបស់ស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ទៅប្រកាសទូទាំងស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងស្រុកយូដា។ ក្នុងសំបុត្រនោះ ស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ «ឱបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរត្រឡប់មករកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងអ៊ីស្រាអែលវិញចុះ ដើម្បីឲ្យលោកត្រឡប់មករកពួកអ្នកដែលនៅសេសសល់ ដែលរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។+ ៧ ចូរកុំធ្វើតាមបុព្វបុរសនិងបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកធ្វើឲ្យពួកគេមានអន្តរាយ ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញស្រាប់ហើយ។+ ៨ ចូរកុំមានចិត្តរឹងរូសដូចបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ចូរចុះចូលនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយមកឯទីបរិសុទ្ធ+ជាកន្លែងដែលលោកបានញែកជាបរិសុទ្ធជាដរាបចុះ។ ចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ដើម្បីឲ្យលោកឈប់ខឹងនឹងអ្នករាល់គ្នា។+ ៩ ពេលអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មករកព្រះយេហូវ៉ាវិញ នោះបងប្អូននិងកូនៗរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលសេចក្ដីមេត្តាពីពួកអ្នកដែលបានចាប់ពួកគេជាឈ្លើយ+ ហើយអ្នកទាំងនោះនឹងឲ្យពួកគេត្រឡប់មកទឹកដីនេះវិញ។+ នេះគឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា មានចិត្តអាណិតអាសូរនិងសេចក្ដីមេត្តាករុណា។+ បើអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មករកលោកវិញ លោកនឹងមិនព្រងើយកន្តើយ*នឹងអ្នករាល់គ្នាឡើយ»។+
១០ ក្រោយមក ពួកអ្នកនាំសារបានយកសំបុត្រទៅគ្រប់ក្រុងទូទាំងទឹកដីអេប្រាអ៊ីមនិងម៉ាណាសេ+ ថែមទាំងទឹកដីសេប៊ូឡូនផងដែរ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជននៅទីនោះបានមើលងាយសើចចំអកឲ្យពួកគេ។+ ១១ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ក៏មានបណ្ដាជនខ្លះពីទឹកដីអេស៊ើរ ម៉ាណាសេ និងសេប៊ូឡូន បានបន្ទាបខ្លួន ហើយធ្វើដំណើរមកក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១២ នៅពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពួកគេឲ្យមានសាមគ្គីភាពក្នុងស្រុកយូដា ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់របស់ស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ស្របតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះពិត។
១៣ នៅខែទី២+ មានបណ្ដាជនយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកបានធ្វើដំណើរហូរហែមកជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ។+ ១៤ បណ្ដាជនទាំងនោះបាននាំគ្នារំលំទីបូជាផ្សេងៗរបស់ព្រះមិនពិតដែលមាននៅក្រុងយេរូសាឡិម+ ព្រមទាំងទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប+ រួចពួកគេយកទៅបោះចោលនៅជ្រលងគីដ្រុន។ ១៥ នៅថ្ងៃទី១៤ ខែទី២ គេបានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលង។ ឯពួកសង្ឃនិងពួកលេវី ពួកគេមានអារម្មណ៍ខ្មាសខ្លួនឯង ដូច្នេះពួកគេបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ ហើយយកគ្រឿងបូជាដុតមកជូននៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ១៦ ពួកគេបានបំពេញតួនាទីតាមកន្លែងរៀងៗខ្លួន ស្របតាមច្បាប់ម៉ូសេដែលជាតំណាងព្រះពិត។ រួចមក ពួកសង្ឃបានទទួលឈាមសត្វពីដៃពួកលេវី យកទៅប្រោះនៅលើទីបូជា។+ ១៧ ក្នុងពិធីបុណ្យនោះ មានបណ្ដាជនជាច្រើនមិនទាន់បានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ ពួកលេវីក៏បានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់បុណ្យរំលងឲ្យអ្នកទាំងនោះ+ ដើម្បីញែកពួកអ្នកទាំងនោះជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ១៨ ព្រោះពួកគេជាច្រើននាក់ ជាពិសេសបណ្ដាជនពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម កុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ+ កុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ និងកុលសម្ព័ន្ធសេប៊ូឡូន មិនបានសម្អាតខ្លួនឲ្យបរិសុទ្ធទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេនៅតែបរិភោគអាហារបុណ្យរំលងដដែល។ ទង្វើនេះខុសនឹងច្បាប់ដែលបានត្រូវកត់ទុក។ ដូច្នេះ ហេសេគាបានអធិដ្ឋានឲ្យពួកគេថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏ល្អ+ អភ័យទោសឲ្យ ១៩ អស់អ្នកដែលបានត្រៀមចិត្តស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា+ជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេផង ទោះជាពួកគេមិនបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ ស្របតាមខ្នាតតម្រាបរិសុទ្ធក៏ដោយ»។+ ២០ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ហេសេគា ហើយអភ័យទោសឲ្យបណ្ដាជនទាំងនោះ។
២១ ដូច្នេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិម បានធ្វើពិធីបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ+អស់៧ថ្ងៃដោយអរសប្បាយ។+ រីឯពួកសង្ឃនិងពួកលេវីបានសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយប្រគំភ្លេងយ៉ាងរំពងជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ ២២ បន្ថែមទៅទៀត ហេសេគាបាននិយាយលើកទឹកចិត្តពួកលេវីទាំងអស់ ដែលបានប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាក្នុងកិច្ចបម្រើជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យអស់៧ថ្ងៃនោះ ពួកគេបានបរិភោគអាហារ+ ហើយជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ ព្រមទាំងថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។
២៣ រួចមក ពួកជំនុំទាំងអស់បានមូលមតិគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យនោះថែម៧ថ្ងៃទៀត។ ពួកគេក៏បានធ្វើដូច្នោះដោយអរសប្បាយ។+ ២៤ ក្នុងពិធីបុណ្យនោះ ហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដាបានផ្ដល់ឲ្យពួកជំនុំនូវគោឈ្មោលចំនួន១.០០០ក្បាលនិងចៀមចំនួន៧.០០០ក្បាល។ ឯពួកអ្នកគ្រប់គ្រងវិញ ពួកគេក៏បានផ្ដល់ឲ្យពួកជំនុំនូវគោឈ្មោលចំនួន១.០០០ក្បាលនិងចៀមចំនួន១០.០០០ក្បាលដែរ+ ហើយនៅពេលនោះពួកសង្ឃជាច្រើនបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ។+ ២៥ ក្នុងពិធីបុណ្យនោះ ពួកយូដាទាំងអស់ព្រមទាំងពួកសង្ឃនិងពួកលេវី និងបណ្ដាជនដែលមកពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ មានអំណរជាខ្លាំង។ ចំណែកឯជនបរទេស+ដែលមកពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា ពួកគេក៏មានអំណរក្រៃលែងដែរ។ ២៦ នៅពេលនោះ បណ្ដាជនទាំងអស់ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមមានចិត្តរីករាយនិងត្រេកអរជាខ្លាំង ព្រោះតាំងពីគ្រាសាឡូម៉ូនកូនដាវីឌជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលមក មិនដែលមានពិធីបុណ្យដូចនេះក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមឡើយ។+ ២៧ ក្រោយមក ពួកសង្ឃពីកុលសម្ព័ន្ធលេវីបានក្រោកឡើងជូនពរបណ្ដាជន+ ហើយព្រះបានឮសំឡេងនិងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេ ពីលំនៅបរិសុទ្ធរបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌។
៣១ ក្រោយពីធ្វើពិធីបុណ្យនោះរួច ពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលបានមកចូលរួម បានចេញទៅបំផ្លិចបំផ្លាញបង្គោលថ្ម+និងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ព្រមទាំងទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+និងទីបូជាទាំងឡាយ+ដែលមាននៅបណ្ដាក្រុងក្នុងទឹកដីយូដា ទឹកដីបេនយ៉ាមីន ទឹកដីអេប្រាអ៊ីមនិងទឹកដីម៉ាណាសេ។+ ពួកគេបានបំផ្លាញរហូតអស់គ្មានសល់។ ក្រោយមក ពួកគេក៏ត្រឡប់ទៅលំនៅរៀងៗខ្លួនតាមក្រុងនានាវិញ។
២ ស្ដេចហេសេគាបានបែងចែកពួកសង្ឃនិងពួកលេវីជាក្រុម+ ដើម្បីឲ្យពួកគេបំពេញភារកិច្ចតាមក្រុមរៀងៗខ្លួន។+ ភារកិច្ចនោះរួមមាន ការជូនគ្រឿងបូជាដុត ការជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព ការធ្វើកិច្ចការជូនព្រះ ការថ្លែងអំណរគុណនិងការសរសើរតម្កើងព្រះ នៅខ្លោងទ្វារទីធ្លានៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣ ស្ដេចក៏បានឲ្យទ្រព្យរបស់គាត់មួយចំណែកទុកសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត+ ដែលត្រូវជូននៅពេលព្រឹក នៅពេលល្ងាច+ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+ នៅថ្ងៃចូលខែថ្មី+ និងនៅថ្ងៃបុណ្យផ្សេងៗ+ ស្របតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានត្រូវកត់ទុក។
៤ បន្ថែមទៅទៀត ស្ដេចបានបង្គាប់បណ្ដាជនដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ឲ្យប្រគល់ភោគផលរបស់ខ្លួនមួយចំណែកដល់ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីតាមចំនួនដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យ+ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទាំងស្រុងទៅលើច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៥ ក្រោយពីស្ដេចបានចេញបង្គាប់រួច បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលក៏បាននាំយកទ្រព្យជាផលដំបូងយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកមកជូនគឺ ស្រូវ ស្រាថ្មី ប្រេង+ ទឹកឃ្មុំ និងផលដំណាំគ្រប់មុខ។+ ពួកគេបាននាំយក១ភាគ១០នៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។+ ៦ ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដាដែលរស់នៅតាមក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា បាននាំយក១ភាគ១០នៃហ្វូងគោ និងហ្វូងចៀម ព្រមទាំង១ភាគ១០នៃអ្វីបរិសុទ្ធ+ដែលត្រូវញែកទុកជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានយកអ្វីទាំងនោះមកជូនយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ៧ នៅខែទី៣+ ពួកគេបាននាំគ្នាយកអ្វីទាំងនោះមកជូន ហើយដាក់ជាគំនរ រួចរហូតដល់ខែទី៧+ពួកគេក៏ឈប់ធ្វើដូច្នេះ។ ៨ ពេលហេសេគានិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងចូលទៅឃើញអំណោយដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទាំងនោះ ពួកគាត់ក៏សរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា ហើយជូនពរបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។
៩ ពេលនោះ ហេសេគាបានសួរពួកសង្ឃនិងពួកលេវីអំពីវិភាគទានដ៏ច្រើនសន្ធឹកនោះ។ ១០ ឯអាសារៀជាសង្ឃនាយកដែលមកពីវង្សត្រកូលសេដុកបានឆ្លើយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលបណ្ដាជនបាននាំយកវិភាគទានមកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ពួកគេនៅតែមានអាហារបរិភោគយ៉ាងបរិបូរ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពររាស្ដ្រលោក ហើយគំនរទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលនៅសល់ទេ»។+
១១ ក្រោយពីឮដូច្នោះ ហេសេគាបានប្រាប់ពួកគេឲ្យរៀបចំឃ្លាំង+នៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ស្ដេច។ ១២ រួចមក ពួកគេបាននាំយកអំណោយផ្សេងៗ អំណោយ១ភាគ១០+ និងអ្វីដែលបរិសុទ្ធយកមកជូនយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ឯកូណានាជាពួកលេវី គាត់ទទួលភារកិច្ចមើលការខុសត្រូវលើកិច្ចការទាំងនោះ ហើយស៊ីមម៉ាយប្អូនគាត់ធ្វើជាជំនួយការ។ ១៣ ស្ដេចហេសេគាបានតែងតាំង យេហែល អាសាសៀ ណាហាត អាសាអែល យេរីម៉ូត យ៉ូសាបាត អេលៀល អ៊ីសម៉ាឃា ម៉ាហាត និងបេនណាយ៉ា ឲ្យធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដើម្បីជួយកូណានានិងស៊ីមម៉ាយជាប្អូនគាត់។ ឯអាសាសៀគាត់ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិហារព្រះពិត។ ១៤ ចំណែកកូរ៉េជាកូនអ៊ីមណាដែលជាពួកលេវី គាត់មានភារកិច្ចយាមទ្វារនៅទិសខាងកើត+ ហើយក៏ទទួលខុសត្រូវលើគ្រឿងបូជាដែលគេយកមកជូនព្រះពិតដោយស្ម័គ្រពីចិត្តដែរ។+ បន្ថែមទៅទៀត គាត់មានភារកិច្ចចែកចាយអំណោយដែលគេយកមកជូនព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយគាត់ចែកចាយអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ១៥ ឯពួកអ្នកដែលនៅក្រោមបង្គាប់កូរ៉េមាន អេដែន មីណាយអាមីន យេសួ សិមម៉ាយ៉ា អាម៉ារៀ និងសេកានៀ។ ពួកគេបំពេញភារកិច្ចនៅបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកសង្ឃ+ដោយស្មោះត្រង់ ក្នុងការចែកស្បៀងអាហារដល់បងប្អូនរបស់ខ្លួនដោយស្មើភាពគ្នា+ ទោះជាអ្នកធំឬអ្នកតូចក៏ដោយ។ ១៦ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានចែកស្បៀងអាហារដល់ប្រុសៗដែលមកបម្រើនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ាតាមវេនតាមក្រុមរបស់ខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងកូនប្រុសរបស់ពួកគេដែលមានអាយុចាប់ពីបីឆ្នាំឡើងទៅ ពោលគឺអស់អ្នកដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជី។
១៧ ឯពួកសង្ឃវិញ ពួកគេបានត្រូវចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីតាមវង្សត្រកូលពួកគេ+ ហើយពួកលេវីដែលមានអាយុចាប់ពី២០ឆ្នាំឡើងទៅ+ ក៏មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីទៅតាមភារកិច្ចក្នុងក្រុមពួកគេរៀងៗខ្លួន។+ ១៨ ចំណែកប្រពន្ធកូនរបស់ពួកគេ ពោលគឺក្រុមគ្រួសារទាំងមូលក៏មានឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីនោះដែរ។ នេះគឺដោយសារពួកគេបានញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធដើម្បីបំពេញភារកិច្ចពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ១៩ រីឯកូនចៅអេរ៉ុនជាពួកសង្ឃដែលរស់នៅតំបន់វាលស្មៅជុំវិញក្រុងនានា ពួកគេក៏មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីនោះដែរ។+ ក្នុងបណ្ដាក្រុងទាំងប៉ុន្មាន មានបុរសខ្លះបានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកចែកចាយស្បៀងអាហារដល់ប្រុសៗក្នុងក្រុមគ្រួសារពួកសង្ឃ និងដល់ពួកលេវីគ្រប់គ្នាដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជី។
២០ ហេសេគាបានធ្វើដូច្នេះនៅទូទាំងស្រុកយូដា។ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តល្អនិងត្រឹមត្រូវ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ជានិច្ច។ ២១ កិច្ចការណាក៏ដោយដែលគាត់ធ្វើដើម្បីបម្រើព្រះពិត ទោះជាទាក់ទងនឹងកិច្ចបម្រើនៅវិហាររបស់លោក+ ឬទាក់ទងនឹងច្បាប់និងបញ្ញត្ដិរបស់លោកក្ដី គាត់តែងតែធ្វើយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ហើយបានសម្រេចទាំងអស់។
៣២ ក្រោយពីស្ដេចហេសេគាបានសម្រេចកិច្ចការទាំងនេះយ៉ាងស្មោះត្រង់+ សានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានចូលមកឈ្លានពានស្រុកយូដា។ គាត់បានឡោមព័ទ្ធបណ្ដាក្រុងដ៏រឹងមាំ ក្នុងបំណងទម្លាយកំពែងក្រុងដើម្បីដណ្ដើមយកក្រុងទាំងនោះ។+
២ ពេលដែលហេសេគាឃើញថាសានហេរីបបានមក ដោយមានបំណងច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិមដូច្នេះ ៣ គាត់ក៏បានប្រឹក្សាជាមួយនឹងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងទាហានពូកែអង់អាចរបស់គាត់។ ក្នុងការប្រឹក្សានោះ ហេសេគាសម្រេចចិត្តបិទប្រភពទឹកដែលនៅខាងក្រៅក្រុង+ ហើយពួកអ្នកទាំងនោះបានគាំទ្រគាត់។ ៤ ក្រោយមក បណ្ដាជនជាច្រើនបានប្រមូលគ្នាមកដើម្បីបិទប្រភពទឹកទាំងអស់ដែលហូរកាត់ស្រុក។ ពួកគេនិយាយថា៖ «យើងមិនឲ្យពួកស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីមានទឹកប្រើទេ»។
៥ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានតាំងចិត្តសង់កំពែងដែលបាក់បែកឡើងវិញ ហើយសង់ប៉មពីលើកំពែងនោះ ថែមទាំងសង់កំពែងខាងក្រៅមួយជាន់ទៀត។ គាត់ក៏បានឲ្យគេជួសជុលមិឡូ*+នៅក្រុងដាវីឌឡើងវិញដែរ ហើយគាត់ឲ្យគេធ្វើខែលនិងលំពែងជាច្រើនថែមទៀត។ ៦ គាត់បានតែងតាំងពួកមេទាហានខ្លះឲ្យត្រួតលើបណ្ដាជន ហើយឲ្យពួកគេមកជួបជុំគ្នានៅទីលានសាធារណៈនៅក្បែរទ្វារក្រុង។ ស្ដេចបានលើកទឹកចិត្តពួកគេថា៖ ៧ «ចូរមានចិត្តក្លាហានហើយរឹងមាំឡើង។ ចូរកុំភ័យតក់ស្លុតឬខ្លាចស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី+និងកងទ័ពដ៏ច្រើនរបស់គាត់ឡើយ ព្រោះខាងយើងមានគ្នាច្រើនជាងខាងគាត់ទៅទៀត។+ ៨ នៅខាងគាត់មានតែកម្លាំងមនុស្សប៉ុណ្ណោះ តែនៅខាងយើងមានព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង លោកនឹងជួយច្បាំងជំនួសយើង»។+ ក្រោយពីបណ្ដាជនឮពាក្យលើកទឹកចិត្តរបស់ហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដា ពួកគេក៏មានចិត្តក្លាហានឡើង។+
៩ នៅពេលនោះ សានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីនិងទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែទាំងអស់របស់គាត់កំពុងនៅក្រុងឡាគីស។+ ដំណាលគ្នានោះ គាត់ក៏បានចាត់ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ឲ្យទៅជួបហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដានិងបណ្ដាជនយូដាទាំងអស់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។+ ពួកគេបាននាំពាក្យគាត់ថា៖
១០ «សានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹តើអ្នករាល់គ្នាអាងលើអ្វី បានជាចង់បន្តនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៀត កាលដែលមានការឡោមព័ទ្ធ?+ ១១ ហេសេគាបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងច្បាស់ជាជួយសង្គ្រោះយើងពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី»។ ចូរកុំជឿពាក្យបញ្ឆោតនេះឲ្យសោះ ព្រោះគាត់នឹងនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លានជាមិនខាន។+ ១២ គឺហេសេគានោះហើយ ដែលបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+និងទីបូជានានា+នៃព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា មែនទេ? គឺគាត់នោះហើយដែលបាននិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ «អ្នករាល់គ្នាគួរក្រាបគោរពនៅចំពោះទីបូជាតែមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នករាល់គ្នាគួរដុតគ្រឿងបូជា*នៅលើទីនេះវិញ» មែនទេ?+ ១៣ តើអ្នករាល់គ្នាមិនបានដឹងថាខ្ញុំនិងបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើយ៉ាងណាចំពោះបណ្ដាជននៅក្នុងស្រុកទាំងប៉ុន្មានទេឬ?+ តើបណ្ដាព្រះនៃប្រជាជាតិទាំងនោះអាចជួយសង្គ្រោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្ញុំបានឬ?+ ១៤ ក្នុងចំណោមបណ្ដាព្រះនៃប្រជាជាតិទាំងនោះ តើមានព្រះមួយណាដែលអាចសង្គ្រោះប្រជាជាតិរបស់ពួកគេកុំឲ្យបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំបំផ្លាញចោលបានទៅ? បើដូច្នេះ តើព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាអាចសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំម្ដេចនឹងបាន?+ ១៥ ម្ល៉ោះហើយ ចូរកុំឲ្យហេសេគាបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាឲ្យសោះ!+ ចូរកុំជឿគាត់ជាដាច់ខាត បើព្រះនៃប្រជាជាតិនានា មិនអាចសង្គ្រោះរាស្ត្រគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្ញុំនិងបុព្វបុរសខ្ញុំបានទៅហើយ ចុះទម្រាំតែព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា តើអាចសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំម្ដេចនឹងបានទៅ?›»។+
១៦ ពួកអ្នកបម្រើរបស់សានហេរីបថែមទាំងនិយាយប្រមាថមើលងាយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះពិត និងចំអកឲ្យហេសេគាជាអ្នកបម្រើរបស់លោកទៀតផង។ ១៧ បន្ថែមទៀត សានហេរីបបានសរសេរសំបុត្រ+ប្រមាថមើលងាយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ថា៖ «បើបណ្ដាព្រះនៃប្រជាជាតិនានាមិនអាចជួយសង្គ្រោះប្រជារាស្ត្រពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំបានផង+ នោះព្រះរបស់ហេសេគាច្បាស់ជាមិនអាចសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ខ្លួនពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំបានឡើយ»។ ១៨ ពួកអ្នកបម្រើសានហេរីប បានស្រែកប្រកាសយ៉ាងខ្លាំងៗជាភាសាយូដា ទៅកាន់បណ្ដាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមដែលកំពុងឈរនៅលើកំពែង ដើម្បីបំភ័យពួកគេឲ្យស្រយុតចិត្ត ក្នុងបំណងដណ្ដើមយកក្រុងនោះ។+ ១៩ ពួកគេបាននិយាយប្រមាថមើលងាយព្រះនៃក្រុងយេរូសាឡិម ដូចពួកគេប្រមាថដល់បណ្ដាព្រះនៃប្រជាជាតិនានា ដែលសុទ្ធតែជាស្នាដៃរបស់មនុស្ស។ ២០ ក្រោយពីឮដូច្នោះ ស្ដេចហេសេគានិងអេសាយ+ជាកូនអាម៉ុសជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានអធិដ្ឋានឥតឈប់អំពីរឿងនេះ ហើយស្រែកសុំជំនួយពីព្រះនៃស្ថានសួគ៌។+
២១ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ទេវតាមួយរូបឲ្យទៅប្រហារពួកទាហានខ្លាំងពូកែ+របស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីទាំងអស់ ទាំងមេទ័ព ទាំងមេកង។ ការនេះនាំឲ្យស្ដេចនោះត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញដោយអាម៉ាស់មុខ។ ក្រោយមក មានថ្ងៃមួយគាត់បានចូលទៅវិហារនៃព្រះរបស់គាត់ ពេលនោះកូនប្រុសខ្លះរបស់គាត់បានសម្លាប់គាត់ចោលទៅ។+ ២២ យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយសង្គ្រោះហេសេគានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមពីកណ្ដាប់ដៃសានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីនិងពីសត្រូវឯទៀត។ ជាលទ្ធផល ពួកគេមានសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណនៅគ្រប់ទិសទី។ ២៣ មនុស្សជាច្រើនបាននាំយកអំណោយមកជូនព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេក៏បានយករបស់របរមានតម្លៃមកជូនហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដាដែរ។+ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ហេសេគាបានទទួលការគោរពរាប់អានពីប្រជាជាតិនានា។
២៤ លុះក្រោយមក ហេសេគាបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហៀបនឹងស្លាប់។ ពេលនោះ គាត់បានអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយលោកក៏ធ្វើតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ ដោយផ្ដល់សញ្ញាសម្គាល់មួយ។+ ២៥ ប៉ុន្តែ ហេសេគាមិនបានដឹងគុណព្រះដែលបានប្រព្រឹត្តល្អនឹងគាត់ទេ ព្រោះគាត់ចាប់ផ្ដើមមានអំណួត។ ហេតុនេះ ព្រះខឹងនឹងគាត់ ព្រមទាំងពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមផងដែរ។ ២៦ ក៏ប៉ុន្តែ ហេសេគានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានបន្ទាបខ្លួន។+ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានដាក់ទោសពួកគេនៅគ្រាដែលហេសេគាគ្រប់គ្រងទេ។+
២៧ ហេសេគាមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញនិងទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន។+ ដូច្នេះ គាត់បានធ្វើឃ្លាំងផ្សេងៗ+ដើម្បីដាក់មាសប្រាក់ ត្បូងមានតម្លៃ ប្រេងក្រអូប* ខែល និងរបស់របរមានតម្លៃឯទៀត។ ២៨ គាត់បានធ្វើឃ្លាំងសម្រាប់ដាក់ស្រូវ ប្រេង និងស្រាថ្មី។ គាត់ក៏បានធ្វើក្រោលសម្រាប់ដាក់ហ្វូងសត្វផ្សេងៗ និងក្រោលសម្រាប់ដាក់ហ្វូងចៀមដែរ។ ២៩ គាត់បានសង់ក្រុងផ្សេងៗ ហើយគាត់មានហ្វូងសត្វ ហ្វូងចៀម ហ្វូងគោយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក ព្រោះព្រះបានឲ្យគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនក្រៃលែង។ ៣០ ហេសេគាបានទប់ប្រភពទឹក+គីហុន+ប៉ែកខាងលើ រួចបង្វែរផ្លូវទឹកឲ្យហូរចុះទៅក្រុងដាវីឌ+ប៉ែកខាងលិច។ កិច្ចការណាដែលហេសេគាធ្វើ សុទ្ធតែបានសម្រេចទាំងអស់។ ៣១ នៅគ្រាមួយ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅស្រុកបាប៊ីឡូនបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅជួបហេសេគា ដើម្បីសួរអំពីសញ្ញាសម្គាល់+ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងស្រុកគាត់។+ ពេលនោះ ព្រះពិតបានទុកឲ្យគាត់សម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ដើម្បីល្បងលមើលចិត្តរបស់គាត់។+
៣២ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលហេសេគាបានធ្វើ និងការប្រព្រឹត្តដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់+ បានត្រូវអេសាយ+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយដែលជាកូនអាម៉ុស កត់ទុកក្នុងកំណត់ត្រាស្ដីអំពីអ្វីដែលគាត់បានឃើញក្នុងគំនិត។ កំណត់ត្រានោះមាននៅក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដានិងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ៣៣ ក្រោយមក ហេសេគាបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់ នៅជម្រាលភ្នំឡើងទៅទីបញ្ចុះសពរបស់កូនចៅដាវីឌ។+ បណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានធ្វើពិធីបុណ្យសពដោយលើកកិត្តិយសគាត់។ រួចមក ម៉ាណាសេជាកូន ក៏បានគ្រប់គ្រងបន្ទាប់ពីគាត់។
៣៣ ពេលម៉ាណាសេ+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ១២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៥៥ឆ្នាំ។+
២ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត គឺប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម តាមប្រជាជាតិនានាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៣ គាត់បានសង់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅកន្លែងផ្សេងៗឡើងវិញ គឺជាទីខ្ពស់ដែលហេសេគាឪពុកគាត់បានបំផ្លាញចោល។+ គាត់ក៏បានសង់ទីបូជាសម្រាប់ព្រះបាល ហើយធ្វើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ។* គាត់ថែមទាំងបានក្រាបគោរពចំពោះផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃទៀតផង។+ ៤ គាត់ក៏បានសង់ទីបូជានានានៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម+ ជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ទីនេះជាតំណាងនាមខ្ញុំជាដរាប»។+ ៥ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានសង់ទីបូជាផ្សេងៗសម្រាប់គោរពបូជាដល់ផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ ក្នុងទីធ្លាទាំងពីរនៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់បានដុតកូនប្រុសៗរបស់គាត់ជូនជាគ្រឿងបូជា+នៅជ្រលងហ៊ីណំ។*+ គាត់ថែមទាំងមើលប្រផ្នូល ប្រើវេទមន្ត+ ហើយតែងតាំងគ្រូខាបនិងគ្រូទាយទៀតផង។+ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់យ៉ាងច្រើនក្រៃលែងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះបានធ្វើឲ្យលោកមានកំហឹងជាខ្លាំង។
៧ គាត់បានឲ្យគេឆ្លាក់រូបព្រះ ហើយយកទៅដាក់ក្នុងវិហាររបស់ព្រះពិត+ ជាកន្លែងដែលព្រះបានប្រាប់ដាវីឌនិងសាឡូម៉ូនកូនគាត់ថា៖ «ខ្ញុំបានញែកវិហារនេះនិងក្រុងយេរូសាឡិម ទុកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់នាមខ្ញុំរហូតតទៅ។ កន្លែងនេះខ្ញុំបានជ្រើសរើសពីចំណោមកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃអ៊ីស្រាអែល។+ ៨ បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមយ៉ាងដិតដល់ នូវបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ និងការសម្រេចក្ដី ហើយគ្រប់ទាំងច្បាប់ដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើខ្ញុំឲ្យពួកគេ នោះខ្ញុំនឹងមិនឲ្យពួកគេខ្ចាត់ព្រាត់ចេញពីទឹកដីដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេទៀតឡើយ»។ ៩ ប៉ុន្តែ ម៉ាណាសេចេះតែនាំឲ្យពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបែរចេញពីព្រះ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក្រៃលែងលើសប្រជាជាតិនានាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបំផ្លាញពីមុខពួកគេទៅទៀត។+
១០ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែព្រមានម៉ាណាសេនិងបណ្ដាជន តែពួកគេមិនបានស្ដាប់តាមទេ។+ ១១ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យពួកមេទ័ពស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី មកច្បាំងនឹងពួកយូដា។ ពេលនោះ គេចាប់បានម៉ាណាសេ ហើយដាក់កន្លុះ*គាត់ ព្រមទាំងដាក់ខ្នោះស្ពាន់ រួចនាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ ១២ ក្នុងគ្រាដែលគាត់មានទុក្ខវេទនា គាត់បានអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ ហើយគាត់បានបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងនៅចំពោះមុខព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់គាត់។ ១៣ គាត់បានអធិដ្ឋានអង្វរព្រះឥតឈប់ ដូច្នេះលោកបានបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះគាត់ ហើយធ្វើតាមពាក្យអង្វរសុំរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក លោកបានឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ហើយឲ្យគាត់គ្រប់គ្រងជាស្ដេចម្ដងទៀត។+ ពេលនោះហើយដែលម៉ាណាសេបានដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះដ៏ពិត។+
១៤ ក្រោយមក គាត់បានសង់កំពែងយ៉ាងខ្ពស់នៅក្រៅក្រុងដាវីឌ+នាប៉ែកខាងលិចនៃប្រភពទឹកគីហុន+ក្នុងជ្រលងភ្នំ រហូតទៅដល់ទ្វារត្រី។+ គាត់ក៏បានសង់កំពែងចាប់ពីទ្វារត្រី រហូតទៅដល់អូផែលដែរ។+ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានដាក់ពួកមេទ័ពឲ្យប្រចាំការនៅបណ្ដាក្រុងដ៏រឹងមាំក្នុងស្រុកយូដា។ ១៥ បន្ទាប់មក គាត់បានយករូបព្រះរបស់ជនជាតិដទៃនិងរូបឆ្លាក់ ចេញពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ គាត់ក៏បានបំផ្លាញទីបូជានានាដែលគាត់បានសង់នៅក្រុងយេរូសាឡិម និងនៅលើភ្នំដែលមានវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ រួចគាត់បានឲ្យគេជញ្ជូនយកទៅបោះចោលនៅក្រៅក្រុង។ ១៦ គាត់ក៏បានសង់ទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ+ ហើយចាប់ផ្ដើមជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ និងគ្រឿងបូជាសម្រាប់អរគុណ+នៅលើទីបូជានោះ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏បានប្រាប់ពួកយូដាឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលសាជាថ្មី។ ១៧ ដូច្នេះ បណ្ដាជនក៏ចាប់ផ្ដើមជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ តែពួកគេធ្វើដូច្នោះនៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដូចពីមុនដដែល។
១៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលម៉ាណាសេបានធ្វើ និងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ ព្រមទាំងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកអ្នកដែលទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះដែលបាននិយាយទៅកាន់គាត់ក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺសុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ១៩ ក្នុងនោះក៏មានសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ម៉ាណាសេ+ និងរបៀបដែលព្រះបានបំពេញតាមការអង្វរសុំរបស់គាត់ ព្រមទាំងរាល់ការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនិងគ្រប់ទង្វើមិនស្មោះត្រង់របស់គាត់+ ហើយក៏មានការបញ្ជាក់អំពីកន្លែងផ្សេងៗដែលគាត់បានសង់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ រួមទាំងការដំឡើងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ និងការឆ្លាក់រូបព្រះមិនពិតមុនគាត់បានបន្ទាបខ្លួន។ អ្វីៗទាំងអស់នេះសុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅរបស់ពួកអ្នកដែលទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះ។ ២០ ក្រោយមក ម៉ាណាសេបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅវិមានរបស់គាត់។ រួចមក អេម៉ុនជាកូន បានគ្រប់គ្រងបន្ទាប់ពីគាត់។+
២១ ពេលអេម៉ុន+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។+ ២២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចម៉ាណាសេឪពុកគាត់បានប្រព្រឹត្តដែរ។+ គាត់បានជូនគ្រឿងបូជាដល់រូបព្រះទាំងប៉ុន្មានដែលម៉ាណាសេបានឲ្យគេឆ្លាក់+ ហើយគាត់គោរពបម្រើដល់រូបព្រះទាំងនោះជានិច្ច។ ២៣ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ ដូចឪពុកគាត់ទេ។+ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានធ្វើឲ្យខ្លួនមានទោសកាន់តែខ្លាំង។ ២៤ ក្រោយមក ពួកអ្នកបម្រើរបស់អេម៉ុនបានឃុបឃិតគ្នាក្បត់នឹងគាត់+ ហើយក៏សម្លាប់គាត់នៅក្នុងវិមានគាត់ទៅ។ ២៥ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបានសម្លាប់ពួកអ្នកក្បត់ទាំងនោះចោល។+ រួចមក ពួកគេក៏បានតែងតាំងយ៉ូសៀស+ជាកូនរបស់អេម៉ុន ឲ្យគ្រប់គ្រងបន្ទាប់ពីគាត់។
៣៤ ពេលយ៉ូសៀស+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ៨ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៣១ឆ្នាំ។+ ២ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ហើយគាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ ឥតងាករេឡើយ។*
៣ នៅឆ្នាំទី៨នៃរាជ្យយ៉ូសៀស កាលដែលគាត់នៅក្មេងនៅឡើយ គាត់បានចាប់ផ្ដើមស្វែងរកព្រះរបស់ដាវីឌ។+ ក្រោយមក នៅឆ្នាំទី១២ គាត់បានចាប់ផ្ដើមសម្អាតក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា+ ដោយបំបាត់ចោលនូវទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ និងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ* ព្រមទាំងរូបចម្លាក់នានា+ និងរូបព្រះដែលធ្វើពីលោហៈទាំងអស់។ ៤ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានរំលំទីបូជាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះបាល ហើយកាប់បំផ្លាញជើងតាំងសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូបដែលនៅលើទីបូជាទាំងនោះ។ គាត់ក៏បានបំបាក់បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ* និងរូបចម្លាក់នានា ថែមទាំងរូបព្រះដែលធ្វើពីលោហៈទៀតផង។ រួចគាត់ក៏វាយបំបែកឲ្យហ្មត់ខ្ទេចខ្ទីអស់ទៅ។ បន្ទាប់មក គាត់បានយកកម្ទេចទាំងនោះទៅបាចនៅលើផ្នូរពួកអ្នកដែលធ្លាប់ជូនគ្រឿងបូជាដល់រូបទាំងនោះ។+ ៥ គាត់ថែមទាំងយកឆ្អឹងខ្មោចរបស់ពួកសង្ឃទៅដុតលើទីបូជារបស់ពួកគេ។+ យ៉ាងនេះ គាត់បានសម្អាតក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដាទាំងមូល។
៦ ឯនៅក្នុងក្រុងនានាក្នុងទឹកដីម៉ាណាសេ ទឹកដីអេប្រាអ៊ីម+ ទឹកដីស៊ីម្មាន រហូតដល់ទឹកដីណែបថាលី និងកន្លែងបាក់បែកដែលនៅជុំវិញក្រុងទាំងនោះ ៧ គាត់ក៏បានរំលំទីបូជាទាំងប៉ុន្មាន ហើយបំផ្លាញបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ និងវាយបំបែករូបចម្លាក់+ឲ្យហ្មត់ខ្ទេចខ្ទីអស់ទៅ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏បានកាប់បំផ្លាញជើងតាំងសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូបឲ្យអស់ពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ រួចមក គាត់បានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
៨ នៅឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយ៉ូសៀស ក្រោយពីគាត់បានសម្អាតវិហារនិងទឹកដីទាំងមូលរួចរាល់ហើយ គាត់ក៏ចាត់សាផាន+ជាកូនអាសាលៀ ម៉ាអាសៀជាអភិបាលក្រុង និងយ៉ូអាជាអ្នកកត់ត្រាត្រូវជាកូនយ៉ូអាហាស ឲ្យទៅជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់ឡើងវិញ។+ ៩ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ទៅជួបហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃ ហើយឲ្យគាត់នូវប្រាក់ដែលបណ្ដាជនយកមកជូនព្រះនៅឯវិហារ គឺប្រាក់ដែលពួកលេវីជាអ្នកយាមទ្វារបានទទួលពីបណ្ដាជនដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម និងពីកុលសម្ព័ន្ធឯទៀតក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ព្រមទាំងពីបណ្ដាជនដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា កុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន និងពីអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ១០ រួចមក ពួកគេបានប្រគល់ប្រាក់នោះឲ្យដល់ពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងការជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងនោះបានប្រើប្រាក់នោះដើម្បីជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ។ ១១ អ្នកទាំងនោះក៏បានប្រគល់ប្រាក់ដល់ជាងចម្លាក់និងជាងសំណង់ដើម្បីឲ្យពួកគេទិញថ្មដាប់ ហើយទិញឈើយកមកធ្វើជាផ្ទោង*និងធ្នឹមសម្រាប់សង់អគារដែលបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដាបានទុកឲ្យខូចបង់។+
១២ ពួកគេបានធ្វើការនោះយ៉ាងស្មោះត្រង់។+ ឯពួកលេវីដែលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យមាន យ៉ាហាតនិងអូបាឌាជាកូនចៅមេរេរ៉ាយ+ ព្រមទាំងសាការីនិងមេស៊ូឡាមជាកូនចៅកូហាត។+ ចំណែកពួកលេវីឯទៀតដែលពូកែលេងភ្លេង+ ១៣ ពួកគេមើលការខុសត្រូវលើកម្មករលីសែង និងកម្មករឯទៀតដែលធ្វើការគ្រប់យ៉ាង។ ឯពួកលេវីខ្លះទៀត ពួកគេជាលេខាធិការ ជាអាជ្ញាធរ និងជាអ្នកយាមទ្វារ។+
១៤ នៅថ្ងៃមួយ ពេលគេកំពុងប្រមូលប្រាក់ដែលបណ្ដាជនយកមកជូននៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃបានរកឃើញសៀវភៅច្បាប់+ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យតាមរយៈម៉ូសេ។+ ១៥ នៅពេលនោះ ហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃបានប្រាប់សាផានជាលេខាធិការថា៖ «ខ្ញុំបានរកឃើញសៀវភៅច្បាប់នៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា»។ រួចហ៊ីលគីយ៉ាបានប្រគល់សៀវភៅនោះទៅឲ្យសាផាន។ ១៦ បន្ទាប់មក សាផានបានចូលទៅជួបស្ដេច ហើយជម្រាបថា៖ «ពួកអ្នកបម្រើរបស់លោកកំពុងធ្វើកិច្ចការដែលលោកបានបង្គាប់ហើយ។ ១៧ ពួកគេបានប្រមូលប្រាក់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា រួចប្រគល់ដល់ពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងការជួសជុលវិហារនិងដល់ពួកជាង»។ ១៨ ខណៈនោះ សាផានក៏បានប្រាប់ស្ដេចដែរថា៖ «ហ៊ីលគីយ៉ាជាសង្ឃបានរកឃើញសៀវភៅមួយ ហើយគាត់បានប្រគល់ឲ្យខ្ញុំ»។+ រួចមក សាផានបានអានសៀវភៅនោះឲ្យស្ដេចស្ដាប់។+
១៩ ពេលដែលស្ដេចបានឮពាក្យក្នុងសៀវភៅនោះ គាត់ក៏ចាប់ហែកអាវ។+ ២០ ពេលនោះ ស្ដេចបានបង្គាប់ហ៊ីលគីយ៉ា អាហាយខាម+ជាកូនសាផាន អាប់ដូនជាកូនមីកាយ៉ា សាផានជាលេខាធិការ និងអាសាយ៉ាជាអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចថា៖ ២១ «សូមអស់លោកទៅសួរព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យខ្ញុំនិងបណ្ដាជនទាំងអស់ដែលនៅសេសសល់ក្នុងស្រុកយូដានិងស្រុកអ៊ីស្រាអែលផង ថាសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានក្នុងសៀវភៅដែលទើបតែរកឃើញនោះមានន័យយ៉ាងណា។ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងយើងជាខ្លាំងហើយ ព្រោះបុព្វបុរសរបស់យើងមិនបានធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនោះទេ»។+
២២ ដូច្នេះ ហ៊ីលគីយ៉ានិងអស់អ្នកដែលស្ដេចបានចាត់ ក៏បានទៅជួបហ៊ូលដាជាស្ត្រីប្រកាសទំនាយ។+ ហ៊ូលដាគឺជាប្រពន្ធសាលូមដែលជាអ្នកមើលខុសត្រូវខាងសម្លៀកបំពាក់ ត្រូវជាកូនធីកវ៉ា និងជាចៅហាហាក់។ នាងរស់នៅក្នុងសង្កាត់ថ្មីក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ ពេលទៅដល់ទីនោះ ពួកគេបានសួរនាងតាមពាក្យដែលស្ដេចបង្គាប់។+ ២៣ នាងក៏ឆ្លើយតបថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅប្រាប់អ្នកដែលបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមកឯខ្ញុំវិញថា៖ ២៤ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានអន្តរាយនៅទីនេះ រួមទាំងបណ្ដាជនក្នុងស្រុកនេះ+ ស្របតាមពាក្យ*ទាំងប៉ុន្មានក្នុងសៀវភៅ+ដែលគេបានអានឲ្យស្ដេចស្រុកយូដាស្ដាប់។ ២៥ ព្រោះពួកគេបានលះចោលខ្ញុំ+ ហើយបានដុតគ្រឿងបូជា*ជូនព្រះឯទៀត។ ការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេបានបណ្ដាលឲ្យខ្ញុំខឹងជាខ្លាំង។+ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញក្រុងនេះឲ្យសាបសូន្យ ប្រៀបដូចជាភ្លើងកំពុងឆាបឆេះដែលពន្លត់មិនបានឡើយ›»។+ ២៦ ចំណែកឯស្ដេចស្រុកយូដាដែលបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមកសួរព្រះយេហូវ៉ា សូមទៅប្រាប់គាត់វិញថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកបានឮពាក្យក្នុងសៀវភៅនោះហើយ។+ ២៧ អ្នកបានបន្ទន់ចិត្តនិងមានចិត្តរាបទាបនៅចំពោះព្រះ កាលដែលអ្នកបានឮពាក្យដែលខ្ញុំទាស់នឹងក្រុងនេះ ព្រមទាំងទាស់នឹងបណ្ដាជនក្នុងក្រុងនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកបានបន្ទាបខ្លួន ហើយហែកអាវ ថែមទាំងយំនៅចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានឮអ្នកដែរ។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២៨ ហេតុនេះ អ្នកនឹងមិនឃើញអន្តរាយដែលខ្ញុំនឹងនាំមកលើក្រុងនេះឡើយ។ អ្នកនឹងស្លាប់ដោយសុខសាន្ត ហើយនឹងត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់អ្នក›»›»។+
ក្រោយពីស្ដាប់រួច ពួកគេក៏នាំពាក្យទាំងនោះទៅជម្រាបស្ដេចវិញ។ ២៩ ពេលដែលស្ដេចបានឮពាក្យទាំងនោះ ស្ដេចបានចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញបុរសចាស់ទុំទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម និងពីស្រុកយូដាទាំងមូល ឲ្យមកជួបគាត់។+ ៣០ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានឡើងទៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងពួកអ្នកស្រុកយូដា រួមទាំងអ្នកដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម និងបណ្ដាសង្ឃ ព្រមទាំងពួកលេវី ពោលគឺគ្រប់គ្នាទាំងអស់ ចាប់ពីអ្នកតូចរហូតដល់អ្នកធំ។ រួចមក ស្ដេចបានអានសៀវភៅនៃកិច្ចព្រមព្រៀង ដែលគេបានរកឃើញក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យពួកគេស្ដាប់។+ ៣១ ស្ដេចបានឈរនៅកន្លែងគាត់ ហើយបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង*+ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ថាគាត់នឹងដើរតាមព្រះយេហូវ៉ា ហើយកាន់តាមច្បាប់ បញ្ញត្តិ និងសេចក្ដីរំលឹកទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកយ៉ាងអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត+ ដោយខំព្យាយាមធ្វើតាមពាក្យក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនោះ។+ ៣២ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានណែនាំឲ្យបណ្ដាជនទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមនិងនៅទឹកដីបេនយ៉ាមីនឲ្យធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងនោះដែរ។ អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានប្រព្រឹត្តស្របតាមកិច្ចព្រមព្រៀងដែលពួកគេបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ៣៣ បន្ទាប់មក យ៉ូសៀសបានបំបាត់ចោលរូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ចេញអស់ពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ គាត់បានបំផុសទឹកចិត្តបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់នៅរស់ បណ្ដាជនមិនបានបែរចេញពីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេទេ។
៣៥ យ៉ូសៀសបានធ្វើពិធីបុណ្យរំលង+ជូនព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅថ្ងៃទី១៤ ខែទី១+ គេបានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងនោះ។+ ២ គាត់បានចាត់ចែងឲ្យពួកសង្ឃបំពេញភារកិច្ចរៀងៗខ្លួន ហើយបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣ ចំណែកពួកលេវីដែលជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល+ និងជាអ្នកបរិសុទ្ធចំពោះព្រះយេហូវ៉ា យ៉ូសៀសបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរដាក់ហឹបបរិសុទ្ធក្នុងវិហារដែលសាឡូម៉ូនជាកូនដាវីឌស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានសង់ចុះ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនចាំបាច់សែងហឹបនេះទៀតឡើយ។+ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា និងបម្រើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់លោក។ ៤ ចូរអ្នករាល់គ្នាត្រៀមខ្លួន តាមក្រុមតាមវង្សត្រកូលនីមួយៗ ស្របតាមការណែនាំដែលបានត្រូវកត់ទុកដោយដាវីឌ+ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងដោយសាឡូម៉ូនជាកូនរបស់គាត់។+ ៥ ចូរឈរនៅកន្លែងបរិសុទ្ធតាមវង្សត្រកូល ដើម្បីបម្រើបណ្ដាជនតាមវង្សត្រកូលគ្រួសារ ស្របតាមភារកិច្ចដែលខ្លួនបានទទួល។ ៦ ចូរសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងចុះ។+ ចូរញែកខ្លួនអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើការរៀបចំឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ដើម្បីបំពេញតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈម៉ូសេ»។
៧ យ៉ូសៀសបានឲ្យកូនចៀមឈ្មោល និងកូនពពែឈ្មោល ចំនួន៣០.០០០ក្បាល និងគោចំនួន៣.០០០ក្បាលពីហ្វូងសត្វរបស់គាត់ផ្ទាល់ ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាក្នុងពិធីបុណ្យរំលងសម្រាប់បណ្ដាជនទាំងអស់ដែលបានមកចូលរួម។+ ៨ ឯពួកអភិបាលវិញ ពួកគេក៏បានឲ្យវិភាគទានជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត សម្រាប់បណ្ដាជន សម្រាប់ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីដែរ។ ចំណែកហ៊ីលគីយ៉ា+ សាការី និងយេហែល ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើវិហាររបស់ព្រះពិត ពួកគេក៏បានឲ្យចៀមនិងពពែចំនួន២.៦០០ក្បាល ព្រមទាំងគោចំនួន៣០០ក្បាល ដល់ពួកសង្ឃសម្រាប់ជាគ្រឿងបូជានៃពិធីបុណ្យរំលង។ ៩ ឯកូណានា សិមម៉ាយ៉ានិងនេថានេលជាបងប្អូនរបស់គាត់ រួមទាំងហាសាបៀ យេអែលនិងយ៉ូសាបាតដែលជាមេលើពួកលេវី ពួកគេទាំងនោះបានឲ្យពួកលេវីនូវចៀមនិងពពែចំនួន៥.០០០ក្បាល និងគោចំនួន៥០០ក្បាល ជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលង។
១០ ដូច្នេះ ពិធីបុណ្យនោះបានត្រូវរៀបចំជាស្រេច ហើយពួកសង្ឃបានបំពេញភារកិច្ចតាមកន្លែងរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន។+ ឯពួកលេវីក៏បានបំពេញភារកិច្ចតាមក្រុមរបស់ពួកគេដែរ ដូចដែលស្ដេចបានបង្គាប់។ ១១ ពួកលេវីបានសម្លាប់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលង+ រួចយកឈាមសត្វទៅប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃ។ បន្ទាប់មក ពួកសង្ឃបានយកឈាមនោះទៅប្រោះនៅលើទីបូជា+ ហើយពួកលេវីឯទៀតក៏ពន្លាត់ស្បែកសត្វនៅពេលនោះដែរ។+ ១២ បន្ទាប់ពីនោះ ពួកលេវីបានរៀបចំគ្រឿងបូជាដុត ដើម្បីបែងចែកដល់បណ្ដាជនតាមក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ យ៉ាងនេះ បណ្ដាជនអាចជូនទៅព្រះយេហូវ៉ា ដូចដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅម៉ូសេ។ ពួកគេក៏ធ្វើដូច្នោះដែរចំពោះសត្វគោដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជា។ ១៣ ពួកគេចម្អិន*សាច់សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលងនៅលើភ្លើង ស្របតាមទំនៀមទម្លាប់+ ហើយក៏បានចម្អិនគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធនៅក្នុងឆ្នាំង ក្នុងថ្លាងដែក និងខ្ទះ។ ក្រោយមក ពួកគេប្រញាប់យកសាច់នោះទៅឲ្យបណ្ដាជន។ ១៤ រួចមក ពួកគេបានរៀបចំអាហារសម្រាប់ខ្លួន និងសម្រាប់ពួកសង្ឃ ដោយសារពួកសង្ឃដែលជាកូនចៅអេរ៉ុន កំពុងជាប់រវល់ជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជា រហូតដល់យប់។
១៥ ឯពួកអ្នកចម្រៀងជាកូនចៅអេសាភ+ ពួកគេបំពេញភារកិច្ចនៅតាមកន្លែងរៀងៗខ្លួនស្របតាមការណែនាំរបស់ដាវីឌ+ តាមការណែនាំពីអេសាភ+ ហេម៉ាន និងយេឌូថិន+ជាអ្នកទទួលការបើកបង្ហាញពីព្រះដើម្បីណែនាំស្ដេច។ ចំណែកអ្នកយាមទ្វារ ពួកគេយាមនៅទ្វារផ្សេងៗ។+ ពួកគេមិនចាំបាច់ចាកចេញពីកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្លួនទេ ព្រោះពួកលេវីជាបងប្អូនរបស់ពួកគេបានរៀបចំអាហារឲ្យហើយ។ ១៦ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេបានបង្ហើយការរៀបចំអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតម្រូវសម្រាប់ធ្វើពិធីបុណ្យរំលង+ និងដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ស្របតាមបង្គាប់របស់ស្ដេចយ៉ូសៀស។+
១៧ ឯបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ ពួកគេបានធ្វើបុណ្យរំលង ហើយធ្វើបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែអស់៧ថ្ងៃ។+ ១៨ តាំងពីគ្រាសាំយូអែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយមក មិនដែលមានបុណ្យរំលងណាដូចបុណ្យរំលងនេះទេ ហើយតាំងពីគ្រាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលមក ក៏មិនដែលមានស្ដេចណាដែលបានធ្វើពិធីបុណ្យរំលងដូចស្ដេចយ៉ូសៀស+បានធ្វើដែរ។ ក្នុងពិធីបុណ្យនេះបណ្ដាសង្ឃ ពួកលេវី បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល បណ្ដាជនយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់ បានសហការគ្នាប្រារព្ធពិធីនេះឡើងយ៉ាងអធិកអធម។ ១៩ ពិធីបុណ្យរំលងនេះបានត្រូវធ្វើឡើងនៅឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយ៉ូសៀស។
២០ ក្រោយពីយ៉ូសៀសបានធ្វើពិធីបុណ្យនេះនិងបានរៀបចំវិហារព្រះរួច មានថ្ងៃមួយ នេកូ+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានមកច្បាំងនៅឯកាកេមីស ដែលនៅក្បែរទន្លេអឺប្រាត។ ពេលនោះ យ៉ូសៀសបានឡើងទៅច្បាំងនឹងនេកូ។+ ២១ ដូច្នេះ នេកូបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅប្រាប់យ៉ូសៀសថា៖ «ឱស្ដេចស្រុកយូដាអើយ! តើអ្នកនិងខ្ញុំមានរឿងអ្វីនឹងគ្នា? ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមិនមែនមកច្បាំងនឹងអ្នកទេ តែទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រផ្សេងទៀតទេតើ ហើយព្រះបានបង្គាប់ឲ្យខ្ញុំទៅជាប្រញាប់។ បើចង់សុខខ្លួន កុំមកប្រឆាំងនឹងព្រះដែលកំពុងគាំទ្រខ្ញុំឡើយ ពុំនោះទេលោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នកវិនាសជាមិនខាន»។ ២២ ប៉ុន្តែ យ៉ូសៀសមិនបានស្ដាប់សម្ដីរបស់នេកូ ដែលជាប្រសាសន៍របស់ព្រះនោះទេ ហើយក៏មិនបានដកថយពីនេកូដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបន្លំខ្លួន+ចូលទៅច្បាំងនឹងនេកូនៅវាល*មេគីដោ។+
២៣ ក្នុងចម្បាំងនោះ ពលធ្នូបានបាញ់ត្រូវស្ដេចយ៉ូសៀស។ រួចយ៉ូសៀសក៏ប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «ចូរនាំខ្ញុំចេញពីទីនេះជាប្រញាប់ ព្រោះខ្ញុំត្រូវរបួសធ្ងន់ណាស់»។ ២៤ ដូច្នេះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់បានយកគាត់ចេញពីរទេះចម្បាំងដែលគាត់កំពុងជិះ ហើយដាក់គាត់នៅរទេះចម្បាំងមួយទៀត* រួចនាំគាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ យ៉ូសៀសក៏បានស្លាប់ទៅ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្នុងផ្នូរជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់។+ បណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានយំស្រណោះគាត់។ ២៥ យេរេមា+បានស្មូតបទទំនួញរំលឹកអំពីយ៉ូសៀស ហើយអ្នកចម្រៀងទាំងអស់ទាំងប្រុសទាំងស្រី+ បានច្រៀងបទទំនួញរំលឹកអំពីគាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ពួកគេបានសម្រេចច្រៀងបទទំនួញនោះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយគេក៏បានកត់ទុកបទទំនួញនោះជាមួយនឹងបទទំនួញឯទៀតដែរ។
២៦ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូសៀសបានធ្វើ និងទង្វើដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ក្នុងការកាន់តាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ២៧ ព្រមទាំងការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់គាត់តាំងពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។+
៣៦ រួចមក បណ្ដាជនបានលើកយេហូអាហាស+ជាកូនយ៉ូសៀស ឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ពីឪពុកគាត់។+ ២ ពេលយេហូអាហាសបានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៣ឆ្នាំ។ គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានបីខែ។ ៣ ក្រោយមក ស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានទម្លាក់គាត់ពីតំណែងជាស្ដេចនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានតម្រូវឲ្យបណ្ដាជនស្រុកយូដាបង់សួយអាករជាប្រាក់ចំនួន១០០ថាលិន* និងមាសចំនួន១ថាលិន។+ ៤ រួចមក នេកូជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានតែងតាំងអេលាគីមជាប្អូនប្រុសរបស់យេហូអាហាស ឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេចលើក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដាជំនួសវិញ ហើយគាត់បានប្ដូរឈ្មោះអេលាគីមទៅជាយេហូយ៉ាគីម។ ចំណែកឯយេហូអាហាសវិញ នេកូ+បាននាំយកទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
៥ ពេលយេហូយ៉ាគីម+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១១ឆ្នាំ។ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។+ ៦ នៅគ្រាមួយ នេប៊ូក្នេសា+ជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងគាត់ ហើយចាប់គាត់ដាក់ខ្នោះស្ពាន់ រួចនាំគាត់ទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ៧ នេប៊ូក្នេសាក៏បានប្រមូលយកប្រដាប់ប្រដាខ្លះពីវិហារព្រះយេហូវ៉ាទៅស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយយកប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះទៅដាក់ក្នុងវិមានរបស់គាត់។+ ៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូយ៉ាគីមបានធ្វើ និងការប្រព្រឹត្តដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់គាត់ ព្រមទាំងទោសកំហុសទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ គឺសុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ក្រោយមក យេហូយ៉ាគីនជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។+
៩ ពេលយេហូយ៉ាគីន+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។ គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមបាន៣ខែ១០ថ្ងៃ។ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។+ ១០ នៅដើមឆ្នាំ* ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាបានចាត់ទ័ពរបស់គាត់ ឲ្យទៅចាប់យេហូយ៉ាគីនយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន+ ថែមទាំងឲ្យប្រមូលយករបស់របរមានតម្លៃពីវិហារព្រះយេហូវ៉ាទៅជាមួយផងដែរ។+ បន្ទាប់មក នេប៊ូក្នេសាបានតែងតាំងសេដេគាជាឪពុកមារបស់យេហូយ៉ាគីន ឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេចលើក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា។+
១១ ពេលសេដេគា+បានទៅជាស្ដេច គាត់មានអាយុ២១ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១១ឆ្នាំ។+ ១២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ គាត់មិនបានបន្ទាបខ្លួនទេ កាលដែលយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយទៅព្រមានគាត់+ ស្របតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ១៣ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចនេប៊ូក្នេសា+ ជាអ្នកដែលបានឲ្យគាត់ស្បថក្នុងនាមព្រះ។ សេដេគានៅតែមានចិត្តរឹងរូស ហើយមិនព្រមបែរមករកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។ ១៤ រីឯបណ្ដាសង្ឃនាយកនិងបណ្ដាជនទាំងអស់ ពួកគេកាន់តែប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះថែមទៀត។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមតាមប្រជាជាតិនានា ថែមទាំងបន្ទាបបន្ថោកវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៀតផង គឺជាវិហារដែលលោកបានញែកជាបរិសុទ្ធ។
១៥ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ តែងតែព្រមានពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត តាមរយៈពួកអ្នកនាំសាររបស់លោក ពីព្រោះលោកអាណិតមេត្តាដល់រាស្ត្រលោក ហើយគិតដល់វិហាររបស់លោក។* ១៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេតែងតែសើចចំអកឲ្យពួកអ្នកនាំសាររបស់ព្រះពិត+ ហើយមិនព្រមស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោកទេ។+ ពួកគេថែមទាំងប្រមាថមើលងាយពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ជាច្រើនលើកច្រើនសា រហូតដល់លោកខឹងនឹងពួកគេជាខ្លាំង។+ លោកកែតម្រង់ពួកគេលែងបានហើយ។
១៧ ហេតុនេះ ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យស្ដេចនៃពួកខាល់ដេលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងពួកគេ។+ ស្ដេចនោះបានសម្លាប់ពួកយុវជន+ក្នុងវិហារ+ដោយគ្មានមេត្តា ហើយក៏បានប្រហារពួកស្រីក្រមុំ មនុស្សចាស់ជរា និងពួកអ្នកទន់ខ្សោយ ដោយឥតត្រាប្រណីដែរ។+ ព្រះបានប្រគល់ពួកគេនិងអ្វីៗទាំងអស់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចនោះ។+ ១៨ ស្ដេចនៃពួកខាល់ដេក៏បានប្រមូលយកប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ ទាំងតូចទាំងធំពីវិហាររបស់ព្រះពិត។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានប្រមូលយកទ្រព្យសម្បត្តិពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា ពីវិមានស្ដេចនិងផ្ទះរបស់ពួកអភិបាល យកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ១៩ គាត់ក៏បានដុតបំផ្លាញវិហាររបស់ព្រះពិត+ និងប៉មរឹងមាំទាំងអស់ ហើយរំលំកំពែងក្រុងយេរូសាឡិម+ ព្រមទាំងបំផ្លាញរបស់របរដែលមានតម្លៃផងដែរ។+ ២០ បន្ទាប់មក គាត់បានចាប់ពួកអ្នកដែលនៅរស់ យកទៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់និងកូនចៅគាត់នៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ពួកអ្នកទាំងនោះបន្តធ្វើជាខ្ញុំបម្រើពួកគេ+ រហូតដល់រាជាណាចក្រពើស៊ីចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រង។+ ២១ នេះបានកើតឡើងស្របតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈយេរេមា។+ ទឹកដីបានត្រូវទុកចោលរហូតដល់គម្រប់ពេលដែលទឹកដីនោះមិនបានសម្រាក+ គឺបានត្រូវទុកចោលអស់រយៈពេល៧០ឆ្នាំគត់ ជារយៈពេលដែលពួកគេមិនបានធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះដោយទុកឲ្យដីសម្រាកទេ។+
២២ នៅឆ្នាំទី១ក្នុងរាជ្យស៊ីរូស+ជាស្ដេចស្រុកពើស៊ី ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យចិត្តគាត់ចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយនៅទូទាំងរាជាណាចក្ររបស់គាត់។+ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យប្រសាសន៍របស់លោកតាមរយៈយេរេមា+បានក្លាយជាការពិត។ សេចក្ដីប្រកាសនោះមានដូចតទៅ៖ ២៣ «ស្ដេចស៊ីរូសជាស្ដេចស្រុកពើស៊ីបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃស្ថានសួគ៌បានប្រគល់រាជាណាចក្រទាំងអស់នៅផែនដី+ មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំ ហើយលោកបានចាត់ខ្ញុំឲ្យសង់វិហារមួយជូនលោក នៅក្រុងយេរូសាឡិមក្នុងស្រុកយូដា។+ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាជារាស្ត្ររបស់លោក ចូរទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងពួកគេ›»។+
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ឬ«សុំការណែនាំពីលោកនៅទីនោះ»
ឬ«ទាហានសេះ»
ឬ«ទាហានសេះ»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ឈើទាំងនេះសុទ្ធតែជាឈើប្រណីត
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ស្រូវម្យ៉ាងដែលថោកជាងស្រូវសាលី
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«បាត»។ មួយបាតស្មើនឹង២២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
តាមធម្មតាមួយហត្ថស្មើនឹង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះគិតថា«ខ្នាតប្រវែងនៅសម័យមុន» សំដៅលើមួយហត្ថវែង ដែលស្មើនឹង៥១,៨សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
រមូរឯកសារបុរាណខ្លះដាក់ថា«១២០» រីឯរមូរផ្សេងទៀតនិងការបកប្រែមួយចំនួនដាក់ថា«២០ហត្ថ»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ទិសខាងត្បូង»
មានន័យថា«សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាតាំងឡើងយ៉ាងមាំ»
ឬ«ទិសខាងជើង»
ប្រហែលជាមានន័យថា«ដោយកម្លាំងខ្លាំងក្លា»
ប្រហែលជា៧,៤សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយបាតស្មើនឹង២២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហត្ថស្មើនឹង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ស្ថានសួគ៌»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ឬ«ដាវីឌច្រៀងសរសើរព្រះជាមួយនឹងពួកគេ»។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើពួកលេវី
នេះសំដៅលើបុណ្យខ្ទម
បន្ទាប់ពីពិធីទាំងពីរ ឬថ្ងៃទី១៥
ឬ«សង់ឡើងវិញ»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ប្រេងបាលសាម»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ធម្មតាពលធ្នូកាន់ខែលតូច
ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ មួយមិណាស្មើនឹង៥៧០ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ប្រេងបាលសាម»
ឬ«ទាហានសេះ»
ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
ន័យត្រង់«កិច្ចព្រមព្រៀងអំបិល»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ធម្មតាពលធ្នូកាន់ខែលតូច
ន័យត្រង់«មានគ្នាច្រើន»
ន័យត្រង់«ប្រជាជាតិ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
ឬ«ពង្រឹងឲ្យមាំ ឬសង់ឡើងវិញ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬ«អាហាប់បានជូនចៀមនិងគោជាច្រើនជាគ្រឿងបូជា»
ន័យត្រង់«អ្នកតូចឬអ្នកធំ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ពួកមេយូនីម»
តាមមើលទៅនេះសំដៅលើ«សមុទ្រស្លាប់»
«កូន»ក៏រួមបញ្ចូលទារកដែរ
ឬ«ស៊ូទ្រាំ»
មានន័យថា«ពរ»
ន័យត្រង់«ចង្កៀង»
ឬ«ប្រព្រឹត្តអំពើប្រាកចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ស្រីពេស្យា»
ឬ«ប្រព្រឹត្តអំពើប្រាកចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ស្រីពេស្យា»
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាអាហាស៊ីយ៉ា
ក្នុងឯកសារបុរាណខ្លះជាភាសាហេប្រឺ គាត់បានត្រូវហៅថា«អាសារៀ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«រហូតដល់ពួកគេទាំងអស់បានបង់ពន្ធគ្រប់ៗគ្នា»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាអាហាស៊ីយ៉ា
ប្រហែលជាប្រវែង១៧៨ម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ខំស្វែងរក»
នេះជាទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប
នេះជាទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«គ័រ»។ មួយគ័រស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ន័យត្រង់«គ្រប់កែងផ្លូវ»
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
សំដៅលើទ្វារសាលដែលនៅខាងមុខវិហារ
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«កូន»ឬ«បុត្រ»អាចសំដៅលើអ្នកណាក៏ដោយដែលកើតក្នុងវង្សត្រកូល
ន័យត្រង់«បែរមុខចេញ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ប្រហែលជាមានន័យថា«បន្ទាយ»
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ឬ«ប្រេងបាលសាម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«គេចាប់ម៉ាណាសេពីក្នុងក្រហែងថ្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ន័យត្រង់«ឥតបែរទៅខាងឆ្វេងឬខាងស្ដាំឡើយ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឈ្មោះគ្រឿងមួយមុខសម្រាប់ទ្រផ្លានផ្ទះ
ន័យត្រង់«បណ្ដាសា»
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ឬ«ធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងសាជាថ្មី»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អាំង»
ឬ«ជ្រលងភ្នំ»
ឬ«រទេះចម្បាំងមួយទៀតរបស់ស្ដេច»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ប្រហែលជាអំឡុងខែមេសានិងឧសភា។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
ន័យត្រង់«ទីអាស្រ័យនៅរបស់លោក»